คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไปด้วย
บทที่ 3
ไป้วย
“แ่แ้อเอาานให้เสร็นะโว้ย แ่านแรเลยเรื่อสถานที่้อลันให้ไ้่อนถ้าีลลัว านอแอีที็วันานเลย” ยูเห็นแสสว่ารปลายอุโม์็รีบอธิบายเนื้อานให้พรายไ้เ้าใมาึ้น
“ั้นเี๋ยวลับไปอุพ่อุแม่่อน แบอไอ้ันทร์าย้วยนะว่าเราลับแล้ว เี๋ยวเราโทรมาบอ ุพ่อออาบ้าน 6 โมน่าะทัน ุพ่อะไปบิน ถ้าุพ่อุแม่ผ่านะไ้ไปอุปู่ทววันนี้เลย” พรายบอ่อนะว้าระเป๋าออไปทันที
“ูรอแล้ว” ยูยิ้มหวานอบใ านให่อเาน่าะออมาสมบูร์มาถ้าไ้ทั้พรายทั้สารัมาร่วมาน ถ้าไม่ีันายะ่อนนะ
“ไอ้พรายมันรีบลับไปอุพ่อุแม่ มันอยาทำแ่มันเรใเพราะมันอยู่ประุมไม่ไ้ลอ ถ้าุพ่อุแม่ให้ แ็ีลรายละเอียเรื่อที่พัให้เราหน่อยนะ เราอยาให้ทุอย่ามันออมาีที่สุ” ยูทำเป็นึับอับรอประธาน่าย
“เออ ั้นเราโทรหามันแปบ” ันทร์ายบอ่อนะโทรศัพท์หาเพื่อนรั
//“แให้เรา่วยุยับุพ่อุแม่ไหม”// พอเพื่อนรัรับสายันทร์าย็ถาม้วยน้ำเสียีใ
//“ไม่้อ เราสามารถไอ้ยูมันบอว่าเราไม่้อประุม็ไ้ เราเลยลอมาอุพ่อุแมู่ มันออปาอนุาเอเลยนะโว้ย เราไม่ไ้อ”// พรายยิ้มว้าบอ เรื่อะใ้อภิสิทธิ์พรายไม่ทำอยู่แล้ว
//“เออ ไ้เรื่อรีบโทรมาบอนะ มีบานไม่มาประุมริๆ แหละ รอฟัอนสรุปานเลย ระหว่าทาไม่้อมาฟั”// ันทร์ายไ้ยิน็วาสายเธออยาให้เพื่อนรัมีสมาธิในารับรถ พอมาถึบ้านพราย็เินเ้าไปหาพ่อแม่อัวเอ่อนเลย
“ุพ่อำลัะโทรหาเลยลู” มาร์บอ่อนะเินเ้ามาอลูสาวนโไว้
“นีอุพ่ออไป่ายไ้ไหมะ ่ายนี้ไอ้ันทร์ายเป็นรอประธาน่ะพวเราพัที่รีสอร์เรา่ะ ไอ้ันทร์ายเลยอยาให้น้อพรายไป่วยู่ะ มันอยาให้านออมาีที่สุ่ะ มันทำานให่านแร่ะ” พรายเปิเรื่อทันที
“เอาสิลู ไปไหนบ้าเถอะนี่็ปี 2 เ้าไปแล้วรับ” มาร์อบลับทันที
“อบุ่ะ” พรายบอ่อนะเอียหน้ามาทาแม่อัวเอพอเห็นว่าน้ำทิพย์พยัหน้ารับเธอ็ยิ้มหวานให้ สรุปอนุาทั้สอน
“ั้นน้อพรายไปออนุาุปู่ทว่อนนะะ เินทาปลอภัยนะะุพ่อ” พรายบอ่อนะเย่หอมแ้มพ่อแม่อัวเอแล้ว็เินไปบ้านให่
“ลูโแล้วนะรับไม่มีแฟนสัที” มาร์บ่นับภรรยา
“ใระีบหละะ ุนานี้” น้ำทิพย์แล้บ่น่อนะเินมาส่สามีที่รถ
“ุปู่ทวะ” น้อพรายมาถึ็ถลาเ้ามาหา
“น้อปราย” ท่านเรียหาอีนที่นั่อยู่แถวๆ นั้น
