คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ขอเป็นแฟน
บทที่ 6
อเป็นแฟน
“ูมันวนอารม์ผมสิรับท่าน” เ้มบ่นออมา
“ไม่เห็นะวนรไหนเลยแนี่” ท่านเ้า้าปรายสุๆ
“รับท่าน” ถ้าท่านออหน้าใระล้าพู่อ
“แล้วยัไ่อลู” ท่านหันมาถาม
“เี๋ยวอาทิย์หน้าไปที่เิม่ะ แ่เอาารบ้านเอารายานไปทำ้วย่ะ นั่้อหน้าันลอ็ท้อันพอี” ปรายบอออมาอย่าอายๆ
“ปาให้มันีๆ เป็นผู้หิยิเรือ” เ้มบ่นออมา
“อโทษ่ะุทว น้อปรายอาบน้ำแล้วไปนอนนะะเมื่อืนนอนไม่่อยหลับื่นเ้น่ะ” ปรายลุึ้นไหว้ย่ออย่าน่ารั่อนะอัวลับอนโอัวเอ
“รอยา” ท่านหันมาบอนสนิท
“ผม็ว่าั้นแหละรับ พ่อแม่อมัน็ไม่เยะสนใ ถามแ่ว่าุทวโอเรึยั ุทวให้ไปไหน แบบนี้ผม็ผิเ็มๆ สิรับท่าน” เ้มแล้บ่นถึนที่พึ่เินเ้ามาในบ้าน เป้ไ้ยินรีบนั่ล้าๆ ทันที
“น้อปรายโอเไหมรับปู่เ้ม” เป้ถามออมา
“มึ็เป็นะแบบนี้ลูมึถึไ้ถามแ่ปู่ ไอ้เป้” เ้มไม่อบแ่่าไปยหนึ่แล้ว็วนนรัลับบ้านอัวเอ
“สรุปน้อปรายโอเไหมรับุปู่” เป้ยัไม่ไ้ำอบ็เลยหันมาถาม
“โอเลู อายม้วนหนีึ้นไปนอนแล้ว” ท่านบอออมา้วยรอยยิ้ม
“โแล้วรับมีแฟนไ้แล้ว เห็นภัทรีบั้นาน็ไม่สนใ ไอ้ภัทรมัน็ทนริๆ เรียนอยู่มหาลัยเียวัน้วยรับ น้อปรายบอ” เป้เล่าให้ฟั
“ลูรัใรเรา็้อรันนั้นลู ำำปู่ไว้นะ” ท่านบอับนรหน้า้วยน้ำเสียอบอุ่น
“รับุปู่” เป้รับำ่อนะนัุ่ยับประมุอบ้าน่อ พอภรรยาทำธุระเสร็เรียบร้อย็พาันลับไปพั
“ลูเ้าไม่มีเหลียวแล สมอย่าที่ไอ้เ้มมัน่านะหนูม่าน มีไอ้เ้ม็ี ่าแทนใันหมทุอย่า” ท่านหันมาระิบบอู่ีวิ
“ริ่ะท่าน” ม่านฟ้า็เห็น้วยเป็นที่สุ บ่นไปบ่นมาสิอนนี้ปรายนะบปีหนึ่แล้ว
“พี่เบล พี่เบ เสาร์นี้ผมะอปรายเป็นแฟนนะรับะอยัไี” เบสท์เห็นว่าะรบปีแล้วที่ทั้สอพูุยันแ่เายัไม่เยอปรายเป็นแฟนอย่าเป็นริเป็นัสัที เา็เลยะอสัหน่อยเสาร์หน้าสาวสวยะไม่ไ้ออมาหาเาเพราะ้อิวหนัสือสอบับเพื่อนๆ เสาร์นี้แหละเป็นเวลาที่ีที่สุแล้ว
“แล้วแะยุ่ยาทำไมไอ้เบสท์ ็บอมันไปสิ ุรับเป็นแฟนผมนะรับผมเป็นแฟนอุั้นานแล้ว แ่นี้บ” เบลบอน้อาย
“เออ มันยารไหน” เบ็ถามลับมา
“ริ้วยรับ เอา่ายๆ เพราะแฟนผม็เป็นน่ายๆ สบายๆ โอเีล เสาร์นี้รู้เรื่อ” เบสท์บอ่อนะลับเ้าห้อส่วนัวไป ทั้ารบ้านที่โรเรียน านที่้อส่ที่มหาวิทยาลัยเา็เลยะ้อยันหน่อย
