คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มีโปรเจคใหม่
บทที่ 4
มีโปรเใหม่
พอมาถึบ้านให่นม็ถลาเ้าหาประมุอบ้านทันที
“เป็นยัไบ้าลู” ท่านเอหน้านที่ลับมา็ถาม้วยรอยยิ้ม
“สนุมา่ะ พอีน้อนมมีเรื่อะปรึษา่ะ ปรึษาแ่ 5 นาที็ะอัวไปอ่านหนัสือสอบ่ะ” นมบอ่อนะเล่าให้ฟัว่าพวเธอับน้อๆ อยาะทำอะไร
“น่าสนใลู เี๋ยวปู่ทวะลอเิทนายมาุยนะรับ” ท่านไ้ยินไอเีย็ยิ้มหวาน
“ไ้่ะั้นน้อนมไปอ่านหนัสือนะะ” นมบอ่อนะไหว้ย่อ้วยท่าทีน่าเอ็นู
“ใร็ไ้ามไมล์ับไนล์แล้ว็น้อภีมาให้หน่อยรับ” ท่านไ้ยินวาม้อารอลูหลาน ท่าน็ัารให้ทันที
“น้อนมเ่นะรับ” ไมล์ไ้ยินไอเีย็ม
“ใ่รับ ไนล์ว่าโอาสพอเป็นไปไ้นะรับ อนนี้ที่ินรนั้น็ยัไม่มีใระทำอะไร เอามาทำแบบนี้น่าะยายานลู้าไปไ้อีเยอะนะรับ เรื่อศิลปินเรา็ไม่้อห่ว เราีลับ่าย HHH ไ้” ไนล์เสนอ
“ั้นมีอะไรไมล์ะอัปเให้นะรับพ่อ ถ้าทำไ้ริๆ ็น่าะีนะรับ เ็สมัยนี้ไอเียี” ไมล์หันมาบอ
“แ่อย่าให้เือร้อนนแถวนั้นนะลู” ท่านบอไว้่อน
“2 ้าเป็นห้า อีฝั่เป็นรถไฟฟ้า อีฝั่เป็นถนนให่ไม่มีป้ายรถเมล์แถวๆ ็ไม่น่ามีใรล้าอรับ-ส่นนะรับ ไม่น่ารบวนใรรับ” ไมล์บอามที่ิไว้
“น้อนมนี้ไม่ธรรมานะลู” ท่านม้วยรอยยิ้ม
“เอาวามอบมาทำธุริ เธอน่าะัสินใแทนพวเราไ้หลายเรื่อนะรับ ไมล์อลับไปุยับทนาย่อนนะรับ” ไมล์บอ่อนะอัวลับบ้าน
“ุพ่อว่าโปรเนี้ผ่าน” ไมล์บอลูายระหว่าเินลับบ้าน
“ไนล์็ว่าผ่านรับ ลทุนเยอะแ่ระยะยาวุ้มรับ แ่่ายอโฮยอน็มาอาทิย์เว้นอาทิย์แล้วรับ ไหนะ่ายอื่นอีหละรับทั้มินิอนเสิร์ ทั้อนเสิร์ให่ มาไม่ว่าเว้นเลยรับ” ไนล์บอับพ่ออัวเอ
“ไปลู ุพ่อะุยับทนายเลย” ไมล์เอ็อยาะรู้ว่าที่ินรนั้นเราใ้านไ้ไหม เราให้เ่าเพื่อทำสวนสาธาระมานานมาแล้ว
“นทำมาหาินที่อยู่แถวๆ นั้นหละรับ” ไนล์ถาม่อ
“็ให้เ้ามาทำมาหาินับเราสิลูให้ายน้ำื่ม าย้าว เราายเอไม่ทันหรอรับ มาันทีเยอะนานี้ายให้ทันแล้วัน” ไมล์มีำอบให้ทันที
“โอเ ไนล์เ้าใแล้วรับ” ไนล์ไ้ยินแบบนี้็หมห่วเรื่อน่อ้านไปไ้ระับหนึ่ ไมล์ทำหน้าที่อัวเอทันที พอเ้ามาเ็ๆ ็แยย้ายันทำหน้าที่อัวเอ นมับน้อแอร์มีสอบ แ่้อไป่วยานที่โรแรมอวัธ ัปัน็เลย้อรอสอสาว่อน
“ไปสอบแล้วะเลยลับบ้านเลยรับุาทว” ัปันมาลาประมุอบ้าน
“ไปที่โน่น าทวฝาปรึษาลุโฮยอนเรื่อที่สาวๆ อยาะทำหน่อยนะลู” ท่านฝาฝั
