คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รอ
บทที่ 7
รอ
//“รับ ถึไทยแล้วพี่ะโทรหานะรับ เี๋ยวเราไปิน้าวันนะรับ”// ยนันท์บอ่อนะเลิรบวนนสวย ปล่อยให้เธอพัไป่อนเานั่รอไม่นาน็ไ้ึ้นเรื่อ ยิ่เรียยิ่นอนไม่หลับไม่รู้ะทำอะไรอ่านหนัสือไ้เป็นเล่มๆ เลยว่าะถึเมือไทยนะ
//“พี่ถึไทยแล้วนะรับ พี่อนอนแปบหนึ่ 8.30 โมน้อแววโทรมาปลุพี่หน่อยนะรับ พี่มีึ้นเวร 10 โม”// ยนันท์พิมพ์ไปบอแล้ว็ทิ้ัวลที่นอนทันที เฮ้ย่วอพัเอาแร่อน
//“พี่หมอื่น่ะ 9 โมแล้วปลุยาั่ะ”// แววบ่นออมา
//“็นมันเพลีย อนนี้สื่นแล้วรับ 4 ั่วโมสำหรับพี่มันมาพอแล้ว”// ยนันท์ยิ้มหวานบอออมา
//“ลุ่ะไปอาบน้ำเลยน้อแววะเ้าเรียนแล้ว็มัวแ่ห่วพี่หมอไม่ยอมรับสายสัที นึว่าผูอายาอนโไปแล้ว อีนิะให้นิิไปเรียแล้ว่ะ”// แววบ่นออมายาวเลย
//“อบุรับ เย็นนี้ไปิน้าวัน เี๋ยวเอันที่โรพยาบาลนะรับ อยารู้หละสิว่าสรุปว่ายัไ เย็นนี้เอันนะ พี่ิถึน้อแววมา”// ยนันท์ลาเสียยาว่อนที่ะวาสายไป เาเอ็้อรีบเี๋ยวะมาทำานไม่ทัน นาทีนี้้อรถไฟฟ้าอย่าเียว ับไปเอไม่ทันแน่นอน
“วันนี้พี่ไม่ไ้เอารถมารับ เราไปหาอะไริน้านอันเี๋ยวพี่ับรถให้ แล้วเี๋ยวพี่วนไปส่น้อแววที่ห้าหน้าบ้าน็ไ้รับ น้อแววับรถเ้าบ้านไ้เลยส่วนพี่็นั่รถไฟฟ้าหน้าห้าลับอนโ ีลบ” ยนันท์ยิ้มหวานบอออมา
“นี้น้อแววอยาะรู้เรื่อหรอนะะ ถึไ้ยอมให้พาไปิน้าวไลๆ พี่หมอนี้เล่ห์เหลี่ยมเยอะนะะ” แววทำหน้าอบอออมา
“พี่ยัไม่ีบน้อแววรับ รอพี่ใสสะอา่อนพี่ะเินหน้าีบเ็มที่แ่ระหว่านี้ห้ามน้อแววให้ใรีบนะรับ” ูเอาเถอะนั่ในรถเรียบร้อยแทนที่ะับรถออไปยัะหันมา่อรออี
“เอาให้เรียบร้อย่อนแล้ว่อยมาพู่ะ” แววบอออมา
“็ริไปรับ วันนี้พี่มีร้านแนะนำ พี่เยไปินับเพื่อนๆ” ยนันท์บอ่อนะั้ระบบนำทาแล้วับรถอสาวสวยออมา
“มออะไรรับ” ยนันท์เห็นสาวสวยหันมามอเาแล้วยิ้มน้อยยิ้มให่เา็เลยสสัย
“น่ารัี่ะ รถเล็ๆ ับุหมอหน้าาี๋ๆ สะอาสะอ้านมันเ้าันี่ะ น้อแววอบ” แววยิ้มหวานบอ
“อบเยอะๆ นะรับเพี้ยๆ” ยนันท์บอออมา
“พี่หมอ น้อแววไม่ไ้หมายวามว่าแบบนั้น่ะ” แววแว้ใส่
“ุเวอร์ ไอ้เรา็นึว่าบออบเรา อุส่าห์ีใเาว่าันว่านสวยใำมันเป็นแบบนี้นี่เอ” ยนันท์หน้าอบอออมา
“นิสัยไม่ี เี๋ยวนี้นะเยอะนะะ” แววบ่นออมา
“ไม่ไ้หรอ ไอ้เรามันไม่ใ่นสมบูร์แบบ หยอไ้็้อหยอ” ยนันท์บอ่อนะหันไปสนใับรถ่อ
“ร้านนี้เหรอะ” แววยิ้มหวานถามออมา
“ใ่รับ สปาเ็ี้อร่อย พี่อบิน” ยนันท์บอ่อนะพาเินเ้าไปในร้าน
“ร้านน่ารัีนะะ หวานนะเรานะ” แววหันมาม
“ไม่ไ้หรอ แฟนพี่เป็นนหวาน พี่็้อหวานามแฟน” ยนันท์บอออมาหน้านิ่ๆ แ่สาวสวยนะไปไม่เป็นเลย ุหมอเป็นอะไระลับมาา AAA แล้วรุหนัน่าู ุหมอไปรับยาอะไรมาะแววบ่นในใ
“สั่เรียบร้อยแล้ว เล่ามาเลย่ะน้อแววอยารู้” แววถามออมาอย่าริั
“อยารู้็ถาม โอเรู้เรื่อ” ยนันท์บอ่อนะเล่าเรื่อราวให้ฟั
“100 ล้านเลยเหรอะ อาีพหมอรวยนานั้นเลยเหรอะ พี่หมอถึไ้่ายไหวนะ” แววาโถามออมา
“พี่ว่ารั้นี้พี่เลือนไม่ผิริๆ” ยนันท์ไม่อบำถามแ่ลับพูออมา้วยรอยยิ้ม
“พี่่ายไหวรับ ถ้ามันะบเพราะพี่้อไ้มาเพื่อะเอามาเริ่ม้นีวิใหม่” ยนันท์บอออมาอย่ามุ่มั่น
“อบุ่ะพี่หมอ” แววอบุาใริ
“พี่ะทำเพื่อเรารับ น้อแววรอพี่่อนนะ อนลับไปโรเรียเลย แม่สวีทโว์พี่เลย เินทอที่ินใ้ัน็อพี่แท้ๆ” ยนันท์ถือโอาสบ่น
“่าเธอ่ะ มันไม่เี่ยวอะไรับเราแล้วอย่าไปสนใ แ่เรื่ออัวเอ็วุ่นะแย่่ะ” แววให้ำลัใบอออมา
“รับ ิน้าวัน” ยนันท์บอ่อนะนั่ทานอาหาร
“พี่หมอทำไม้อยิ้มะ” แววถามออมาอย่าอายๆ
“เหมือนับเราเทันเลยรับ รอพี่ไ้ใบหย่า่อนเถอะ น้อแววเอหนัว่านี้อีรับ” ยนันท์บอออมา
ความคิดเห็น