“ไอ้เบสท์รายานวิา RRR เสร็แล้วนะโว้ย พี่ทำแทนในส่วนอแไปแล้ว แ็อัลิปไว้แล้วัน นออนไลน์้อพรีเน์่อนเลยแล้วเี๋ยวที่เหลือพวพี่ัาร่อเอ” เบลเินมาบอน้อาย
“เห็นไหมใรว่าผมลำบา สบายะาย โอเผมเห็นเมลล์พี่เบลแล้วรับ เี๋ยวืนนี้อัลิปให้เลย เผื่อพี่ๆ ในลุ่มะให้เพิ่มรไหน ผมะไ้อัลิปให้ใหม่” เบสท์บอับพี่สาว่อนะนั่ทำารบ้านไปเรื่อยๆ พอึ็โทรศัพท์หาสาวสวย เป็นแบบนี้อยู่ทุวันนอนนี้เวลา็ล่วเลยมาถึวันเสาร์แล้ว เบสท์ื่นเ้นน่าู
“ุเป็นอะไระ” ปรายเอหน้า็ถามทันที
“ผมอาารออเหรอรับ” เบสท์ไม่อบแ่ถามลับ
“ออมาเลย่ะ ุเป็นอะไระ ท่าทาน่าลัวแบบนี้เาไม่ไปไหนับุนะ” ถึะเรียนศิลปะป้อันัวมาอย่าีแ่เธอ็ไม่เยใ้ริ ันั้นเลี่ยไม่ไปน่าะเหมาะว่า
“ผมะอุเป็นแฟน ุนะไม่โรแมนิเลยูสิ ผมยัไม่ไ้พูอะไรเลย” เบสท์หน้าหิหน้าอบอออมา
“โอ๋ๆ ไหนอูหน้านี้น้อยใหน่อยสิะ” ปรายพอรู้็ยิ้มหวานเลย
“ถ้าไม่ยอมเป็นแฟนผมยัไวันนี้ผม็ไม่ให้ลับบ้าน สรุปะเป็นแฟนผมไหม เราไม่ไุ้ยเรื่อนี้อย่าเป็นริเป็นัเลยนะรับ ุอบผมมาเลย” เบสท์หน้าอถามออมา
“เป็นสิะ เาไม่เป็นแฟนุแล้วเาะุยับุทุวันทำไมหละ” ปราย็อบลับรๆ
“ุนี้น่ารัริๆ เรียนบะใหุ้พ่อุแม่ไปอนะรับ” เบสท์รีบบอ
“ัไป่ะ” ปราย็ยิ้มรับอย่ามีวามสุ รอั้นานนึว่าหนุ่มหล่อะไม่อะแล้ว
“ไปรับ วันนี้ไม่้อไปสวนสาธาระรับ ผมอเลี้ย้าวแฟนหน่อยนะรับ ไปร้านโปรอุัน” เบสท์วน ปรายพยัหน้ารับทันที
“ุแฟนินเยอะๆ นะรับ” ปรายลับมาาัผัสลัเบสท์็บออย่าอารม์ี
“เอาแ่นี้่อน่ะ ไม่หมเสียายอ่ะ” ปรายบอ่อนะนั่ินสลั วันนี้แปลเพราะเบสท์มานั่ฝั่เียวับเธอ
“เราะนั่แบบนี้ลอเลยนะรับ” เบสท์เหมือนเ้ามานั่ในใสาวสวย เา็เลยหันมาบอแฟนสาว้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
“อบุนะะ” ปรายไ้ยิน็อีใไม่ไ้ หนุ่มหล่อแสออสุๆ ว่ารัและให้เียริเธอมา
“อยาินอะไรอีไหมรับ” พออาวอิ่ม เบสท์็ถาม่อ
“ไม่แล้ว่ะุ เา้อลับไปิน้าวที่บ้านอี ินเยอะเี๋ยวอ้วน เี๋ยวุไม่รั” ปรายทะเล้นบอ
“ผมรัุรับ เราะอยู่ันนแ่เ่าเราะูวามเริเิบโอลูหลานไป้วยันนะรับ” เบสท์ับมือพร้อมับอออมา
“อบุนะะ” ปรายไ้ยินแบบนี้เธอ็ื้นันใน่าู
“ไปรับ เี๋ยวเลยเวลา” เบสท์มอเวลา็บอให้แฟนสาวลับบ้าน
“เี๋ยวให้น้อปราแว้นมารับ่ะ” ปรายบอ่อนะโทรศัพท์หาน้อสาวแล้วเธอ็มายืนรออยู่ที่เิม
“แับรถีๆ นะโว้ย เี๋ยวแฟนเรารถแโนแน่” เบสท์บอับนที่มารับ
