คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จะไปรับน้อง
บทที่ 4
ะไปรับน้อ
“ุแม่ินเลยไหมรับ เี๋ยวให้น้อมนัารให้รับ” นนเินเ้ามาอแม่อัวเอพร้อมับถามออมา
“ินเลย่ะ น้อมนทำเสร็แล้วไปามุพ่อหน่อยนะะ ให้มาินในห้อนี้่ะ” เนยสั่ลูสาวนเล็้วยรอยยิ้ม นนเห็นว่าแม่อัวเอไม่ฟื้นฝอยหาะเ็บเา็ยิ้มีใ แถมมีารให้ราวัลโยารหอมแ้ม้ายที หอมแ้มวาที
“ลูรัอุแม่” เนยเย่ัวึ้นมาหอมลูายบ้า
“ลิปเปื้อนแ้มเลย่ะ” เนย่อยๆ บรรเ็ราบลิปสิที่ิอยู่รแ้มอลูาย
“ไม่เป็นไรรับ” นนบอับแม่อัวเอ้วยน้ำเสียอบอุ่น ะทิเห็นโมเมน์หวานๆ อสอแม่ลู็ยัอเินอายไม่ไ้ น่ารัริๆ
“ุพ่อสวัสี่ะ” พอเห็นว่าใรเินมาะทิ็รีบยมือไหว้
“พษ์มาินบัวลอย่ะ ะทิเป็นนทำเอเลยนะะ น้อนนบอ” เนยบอับสามี้วยรอยยิ้ม
“ิน้าว่อนีไหมรับ แล้ว่อยลับมาินนม” พษ์บอับภรรยา่อนะเินเ้าไปอใล้ๆ
“ถูุพ่อุเลย เราไปิน้าวัน่อนนะะ ะทิมีธุระที่ไหนไหมลู ไปิน้าวัน่อน่ะ” เนยเอียหน้ามาถาม
“ไม่มีธุระ่ะุแม่ วันนี้มาื้ออใ้่ะไม่รีบ” ะทิบอออมา้วยรอยยิ้ม พอลันไ้พษ์็เินูมือภรรยาออมาทาน้าว นน็อาศัย่วุลมุนเินมาว้าระเป๋าอสาวสวยมาถือไว้แล้วเินามพ่อแม่อัวเอไป
“น้อมนะินอะไรลู” พษ์หันมาถามลูสาวนเล็ วันนี้เป็นเวรอเธอเลือร้านอาหาร
“น้อมนเบื่อ้าว พิ่า็ไ้่ะ ่ายี” น้อมนบอออมา่อนะพาเินไปที่ร้าน
“เลือเลยลู” เนยหันมาบอแนเียวที่นั่อยู่ในโ๊ะ ะทิ็เรใ็เลยหันมาอวาม่วยเหลือานน
“เี๋ยวผมเลือให้พี่ะทิเอรับ รายนี้อบินผั” นนบอ่อนะเลือเมนูที่ิว่าสาวสวยถูใ ยิ่พอเห็นรอยยิ้มอเธอ เา็ยิ่มั่นใว่าอาหารที่สั่ไปนะเธอถูใ
“ุทวพึ่เสียเหรอลู เห็นน้อนนอุแม่ไปานศพนะะ ุแม่เสียใ้วยนะะ” เนยวนสาวสวยุย
“พึ่เสีย่ะุแม่ ุทวนอนหลับไปไม่ื่นเลย่ะ ็อันทั้บ้านเลย่ะ ถ้าเ็บป่วยสันิพวเรายัมีเวลาเรียมใ่ะ นีุ้ยันอนลาืน ื่นเ้ามาุแม่โทรศัพท์มาบอว่าุทวเสีย หนูทำอะไรไม่ถูเลย่ะ พอิถึุทวหนู็ลุึ้นมาทำนม่ะ ุทวสอนทำทุอย่าเลย่ะ ุทวอบทำนม ุแม่็เลยเริลอยามเนารม์อุทว่ะ ทำไม่่อยะทัน่ะ เพราะว่าลู้าเยอะ” ะทิเล่าให้ฟัน้ำเสียิเศร้านิหนึ่
“ท่านไปสบายแล้ว่ะ” เนย็ไม่รู้ะปลอบยัไ ถ้ามาเอับัวเธอเอ็ยัไม่รู้เลยว่าัวเอะใ้เวลาทำในานนาไหน เฮ้ยิแล้ว็เศร้า
