คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เดท
บทที่ 5
เท
//“ผมรัุรับ เี๋ยววันเสาร์เที่ยๆ ผมไปรับนะรับ อย่าทำหน้าเศร้ารับ ผมอยาเห็นุยิ้ม”// เบสท์เห็นท่าที็เลย้อไลน์ไปบอ ปราย็เลยส่รูปัวเอยิ้มหวานลับมาให้
“เอาว่ะไอ้เบสท์สู้ๆ สู้เพื่อปราย” พอส่สาวสวยเสร็เบสท์็ทำท่าฮึเหิมบอับัวเอแล้ว็เินไปยัห้อประุมที่ทามหาลัยนัไว้
“เรียนออนไลน์อาทิย์แรเป็นยัไบ้าะ” พอเห็นว่านัศึษามาันรบ อาารย์็ถามออมา นที่เรียนเ็บหน่วยิ็มีประมา 20 นไ้แ่เบสท์็ูท่าะอายุน้อยที่สุในรุ่น ยัีมีเพื่อนร่วมรุ่นอยู่นหนึ่ยัพอะุยันรู้เรื่อที่เหลือ็มัะเป็นนที่ทำานไป้วยเรียนไป้วย็เลย้อใ้วิธีเรียนเ็บหน่วยิไว้่อน เบสท์อยู่ในห้อนั้นั้แ่ 5 โมนเือบ 2 ทุ่มถึไ้ออมา
“อโทษทีรับ รั้แรอาารย์เลยทำ้อลยาวไปหน่อยรับ” เบสท์ลมาเห็นพี่สาวนั่รออยู่ทัู้่เา็เรใ
“เปล่าไปห้ามาพึ่ลับ พี่ื้อ KFC มาฝา” เบบอ่อนะยื่นอาหารเย็นให้น้อาย
“ไหวไหมไอ้เบสท์” เบลถามออมา
“ไหวสิพี่เบล มีพี่เบล่วยอยู่ไม่ไหวไ้ไ” เบสท์บอออมา
“เออ เี๋ยวพี่่วย ถ้า้อส่านเี๋ยวพี่เอามาส่ให้ แะไ้ไม่้อเินทาเยอะ มันไล” เบลบอให้น้อายรับรู้
“เห็นไหมรับน่วยเยอะแยะรอแน่นอนรับ” เบสท์บอให้ทุนสบายใ่อนะพาันลับบ้าน พอลับถึบ้านเบสท์็รีบเ้าห้อเพื่อะัารีวิอัวเอ เยหน้าึ้นมาอีที็ใเวลาเารีบโทรศัพท์หาสาวสวย
//“ุทำอะไรอยู่รับ”// เบสท์ยิ้มหวานถามับนในสาย
//“ไม่ไ้ทำอะไระเารอุโทรมา วันนี้โทรมาึั”// ปรายแล้บ่นออมา
//“ึอะไร ยัไม่ 4 ทุ่มเลยิถึผมหละสิ ิถึแล้วไม่โทรมาหละรับ พอีผมทำารบ้านลายาวไปหน่อยเยหน้ามา็เลยรู้ว่าึแล้ว”// เบสท์บอออมา เานั่ัาราีวิริๆ แ่เพลินไปหน่อย
//“ไม่เป็นไร่ะ เารอไ้”// ปรายบอออมา
//“เสาร์นีุ้อยาูหนัเรื่ออะไรรับ”// เบสท์ถามออมา
//“ไมู่่ะเปลือเิน”// ปรายรีบปิเสธ
//“เหรอรับ ั้นไปไหนี”// เบสท์ยิ้มหวานถาม
//“ไปเินเล่น เินเล่นแบบไม่เสียเินนะะ”// ปรายยิ้มหวานบอ
//“โอเ ั้นเี๋ยวผมหาเอ เอันที่ห้าหน้าบ้านนะรับ”// เบสท์บอ่อนะวนุยไปเรื่อยๆ พอวันใหม่เบสท์็ื่นสายหน่อยเมื่อืนว่าะวาแผนีวิไ้็มืเลย ีนะที่นัสาวสวยไว้อนเที่ยเา็เลยยัอาบน้ำแ่ัวทัน
“สรุปไปไหนะ” พอเอหนุ่มหล่อ ปราย็ยิ้มหวานถามออมา
“ไปสวนสาธาระรับ เี๋ยวนี้รุเทพเรามีสวนสวยๆ เยอะเลยนะรับ ไปให้อาหารปลา ไปนั่เล่น ลมเย็นๆ” เบสท์หันมาบอ
