คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มาเยี่ยมคนเจ็บ
บทที่ 5
มาเยี่ยมนเ็บ
“มาเฝ้าพี่อนิน่ะ บอว่าเผื่อพี่อนินมาหาหนู พี่เาะมาทำไม น้อนม็รอไปเรื่อยเปื่อย” มนแล้บ่นออมา อนินไม่เ้าใหรอแ่รู้ว่าัวเอถูพาพิ แม้ะสสัยแ่สาวสวยไม่ไ้สนใเา เา็เลยไม่รู้ะถามใร นระทั่อยู่ีๆ สาย็ถูัไปสสัยะมีนโทรศัพท์เ้ามา อนินแสอนเสิร์นรบทั้ 3 วันเา็เินทามาที่โรพยาบาล เารู้ว่าสาวสวยยัไม่ออาโรพยาบาล
“อึ้นไปเยี่ยมมนรับ” อนินบอับพนัาน้อนรับ
“ถ้าุมน ้อมีนลมารับ่ะ ไม่สามารถึ้นไปเอไ้ โนนั้นเป็นห้อพันไ้เพาะรอบรัวอท่านประธาน แะึ้นไปเอไม่ไ้” พนัาน้อนรับอบ้วยน้ำเสียิสั่น
“ั้นแปบนะรับ” อนินบอ่อนะโทรศัพท์หานที่เามาเยี่ยม
//“มนพี่อยู่้าล่า พี่ึ้นไปไม่ไ้รับ”// อนินบอ
//“เี๋ยวหนูส่นลไปรับ่ะ”// มนบอแล้ว็วาสายไป
“เาเ่ไปรับพี่อนินให้พี่มนเลย่ะ” มนบอน้อสาว
“อ๊าย น้อนมบอแล้วไม่เื่อ น้อนมเป็นิ่ น้อนมรู้ใพี่อนิน” น้อนมบอ่อนะวิ่ออาห้อไปทันที
“เฮ้ย ันเหนื่อยใับลูหลานอันแ่ละน” ท่านเห็นท่าที็อบ่นไม่ไ้
“มีวามสุมาเลยเหรอลู ารเป็นแฟนลับศิลปินนะ” ม่านฟ้าเอ็ยัสสัย
“้อถามเ้าัวแล้วแหละ่ะ น้อมนไม่ใ่สายนี้” มนปิเสธทันที เธอเอ็ไม่รู้ำอบริๆ
“สวัสี่ะ” น้อนมเอนที่เธอลมารับ็รีบไหว้ย่อ้วยท่าทีน่ารั
“เสื้อน่ารััเลยรับ” อนินวนุย ื่อเาเ่นทะลุานานี้ไม่ให้ทัไ้ยัไ
“อันนี้อ่าย่ะ ถ้าพี่อนินทำอัวเอหนูะเหมาหมเลยทุอลเลั่นเลย่ะ” น้อนมวนุย
“ไม่ีมั่รับ” อนินบอ
“ี่ะ พี่อนินไม่่อยออรายาร ไม่่อยมีอะไรเหมือนนอื่น พวเรารอแ่อัลบั้มมันนานนะะว่าะออมาที” น้อนมวนุย
“ไว้พี่ะเอาลับไปิรับ” อนินบอแล้ว็เินามน้อนมไป
“น้อนม” ลอทา็มีนเรียหาน้อนม้วยวามื่นเ้น อนิน็ไ้แ่ยิ้มหวานให้ส่วนินเฮ็เินามไปโยที่ไม่พูอะไร
“ันรอหน้าห้อนะ อเลียานแปบ” ินเฮบอ่อนะหาที่นั่รอ น้อนม็เลยพาหนุ่มหล่อเ้าไปในห้อพันเ็บ
“สวัสีรับ” พอเ้ามาในห้อพัอนินเห็นนเ็มห้อ็ไม่รู้ะไหว้ใร่อนเลย ไหว้รวมทีเียวเลยแล้วัน
“มาเยี่ยมน้อมนเหรอรับ” ท่านถามับแที่พึ่เ้ามา
“รับ มา่าย่ารัษาพยาบาล้วยรับพรุ่นี้ผมลับแล้วรับ” อนินบอออมา้วยน้ำเสียสุภาพ
“ไม่เป็นไรเล็น้อยเี๋ยวาทว่ายเอ” ท่านปิเสธทันที
“ผมอยารับผิอบรับ” อนินอ้วยน้ำเสียริั