“อร่อยัหละลู” หลัาทานอาหารเที่ยเสร็สมาิในบ้าน็ลับมาทานบัวลอย พษ์ัิมไปำแร็ถึับ้อเอ่ยปาม
“อบุ่ะุพ่อ หนูอยาทำาย่ะปีนี้็ะึ้นปี 4 แล้วุแม่อยาให้ทำานบริษัท่ะแ่หนูอยาทำนมาย อนนี้ยัลันไม่ไ้็เลยเรียนให้บ่อน่ะ” ะทิบอออมา
“รับ” เรื่อแบบนี้พษ์ไม่ออวามิเห็นอยู่แล้ว รอบรัวใรรอบรัวมัน
“แ่หนูไม่ล้าุย่ะุแมุ่” ะทิสารภาพออมาามร
“ผมุยให้ไ้รับ พี่ะทินั่นแหละที่ไม่ยอมเอ” นนบ่นออมา
“รายนี้อบเนียนๆ ่ะ อนนีุ้แม่รันนม๊า” ะทิบ่นออมา้วยรอยยิ้ม
“ี้อ้อนรับ รายนี้นะ” พษ์บ่นลูาย้วยรอยยิ้ม พออิ่มะทิ็อัวมาื้ออใ้ นน็เนียนๆ เินามมา้วย
“ะเอาอะไรอีไหมรับ” นนเอ่ยถามออมา
“ไม่แล้ว อบุนะเี๋ยวพี่ลับเอไ้” ะทิบอออมา
“ไม่เป็นไรรับ ผมไปรับมา เี๋ยวผมไปส่รับไม่้อัวล” นนบอ่อนะเินถือ้าวอามสาวสวย
“ั้นลับเลย่ะ” ะทิบอ่อนะวนลับอนโ
“่ว่อนเปิเทอมพี่ะทิทำอะไรรับ” นนถามออมาะับรถไปส่สาวสวย
“อยู่ับไอ้ริับไอุ้นั่นแหละ ไม่ไ้ไปไหนหรอ” ะทิบอออมาามร นน็เลยไม่ถาม่อ ่อนเปิเทอมนนไม่เอสาวสวยเลยมาเอัน็วันเปิเทอมอนประุมิรรมรับน้ออสาา
“ประุมมึ ุยันอยู่นั่นแหละทำอย่าับไม่เอันเป็นาิ” ประธานรุ่นบอออมา่อนะเริ่มประุมเรื่อารรับน้อ วันนี้เป็นวันแรที่้อเริ่มิรรม พี่ๆ หละระี๊ระ๊าน่าูะไ้เอหน้าน้อใหม่
“นนินยาแ้แพ้รึยั” หิเินมาถาม
“เรียบร้อยแล้ว” นนบอ่อนะ้มหน้าูรายละเอียอาน่อ หิ็เลยไม่ไ้ถามอะไร่อ เธอเินลับไปทำหน้าที่อัวเอเพราะอนนี้น้อๆ เริ่มทยอยันเินมาแล้ว
“หิ เราฝาอหน่อยเ้นไม่ถนัอเยอะ” นนบอ่อนะหยิบทุอย่าที่อยู่ในัวใส่ลในระเป๋าสาวสวย เปิระเป๋าเอ้วย
“ยายายหลอลมที่เราเยอไว้หละ อยู่ไหนอย่ามาเ้นนะถ้าไม่เอามาให้เรานะ” หิี้หน้าบ่น
“เ็เลย ุแม่เรียมให้แล้วลืมอยู่ในรถ” นนบ่นออมา
“ั้นไปเอามา่อน” หิบอ่อนะยื่นุแรถให้ นน็เลย้อเินอลับไปที่รถอัวเอ
“ไอ้นน มึะไปไหนวะ” หนุ่ยถามเพื่อนรั็อนนี้ใล้ไ้เวลาลลานิรรมแล้วแ่เพื่อนรัอเาำลัะวิ่ไปไหนไม่รู้
“ไปเอายาพ่นให้หิ” นนบอออมาอย่าปลๆ ่อนะเปลี่ยนใรีบวิ่ไป หิ็มอามแ่ไม่ไ้พูอะไร
“เอาไปเลย” นนบอ่อนะยื่นให้ทัุ้แรถและยายายหลอลมแล้ว็วิ่ไปร่วมิรรมทันที
“แอยู่ฝ่ายปมพยาบาลเพราะแบบนี้ใ่ไหม” เเินถามเพื่อนรั