“มีอะไรวะไอ้พราย” ปรายทำหน้าที่แทนประมุอบ้านทันที พราย็ระิบระาบเล่าให้ฟั เ้มอยู่แถวๆ นั้น็พลอยอยาะรู้ไป้วย ็ูสิปรายยิ้มน้อยยิ้มให่
“มีอะไรลู” ท่านถามับสอสาว
“แอเลย” ปรายสะิบอ
“น้อพรายะมาอไป่าย่ะ ไอ้ันทร์ายเป็นรอประธาน่าย” พรายบอ่อนะเล่าให้ฟั
“นึว่ามีอะไร” เ้มบ่น่อนะเินลับบ้านแบบไม่รอำอบ
“็ไปสิลู พ่อแม่อน้อพรายว่ายัไหละรับ” ท่านถาม
“ทั้สอนให้ไป่ะ แ่น้อพรายยัไม่ไ้บอเพื่อนๆ ้อมาออนุาุปู่ทว่อน่ะ” พรายบอยู่รไหล่พร้อมับอ้อนอ
“ไปสิลู โแล้วารทำิรรมะทำให้เรารู้ัีวิมาึ้นรับ ้อัว่วเป็นนัศึษานี่แหละ” ท่านอนุาพร้อมับสอนไป้วย
“อบุ่ะ เี๋ยวน้อพราย่อยลับไปโทรบอเพื่อนๆ ่ะ ุปู่ทวเมื่อยรไหนไหมะ น้อพรายนวให้่ะ” พรายบอ่อนะบีบๆ นวๆ ประมุอบ้านอยู่พัให่
“สาวๆ ไปพัเถอะ่ะ ุย่าทวูุปู่ทว่อเอ่ะ” ม่านฟ้าเินมาบอ ปรายับพรายถึไ้แยย้ายลับอนโอัวเอ
//“ไอ้ันทร์าย เราไปไ้โว้ย”// พรายถึห้อ็โทรศัพท์หาเพื่อนรัทันที
//“ั้นแอยู่ฝ่ายสถานที่นะ เราให้แเป็นหัวหน้าเลย”// ันทร์ายรีบบอ
//“เออ ไ้ๆ”// พรายานรับทันที
//“มีประุม Zoom ไอ้ยูมันทันสมัยเี๋ยวเราส่ link ให้”// ันทร์ายบอเพื่อนรั พรายไ้ยินแบบนี้็ยิ้มหวานเลย
“สรุปว่าไอ้พรายมันไปไ้นะ เราะให้มันูแลเรื่อสถานที่” ันทร์ายบอับประธาน่าย
“เออ” ยูานรับ่อนะพยายามเ็บอาาร เาเินออมาโทรศัพท์ามหนุ่มหล่อทันที
//“มึมาประุมเลย ทีู่ีลไว้ผ่านแล้ว”// ยูบอสั้นๆ
//“มึนี่มันไม่ธรรมาริๆ เออเี๋ยวเอัน”// สารัรีบานรับแล้ว็ัสายทิ้ทันที
“อี 15 นาทีประุมทั้หมนะ ูอุยับทีมหัวหน้า่อนเลย” ยูะโนบอ ันทร์าย็เลยรีบส่ link ให้เพื่อนรั
//“มีแประุมออนไลน์นเียว แเห็นหน้าเราไปแล้วันนะ”// ันทร์ายบอ่อนะหันไปสนใารประุมรหน้า พอประุมหัวหน้าทีมเสร็ ยู็ประุมทีมานทั้หม สารั็นั่ร่วมประุมอยู่้วย อนแรเา็มีำถามแ่พอไ้ยินเสียใรสันผ่านระบบอมพิวเอร์ เา็หาย้อใ
“แ่นี้นะ ูอให้ทุนทำหน้าที่อัวเอ แล้วสรุปานับทีมหัวหน้า เี๋ยวูประุมลุ่มย่อยับทีมหัวหน้าเอ” ยูบอแนวทาารทำานอเา พอแ่ละนเ้าใบทบาทอัวเอ็แยย้ายันไปทำหน้าที่
“รอบหน้าูอประุมทีมหัวหน้าเร็วๆ สัรอบไ้ไหมวะ” สารัอรๆ
“ูไม่วนเวลาเยอะหรอ ไหนเอาาราสอนอมึมาิ” ยูอออมา ทีมหัวหน้า็่วยันหา้อสรุปเรื่อวันนัประุม สารัรออย่ามีวามหวันระทั่ถึวันที่หัวหน้าแ่ละานมาประุมัน