“ั้นใรามไปทีสิลู” ท่านเห็นถึวามริใ็เลยอให้ใรพาอนินไปัารธุระ น้อนมยมือทันที
“ุย่าทว น้อนมอยืมบัรหน่อย่ะ” น้อนมเินมาออย่ารู้าน
“เอาอพี่รับ” อนินรีบบอ
“เอาบัรุย่าทว่าย่อน่ะ ไ้ส่วนลเยอะแล้วพี่อนิน่อย่ายืนุย่าทว่ะ” น้อนมอธิบายอย่าะาน
“อ่อรับ” อนินมอหน้านเ็บเล็น้อย่อนะเินามน้อนมไปอย่าๆ
“ทำไมเร็วั” ินเฮรออยู่หน้าห้อ พอเห็นว่าอนินเินออมาเ้า็รีบถาม
“ไป่ายั์” อนินบอ่อนะเินามน้อนมไป ีที่มีน้อนมอยบอให้ทำนั่นทำนี่ ไม่ั้นอนินเินแย่เลย นมอเาเยอะมา
“ถ่ายรูปับพี่ไหมรับ” อนินถามระหว่าเินลับ
“ไม่เอา่ะ” น้อนมปิเสธ
“ลายเ็นให้เ็นรไหนรับ” อนินถามอีรั้
“เสโทรศัพท์ไ้ไหมะ หนูเรียมมาแล้ว่ะ เสนี้ีมามันะไม่เหลือ่ะ โทรศัพท์ิัวหนูลอเวลา หนูินไม่ไ้นอนเลยว่าะให้พี่อนินเ็นให้รไหน พี่มนให้เ็นแ่ที่เียว่ะ” น้อนมบอ่อนะพลิหลัโทรศัพท์ใหู้
“เ็นรหน้าพี่เลยนะรับ” อนินแล้ถาม
“ยับลมานิหนึ่่ะเี๋ยวหน้าเปื้อน” น้อนมบอ่อนะพาเินลับห้ออย่าอายๆ
“สมใ” น้ำหวานพูออมาเป็นนแร
“เ็เลย แพ้ไอ้น้ำหวาน” มนล้มัวลนอนอย่าเ็ๆ
“อะไรวะ” ภูิศเินมาระิบถาม
“พนันับไอ้มน ว่าน้อนมะล้าุยับพี่อนินไหม สรุปน้อนมล้าุยมันแพ้ มันออาโรพยาบาลพวเราไ้ินบุฟเฟ์ฟรี 1 มื้อโว้ย” น้ำหวานบอออมาอย่าีใ ภูิศไ้ยิน็ยิ้มหวานเลยอยู่ีๆ ็ไ้ินอฟรี อนิน็สิแ่ไม่ล้าถามอะไร นระทั่เาทำภาริให้น้อนมเสร็เรียบร้อย็เินมาุยับนเ็บ
“พี่่าย่ารัษาพยาบาลให้แล้วนะรับ พี่อโทษอีรั้นะรับะไป KKK อีรั้วันไหนรับพี่ะไถ่โทษ” อนินถามออมา
“ยัไม่แน่ใ่ะ อบุนะะ” มนยมือไหว้อบุ้วยท่าทีน่ารั พอไ้เริ่ม้นประโยแรอนิน็ถามนเ็บอยู่หลายอย่า มนเอ็เห็นว่านในห้อเยอะแยะเธอ็เลยุยไปเรื่อยๆ ถามมาอบไป
“นอนเถอะมั่ลู” พษ์ทนไม่ไหว้อเินมาบอลูสาว
“่ะุพ่อ” มนานรับแล้ว็ล้มัวลนอนทันที
“น้อรับแทั้วันแล้วรับ” พษ์บอแ้วยน้ำเสียนิ่ๆ ่อนะ่อยๆ ห่มผ้าให้นเ็บ
“ื่นใ” มนหอมแ้มพ่ออัวเอฟอให่่อนะยิ้มหวานบอออมา
“นอนรับหลับา เี๋ยวุพ่อลูบหลัให้” พษ์บอออมา มนไ้ยินรีบหันหลัให้เลย
“ลูสาว็แบบนี้แหละ” ท่านบอับอนินที่เินลับมาหาท่าน
“ฝาอะไรให้พี่เนย์ไหมรับ มีทีมานลับ KKK พรุ่นี้มืๆ รับแ่ผม้อไปประเทศอื่น่อ” อนินถามออมา
