คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถูกตามตัว
บทที่ 7
ถูามัว
//“สอบเสร็รึยัลู”// อีอ์เหนือหัวโทรศัพท์เ้ามาหา
//“อาทิย์หน้ารับุลุ”// ัปันยิ้มหวานบอ
//“ั้นมาหาุลุรับ พาสาวมา้วย”// อีอ์เหนือหัวรัสพร้อมับแย้มพระสรวล
//“ไ้เลยรับ เี๋ยวพรุ่นี้สอบเสร็น้อัปันะพาล้วยไปทำวี่าที่สถานทูนะรับ”// ัปันยิ้มหวานบอ
//“ไ้เลยรับ เี๋ยวุลุให้ใรแ้ทาสถานทูไว้ให้”// อีอ์เหนือหัวรัส่อนะเปลี่ยนมาอุยับประมุอบ้าน
//“หลานๆ อ่านหนัสือันลู”// ท่านบอ่อนะสลับล้อให้เห็น
//“ยันีนะรับ”// อีอ์เหนือหัววนุย
//“พวเารู้หน้าที่อัวเอ แล้วนี่ะวนหลานไปไหนหละรับ”// ท่านแล้ถาม
//“อยาเห็นหน้าหลานสะใภ้รับ ทานี้อ์เหนือหัว็ไม่ยอมให้ผมไปไหนบอว่าผมหนีเที่ยวบ่อยเินไปแล้ว อ์เหนือหัวโหมา”// อีอ์เหนือหัวแล้บ่น
//“ามใพระอ์ท่านหน่อยลู พระอ์ท่านทรานหนั”// ท่านบอ่อนะวนุยไปเรื่อยๆ สัพั็วาสายเพราะไม่อยาให้รบวนเวลาารอ่านหนัสืออหลานๆ
“ุลุวนให้ไปหารับ มีใระไปบ้ารับ” ่วที่พัาารอ่านหนัสือัปัน็ถามับทุน สรุปแ่ละนไม่มีใรไป้วยเพราะว่ามีโปรแรมันหมแล้ว
“ั้นน้อัปัน้ออุพ่อ่อนรับ” ัปันบอพร้อมับเินไปหาพ่ออัวเอ
“ะไปสัี่วันลู ถึั้นโทรามเลยเหรอลู” วัธถามลูาย
“่าวเร็วสุๆ รับุลุไม่ไ้อยาเอหน้าน้อัปันรับอยาเห็นหน้าหลานสะใภ้มาว่ารับ น้อัปันะไปสั 5 วันนะรับ” ัปันเล่าให้ฟั
“โอเลู เี๋ยวทานีุ้พ่อัาร่อเอ ห้ามัพระราประส์รับ” วัธบอลูาย
“โอเรับ ั้นพรุ่นี้น้อัปันะพาล้วยไปทำวี่านะรับ” ัปันบอ่อนะลับมาอ่านหนัสือ่อ พอเ้ามาเา็มาหาแฟนสาวแ่เ้าเพื่อะมาวนแฟนสาวไป่าประเทศ
“ล้วยยัไม่มีพาสปอร์่ะ” ล้วยบอับแฟนหนุ่ม
“เหรอรับ ั้นเี๋ยวผมพาไปทำวันนี้เลยรับ ล้วยิเสื้อสุภาพไปสััวนะรับเี๋ยวเอาไว้ในรถผม สอบเสร็ะไ้ไปทำพาสปอร์” ัปันบอ ล้วย็เลยเปิู้หาเสื้อ พอเรียบร้อยทั้สอน็พาันไปมหาลัย พอเที่ยๆ ็พาันออไปทำธุระ ระหว่าที่รอล้วยทำพาสปอร์ัปัน็หยิบหนัสืออวิาที่ะสอบในวันพรุ่นี้ึ้นมาอ่านทบทวน
“ไ้เลย่ะ เร็วั” ล้วยยิ้มหวานบอ
“ผมทำแบบไ้เลยรับ เราไม่่อยมีเวลา ผม็ลืมพาล้วยมาทำไว้่อน” ัปันบอ่อนะวนแฟนสาวมาอีที่หนึ่
“ุัปันเิทานี้รับ” พอนอสถานทูเห็นว่าใรเินเ้ามาเา็รีบออไป้อนรับ