“เราเลียแไอ้เบสท์” น้อปราหันมาบอ
“555 ใ่สนปรายรัเรานเียว็พอ” เบสท์บอ่อนะบไหล่ปราไปทีหนึ่
“ำไว้เลยไอ้พี่เย” น้อปราี้หน้าบอ่อนะพาันับรถลับบ้าน เบสท์็ยืนมอนลับา่อนะหันหลัลับ
“ุทว น้อปรายไม่โสแล้วนะะ เบสท์อเป็นแฟนแล้ว่ะ” ปรายลับมาถึบ้าน็วิ่เ้ามารายาน่อนเลย
“แเป็นเ็ 3 วบรึไไอ้ปราย” เ้มเห็นท่าทีีอีใ็อถามไม่ไ้
“ีใ่ะ าินี้มีแฟนับเาสัที” ปรายอบลับรๆ
“เฮ้ย” เ้มไม่รู้ะพูอะไร่อ
“ันอบอนแไปไม่เป็นัเลยไอ้เ้ม” ท่านหัวเราะอบใบอออมา
“็ูเหลนท่านพูสิรับ ไม่มีใร่ามันหรอรับมีแ่นะ่าผมนี้แหละ ผมเลี้ยมันมา” เ้มไ้แ่ถอนหายใ
“ไม่มีใร่าแหรอ” ท่านปลอบใ
“อย่าน้อย็มีท่านนหนึ่แหละรับที่่าผม ผมรู้” เ้มบอ่อนะอัวลับบ้าน
“เี๋ยวน้อปรายอาบน้ำแล้วะรีบมานะะุปู่ทว” ปรายบอ่อนะรีบวิ่ามเ้มไป ไปถึ็ระโเ้าใส่
“มันุนาไหน เ็ๆ ็รัมันนะหนูม่าน” ท่านมอาม็บอ
“ใ่่ะ พี่เ้มเป็นนปาร้ายใี่ะ” ม่านฟ้าบอสามี่อนะนั่ทำอะไรไปเรื่อยๆ พอลับมารวมัวันอีรั้วันนี้เรื่อปราย็เป็นหัว้อสนทนาหลั ส่วนทาเบสท์็ุยันเรื่อนี้เหมือนัน
“พี่เบ พี่เบล ผมอปรายเป็นแฟนแล้วนะ ปรายอบล้วยรับ” เบสท์บอออมาอย่าีใ
“แล้วแะเอายัไ ะบอุพ่อับุแม่เลยไหม” เบถามน้อาย
“ยัรับพี่เบ รอ่อนเลียเรื่อลา่อนเี๋ยวุแม่อนผม” เบสท์อบลับแบบไม่้อิ
“เออ ริอแ” เบลเอ็เห็น้วยับน้อาย
“แเป็นแฟนมันแล้ว็้อทำัวีๆ นะโว้ย อนเป็นแฟนับอนีบ ้อให้เหมือนัน ้อเสมอ้นเสมอปลาย” เบสอนน้อาย
“รับทราบรับผม” เบสท์อบลับอย่าอารม์สามพี่น้อนัุ่ยันสัพั็แยย้ายห้อใรห้อมัน พอมืหน่อยเบสท์็โทรศัพท์หาแฟนสาว
//“ุ เสาร์นีุ้มาอนโผมไ้ไหมรับ ุทวะว่าไหม”// พอมีนรับสายเบสท์็ถามทันที
//“เาไม่ล้าหรอ่ะ ุอุทวเอเถอะ”// ปรายปัวามรับผิอบทันที
//“ั้น ถ้าุอยู่ับุทวอนไหน ผมอุยับท่านหน่อยนะรับ”// เบสท์บอทันที
//“อนนี้เลย่ะ”// ปรายบอ่อนะส่โทรศัพท์ให้
//“ุทวรับ อยืมุแฟนมาอนโหน่อยไ้ไหมรับ”// เบสท์เ้าเรื่อทันที
//“ไม่เี๋ยวแทำมิีมิร้ายไอ้ปราย แ้อพิสูน์ให้ทั้สอรอบรัวเห็นถึวามรัที่พวแมีให้ัน่อน”// เ้มอบลับทันที
//“ุทวรับ ผมไม่ไ้วนปรายมาเือนะรับ แ่มาอยู่้วยัน ทำับ้าว ับอาหารินอะไรแบบนี้นะรับ”// เบสท์ิออมา
//“ทวเื่อใแไ้ใ่ไหมไอ้เบสท์”// เ้มถามลับทันที
//“ุทวเื่อใผมไ้แน่นอนรับ”// เบสท์อบแบบไม่้อิ
ความคิดเห็น