คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรียนมหาวิทยาลัย
บทที่ 3
เรียนมหาวิทยาลัย
“ุเอาอะไรอีไหมรับ อิ่มไหม” เบสท์ถามออมาามมารยาท ็สาวสวยเล่นเินหลายรอบแบบนี้ไม่อิ่ม็ให้มันรู้ไป
“อิ่มมา่ะ ุ้มแน่นอน่ายเินัน่ะ ะไ้ไปูหนั” ปรายหันมาบอ เบสท์็เลยเินไป่ายเินที่หน้าเาน์เอร์
“หารัน่ะ” ปรายยื่นเินให้พร้อมับบอออมา
“ผมเลี้ยุไ้รับ ุอย่าิมา ไอ้นนมันปล้นผมเยอะว่านี้อีรับ” เบสท์บ่นออมา้วยรอยยิ้ม
“รอบหน้าหารันนะะ ถ้าไม่หารเาไม่มานะ” ปรายบอออมา
“่าน่า่ายยออัวเอีว่ารับ ถ้าหารันุน่าะาทุนเพราะผมินเยอะว่า ีลนะรับามนี้ะไ้ไม่ลำบาใทั้สอฝ่าย แ่เทแรอเราผมอ่ายหมทุอย่ารับ ผมะไ้ภูมิใ” เบสท์สรุปบอออมา
“เลีย” ปรายยิ้มหวานเลย เธออบอะไรที่ัเนแบบนี้
“ไปรับ” พอื้อน้ำับป๊อปอร์นหน้าโรภาพยนร์เรียบร้อย็วนันเ้าไป้าใน อนแรปราย็เร็ๆ ทำัวไม่ถูแ่เบสท์ูท่าะสนใภาพยนร์รหน้ามาว่าเธอ เธอ็เลยสบายใ ระหว่าูภาพยนร์หนุ่มหล่อไม่มีท่าทีะวุ่นวายับเธอเลยแม้แ่น้อย
“เี๋ยวเาให้น้อปราแว้นมารับ่ะ” ปรายบอหลัาที่เินออมาาโรภาพยนร์
“ไ้รับเี๋ยวผมเินไปส่ พรุ่นี้ผมลับบ้านนะรับ เอันเปิเทอมเลยรับ” เบสท์บอออมา
“ไ้เลยไป่ะ น้อปราออมาแล้ว” ปรายบอ่อนะเินนำมารอรุนัพบ
“หล่อัว่ะ” น้อปรายิ้มหวานทัทายนที่ยืนอยู่ับพี่สาวอัวเอ
“เออ ับรถีๆ นะโว้ยอย่าให้แฟนเรารถนะ” เบสท์บอออมา
“เินว่ะ ละมุนไป” น้อปราบอออมาอย่าอายๆ
“พี่ปรายับเอ่ะ มัวแ่อาย” ปรายเสนอัว น้อสาว็ยับให้ทันที
“น้อปราเิน ว่าที่พี่เยอย่าหล่อ” เสียสอพี่น้อุยัน หนุ่มหล่อที่อยู่รนั้น็อหน้าบานไม่ไ้ ่อยมีแรีบหน่อยถ้าสาวสวยูมีใแบบนี้เาสู้ไม่ถอยีวิในรั้วโรเรียนแ่ละวัน็ผ่านไปอย่ามีวามสุ
“มึมันแน่ว่ะไอ้เบสท์” เสียใรสันัแทรึ้นมาระหว่าที่เาำลัะเินไปึ้นรถไฟฟ้า
“เรียผมเหรอรับ” เบสท์ำไ้ว่าเาไม่รู้ัผู้ายนนี้เา็เลยถามย้ำอีรั้
“เออ ูีบปรายั้เป็นปียัไม่เยไ้ไปูหนั้วยสัรั้” ลรบอออมา
“อ่อ” พอไ้ยินแบบนี้เบสท์็เ้าใทันที
