คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ค่อยๆ ปรับตัว
“สามแสบไปนอนับุอาไหมลู” ภูมิเอ่ยถามับหลานๆ ทั้สามน่อนที่พี่ายะพาลับบ้าน
“นอน่ะ/นอนรับ/นอน่ะ” สามพี่น้อนี้ไปไหนไปัน
“ั้นอยืมหลานไปนอน้วยสัืนนะรับ ออม้อารเวลาในารปรับัวรับ เสียายยอมนอน้าบ้านเราแ่ืนเียว แ่มานอนืนเียว็ยัี” ภูมิบ่นับพ่อแม่อัวเอ
“ั้นน้อน้ำหอมพาน้อไปอาบน้ำนะะ ุแม่พาไป่ะ” แพรวาพอรู้็รีบพาลูๆ ไปอาบน้ำแ่ัวใหม่เพราะสภาพเยินสุะบรรยาย
“หลานนอน้วยโอเึ้นไหมรับ” ภูมิถามรๆ ่อหน้าผู้ให่
“โอเึ้นมาเลย่ะ ภูมิน่ารั” ออมสินยิ้มบอออมา
“แหนะ พอหลานนอน้วยทำมายิ้มออ ผมเสียในะรับ ไม่ยอมนอนับผมนะ” ภูมิแล้บ่นออมา
“อะไรเล่าภูมินะ” ออมสินพอแฟนหนุ่มบ่นออมารๆ ็ไปไม่เป็นเลย
“ั้นแยย้ายลู หลานมาเี๋ยวให้พี่ภีเอาไปส่ เราสอนนะอาบน้ำอาบท่าให้มันเรียบร้อย” ไมล์บอหลานาย ภูมิึูมือพาแฟนสาวึ้นห้อไป
“ใ้ไ้นะ แ่ทำไมูลัวๆ ุพ่อ” ไมล์หันมาบอลูสะใภ้
“รอบรัวน่าะไม่่อยโอเ่ะ พอมาเอรอบรัวเรา็เลยเร็ๆ” เมเปิ้ลแ้ัวแทน
“ออรับันะ ทีน่อนอน้อภูมิ เมไม่เห็นออหน้ารับแบบนี้” ไมล์แวลูสะใภ้ออมา
“ลูายเมนะีเินไป ไ้เธอแล้ว็ยอมทุอย่า รับผิอบทุอย่า ิูะไปื้อรอเท้าน้อภูมิยั้อับรถพาลัษ์ไปื้อ ลัษ์นะรูุ้อ่อนอน้อภูมิ่ะ ไอ้ลูเม็นะ ไ้เธอเป็นเมียแล้ว็้มหน้า้มายอม เมหละพูไม่ออเลย ิว่าเธอเสียอมี่าให้แล้ว็เลย้อ้มหน้ายอมรับะารรมอัวเอ เฮ้ยเลิไ้เมแทบะพาไปไหว้ 9 วั” เมเปิ้ลไ้ทีบ่นออมา
“แ่เม็ไม่ไ้ยุ่อะไรนี่ลู อนเลิันุแม่็เห็นปลอบใน้อภูมิอยู่” หวานหันมาถาม
“ไม่เลย่ะุแม่ ยุ่ไปลัวน้อภูมิลำบาใ เมรู้น้อภูมิรัแฟนนแรเามา เาหวัลอว่าอยาะมีแฟนนเียว อยาให้แฟนนแรเป็นแม่อลูเา โีแ่ไหนแล้วที่ลัษ์อเลิเอ” เมเปิ้ลหันมาบอแม่สามี
“นนี้็ูๆ ันไปลู แู่ทำมาหาินเ่ อะไรนิอะไรหน่อย็เอาหม ไม่อายทำิน” หวานยิ้มบอออมา
“เมถึไ้สนับสนุนไ่ะ เมอบนไม่อายทำิน” เมเปิ้ลบอออไปามร่อนะนัุ่ยเรื่อสาวสวยอีสัรู่ผู้ให่็แยย้ายันึ้นห้อเพื่อพัผ่อน
“ั้นแยย้ายลู เี๋ยวน้อภีเอาหลานๆ มาส่แล้วปิบ้านให้เราแหละ” หวานบอับลูสะใภ้แล้ว็ูมือสามีึ้นห้อนอน
“หลานโนพาเมียเ้าบ้านแล้วนะรับ” ไมล์ยืนอยู่หน้าประูห้อหลานายพร้อมับบอออมาเสียเศร้า