“สวัสีรับ น้อัปันับแฟน มาทำวี่ารับ” ัปันบอ้วยท่าทีสุภาพ
“เิทานี้รับ” นอสถานทูบอ่อนะเินนำเ้าไป ใ้เวลาไม่ถึั่วโมทุอย่า็เรียบร้อย ระหว่ารอ็เหมือนเิมัปัน็เอาหนัสือึ้นมาอ่านทบทวน ล้วย็เลย้อนั่นิ่ๆ เพราะเธอรู้สึว่ามีน้อัปันลอเวลา
“ผมไปส่แล้วผมลับเลยนะรับ พรุ่นี้ผมมีสอบเ้ารับ” ัปันบอับแฟนสาว
“ัปันั้ใเรียนมาเลย่ะ ล้วยหละภูมิใ” ล้วยวนุย
“ผมเรใุพ่อรับ เรน้อยะไปสั่ใร็เรใรับ” ัปันบอเหุผล
“็ริ่ะ” ล้วยานรับ่อนะวนุยลอทา
“เราะไปไหนันะ” ล้วยถามเพราะเห็นว่าใล้ะถึหอพัแล้ว
“เออริ ผมลืมบอเราะไปประเทศ QQQ ันรับ” ัปันอบลับอย่าอายๆ
“่ะล้วยรู้แล้วเพราะเป็นสถานทูอประเทศ QQQ แ่ว่าเราะไปเที่ยวที่ไหนะ” ล้วยถาม่อ
“ผมพาไปหาุลุรับ น่าะไม่ไ้เที่ยวอะไรมา” ัปันอบลับ้วยรอยยิ้ม
“ยัี่ะ ล้วยไม่เยไป่าประเทศล้วยอเวลาหา้อมูลหน่อยนะะ” ล้วยยิ้มหวานบอ
“พอีมันเป็นเมือหนาวรับ เี๋ยวผมอยืมเสื้อันหนาวอน้อแอร์ให้รับ” ัปันบอ
“ไ้เลย่ะ” ล้วยานรับ่อนะอัวึ้นหอพั ่วเวลาที่มีารสอบัปัน็ไม่่อยไ้เอแฟนสาว ะเออีรั้็สอบวันสุท้าย
“ผมเอาเสื้อันหนาวน้อแอร์มาให้รับ วันนี้ผมห่อมมารับ่วโรๆ” ัปันบอ้วยน้ำเสียอ่อนล้า
“ั้นัปันลับไปนอนเลย่ะ พรุ่นี้ 8 โมเอัน่ะ” ล้วยบอับแฟนหนุ่ม
“ไ้รับ” ัปันบอ่อนะเินมาอแฟนสาวไว้แบบหลวมๆ เาิถึแ่สัารไม่เอื้ออำนวยริๆ
“ไปเถอะ” ล้วยเห็นเพื่อนๆ ยิ้มน้อยยิ้มให่เธอ็วนึ้นห้อ สาวๆ ะไ้ไป่วยันัระเป๋า
“น้อัปันสอบเสร็แล้วรับ อนนี้อยานอนมา” ัปันลับมาถึบ้าน็มารายานัวับประมุอบ้านพร้อมับเินมาอนเป็นพ่อไว้
“ไปลูุพ่อพาไปส่ที่อนโ” วัธออลูายเินึ้นอนโทันที
“ลูายมา ไอ้เรามัน็หมาหัวเน่า่ะ” น้อแอร์แล้บ่น
เพี๊ยะ ปรายฟ้าีแนลูสาว
“ล้อเล่น่ะุแม่” น้อแอร์บอ่อนะยับห่าออมาหน่อย ส่วน 2 หนุ่ม็ไม่สนใพาันเินลับอนโ
“น้อแอร์ัระเป๋าให้แล้วนะลู เห็นว่าน้อัปันเลือเสื้อผ้าไว้แล้ว” วัธบอลูาย
“รับ น้อแอร์บอแล้วรับ สอบรอบนี้โรยาเลยรับุพ่อ” ัปันบ่นับพ่ออัวเอพอึ้นมาถึห้อเา็อาบน้ำ่อนเลย วัธรออยู่้านอเห็นลูายไม่ออมาสัทีเา็เลยเินเ้าไปู
“พี่ัปันหละะ” น้อแอร์ถามหลัาที่พ่ออัวเอเินออมาาห้อพี่าย
“หลับไปแล้วลู ้าวปลาไม่ไ้ินเลย ะเรียนหนัอะไรนานั้น” วัธบ่นับลูสาว
