คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บังเอิญเจออดีต
บทที่ 3
บัเอิเออี
“โอเ เราอาะสอนใ้ึนะ โอเไหม” ้นน้ำออมา
“โอเอย่ามาสอนที่นี่เลยระาใว่ะ เอาแบบเหมือนุยันถามเรื่อสารทุ์สุิบทั่วไปีว่าแ เรา้อารเรื่อารสนทนา” อารยาบอออมา
“โอเเี๋ยวเราลิวให้อบในะั้นเราสอนเ็ๆ ่อนะ” ้นน้ำบอออมา สอสาว็เลยอัวลับบ้าน อารยามาส่น้ำหอมแ่ห้าสรรพสิน้าหน้าบ้าน พอมาถึ็เห็นน้อน้ำ้าวรอรับอยู่แล้ว
“แว้นันีๆ รับ” ทีมรัษาวามปลอภัยเห็น็บอออมา้วยรอยยิ้ม
“วัยรุ่นสมัยนี้้อแว้นรับ” น้อน้ำ้าวอบลับไป
“ทำไมให้รถมอเอร์ไ์มาอรนี้ะ เห็นรถไหมะ ถ้ามันโนรถใระรับผิอบ” เสียเ้าอรถันหนึ่ระถามออมา
“อโทษรับ ผมให้อเอรับ” ทีมรัษาวามปลอภัยรีบบอ
“หนูรู้ัผู้ัารห้านี้่ะ เี๋ยวหนูัารเอ หนูะโทรศัพท์ฟ้อพี่ลีเอ” เสียรนที่นั่อยู่ในรถบอออมา
“อโทษรับ” น้อน้ำ้าวบอ่อนะโทรศัพท์หานที่ถูพาพิ
//“พี่ลีรับ น้อน้ำ้าวเอรับ พอีน้อน้ำ้าวับรถมอเอร์ไ์มาอหน้าห้ารับ อโทษนะรับน้อน้ำ้าวอผิที่ผิทาเอ มันไปรบวนนรู้ัอพี่ลีนะรับ พวเธอับรถทะเบียน YYY น้อน้ำ้าวลัวลุ้าหน้าห้าะลำบารับ น้อน้ำ้าว็เลยโทรศัพท์มาอโทษ่อน อย่าว่าลุแเลยนะรับ น้อน้ำ้าวผิเอ”// น้อน้ำ้าวพูยาวเป็นุ
//“พี่อุยับนนั้นแปบหนึ่ไ้ไหมะ พี่อยารู้ว่าใร”// ผู้ัารห้าสรรพสิน้าอออมา น้อน้ำ้าว็เลยยื่นโทรศัพท์ให้เห็นหน้า
//“พี่บอพวแแล้วใ่ไหมว่าอย่าร่าให้มานั ไม่ใ่แ่พวแะเือร้อน พี่เอ็ะไม่มีทีุ่หัวนอน นที่แไปหาเรื่อนะเาเป็นเ้าอที่ินที่ห้านี้เ่าอยู่ พี่เบื่อพวแริๆ พวแะอยื่นอยาวไปถึไหน”// ผู้ัารห้าสรรพสิน้าบ่นาิอัวเอ่อนะพูับเ้าอโทรศัพท์่อ
//“พี่อโทษุน้ำ้าว้วยนะะ าิห่าๆ อพี่เอ่ะพึ่ายที่ินไ้ พึ่รู้ัวามโรรวย่ะเมื่อ่อนแ่รวยเยๆ อนนี้ายที่ินไ้อี 20-30 ล้านอนี้เิเลย่ะพี่เอมา 2-3 เสแหละาิพี่เยอะเอ่ะ พี่อโทษอีรั้นะะ”// ผู้ัารห้าสรรพสิน้าบอ
//“น้อน้ำ้าวผิเอรับ ั้นแ่นี้นะรับ”// น้อน้ำ้าวบอแล้ว็วาสายไป
“วันหลัผมไม่อรนี้แล้วนะรับลุ” น้อน้ำ้าวหันมาบอ
“ไม่ไ้รับ นอื่นะยัไ็่าลูหลานบ้านอนุรัษ์ราฤ้อปลอภัยที่สุรับ มาอรนี้แหละรับ ลุมีินมีใ้เพราะนบ้านนี้รับ นอื่นลุไม่สน” ทีมรัษาวามปลอภัยบอออมาอย่าไม่ลัว
“อบุ่ะ น้อน้ำหอมไปนะะ” น้ำหอมยมือไหว้ลา ส่วนอีหนึ่หนุ่ม็ทำามเ่นัน
