คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปรับตัวกับเพื่อนใหม่
บทที่ 2
ปรับัวับเพื่อนใหม่
“เี๋ยวน้อน้ำหอมนวให้่ะ น้อน้ำหอมนวเ่” น้ำหอมบอ่อนะหันมาสนใอาหารบนโ๊ะ พอทานอาหารเสร็สอพ่อลู็ระิบระาบอะไรัน็ไม่รู้ว่าที่น้ำหอมะลับอนโ็มืเลยแหละ
“ลูยัิภีเหมือนเิมนะะ” แพรวาบอับสามีะเินึ้นบ้าน
“ภีีใรับ ลูมีอะไร็บอหมเลย ภีามใลูอยู่แล้ว” ภีปรับทุ์ับภรรยาอยู่นาน ูสิลูสาวเปิเทอมวันแรเา็มีเรื่อให้ปวหัวเลย พอเ้าวันใหม่น้ำหอม็อาบน้ำแ่ัวแ่เ้า
“ปีหน้าหนู่อยับรถมาเรียนนะะุพ่อเป็นห่ว่ะ ใหุ้แม่มารับ-ส่่อน” แพรวาลัวลูสาวะอายเพื่อนๆ เธอ็เลยบอออมา
“มารับ-ส่ลอไม่ไ้เหรอะ น้อน้ำหอมี้เียับรถ่ะ” น้ำหอมถามออมารๆ
“แุ่พ่อะื้อรถันแรให้หนูนะะ ไม่เอาเหรอะ” แพรวาหันมาถาม
“ริเหรอะุแม่ ุพ่อไม่เห็นบอเลย่ะ” น้ำหอมถามออมา้วยวามีใ
“ุพ่อใหุ้แมุ่ยับหนู่ะ ไม่ล้าัใลูสาวสุที่รัไะ ้อใหุ้แม่เรา่อน ลัวลูสาวะื้อแพไป” แพรวาถือโอาสนินทาสามี
“เี๋ยวน้อน้ำหอมถามเอะแ๊์่อนนะะว่ายัไ” น้ำหอมบอออมา
“ไ้พร้อมันทั้แ๊์เลยลู เี๋ยวให้น้อเพลพาไปร้านพ่ออเธอ” แพรวาบอ
“ว้าว รถนำเ้าเลยเหรอะ โอเ่ะ” น้ำหอมยิ้มหวานเลย
“อบแทนที่พวหนูเป็นเ็ี่ะ ใ้ันทีุ่พ่อื้อให้นทำานเลยนะะ พวเราื้อให้แ่ันเียว่ะ อยาไ้ใหม่็้อทำานหาเินื้อเอ ใ้็ถนอมนะะถ้าพัรึว่านึ้นมาไม่ื้อให้ใหม่่ะ เอาันเ่าๆ ในบ้านไปใ้่ะ” แพรวาบอลูสาว
“สรุปุพ่อุแม่ื้อให้ันเียวในีวิ ีล่ะรู้เรื่อ” น้ำหอมสรุปอีรอบ
“ใ่่ะ ถึแล้ว่ะแปบเียวเอนะะเราุยันไปเรื่อยๆ ็ถึมหาลัยแล้ว” แพรวาหันมาบอลูสาว
“ุแม่นั่นนนั้น่ะ ลูเยอุแม่ บุพเพสันนิวาสมันมีอยู่ริ่ะ” น้ำหอมรีบี้ให้แม่อัวเอไ้เห็น นที่เธอพูถึเมื่อวาน
“หล่อแบบนีุ้แม่ว่าไม่น่ารอหรอ่ะ” แพรวาเสนอวามิเห็น
“ุแม่นะไม่ให้ำลัใันบ้าเลย่ะ” น้ำหอมหน้า้ำหน้าอ่อนะยมือไหว้อบุแม่อัวเอแล้ว็เินลมาารถ แพรวา็มอหนุ่มหล่อนลับาไป เธอไม่รู้หรอว่าวัน้าหน้าะเป็นยัไแ่เธอไม่อยาให้ลูสาวเสียใแบบที่เธอเยเป็น
“้นน้ำ” น้ำหอมั่ใอยู่ั้นานว่าะล้าเรีย
“อ้าว โทษทีเราไม่เห็น ทำไมไม่ใ้ลิฟ์หละ” ้นน้ำถามออมา
“พอีเราี้เียออำลัายนะ ลับบ้าน็นอน็เลยอาศัยเินึ้น-ลบันไนี้แหละ่ายี” น้ำหอมบอ่อนะนึอีำอบไว้ในใ เราเินามเธอมาไ
“เหมือนเราเลย เราไม่่อยมีเวลาออำลัาย็อาศัยเินแบบนี้แหละ” ้นน้ำบอ่อนะยืนรออยู่พอสาวสวยมาถึ็พาันเินเ้าไปในห้อเรียน