“มีเยอะเลยลู ั้นรอแปบหนึ่อนแรเห็นว่าะเอาไปให้ที่สนามบิน พอรู้ว่าอนินมาที่นี่ ็เลยะเอามาให้ที่นี่ รีบไปไหนไหมรับ” ท่านบอ่อนะอให้ใรัารามให้หน่อยว่าอนนี้นมาส่ระเป๋าถึไหนแล้ว
“ผมไม่รีบรับ” อนินบอ่อนะนั่รอระเป๋านานเลยแหละ เานัู่วามวุ่นวายอนในรอบรัวนี้ นระทั่ท่านถามออมา
“บ้านที่ KKK วุ่นวายแบบนี้ไหม” ท่านวนุย
“ไม่เลยรับ พ่อไปทา แม่ไปทา น้อไปทารับ นที่น่าสสารที่สุือน้อสาวผมรับ ผมเป็นผู้ายผมปล่อยวาไ้” อนินอยู่ีๆ ็เล่าให้ฟั
“เาอยู่ันไป็ทุ์ให้เาแยไปมีวามสุเถอะลู” ท่านสอน
“รับ ผมไม่อะไรแล้วรับ ไม่ิะแ่าน้วย้ำ ผมไม่อยาให้ลูรู้สึแบบผมับน้อสาวรับ” อนินเล่าให้ฟั้วยน้ำเสียเศร้า
“เาไม่รััน ็ใ่ว่าเาะไม่รัเรานะลู” ท่านยัพู่อ
“ไม่มีใรสนใวามรู้สึพวเราสอนพี่น้อเลยรับ ผมะลับบ้านแ่ละทีผมลำบาใมา อยู่พร้อมหน้าัน 4 นพ่อแม่ลูไม่ไ้เลยรับ” อนินสบาบอออมา
“ไม่เป็นไรลู ไม่เป็นไรมาบ้านาทวบ่อยๆ แล้วะปวหัวนอยาะอยู่นเียว” ท่านแล้บ่น
“ผมอบารอยู่นเียวรับ ไม่้อยึิับใร ไม่้อรอใร ไม่้อหวัับใร ีวิมันเบาีรับ” อนินบอออมา้วยรอยยิ้ม
“โอเรับ แล้วนี่ะไปไหน่อ” ท่านวนุยเรื่ออื่นแทน
“ไปลารับไปหาอะไรอร่อยๆ ินแ่ผมไปไม่ถูรับ ้อให้ทีมานพาไป ผมเลือไว้แล้วรับ ราวที่แล้วไปินมาแล้วอร่อยมารับผมอยาินอี นเยอะมาร้านนี้” อนินบอ่อนะเปิโทรศัพท์ใหู้
“ให้น้อภูิศพาไปไหมหละลู รายนี้อบิน” ท่านเสนอ
“็ีนะรับ ไปน้อยนไม่มีใรรู้หรอรับว่าเป็นผม” อนินีใที่ะมีนพาไปเที่ยว
“ไ้รับุปู่ทว น้อภูิศอพาน้อนมไป้วยนะรับ” ภูิศอ
“ไ้ลูรนี้เสร็แล้ว็พาันไปเลย พี่เาะไ้รีบลับไปพั” ท่านเห็นไม่มีอะไรแล้ว อที่ะเอาไปฝาเนย์็ไ้แล้ว ท่าน็บอให้พาันไปหาอะไริน
“พี่ลับนะรับ พี่อโทษอีรั้รับ” อนินบอ่อนะ้มหัวอโทษาใริ
“พี่อนิน อย่าทำแบบนี้่ะเี๋ยวหนูายเร็วนไทยเาถือ นโ้อไม่ทำวามเารพนที่เ็ว่า่ะ” มนรีบบอ
“รับพี่ไปนะรับ ะไป KKK บอนะรับเี๋ยวพี่ไถ่โทษลับไป KKK พี่โนพี่โฮยอน่ายับแน่” อนินบอแล้ว็หันมาไหว้ลาทุน
“ผมไปนะรับุาทว ถ้ามีโอาสะอเ้าไปราบนะรับ” อนินยับมาบอใล้ๆ
“รับ บุรัษานะ” ท่าน็ให้ศีลให้พรามประสานแ่
“ไม่เยมีใรอวยพรผมแบบนี้นานแล้วรับ รู้สึีัเลยรับ ผมอับมือุาทวหน่อยไ้ไหมรับ” อนินอออมา น้อนม็เหมือนรู้หน้าที่วิ่เอาแอลอฮอล์เลมายื่นให้
ความคิดเห็น