“หลานโยัไหลาน็ยัรัไมล์เหมือนเิม่ะ หวาน็อยู่ไมล์ัวลอะไระ” หวานหันมาถามสามี
“ไม่ไ้ัวลรับ แ่รู้สึว่าัวเอโีที่มีลูมีหลานเป็นนี” ไมล์บอแ่นั้น็ูภรรยาลับห้อนอนไป
๊อ ๊อ ๊อ นานพัให่ว่าพี่ายะมาเาะเรีย พอไ้ยินเสียเาะภูมิรีบีัวึ้นมาเปิประูให้ทันที
“ร้อห่มร้อไห้ นึว่าพี่สาวไม่รอ” พี่ภีบอับน้อายถึสาเหุอน้ำหูน้ำาลูายนเียวอัวเอ
“โแล้วนะรับ พี่ๆ ไม่รอ็เินมาเอไ้รับ หลานุอาเ่รับไม่ร้อ” ภูมิอหลานายบอออมา
“น้อน้ำหอมลมาเอานมเยๆ ่ะ บอน้อแล้ว” พี่สาวนโอบ้านบอออมา
“พี่น้ำหอม็บอแล้วไลูว่าลมาเอานม หนูะร้อทำไม” ภูมิหันไปถามหลานาย
“รัพี่น้ำหอมรับ” น้อน้ำ้าวปาน้ำาบออย่าน่าสสาร
“ไปรับ นเ่ไม่ร้อ เี๋ยวุอาเล่านิทานให้ฟั เอามาี่เล่มลู” ภูมิูมือหลานๆ เ้าห้อมา ออมสินที่ไ้ยินารสนทนาอสอพี่น้อ็อยิ้มปลื้มใไม่ไ้
“พร้อมนะรับ ุอาอ่านนิทานให้ฟั ออมนอนเลยรับ เี๋ยวผมล่อมทีเียวเลย” ภูมิบอเพราะว่าอนนี้ที่ทา็ัารให้หลานๆ เรียบร้อยแล้ว ส่วนแฟนสาวัวเอ็ให้พื้นที่อีฝั่หนึ่เลย
“อุ่นีั่ะ” ออมสินยับึ้นมาหอมแ้มหนึ่ฟอพร้อมับยิ้มบอออมา หลานๆ เห็น็ยับมาหอม้วย สาวสวย็ไม่เว้นหลานๆ ็ใี้ามมา Good night kiss ภูมิอ่านนิทานบไป 3-4 เล่มหันมา็ไม่มีใรสนใฟัแล้วพาันหลับหมแล้ว
“อะไรวะ อ่านให้ัวเอฟั” ภูมิพึมพำบ่นออมา่อนะเอื้อมมือมาปิไฟนอน พอเ้าหลัาทานอาหารเรียบร้อย เ็ๆ ็มา่วยแพอ
“น้อมิ้น เอาไปสอนน้อลูเอานโพอนะรับเ็ไปเี๋ยวล่อาลู” ภูมิพับล่อใหู้เรียบร้อย็บอับหลานสาว
“ไ้่ะ เอาเยอะไหมะ” น้อมิ้นสนุแหละมีอะไรทำนะ
“หมนี้เลยรับ ลุย เี๋ยวุน้าเอาน้อๆ ไปเล่นในอนะรับะไ้ไม่วนหนู” ภูมิบอแล้ว็เรียหลานๆ ที่ยัเล็ให้เ้ามาเล่น้าใน นโหน่อย็ไป่วยแฟนสาวอัวเอ
“ปริ้นในระบบไ้เลย่ะ หนูเียนโปรแรมไว้ให้นื้อรอ” ออมสินยิ้มบอับแม่อนหล่อที่นัู่ัวเอปริ้นเอสารอยู่ ไม่ไ้มีที่อยู่อย่าเียวมีบอ้วยว่าสิน้าืออะไร
“ีัเลย่ะ ุแม่ยัว่าะส่ยัไอมันเยอะ” เมเปิ้ลนั่มอสาวสวยัารานรหน้า็ยิ้มแ้มปริ เ่ริๆ เลยัวแ่นี้นะ
“เ็ๆ เรียอ่ะ เี๋ยวุน้าเอาอันไหนะบอนะะ หนู่อยหยิบมาใหุ้น้า ุน้าะเอาลล่อเอ่ะ” ออมสินบอหลานๆ เ็ๆ รีบรื้ออออมาทันที
“เ่มา่ะ เอาล่อสีน้ำาล 3 ล่อ ยาหยอาเอาสีฟ้า 1 อันสีเหลือ 1 อัน” ออมสิน่อยๆ ูรายารอแล้ว็เรียอที่ละอย่า ทำอยู่นานเ็ๆ ็ยัสนุ่วยนเสร็