“มึอาะยัไม่เยเอุทว มึระวัไว้เถอะ เ็ว่า้วยุทวไม่เอามึไว้หรอ” ลรยิ้มเยาะแล้ว็เินาไป
“ไม่โ้อบหละไอ้เบสท์ บอไปิว่าแเอุทวทุวัน” เบลถามน้อาย
“เปลือน้ำลายเปล่าๆ พี่เบล” เบสท์บออย่าไม่ทุ์ร้อนอะไร เาเอทั้นในโรเรียนและ็รุ่นพี่ที่บไปแล้วมาระแนะระแหนแบบนี้อยู่บ่อยๆ สสัยว่าที่แฟนอเาะฮอมา น็เลยรอสมน้ำหน้าเาเยอะ
“เียบมาไอ้เบสท์” เบลไ้ยิน็ม้วยรอยยิ้ม ระหว่านี้ทั้สอน็ไม่ไ้ใ้ีวิหวือหวาอะไร ทำีวิใหู้เรียบ่ายสุๆ พอปรายบม.6 เบสท์่วยหาที่เรียน เาูเผื่อไว้สำหรับัวเอ้วย
“พี่เรียนมหาลัยนี้แหละ” เบลบอน้อายหลัาร่ำเร่ันอยู่นานว่าะเลือมหาลัยไ้
“ปราย็เรียนที่นี่รับ ั้นไว้ไปสมัรพร้อมันนะรับ” เบสท์รีบบอพี่สาว
“เออ ั้นโทรบอุพ่อับุแม่่อน” เบลบอ่อนะัารในส่วนอัวเอ พอะไปสมัรเรียนเบสท์ับเบ็พาเบลมาสมัรเรียน ส่วนเ้มับี๋็พาปรายมา
“ทวนั่ื่มาแฟรอนะลู เอาบัรทวไป่าย” เ้มบอ่อนะยื่นบัรเริให้
“บัรเริมันมี่าธรรมเนียม่ะ น้อปรายอเินสไ้ไหมะ” ปรายอ
“ั้นไปเอาลู” เ้ม็ให้ปรายัารเอหมสามพี่น้อ็ยืนทำัวลีบๆ อยู่แถวนั้น พอปรายลับมาทั้หม็พาันเินเ้ามาในห้อรับสมัร
“ุทวอย่าน่าลัว” เบบอน้อาย
“สุๆ” เบสท์อบลับแบบไม่้อิ ระหว่าที่เบลับปรายทำเรื่อเอสารสมัรเรียน เบสท์็หา้อมูลที่ัวเอสนใ
“ุทวเ็นเอสารเป็นผู้ปรอให้หน่อย่ะะไ้ส่วันนี้ให้เสร็เลย”ปรายเินถือเอสารมาส่ให้ถึมือ
“พ่อแม่็มีแ็นะ ไอ้วายับไอ้เป้มันเสียใายเลย ุเ็นให้ไอ้ปรายหน่อยพี่าไม่ี” เ้มบ่น่อนะส่เอสารให้นรั
“ุพ่อับุแม่ใหุ้ทวัารเลย่ะ” ปรายบอ่อนะนั่บออยู่ใล้ๆ ี๋็เลย้อเียนเอสารให้
“พี่เลี้ยมันมาแบบไหน มันไม่เยสนใพ่อแม่มันเลย” เ้มบ่นหลัาปรายเินถือเอสารไปิ่อทาฝ่ายทะเบียน ี๋็ไ้แ่ยิ้มหวานเาีใที่ไ้ทำหน้าที่นี่
“ุทวถัผมเปีย้าๆ ให้หน่อย่ะเอาสอ้าเลย เี๋ยว้อถ่ายรูปทำบัร่ะ” ปรายเินมาอับี๋ ี๋็ยับมานั่ถัผมให้ทันที
“เาไปูน้อปรายถ่ายรูปแปบนะรับ” ี๋อออมา เ้ม็เลยลุามไป้วย ปรายับี๋็วุ่นวายันอยู่สอน ว่าหน้าผมะพร้อมในารถ่ายรูป็สัพัเลยแหละพอสอสาวสมัรเรียนเสร็็แยย้ายบ้านใรบ้านมันสามพี่น้อลับบ้านที่่าัหวัเอันอีรั้็อนเปิเทอม