“รอบนี้ห้ามแ้ำรวมหาลัยนะโว้ย รอบนี้เรามาทำานไม่ไ้มาุามใร” สารัเอหน้านที่รอ เา็วนใส่เลย
“เออมัน้อแบบนี้ ว่ะโว้ยให้เ็มที่” พรายไ้ยินำพูำา็ล้าุย้วย
“โรอายเลย ไม่ีบแล้วผู้หิบ้าอะไรโหิบหาย” สารัเนียนๆ เป็นเพื่อนันไป่อน
“ีมา แบบนี้่อยน่าุยหน่อย” พรายบอ่อนะหันไปสนใานรหน้า พออยู่ในโหมารทำานสารัมัะูริัแบบนี้เสมอ เาอยาให้านที่เาไ้รับมอบหมายมันออมาีที่สุ
“ส่วนเรื่อที่พันะ” พอถึิวอพราย พราย็สรุปานในส่วนอัวเอ
“ให้เยอะนานี้เลยเหรอไอ้พราย เ็บเินเพิ่มไหมวะ” ยูถามไว้่อน
“อันนี้่าใ้่าย รวม VAT แล้ว” พรายบอ่อนะยื่นเอสารให้ ยูับันทร์าย็่วยันรวราอีรอบ รายละเอียทั้หมที่พรายพู็มีอยู่ในเอสารหมแล้ว
“ไอ้พราย ไอ้ผู้ประเสริ แือนาฟ้าอเราริๆ” ยูยิ้มหวานเลย ไ้ราาีแถมออฟั่นเพียบแบบนี้ ถ้าเาีลเอรับรอไม่ไ้เยอะนานี้
“อเราบแล้ว” พรายสรุปในส่วนอัวเอ
“เออนอื่นว่ามา” ยูไปที่าน่อไป ว่าะรบทุาน็ไ้เวลาอาหารเย็น
“แะลับรึว่าะไปิน้าว้วยัน” ยูถาม่อน
“ไปิน้วย บอุแม่แล้วว่าวันนี้ยาวเลย” พรายบอ้วยรอยยิ้ม
“เฮ้ย ลอโว้ย นานๆ ไอ้พรายะอยู่ิน้าว้วย” ยูะโนบอ
“ินที่ไหนวะ” สารัถามอย่ามีวามหวั
“ร้านใ้หลัม. มึะแอะไรไลเสียเวลาูทำาน ูอยาินล้วยทอ้วย” ยูบอ่อนะหันมาเ็บ้าวอ
“ีั รีบุยรีบสรุปไม่มีโอ้เอ้” พรายหันมาม
“็านที่แล้ว เราทำับพวมัน านนี้พอมันวนเราถึไ้ล้าทำเพราะรู้สไล์ารทำานอมันแล้ว” ันทร์ายเล่าให้ฟั
“ีๆ บานเร็วี” พรายบอ่อนะเินับมือเพื่อนรัเินไปที่ร้าน
“เป็นแฟนรึว่าเป็นเพื่อนรัวะ ถามริๆ ทำไมูหวานเี๊ยบเลยว่ะ” สารัเินเ้ามาถามใล้ๆ
“เพื่อนโว้ย” พรายอบลับ
“เพื่อนที่ไหนเาับมือถือแนวะ แล้วผู้หิอะไรว่ะโว้ยับผู้าย่อน” สารัถาม้วยวามสสัย
“555 อย่าิมา” พรายเห็นท่าที็หัวเราะอบใ ผู้ายนนีู้แล้ว็น่ารัีไม่เหมือนอนแรที่เอัน
“ินืั มาร้านใ้แท้ๆ” สารันั่อยู่ฝั่ร้ามเาเห็นเมนูในาน้าวอพราย เา็อถามไม่ไ้
“บ้านเรานแ่เยอะ เลยินรสาิประมานี้” ใรวนุยพราย็ุยไปเรื่อย
“แลอิอร่อยนะโว้ย” สารัยัไม่ไ้ินอัวเอแ่เารู้ว่าเมนูที่เาเลือมันอร่อยริๆ เา็เลยยื่นานอัวเอไปให้สาวสวย พรายมอูนในโ๊ะเลือเมนูนี้ันหลายน เธอ็ลอัมาิมนิหนึ่
“เออ อร่อยว่ะ” พรายบอ
“หัลออะไรใหม่ๆ บ้าีวิะไ้มีรสาิ” สารับอ่อนะนั่ทาน้าว พออิ่มยู็ัล้วยทอถุให่ให้
ความคิดเห็น