“ีมา่ะ เรา้อ่วยันประหยั” พอรู้ว่าหนุ่มหล่อะพาไปเทที่ไหนปราย็ยิ้มหวานเลย
“ไปรับ” เบสท์ีมึนแบมืออระเป๋าาสาวสวย ปราย็ไม่ไ้ส่ให้เบสท์็เลยึมือบามาอบุมะเลย
“นั่รถไฟฟ้าไปรับ นั่แปบเียว ุบอผมเอนะว่าถ้าุเ้ามหาลัยแล้วผมับมือไ้” เบสท์บอ่อนะุมมือสาวสวยไว้ลอ
“เาว่าอะไรรึยั” ปราย้อนถามออมา
“ผมรู้ใุ” เบสท์บอแล้ว็พาเินไปึ้นรถไฟฟ้า
“นสวยนั่รับ ้อเ่า้อระวั” เบสท์เห็นที่ว่า็ูมือสาวสวยมานั่
“ปาี” ปรายบ่นออมาอย่าอายๆ นนี้นะอารม์ีอบทำให้เธอมีรอยยิ้ม
“ร้อนไหมุ” เบสท์ลัวแฟนสาวะลำบาระหว่าเินเล่นเา็เลยหันมาถาม
“เย็นี่ะ ไว้วันหลัะพาหลานๆ มาวิ่เล่นบ้า” ปรายยิ้มหวานบอ เธออบสวนสาธาระที่หนุ่มหล่อพามา
“ผมรัุนะรับ ุน่ารัมา” เบสท์แอบถ่ายรูปสาวสวยอนเินเล่นพอไ้ภาพที่ถูใ็เอามาให้แฟนสาวู
“ุ็เวอร์ ุพาเามาทำอะไรที่นี่ เาถามริ” ปรายไปไม่เป็นเลยพอถูบอรัแบบนี้็เลยเนียนๆ ถามไป
“พามานั่้อหน้าเยๆ รับ” เบสท์อบลับหน้าาเย่อนะเอียหน้ามา้อหน้าสาวสวย
“ุะบ้าเหรอพาเามานั่้อหน้า รั้หน้าเอาารบ้านรึอะไรมาทำเลย มาที่นี่แหละเาอบร่มรื่นี” ปรายแล้บ่นออมา
“ไ้รับแ่วันนี้อ้อหน้าหน่อยรับ” เบสท์บอ่อนะฟุบหน้าลับโ๊ะแล้ว็เอียหน้ามามอสาวสวยให้เ็มา
“ื่นใริๆ แฟนใรไม่รู้อย่าน่ารั ุพ่อับุแม่มาหาผมบ่อยยัไเราไปิน้าวับุพ่อุแม่ันนะรับ” เบสท์ลัวสาวสวยะอึอัเา็เลยเลิ้อแล้ว็วนุยเรื่ออื่น
“ยั่ะ อให้พวเรามั่นใในัวเอ่อนนะะ อาทิย์ไหนุพ่อุแม่มา เรา็ไม่้อเอัน่ะ ุ้ออยู่ับุพ่อุแม่นะะ พวท่านิถึุมา ุะออมาเที่ยวับเาไ้ยัไ ุพ่อุแม่มา็้ออยู่ับพวท่าน” เรื่อรอบรัวสำัสุ ปราย็เลยบ่นะยาวเลย
“ไ้เลยรับ ุพร้อมเอหน้าุพ่อุแม่ผมเมื่อไรแล้วรีบบอนะรับ ท่านึ้นมารุเทพบ่อยมาริๆ รับ พวท่านิถึพวเราสามพี่น้อ” เบสท์เล่าให้ฟั
“อบุที่เ้าในะะ ุนี่น่ารัน๊า” ปรายยิ้มหวานบอ
“แน่นอนรอนแถวนี้มารัอยู่” เบสท์ยืเลยพอสาวสวยมแบบนี้
“ั้นถ้าพวท่านมาอาทิย์ไหนเราไม่เอันนะะ เี๋ยวเยเป็นวันอื่นแทน รอพวท่านลับบ้าน่อน ไป่ะไปให้อาหารปลาัน่ะ” ปรายหันมาวน เบสท์็ถือโอาสูมือสาวสวย ทั้สออยู่ที่นี่ะเือบเย็น็พาันลับมาที่ห้าสรรพสิน้ารหน้าบ้านอปราย
“ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วั พาุมาส่้า็ไม่ไ้ เี๋ยวุทว่าเอา” เบสท์บ่นออมา