“น้ำหอม” เสียเอลลี่เรียหา
“เราไปนะ” น้ำหอมบอ่อนะเินไปหาเพื่อน
“ไอ้ยาหละ” น้ำหอมนั่ไ้็ถามออมา
“น่าะใล้ถึแล้วแหละ” เอลลี่บอ่อนะนัุ่ยับเพื่อนใหม่ไปเรื่อยๆ พออาารย์มาถึทั้หม็หันมาสนใเนื้อหารหน้า
“ยาว่ะ เราไม่่อยไ้ภาษาีน เอาไีวะ้อหาที่เรียนพิเศษภาษาีน เรียนที่ไหนีวะ อยาให้ล่อว่านี้” อารยาบ่นออมา เธอฟัที่อาารย์สอนไม่่อยทัน
“ไอ้้นน้ำไมันสอนพิเศษภาษาีนอยู่” ธีรยุทธบอออมา
“เฮ้ยไม่ไ้เราสอนภาษาีนเ็เล็ ฟัพูอ่านเียน่ายๆ เลย เราไม่ไ้สอนนโ” ้นน้ำรีบบอ
“รึว่าเรา้อเรียนั้แ่แบบนั้นวะ เราไปูแสอนหน่อยไ้ไหม” อารยาอออมา เธอว่าเธอน่าะมีปัหาริๆ
“เอาสิ เี๋ยวเราอพี่ที่เป็นเ้าอสถาบันสอนภาษาให้ว่ายาะไปู” ้นน้ำบอออมา
“โอเไปวันนี้เลยนะ เราว่าเราไม่โอเแล้ว” อารยาบอ่อนะหันมาวนสอสาวเพื่อะให้ไปเป็นเพื่อน
“เสียใว่ะไป้วยไม่ไ้ วันนี้วันเิุแม่้อรีบลับ” เอลลี่บอออมา
“ั้นเหลือแ แ้อไปเป็นเพื่อนเราไอ้น้ำหอม” อารยาาั้นะเอาำอบ
“เราไม่ไ้บอุแม่ไว้ ป่านนี้ออมารับแล้วมั่” น้ำหอมอยาไปะแย่แ่เธอไม่ไ้บอที่บ้านไว้่อนป่านนี้มารับแล้วมั่
“แลอโทรถาม่อนิ ถ้ายัไม่ออเี๋ยวเราับรถไปส่แเอ” อารยาเย่าแนบาพร้อมับอออมา น้ำหอม็เลย้อโทรศัพท์หาแม่อัวเอ
//“หนูเรียนเสร็แล้วเหรอลู ุแม่ยัไม่ไ้ออเลย่ะยัแ่ัวอยู่เลย”// แพรวาใถามออมา
//“ยัเรียนไม่เสร็่ะ อาารย์ให้พัแปบ่ะ ยัปรับัวเรื่อสำเนียอาารย์ไม่ไ้่ะ พอียาะให้น้อน้ำหอมไปูสถาบันสอนภาษาีนเป็นเพื่อน่ะ ยาบอว่าไม่น่ารอฟัอาารย์ไม่รู้เรื่อ้อหาที่เรียนพิเศษ”// น้ำหอมบอออมา
//“แล้วหนูะเรียน้วยไหมลู”// แพรวาถามออมา้วยวามเป็นห่ว
//“ไม่เรียน่ะ น้อน้ำหอมฟัรู้เรื่อ่ะ แ่ยาไม่ล้าไปหาที่เรียนพิเศษนเียว็เลยะให้น้อน้ำหอมไปเป็นเพื่อน เสร็แล้วะับรถไปส่ที่บ้านเรา่ะไ้ไหมะุแม่”// น้ำหอมส่สายาอับแม่อัวเอ
//“ไ้่ะ ออมาแล้วโทรบอุแม่นะะ ถ้าอยาเรียน็ลเรียนเลยลู”// แพรวาบอ่อนะัสายไป
“โอเไปไ้” น้ำหอมหันมาบอ
“โอเเี๋ยวเราไลน์บอพี่เ้าอสถาบันให้” ้นน้ำบอ่อนะหันไปเรียน่อ ส่วนสาวสวย็นั่ยิ้มริ่มในใเธอยัไม่สนิทับใร เธอเลยไม่ล้าเปิเผยวามในใทั้ที่อนนี้ในใเ้นระส่ำไม่เป็นัหวะเลย ส่วนหนุ่มหล่อ็ไม่ไ้สนใอะไรเลยนั่ั้ใเรียนน่าู
“้นน้ำมายัไ” อารยาถามออมา