“อบุ่ะ เี๋ยวที่เหลือุน้าทำเอ้อห่อันระแท่ะ” ออมสินบอับพี่ให่สุอบ้าน
“น้อมิ้นทำไ้ไหมะ” น้อมิ้นยิ้มถามออมา
“ทำไ้สิลู น้อมิ้นเ่” ออมสินลูบหัวบอหลาน สรุปสอแฝ็ยันั่่วยทำ่อนเรียบร้อยออมสิน็ามแฟนหนุ่มให้พาไปส่อ
“ไว้มาอีนะลู เ็ๆ พลัเยอะุย่าไม่รู้ะหาอะไรให้ทำ” หวานยิ้มบอออมา
“่ะไว้หนูะมารบวนใหม่นะะ” ออมสินบอแล้ว็ล่ำลาลับบ้าน ภูมิ็ยัมีใพาเินไปลานบ้านให่่อน
“หายไปนานเลย ว่าะลับมา ปู่ทวถามทำอะไรบอทำานัน หลาน่วยออมแพอเหรอลู เห็นมาบอปู่ทวแบบนั้น” ท่านยิ้มถามออมา
“ใ่่ะุปู่ทว ถ้าไม่ไ้หลานๆ ่วยอีนานว่าะเสร็่ะ นั่อยู่เยๆ ให้หลานๆ วิ่เอาอมาให้ วิ่ไปวิ่มาหลายรอบ” ออมสินยิ้มเล่าให้ฟั
“ว่าแล้วลับมาไปนอนรวมันในอ หมพลั” ท่านยิ้มบอ่อนะถามอะไรอีนิหน่อย็ยอมปล่อยัวให้ลับบ้าน
“ไ้นอนืนเียวเอเสียายว่าะััวไว้สัอาทิย์” ภูมิบ่นออมาะับรถพาสาวสวยลับบ้าน
“อบุนะะที่พาไปส่อ แล้ว็อบุที่พามาส่บ้าน่ะ ภูมิเ้าไปนอนพั่อน็ไ้่ะ” ออมสินทำเสียเศร้าบอออมา
“แล้วเป็นไรรับทำไมทำเสียแบบนี้” ภูมิับวามรู้สึไ้ึเอ่ยถามออมา
“เหมือนออมะิภูมิมาเลย พอภูมิะลับบ้าน็เลยใหวิวๆ” ออมสินบอออมาามร
“น่ารัมารับ ิอะไร็พูออมา ผม็ิออมมาเี๋ยววันนี้อยู่เป็นเพื่อนถึเย็นเลย เอาแบบลับไปทันทาน้าวเย็นที่บ้าน็พอไม่ไ้บอุแม่ไว้่อน” ภูมิับมือึ้นมาหอมพร้อมับยิ้มบอออมา
“โอเ่ะ” ออมสินบอแล้ว็ยมือหนาึ้นมาแนบแ้มัวเออย่ารัใร่
“ะน่ารัมาไปแล้วนะรับ” ภูมิมอารระทำอแฟนสาว็ยิ้มบอออมา ้านนี้แสนะมีวามสุแ่อี้านนะสิสุๆ ิบๆ ยัไไม่รู้
“ไนล์ ้าหน้าโทรมาแ้ว่าลัษ์มาอพบไนล์่ะ” เมเปิ้ลเินมาบอสามี
“มาพบเรื่ออะไรรับ ไนล์ไม่อบให้ใรมายุ่ยาที่บ้านนะเม” ไนล์พอไ้ยิน็อหุหิใไม่ไ้ ถึะเป็นลูสาวนรู้ั็เถอะแ่นี้มัน็เวลาส่วนัว
“เม็อยารู้ เมให้เ้าพบนะะเี๋ยวเมอยู่้วย แหม่ไม่อพบเมแ่อพบไนล์ สสัยะรู้ว่าเมไม่อบหน้า ะอบไ้ไเ็นิสัยแบบนี้นะ น้อภูมิ็่ายให้ทุบาททุสัยัะมาู่ฟ่อับลูายเมอี ไอ้ลูายเม็ลัวเธอะเหลือเินอนนั้นนะ ไม่ไ้ัใอะไร็ีเพี๊ยะ ีเพี๊ยะ เมนะเลี้ยลูมาะีสัรั้ิแล้วิอีว่าสมวรไหม ิแล้ว็หมั่นเี้ยว” เมเปิ้ลบ่นแล้ว็เินลับไปโทรศัพท์หาเพื่อบออนุาให้เ้าพบ
ความคิดเห็น