“อือ อบ่าไ แ่ไมู่สัารัวเอเลย” หิบ่นออมาเบาๆ ่อนะูน้อๆ ทำิรรม ิรรมัแบบนี้ทุเย็น นอนนี้็ผ่านไปไ้อาทิย์ว่าแล้วอนนี้เริ่มละลายพฤิรรมพี่ับน้อไ้แล้ว รุ่นน้อ็เลยล้าพูล้าุยมาึ้น
“พี่ ผมถามริ ใรแฟนพี่นน ระหว่าพี่ะทิับพี่หินะ” รุ่นน้อปี 1 เอ่ยถามออมา
“อะไรทำให้มึิแบบนี้วะ” รุ่นพี่เอ่ยถามออมา
“ผมอธิบายวามสัมพันธ์อทั้สามนไม่ถูแ่ผมรู้ว่ามันไม่ธรรมา” รุ่นน้อบอออมา
“พี่ไม่รู้โว้ย มึล้าถามไอ้นนไหมหละ พี่ไม่ล้าถามว่ะ” รุ่นพี่บอออมา รุ่นพี่ยัไม่ล้า รุ่นน้อรึะล้า
“มารับทุน วิาวันศุร์อนบ่ายพี่แ้อาารย์แล้วรับ วันศุร์นี้เินทาันอน 4 โมเย็นนะรับปั๊มหน้ามหาลัย มีปั๊มเียวนะรับ อย่าไปผิที่นะ” ประธานรุ่นอธิบายทำวามเ้าใับน้อๆ พอเรียบร้อย็ประุมทีมาน่อ ว่าะแยย้าย็มื่ำเลยแหละ
“เราไปับรถบัสนะ เอันที่รีสอร์เลยไปับรถบัสสนุี” พอเลิประุม ะทิบอับเพื่อนๆ ในลุ่ม
“เออ แเอาระเป๋ามาฝารถเรา เี๋ยวพวเราไปเลียสถานที่ัน่อน ะไปูหน่อยสิว่าไอ้พวปี 2 มันัสถานที่ันยัไ” ริบอับเพื่อนๆ
“แเอาีๆ นะไอ้ริแอย่าไปสั่่อม รุ่นน้อมั่วๆ นะโว้ย” ะทิเือนเพื่อน้วยวามหวัี
“ถ้ามันทำไม่ี็้อโนไหมหละแ ปัาอ่อน เราไปแล้วะไปหาอะไรที่ห้าินหน่อยแไปไหม” มีุเอ่ยถามออมา
“ไม่ไปเรา้อ่วยน้อเลียาน พวแามสบายเลย” ะทิบอ่อนะอัวไปหารุ่นน้อที่ำลัวุ่นับารเรียมาน วันนี้้อนัแนะันอีหลายอย่าว่าะแยย้าย็ึเอาาร พอนนลับมาถึบ้านแม่อเา็ยัรออยู่ ะรอูอที่นนะเอาไปรับน้อ
“มึโแล้วนะไอ้นน” พษ์ระิบบ่นลูาย
“น้อนนัระเป๋าเสร็แล้วรับ ุแม่อยาูเยๆ น้อนน็เลย้อหอบระเป๋ามาบ้านนี้ หอบมาแล้วะหอบลับทำไมรับ ็นอนบ้านนี้เลย” นนาใสบอับพ่ออัวเอ
“ไหนุแม่อูนิหนึ่ลู ุแม่เป็นห่วเรื่อยา่ะ” เนยไม่ิะูอใ้ส่วนัวอลูายหรอเธอห่วว่าลูายะเอายาไปไม่รบ
“อันนี้รับถุยา” นนบอ่อนะยื่นให้แม่อัวเอไ้สำรว เนยเห็นว่าาอีนิหน่อยเธอ็เลยเินไปหยิบมาให้ันไว้่อน รายนี้นะป่วยทีหนึ่แล้วหายยา
“เรียบร้อยลู ปิประเป๋าไ้เลย่ะ” เนยัยารบามที่เธอพอใ็ยิ้มหวานบอับลูาย
“โอเ ั้นนอนเลยนะรับ น้อนนิว่าพรุ่นี้้อใ้พลัอีเยอะ” นนบอ่อนะุายลรอเีย ทีุ่้นเยที่เานอนเป็นประำ
“ทำไมอบลไปนอนรแบๆ ลู” เนยเอียหน้ามาถาม
“แบแล้วอุ่นใีรับุแม่ น้อนนอบนอนรนี้ มันไม่โนแอร์้วยแหละรับ ที่ประำอน้อนน” นนบอ่อนะหลับาล
“พษ์ร้อนเหรอะ” เนยหันมาถามสามี
ความคิดเห็น