“ไ้รับุาทว ไอ้นมมันิรับ เี๋ยวพวเรา่วยมันเอรับ” ัปันบอ่อนะพาสาวๆ ับรถไปมหาลัย
“สอบเสร็รีบทัมานะรับสาวๆ” ัปันหย่อนทีละึพร้อมับบอออมา
“เป็นไหละแ่ละน” พัรพลเอนม็บ่นทันที เาเอเพื่อนๆ ในลุ่มอนม่อนแล้ว
“อ่านหนัสือแล้วโว้ย” นมบอเพื่อน่อนะวิ่มารวมัวับเพื่อนๆ ในลุ่ม พอเห็นสาวๆ ิวหนัสือัน พัรพล็เลยไม่เินเ้าไปบ่น่อ อีไม่ถึั่วโมะสอบแล้วอนนี้อะไรที่ใส่เ้าไปในสมอไ้็ใส่หม
“พร้อมไปเลยไหม” นมวนเพื่อนๆ
“เอาเสื้อันหนาวไป้วย เสียเราไม่ีเลยว่ะแเอามาไหม” เลถามับเพื่อน
“เออ ิไม่ทัน ในห้อสอบหนาว้วย” นมเห็นเพื่อนๆ บานเอามาเธอ็เสียเศร้าเลย
“เี๋ยวอไปเอาที่รถแปบแ่มีัวเียวว่ะ” พลู่าบอ่อนะอวิ่ลับไปที่รถ
“ห้อสอบมันหนาวไม่รู้ัเรียมัว” พอะเ้าห้อสอบ พัรพล็โยนเสื้อันหนาวใส่นม
“อบในะไอ้พัร” นมไม่มีปิเสธเธอยิ้มรับทันที
“เออ เราเ้าไป่อนนะ” พัรพลเห็นรนี้เรียบร้อย็เินเ้าไปในห้อสอบ่อน ลุ่มสาวๆ ็นั่รอพลู่าอีแปบหนึ่็ามเ้าไป ส่วนที่บ้านให่อนนี้ผู้ให่็รวมัวันหลายนเพราะว่าทนายและทีมานถูามัวมาแล้ว
“ผมเริ่มเลยนะรับ ผมอยาทำฮอลล์แสอนเสิร์รับทำรสวนสาธาระใลาเมือ” ไมล์เป็นนอธิบาย้วยัวเอ ทีมาน็ฟัรายละเอียอย่าั้ใอนนัให้เ้ามาพบ ไมล์บอไว้แล้วว่าะใ้ที่ินรไหน ทนาย็เลยมีำอบให้
“ที่ินรนั้น เราใ้านไ้ในอี 6 เือน้าหน้ารับเี๋ยวผมแ้ผู้เ่าแ่เนิ่นๆ ว่าเราไม่ให้่อสัา เอสารถู้อหมเลยรับไม่มีปัหาอะไรยัไรรมสิทธิ์เรา็ถือรออย่าถู้อามหมาย” ทนายบอทันที
“ั้นันฝาไปูเรื่อหมายหน่อยนะว่าทำอะไรแบบนี้ไ้ไหม” ท่านอออมา
“ไ้รับท่าน เี๋ยวทีมอผมะรีบำเนินารทันทีรับ ถ้าไม่มีปัหาอะไรเริ่ม่อสร้าเมื่อไรรับ” ทนายถาม่อ
“นี้ไ อีทีมมานั่รอแล้ว” ไมล์ี้ใหู้
“ั้นพวผมออนุานั่ฟั้วยนะรับ ะไ้พอรู้ร่าวๆ ว่าะสร้าอะไรบ้า แล้ว็วามสูประมาไหน ผมว่าน่าะมีปัหาเรื่อเสียอไปูหมายหน่อยรับ” ทนายบอามร
“ั้นผมฝาหน่อยนะรับ อีทีมเิรับ” ไมล์เรียหาแ่ไม่้อพูอะไรใหม่เพราะทีมออแบบ็นั่ฟัอยู่รนี้
“อันนี้อาะ้อ้าผู้เี่ยวาเพาะนะรับ พวเราไม่เ่เรื่อนี้โยร” ทีมออแบบบอามร
“เอาที่ไม่มีเสียเล็ลอออมาเลยนะ เี๋ยวนแถวนั้น่าาย” ไนล์บอลูน้อ
“ถึไ้บอว่าอ้าทีมนอ้วยไรับ เราทำไ้ระับหนึ่แ่็้อยอมรับว่าไม่ไ้เ่มา เรา้อให้ผู้เี่ยวามาทำรับ” ทีมออแบบบอามร