“โอเ่ะน้อแอร์ะไ้ไม่้อเรียมา” น้อแอร์บอ
“หนู็ิวไป่ะ ถ้าเร่ำว่า 3 ุแม่ะัเินเือนรึ่หนึ่” ปรายฟ้าบอลูสาว
“โอเ่ะ โอเ” น้อแอร์รีบานรับ่อนะหนีลับไปห้ออัวเอ สอนที่เหลือ็้อนั่ทานอาหารเย็นันามลำพัเพราะลูๆ แยย้ายันหมแล้ว พอเ้ามาวัธ็มาปลุลูายแ่เ้า
“7 โมแล้วลู เี๋ยวไม่ทัน” วัธเินมาปลุลูาย
“ิบหายแหละ” ัปันรู้เวลา็ระโออาเียทันที วัธ็นั่รอลูายอยู่ ัปันแทบะวิ่ผ่านน้ำ
“ุพ่อ่วยลู” วัธบอ่อนะ่วยิระุมเสื้อให้ลูาย
“เหมือนอนน้อัปันไปโรเรียนสายเลยนะรับ” ัปันบอ่อนะ้มลหอมแ้มพ่ออัวเอ
“ไปสัทีลู” วัธผลัให้ลูายเินออไปิน้าว ัปัน็ใ้เวลาินแปบเียว็ออเินทา
“ไปรับ” ัปันมาถึหอพัอล้วย็รีบนระเป๋าอแฟนสาวึ้นรถ
“ล้วยื่นเ้น่ะ” ล้วยหันมาบอ
“ไม่เป็นไรรับ ไปัน 2 นล้วยไม่เ้าใรไหนถามผมไ้เลยรับ” ัปันบอ่อนะั้ใับรถ เาใ้เวลาไม่นาน็เินทามาถึสนามบิน
“เรียบร้อยรับ ล้วยเินูอไ้เลยรับ” พอเ้ามาในสนามบินัปัน็วนแฟนสาวเินูอในสนามบิน พอไ้เวลาเา็วนแฟนสาวึ้นเรื่อ ทั้สอใ้เวลาไม่ี่ั่วโม็เินทามาถึุหมาย
“เิรับ” ัปันออมา็เออีราอรัษ์
“ุลุมาเอเลยเหรอรับ” ัปันระิบเ้ามาถามใล้ๆ
“ใ่รับ เิทานี้รับ” อีราอรัษ์บอ่อนะพาทั้สอมาทำเรื่อเอสาร พอเรียบร้อย็พาเ้ามาในห้อวีไอพี
“ล้วยพูามผมนะรับ” ัปันบอ่อนะพูทีละประโยล้วย็พูามอย่าๆ
“ุลุอนุารับ” อีอ์เหนือหัวรัส่อนะเินมาใล้ๆ ัปันพร้อมับโอบอเาไว้
“เมียสวยนี่ลู” อีอ์เหนือหัวระิบบอ
“นี่ใรรับุลุ” ัปันบอ้วยวามภูมิใ่อนะหันมาบอแฟนสาว
“นนี้พี่ายอุลุามินรับ เป็นอีอ์เหนือหัวรับ” ัปันบอแฟนสาว ล้วยใรีบ้มลราบ
“เธอไม่รู้มา่อนรับ แ่พาึ้นเรื่อรั้แร็ลัวะแย่รับถ้าบอว่ามาเอเ้าฟ้าเ้าแผ่นินเธอะวิหนัรับ น้อัปัน็เลยพึ่บอ” ัปันบอเหุผล
“ะเป็นอะไรไปหละลู ไปรับอ์เหนือหัวรับสั่ให้เ้าเฝ้าเลยรับ” อีอ์เหนือหัวรัส่อนะเินมาหาล้วย
“ไม่้อลัวลุนะรับ ลุเป็นนแ่ใีรับ” อีอ์เหนือหัวรัส้วยรอยยิ้ม
“่ะ” ล้วยรับำ้วยวามประหม่า ส่วนัปัน็อบุมมือบาอแฟนสาวไว้ลอแม้ว่าะุยับเ้าถิ่นแ่เา็อยู่้าๆ ให้แฟนสาวอุ่นใ
“สวยเหมือนเิมนะรับุลุ” ัปันมอบรรยาาศโยรอบพร้อมับบอออมา
“ุลุไม่อยาให้ใรมาทำลายลู ธรรมาิสร้ายาว่าประิมารรมใๆ” อีอ์เหนือหัวรัส้วยน้ำเสียภูมิใ ใร่อใรมา็มแบบนี้
ความคิดเห็น