“เิรับ อรนี้ไม่ไ้รับ รนี้ที่อรถอเ้าอที่ินับเ้าอห้าสรรพสิน้าเท่านั้นรับ เห็นป้ายไหมรับที่อรถ VVIP” ทีมรัษาวามปลอภัยบอออมาอย่าไม่ลัว สอสาว็เลยรีบวนรถออไปแบบอายๆ
“เ็เลยโนพี่ลี่าเลย” รนบ่นออมา
“เออ ไปื้ออแ้เ็ันเถอะ พี่็เห็นมอไ์อไ้ทำไมรถเราะอไม่ไ้หละ” นเราบอน้อสาว
“ใ่ไหมพี่” รนเห็น้วยับพี่สาวสุๆ
“แว่าพวเราะเอแฟนเ่าแบ้าไหมไอ้น” นเราถามับน้อสาว
“้นน้ำไม่เินเ็าห้านี้นะะ ้นน้ำเป็นนรู้ัใ้เิน พูถึแล้ว็ิถึไม่มีแฟนนไหนีเท่า้นน้ำเลยนะพี่น นอื่นหวัะให้หนูเลี้ยอย่าเียวเลย พ่อไม่น่าให้เลิบับ้นน้ำเลย หนูอบ้นน้ำที่สุในบรราแฟนหนูทุน แม้ระทั่นล่าสุ็เถอะ” รนบอออมา
“แะเอามันมาเป็นปลิูเลือรึไ บ้านมันไม่มีอะไร ายผัายห้าไปวันๆ พ่อับแม่ห้ามบันนะถูแล้ว บ้านเรารวยสุในอำเภอแล้วมั่ะบใร็ให้มันสมานะหน่อยไอ้น ใรถามว่าพ่อแม่แฟนแทำอะไร แะอบยัไ” นเราสอนน้อสาว
“็ะริพี่ เลิๆ ไปเถอะเรารวยเราเลือไ้ ไปอปปิ้ันีว่า เราอย่าเสนอหน้าไปหาพี่ลีนะ ิแล้ว็แ้นใทำไมนรวยถึไ้สวย น่ารั น่าทะนุถนอมแบบนั้นหละพี่ เรานะแ่็แล้วเสริม็แล้วยัสวยไม่เท่าเลย” รนถามพี่สาว
“แถึ้อประโมเรื่อประับเ้าไปไไอ้น ประโมให้รู้ว่าเรารวย” นเราบอน้อสาว
“ัไปพี่ เราไม่้อไปอิาเธอ เรามีวามสุที่สุในโลแล้ว ูาสภาพเราแบรน์เนมเยอะว่าอี อิอิ ไอ้พวไม่รู้ัวิถีนรวยที่แท้ริ” รนิามพี่สาว็หัวเราะออมา้วยวามสบายใ สอพี่น้อพาันวนหาที่อรถึ่ายี่ห้อรถ็ทำให้หาที่อรถไ้ไม่ยา ส่วนพี่น้ออีู่หนึ่็พาันแว้นลับบ้าน
“ะรวยะน็นเหมือนัน ทำไมพวเธอ้อว่านับมอเอร์ไ์้วย็ไม่รู้” น้ำหอมบ่นออมา
“ริรับไม่น่ารัเลย” น้อน้ำ้าวบอออมา
“นที่พึ่มีับนที่ไม่มีแบบไหนที่เราเ้าไม่ถึะ” น้ำหอมถามน้อาย
“มันไม่ใ่แ่เรื่อพึ่มีหรือไม่มีหรอรับ มันน่าะมีอีหลายๆ อ์ประอบถึะหลอมรวมันเป็นำว่ารั” น้อน้ำ้าวบอออมา
“ไอ้นมีแฟนนี้มันเ้าใีวิีริๆ” น้ำหอมมออมา
“อีนิน้อน้ำ้าว็ะไปโนหัวบวแล้วแหละรับ น้อน้ำ้าว้อใ้วามเ้าใสุๆ แฟนอน้อน้ำ้าวไม่ใ่นธรรมา เธอเป็นเทพ เี๋ยวแว่บๆ แถมล่อหนไ้้วย 555 ถ้าให้เทียบเสพี่น้ำหอมับอน้อน้ำ้าว อพี่น้ำหอมธรรมาสุๆ ไปเลยรับอน้อน้ำ้าวนะเป็นอะไรที่ลึลับับ้อนสุๆ” น้อน้ำ้าวบอออมาามร