“โอเรับ ผมฝา 2 ทีมประสานานันหน่อยนะรับถ้าทำไ้เี๋ยวผมะแ้ว่า้อารอะไรบ้า รอถามน้อนม่อนรับ เธอเป็นเ้าอโปรเ” ไมล์บอให้ทุนรู้ไว้ ลูน้อะรู้ว่าถ้าใรเป็นเ้าอโปรเสิทธิ์าในารัสินใะเป็นอนนั้นแ่เพียผู้เียว
“ั้นแ่นี้นะรับ รั้หน้าประุมสรุปานที่นี่อีรั้แล้วรั้่อไป็เอันที่บริษัทนะรับ ามนี้นะรับพ่อ” ไมล์บอลูน้อและพ่ออัวเอ
“โอเลู พ่ออยาฟัรายละเอียอีสัหน่อย เินไม่ใ่บาทสอบาท” ท่านบอามร
“เรียว่ามหาศาลน่าะ่ายว่ารับพ่อ” ไมล์บอ้วยรอยยิ้ม
“ั้นแ่นี้นะ เี๋ยวันอุยเรื่อเินลทุนหน่อย” ท่านบอออมา ทีมานและทีมทนาย็อัวออมาารนั้น
“ใระลทุนลู” ท่านถามเป็นำถามปลายเปิไว้่อน
“น้อวิทย์อยาทำให้น้อนมับน้อนุนรับแ่ั์ไม่น่าพอ” วิทย์บอ่อนเลย
“เอาอุพ่อับุแม่่อนลู เี๋ยว่อยืนทีหลัไม่ิอเบี้ย่ะ” ไวล์บอลูาย
“ถ้าไม่พอเอาอพวเรา้วยลูไม่ิอเบี้ยเหมือนัน หุ้นะแบ่ยัไี” ไมล์เอาให้เลียั้แ่อนนี้ ็มีทั้ลูายและลูสาวอเานั่อยู่้วย เลียัน่อหน้าประมุอบ้านเลย
“ลัว” ุยันไม่นาน็หา้อสรุปไ้
“เินลทุนเยอะนานี้ สาธุอให้สร้าไ้” วิทย์บอ
“ลอโทรหาลู้ารายให่่อนไหมลู” ท่านเปรยๆ ถามออมา วิทย์โทรศัพท์หาโฮยอนทันที
//“ว่าไรับ”// โฮยอนถามทันทีที่รับสาย
//“พี่โฮยอนอยู่นเียวไหมรับ มีวามลับทาธุริะปรึษารับ”// วิทย์บอามร
“ันอเวลารึ่ั่วโม พัารประุม่อนนะ” โฮยอนบอลูน้อแ่ละน็เินออไปาห้อประุมทันที
//“พี่อยู่นเียวแล้วรับ”// โฮยอนบอออมา
//“น้อนมอยาทำฮอลล์แสอนเสิร์รับ ถ้ามันเิึ้นริพอเป็นไปไ้ไหมรับที่ทา่าย HHH ะับมือับเรา”// วิทย์ถามามร
//“เป็นไปไ้สิ พี่ให้เลทราาเียวับที่ไ้อยู่อนนี้เลย ไม่้อลอะไรให้เป็นพิเศษ น้อนมเ่นะรับ”// โฮยอนไ้ยิน็มหลานสาว
//“หุ้นเ็ๆ ะไ้ันทุนนะรับแ่นละไม่เท่าไรรับเพราะผมะให้น้อนมับน้อนุนรวมัน 30% ที่เหลือเป็นอพี่น้ออน้อนมทุนรับ ไม่มีารายหุ้นเพื่อะมารวมันให้มาว่า 30% รับถ้าะาย้อายให้สอพี่น้อนี้อย่าเียว ามบ้านเรารับ”// วิทย์บอไว้่อน
//“โอเแ่อย่าพึ่บอใรนะพี่ออเ้าอื่นไว้ยาวเลยี้เียมีปัหา”// โฮยอนบอามร
//“พี่โฮยอนว่ามันพอะไ้ำไรไหมรับ ธุริแนวนี้พวผมไม่ถนั”// วิทย์ถามรๆ
//“ไ้สิ มีอะไรให้น้อนมปรึษาพี่ไ้เลย พี่เป็นลู้าหลัรึว่าให้ทีมออแบบมาเสนอ่อน็ไ้พี่ะไ้บอว่าพี่อยาไ้อะไรเพิ่ม โทย์มันะไ้รัน”// โฮยอนเสนอ
ความคิดเห็น