คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คอนแทคเลนส์เป็นเหตุสังเกตได้
บทที่ 3
อนแทเลนส์เป็นเหุสัเไ้
//“อีนิหนึ่แม่อน้อพละโทรไปหาแล้วลู”// พษ์บ่นออมา
//“ื่มเพลินไปหน่อยรับ ุแมู่รับพวมันยัไม่เลิันเลย”// พลบอ่อนะเินไปเปิประูระบานให่แล้วเรียน้อๆ
“เฮ้ย ราบสวัสีุพ่อับุแม่่อน” พละโนบอน้อๆ
//“ุพ่อ ุแม่สวัสีรับ เมาแล้วไม่ไปไหนรับห้อใร ห้อมัน ไม่ับรถรับ”// รุ่นน้อนหนึ่บอออมาอย่ารู้ใ
//“ามสบายนะลู”// เนยเห็นเธอ็สบายใ เธอุ้นหน้าอยู่หลายน
//“รับ”// รุ่นน้อบอ่อนะพาันไหว้อย่าสุภาพ
//“พวมันมอมเหล้าน้อพลรับ”// พลถือโอาสเปิม่านให้เห็นรุ่นน้อ่อนะวนแม่อัวเอุย
//“เมาแล้วัวแไปหมเลยลู”// เนยบ่นออมา พล็เลยถอเสื้อใหู้
//“เป็นปื้นเลยรับ”// พลบอ่อนะล้มัวลนอนุยอย่าสบายใ
//“ไปนเียวเหรอะ”// เนยระิบถามลูาย สามีที่นั่อยู่้าๆ ถึับ้อเหล่ามอ
//“มาันเยอะรับแ่น้อพลนอนนเียวรับ”// พลทะเล้นมีารระิบบอแม่อัวเอ
//“โอเลู เหาแย่เลย”// เนยยิ้มหวานเลยพอไ้ยินแบบนี้
//“ะเหาไ้ยัไรับ น้อๆ เยอะแยะพวมันุยสนุีรับ”// พลบอ่อนะวนุยไปเรื่อยๆ
//“น้อพลโทรหาุย่าทว่อนนะรับ ่อนนอนเี๋ยวโทรหาอีรอบรับ”// พลบอออมา
//“แะโทรมาทำไมบ่อยๆ ไอ้พล แไปเที่ยวนะ”// พษ์ถือโอาสบ่นลูาย
//“ุแม่”// พลร้ออัว่วย
//“ไม่้อสนใุพ่อลู เี๋ยวุแม่นั่ทำานรอนะะ”// เนยบอแล้ว็ัสายไป ลูายอเธอ้อุยอีหลายน พอุยบ้านนี้เสร็็้อโทรศัพท์ไปบ้านให่
//“ุาทวูรับ น้อๆ มอมเหล้าน้อพลรับัวแเลย”// พลเปิผ้าห่มใหู้พร้อมับบ่นออมา
//“เอายาแ้แพ้ไปไหมหละลู”// ท่านถามออมา
//“ระับุเนย ไม่พลาสัโรรับอีนิะเปิร้านายยาแล้วรับ”// พลทะเล้นบอ
//“เี๋ยวเถอะ าทวเอแม่เรา าทวะฟ้อ”// ท่านี้หน้าบอ
//“น้อพลล้อเล่นรับ เอันวันอาทิย์นะรับ อยู่บ้านให่นถึวันอัารเลยรับ ับาร่อนแล้ว่อยมาเรียน”// พลเล่าให้ฟั
//“ไ้ลู นบ้านโน้นบอแล้วทานี้็เรียมัวันอยู่ ้าอเ็มไปหม หลานๆ ำลัทำเ้ให้ ินให้หมนะลู”// ท่านบอออมาอย่ามีวามสุ
//“ายแล้ว มีแ่อหวานน้อพลไม่สู้ะ้วย”// พลไ้ยิน็สยอเลย
//“555”// ท่านไ้ยินำบ่น็หัวเราะอบใ พลุยโทรศัพท์อยู่อีพัให่ว่าะไ้นอน ่อนนอน็มีารโทรศัพท์หาสาวที่พึ่ลับไปะหน่อย