“พีุ่ยถูนริๆ ลอ่อน แ่ไ้ลอมัน็ยัีว่าไม่ไ้ลอ ุแม่สอนไว้่ะ” น้ำหอมบอออมา้วยรอยยิ้ม
“ใ่รับ น้อน้ำ้าว็ิแบบพี่น้ำหอมถึไ้ล้าลอ อนนี้มีวามสุีรับแ่ถ้าเธอยอมเปิัวะมีวามสุว่านี้รับ อนนี้็เนียนๆ แบบนี้ไป่อนเอาที่เธอสบายใรับ” น้อน้ำ้าวบอ่อนะ่อยๆ ับรถเ้าบ้าน พออรถไ้สอพี่น้อ็ออันเินลับเ้ามาในบ้าน
“ไอ้นน มาไ้ไวะ เป็นไ้นน้ำหล่อไหม” น้ำหอมเอาิสนิท็เินเ้ามาถาม
“หล่อ แเรียมใไว้บ้านหล่อที่ไหนยัโสบ้าวะ” นนถามออมา
“แไเรื่อเยอะ เลยโสมานถึทุวันนี้ สรุปแมาทำไม” น้ำหอมอบลับแบบไม่้อิ
“มาถามุน้าให้มั่นใ มัน้าาใว่ะ อนนีุ้ยรู้เรื่อแล้ว ุน้าสั่ลุย็ลุยว่ะ” นนบอออมา
“เห็นไหมไอ้เลว น้ำหอมพูหละไม่เื่อ” น้ำหอมบ่นออมา
“เออ ไปแล้วุแม่ำลัวนเ้ามารับ อย่าไปแรมานะแ” นนี้หน้าบ่น
“น้ำหอมเรียนพิเศษภาษาีนเป็นเพื่อนไอ้ยานะ อยาอยู่ใล้ๆ ้นน้ำว่าะเรียนสัอร์สหนึ่” น้ำหอมบอออมา
“็ถึบออยู่ว่าอย่าเยอะ” นนออบอออมา
“ะเอาลูเสือ็้อเ้าถ้ำเสือสิวะ” น้ำหอมยิ้มหวาน่อนะเินมาบอแม่อัวเอ
“น้อน้ำหอมเรียนเป็นเพื่อนไอ้ยาอร์สหนึ่นะะ ไ้ไหมะเรียนใ้ึเรียน่ะแ่ยัไม่แน่ใว่าเรียน่วไหนอาะเรียน่วที่เป็นรอย่อระหว่าวิา่ะ เพราะอนเย็น้นน้ำไปสอนพิเศษเ็เล็หม่ะ” น้ำหอมถามับแม่ัวเอรๆ
“แ่เรียน็หนัมาแล้วยัะสอนทุวันอีเหรอลู” แพรวาถามออมา
“ว่าที่แฟนน้อน้ำหอมเ่่ะุแม่” น้ำหอมบอออมาอย่าอายๆ
“ั้น็เรียนไปเถอะ่ะ สรุปเรียนวันไหนบอพวเรานะะ” แพรวาสนับสนุนเ็มที่ลูๆ อยาเรียนอะไรเธอไม่เยะัเลยสันิ
“ั้นน้อน้ำหอมลับอนโเลยนะะ” น้ำหอมบอ่อนะไหว้ลา พอเ้าวันใหม่แพรวา็ไปส่ลูสาวที่มหาลัยามปิ พอมาถึห้อเรียนหนุ่มหล่อ็เ้ามาเราทันที
“เราไม่มีเวลา่วหลัเลิเรียนเลย อโทษทีนะ” ้นน้ำบอออมา
“ั้นเอา่วรอย่อระหว่ารอเรียนสิ มีอยู่ 2 วันรอั้นาน” น้ำหอมเสนอออมา เธอูาราไว้แล้วเธอรอบอบ
“เรา็ิแบบนั้นแหละ” ้นน้ำบอ
“เออ วันไหนไ้หม อนนี้ำลัเพลียฟัอาารย์ไม่ออ” อารยาูท่าะเรียหนั เธอ็เลยอออมา
“ั้นเรียนวันนี้เลยนะ” ้นน้ำบอออมา
“ไ้เลยปิแไ้่าสอนั่วโมละี่บาท” อารยาถามออมา
“ั่วโมละ 200 บาท พอีเราไ้ HSK ระับ 6 แล้วเราเลยไ้่าสอนภาษาีนเยอะ เราอพี่เ้าอสถาบันแล้วะสอนแ่ปีเียวไ้เินทุนะเอามาเปิเป็นอัวเอ พี่เ้าอสถาบัน็ใีไม่ว่าอะไรเรา” ้นน้ำยิ้มหวานบอ
ความคิดเห็น