“เอุทวบ่อย ุอย่าไปวนอารม์ุทวนะะ” ปรายเือน้วยวามหวัี
“ใระไปล้าุ็พูไปเรื่อย” เบสท์บ่นออมา่อนะเินมาส่สาวสวย ไม่นาน็มีนมารับ
“เี๋ยวผมถึบ้านแล้วะโทรหานะรับ” เบสท์บอ่อนที่สาวสวยะึ้นรถ
“่ะ” ปรายรับำ่อนะ้อนท้ายน้อน้ำ้าวลับบ้าน เบสท์รอนสาวสวยลับาเาถึัใหันหลัลับ
“ลเป็นแฟนพี่เบสท์แล้วเหรอรับ” น้อน้ำ้าวถามออมา
“ิว่าใ่นะะ อูพฤิรรมอีนิหนึ่่ะ” ปรายบอับน้อายอย่าอายๆ
“อะไรที่มีวามสุ็ทำไปเถอะรับ ไม่มีใรว่าพี่ปรายสัน” น้อน้ำ้าวปลอบใบอออมา
“โน่นไนว่า ออรอเลย นี้นาพี่ปรายไม่ไ้ลับมา้านะะ” ปรายบอ่อนะยืนรอน้อายอรถพอเรียบร้อย็รีบไปรายานัวทันที
“นสวยลับมาแล้ว่ะ” ปรายยิ้มหวานบอ
“ลับมา็ไปอาบน้ำอาบท่าลู วันนี้ไป้านอรึ่่อนวัน” เ้มบอออมา
“อาบน้ำบ้านุทว็ไ้่ะ” ปรายบอแล้ว็เินเ้าไป
“อะไรอมันวะ” เ้มะบ่น็บ่นไม่ออ ็ูสิหนีเ้าบ้านเาไปแล้ว
“เี๋ยวน้อปรายไป่วยที่บ้านให่่อน่ะ” น้อปรายอาบน้ำเสร็็เินมาบอเ้าอบ้าน
“แโแล้วนะไอ้ปราย ทวไม่้ออยบออยสอนแล้ว แรู้ัหน้าที่อัวเอแบบนี้ทว็สบายใ” เ้มไ้ยินแบบนี้็ยิ้มหวานเลย
“เรื่อเบสท์โอเ่ะ ทุอย่าน่าะลัว ับไม้ับมือนิหน่อยามประสาวัยรุ่นทั่วไป ไม่ไ้ลวนลามไม่ไ้หยาบโลนอะไรให้นสวยลำบาใ่ะ ูเป็นสุภาพบุรุษสุๆ” ปรายบอออมาอย่ารู้ใ
“มันลาริๆ พี่หละภูมิใ เลี้ยมาับมือไ้ั่ใทุอย่าเลย” เ้มถึับเอ่ยปามแ่มาหุบยิ้ม็อนเห็นปรายถือไร์เป่าผมมาทานี้นี่แหละ
“ุทวเร็ว่ะ น้อปรายะรีบไปบ้านให่ เป่าผมให้แห้่อน่ะ” ปรายบอ่อนะนั่ัสมาธิอยู่รนั้น
“่าไม่ไ้้วยุ มันเป็นเ็ี” เ้มบอับนรั่อนะรีบเป่าผมให้สาวสวย
“อบุ่ะ รีบามไปนะะ น้อปรายไปบ้านให่่อน่ะ” พอเป่าผมเรียบร้อย ปราย็ลุึ้นไหว้ย่ออย่าสวยาม่อนะวิ่หายไปบ้านให่
“พี่อห่วมันไม่ไ้ ไอ้เบสท์มันเ็ วันไหนที่ไอ้เบสท์เปลี่ยนใึ้นมา ไอ้ปรายอาารหนัเลยนะ ูท่าะรัเามา” เ้มปรับทุ์ับนรั่อนะวนันเินามปรายไปบ้านให่
“มีนมาเมาส์เรื่อเบสท์ให้ันฟัไอ้เ้ม ฟัไม่รู้เรื่อนั่อายม้วนอยู่รนี้” ท่านแล้บ่นออมา
“ีๆ ไอ้ปรายวันนี้ไปทำอะไรมาบ้า” เ้มเอ็อยารู้ไม่ั้นไม่ามมาฟัหรอ
“ไปสวนสาธาระมา่ะ ว่าที่แฟนรัธรรมาิ่ะ ับไม้ับมือนิหน่อย ไม่ไ้หอมนะะ ับมืออนเิน้ามถนน ับมืออนึ้นรถไฟฟ้าอะไรแบบนี้นะะ ไม่ไ้ับลอ มือนี้ไม่อยาะล้าเลยหอมื่นใ” ปรายบอ่อนะยมือมาอมม
ความคิดเห็น