“โทรไปถามแล้วนะ ไม่รับสายเอนะ่วยไม่ไ้” พลบอับัวเอ่อนปิเรื่อมือสื่อสารแล้ว็ปิไฟนอน เาให้น้อๆ มาื่มแถวๆ หน้าห้ออเา พวนี้ะไ้ไม่ล้า่ามา
“ูพวมันื่มีว่า” พลเินมาเปิม่านเพื่อให้เห็นน้อๆ แ่บัเอิสายามอเลยไปห้อฝั่ร้ามที่อนนี้นอนหลับไปแล้ว เาเอ็ไม่ไ้ิอะไรนอนเพลินๆ สัพั็หลับไป ื่นมาอนเ้า็รีบออมาูน้อๆ ่อนเลยว่าเป็นศพลอยอยู่ในสระว่ายน้ำบ้าไหม
“เอาอนแทเลนส์ไปใส่้านอีว่า” พลบอ่อนะหยิบล่ออนแทเลนส์แล้วลำๆ เินออมา เาใส่อนแทเลนส์ไปไ้้าหนึ่แล้ว่วที่ำลัะใส่อี้า ห้อฝั่ร้าม็เปิประูออมา
“แม่เ้า” พลสบถออมาอย่าลืมัว ็สาวรหน้าใสุ่ออำลัายแ่มีเสื้อลุมสีาวบาๆ ลุมไว้อีทีหนึ่แ่อบอว่ามันบานแทบะไม่มีประโยน์อะไร
“พี่พลสวัสี่ะ ไปวิ่้วยันไหมะ” รินลนีถามออมา่อนะยมือไหว้อย่าสวยาม
“ิบหายแหละไอ้ริน” พลใ่อนะเรียหาสาวสวยะเสียั
“มีอะไระ” รินลนีรีบเินเ้าไปหาพร้อมับถามออมา
“อนแทเลนส์พี่หล่น ริน่วยพี่หาหน่อยิ พี่ใส่ไปไ้้าหนึ่แล้ว” พลบอ่อนะ้มๆ เยๆ หาแ่ไม่รู้บุรึว่าบาป ยิ่้มๆ เยๆ ยิ่เห็นอะไร่อมิอะไรอสาวรหน้าั เาไม่ไ้ลามนะแ่มันบัเอิเห็นเอ
“หนูหาไม่เอ่ะ” รินลนีบอออมา
“ิบหายแหละ” พลสบถอย่าลืมัว
“เอายัไีะ” รินลนีถาม้วยวามเป็นห่ว
“รินไปเอาุแรถรหัวเียมาให้พี่หน่อยสิ” พลอออมา รินลนีรีบวิ่เ้าไปหยิบมาให้ทันที
“รินพาพี่ไปที่รถหน่อย พี่สายาสั้นมาพี่มอ้าเียวไม่ถนั พี่้อถออี้า่อนไม่ั้นพี่ะเวียนหัวทั้วัน พี่อับมือรินนะ รินพาพี่ไปที่รถหน่อย” พลบอ่อนะถออนแทเลนส์ที่เาพึ่ใส่ไป
“ไ้่ะพี่พล” รินลนีไ้่วยเหลือรุ่นพี่ระเป๋าหนัเธอ็ไม่มีปัหาอยู่แล้ว
“ุพลเป็นอะไระ” พนัานน่าะไปบอหัวหน้า อนนี้นทีู่ให่โในรีสอร์รีบเินเ้ามาถามพล้วยน้ำเสียไม่สู้ี
“ไม่มีอะไรรับ อนแทเลนส์ผมหาย ผมมอไม่เห็นรับ ผมำลัะเินไปหยิบแว่นับอนแทเลนส์ที่รถรับ เี๋ยวให้รุ่นน้อพาไปไ้รับ” พลรีบบอ
“อยู่รไหนะ พี่ไปหยิบให้ไ้ไหมะ” พนัานอาสาะไปหยิบให้
“รถผมออยู่้าหน้านี้เอ เี๋ยวผมไปหยิบเอไ้รับไม่รบวนพี่หรอรับ เี๋ยวให้รุ่นน้อผมพาไปีว่ารับ” พลบอ่อนะวนสาวสวยเินออมาารนั้น
“พี่พล ะน่ะ” รินลนีรีบห้าม
“พี่มอเห็นราๆ เี๋ยวพี่ใส่อนแทเลนส์แล้วรินบอพี่หน่อยนะว่าเมื่อี้พีุ่ยับใร” พลอออมา
“พี่เธอเินามมา้วย่ะ” รินลนีระิบบอ
“อ้าวเหรอ โอเ” พลรับำ่อนะับมือสาวสวยไว้แน่น เาลัวไปนอะไรเ้าแล้วพนัานะเือร้อน