“เรานั่สอแถวเ้ามา” ้นน้ำบอออมาอย่าไม่อาย
“ั้นไปรถเรานะ” อารยาบอ่อนะวนให้เินไปที่รถ
“้นน้ำนั่หน้าเลยนะ เรานั่หลัเอ” น้ำหอมบอ่อนะเินอ้อมไปนั่เบาะหลั ระหว่าที่สอน้าหน้าวุ่นวายเรื่อเส้นทาันอยู่เธอ็อาศัยัหวะนี้แอบถ่ายรูปหนุ่มหล่อแล้วส่เ้าไปในรุปไลน์อเอะแ๊์
//“อะไรวะ พาเพื่อนไปหาที่เรียนภาษาีนเพิ่ม เออถึบ้านแล้วะโทรหา”// น้ำหอมแล้ึับอออมา นนยัไม่ทันพูอะไรสัำน้ำหอมัสายทิ้ไปะแล้ว
//“ไอ้เวร ัสายทำไม”// นน็ใ่ะยอมโทรศัพท์ลับมาหาอีรอบ
//“อะไรวะ”// น้ำหอมแล้ถามออมา
//“แล้าึ้นรถไปับมันไ้ไ แรเ้าไปทุวันแล้วนะไอ้น้ำหอมแเป็นผู้หินะมันอันราย ิสิิ แมีสมอไหม”// นนบ่นออมา
//“มาัน 3 นะไปสถาบันสอนภาษาีนที่เพื่อนสอนอยู่ เพื่อนื่อ้นน้ำ นที่ะเรียนื่อยา แูหน้าเลยไอ้นน ไอ้นี้อบโวยวาย”// น้ำหอมบอ่อนะยื่นโทรศัพท์ไป้านหน้า
“พวแุยับาิเราหน่อยสิ มัน่าเรา” น้ำหอมบอ่อนะยื่นโทรศัพท์ให้
//“ูื่อ้นน้ำ ะพาสอสาวไปูที่เรียนภาษาีน ูสอนอยู่ที่นั่น ลาอยเอมึ”// ้นน้ำเห็นเป็นผู้าย็พูออมาแบบนั้น
//“เออ แล้วไปูนึว่าแม่พาันไปเที่ยว ฝาไอ้น้ำหอม้วยแล้วัน ูื่อนน เป็นาิมัน”// นนบอออมา
//“เราื่อยา เราะเรียน”// เสียอารยาพูแทรเ้ามา
//“โอเรู้เรื่อ ถึบ้านแล้วแโทรมา้วยไอ้น้ำหอม ไม่โทรมาเอีนแน่”// นนบอ่อนะะโนเสียัแล้ว็วาสายไป
“เราาิเยอะ รุ่นเียวันมี 5 นไอ้นนเป็นผู้ายนเียวมัน็เลยี้บ่นหน่อย ถ้าทำอะไรไม่ีไอ้นนะโน่อนโทษานไมู่แลสาวๆ” น้ำหอมอธิบายให้ทั้สอเ้าใ
“ีว่ะ” อารยาบอ่อนะสนใับรถ่อ พอไปถึ็เห็นเ็ๆ นั่รอเ็มเลย
“รอเหล่าือเหรอรับ ไปรับวันนี้มีเพื่อนเหล่าือมา่วยสอน้วยรับ” ้นน้ำบอ่อนะเินนำเ็ๆ เ้าไปในห้อเรียน
“วันนี้เราะมาเรียนเรื่อวันันใ่ไหมรับ ภาษาไทยมีวันอะไรบ้าไหนไล่ทีละวันสิรับ” ้นน้ำพอเห็นว่าเ็ๆ พร้อมเา็ลมือสอนทันที พอไ้วันภาษาไทย้นน้ำ็สอนวันที่เป็นภาษาีนทันที เ็ๆ พูามเสียเื้อยแ้วเลย
“เ่ัลูศิษย์เหล่าือนะ” ้นน้ำบอ่อนะสอนเ็ๆ ่อ ร่วมรึ่ั่วโมไ้มั่ที่สอสาวนั่อยู่ในห้อนั้น
“โอเไหม” ้นน้ำถามับสอสาว
“โอเเลยว่ะไอ้้นน้ำ แ่เราเรียนัว่อัวับแไ้ไหมวะ เราอายเ็ว่ะ เรียนอนหลัเลิเรียน็ไ้” อารยาถามออมา
“หลัเลิเรียนเรามีิวสอนที่นี่หมเลย เี๋ยวเราู่อนว่าะแทรรไหนไ้บ้า เรียนนเียวนะ” ้นน้ำถามออมา
“เราอไปุยับุแม่่อน” น้ำหอมแบ่รับแบ่สู้ไว้่อน
ความคิดเห็น