“รถุพลันนี้่ะ” พนัานบอออมา รินลนี็เลยพาเินไป รถอเ่นอยู่ันเียวไม่้อเา็น่าะรู้ว่ารถนให่นโ
“พี่หาอนแทเลนส์ไม่เอ” หลัาพลใส่แว่นเา็หันมาบอสาวสวย
“หนูไม่รู้่ะ” รินลนีรีบบอ
“แปบนะเี๋ยวพี่โทรหาุแม่่อน” พลบอ่อนะ่อสายไปหานไล
//“ุแม่รับ อนแทเลนส์ในรถหมแล้วเหรอรับ พอีมันหล่นไป้าหนึ่รับ น้อพลมาหาที่รถแล้วไม่มีเอแ่แว่นา”// พลถามออมา
//“แะเรียนบมหาลัยแล้วนะไอ้พล อะไรๆ ็เรียหาแ่แม่อแนะ”// พษ์บ่นเ้ามาในสาย
//“็ุแม่บอว่าหมแล้วไะ น้อพลไ้ไปเอาที่ห้อเ็บยาไหมหละะ ในรถน้อพลไม่มีแล้ว”// เนยบอออมา
//“ไม่ไ้ไปหยิบรับ น้อพลวยแล้ว”// พลบ่นออมา
//“ว้ายๆ ใส่แว่นเป็นเ็เนิร์เลย”// เนยล้อลูาย
//“ุแม่นะ ห้ามล้อรับ น้อพลไม่ปลื้ม น้อๆ ยัไม่ื่นเี๋ยวน้อพลออไปื้ออนนี้เลย”// พลบอแล้ว็ัสายไป
“ไปเป็นเพื่อนพี่เลย พี่ะไปื้ออนแทเลนส์ รินทำมันหาย พี่ใอนรินเินออมา” พลหันมาบ่น
“หนูไปเอาเสื้อลุมแปบ่ะ” รินลนีบอออมา
“ไม่้อหรอ ไม่ไ้ลรถนั่ไปเป็นเพื่อนเยๆ พี่ไม่่อยมั่นใอนใส่แว่น” พลอออมารๆ
“น่ารัีออ่ะ สเป็หนูเลย่ะ าวๆ ี๋ๆ ใส่แว่นหนาๆ” รินลนีบอออมา
“มันหนาไปพี่ไม่่อยมั่นใในัวเอ พอีอนเ็เล่นเมเยอะไปหน่อย” พลบอ่อนะับรถออมา มีแ่โทรศัพท์เรื่อเียว็ื้ออไ้แล้ว
“อย่า้อหน้าพี่แบบนี้เี๋ยวพี่ับรถนนะโว้ย พี่ยิ่ไม่มั่นใในัวเออยู่” พลบ่นับสาวสวยที่เอาแ่้อหน้าเา
“หนู้อไว้่อน่ะ ูท่าพี่พละไม่ให้ใรเห็นภาพนี้่ายๆ ูไม่เหมือนพี่พลนเมื่อวานเลย่ะ มีนบอว่าใส่แว่นหนาๆ แล้วไม่หล่อเหรอะ หนูว่าน่ารัีออ” รินลนีบอออมา
“พูแบบนี้เี๋ยว็สวยหรอ อยามีเรื่อเหรอไอ้น้อ” พลลอหยอไป่อน
“เปล่าๆ ไม่ไ้อ่อยให้ีบนะะ หนูพูริๆ ว่ามันน่ารัีอย่าไปสนใไอ้นที่บอว่าไม่หล่อเลย่ะ สเป็นเรามันไม่เหมือนัน” รินลนีบอ่อนะเียบเสียล พูมาเี๋ยวะเป็นเรื่อ
“ไม่ไ้บอว่าะีบะหน่อย ุย่อเถอะน๊า” พล้อวนุย่อน ็อนนี้สาวสวยเียบเียว
“่ะพี่” รินลนีรับำเบาๆ ่อนะ่วยหาร้านแว่นา
“เ้านานี้ใรเาะเปิหละะพี่พล” รินลนีหันมาบอ
“ไม่รู้แหละ ไม่ไ้อนแทเลนส์พี่ไม่ลับนะ” พลบอออมา้วยน้ำเสียริั
“หนูถามอาารย์รูแปบ่ะ อาารย์รูรู้ทุสิ่บนโลใบนี้” รินลนีบอ่อนะเปิอินเทอร์เน็เ็้อมูล
“ื่อร้านนี้่ะเปิ 7.30 น.่ะ” รินลนีบอ่อนะั้ระบบนำทาแล้วส่โทรศัพท์ให้
ความคิดเห็น