“ุพร้อมไหมรับ” เบสท์ถามย้ำอีรอบ
“พรุ่นี้ะเปิเรียนแล้วพร้อมไม่พร้อม็้อพร้อมแหละ่ะ” ปรายบ่นออมา้วยรอยยิ้ม
“โอเรับ ห้ามให้ใรีบนะ ใรมาีบบอว่ามีแฟนแล้ว แฟนห่วมา ุเ้าใไหมถ้าผมรู้ผมะไปอาละวาถึมหาลัยเลย” เบสท์ี้หน้าบอออมา
“ุนีุ้ึ้นทุวันนะะ แถมีู้่้วย” ปรายยิ้มหวานบอออมา
“ถึผมะยัไม่ใ่แฟนุ แุ่นะเป็นแฟนผมแล้ว ห้ามให้ผู้ายเ้าใล้ ผมรูุ้เ็บหนัแน่” เบสท์าโทษไว้
“โอเ่ะ เานอน่อนนะ ่วแล้วพรุ่นีุ้แม่ไปส่่ะ ปี 1 ที่บ้านยัไม่ให้ใ้รถ่ะ” ปรายยิ้มหวานบอ
“โอเรับ เราลัน่อน เรา้อุยัน เ้า ลาวัน เย็นแล้ว็่อนนอน ุสัาับผม่อน ผมไม่สบายใเี๋ยวใรมาีบุ” เบสท์ร้ออออมา
“เาสัา่ะ แ่นี้นะะ” ปรายหัวใพอโน่าู ็ว่าวันนี้ะวาสายไ้ปลายสาย็ห้ามสารพั
“มันเอาแน่ว่ะ” เ้มที่อยู่ใล้ๆ ็ถือโอาสแว วันนี้ปรายมานอน้วย
“เบสท์น่ารัมาเลย่ะุทว บ่นมาเป็นอาทิย์แล้ว บ่นแ่เรื่อเิมๆ” ปรายเล่าให้ฟั้วยรอยยิ้ม
“แยิ้มไ้ทว็สบายใ ไอ้ปราย” เ้มบอ่อนะหันหลัไปอนรั ปราย็แะนมานอนอยู่รลาระหว่าทั้สอนนไ้
“แโเป็นสาวแล้ว นอนให้มันระวัไอ้ปราย หน้าอหน้าในะ” เ้มเือน้วยวามหวัี
“นอนแบบนี้อุ่นี่ะ” ปรายบอ่อนะหันไปอี๋ไว้ เ้ม็เลยมีทั้สอนอยู่ในอ้อมอ
//“ุทำอะไรอยู่รับ ผมำลัะเ้าเรียน”// เ้ามาเบสท์็โทรศัพท์รายานัวแ่เ้า
//“อยู่ในรถับุแม่่ะ ุแม่บอว่าวันแรลัวรถิเลยออมาเร็วหน่อย”// ปรายยิ้มหวานบอ
//“ไหนูเสื้อนัศึษาสิ รัรูปไหม ุหันล้อให้ผมูเลย ระโปรหละรับ ลุมเ่าไหมใ่ัวที่ลอไหมรึว่าใส่ัวอื่นมา”// เบสท์สำรวอยู่หลายอย่านพอใ
//“โอเ เี๋ยวอนเที่ยผมโทรหาใหม่นะรับ ไม่้อลัวนะรับทุน็ไม่มีเพื่อนทั้นั้นไปหาเอาใหม่้าหน้ารับ ุยิ้มสู้นะ”// เบสท์บอแล้ว็วาสายไป
“ุแม่ไม่้อบ่นแล้ว มีนบ่นแทนุแม่แล้ว” วายบอลูสาว้วยรอยยิ้ม
“ี้บ่นสุๆ ่ะ” ปรายบอออมาอย่ามีวามสุ วันนี้หนุ่มหล่อทำามสัาโทรศัพท์หาเธอ เ้า ลาวัน เย็นไม่ไ้มีท่าทีหึหวเลยสันิ เบสท์โทรศัพท์มาถาม้วยวามเป็นห่ว มีเพื่อนนั่เรียน้วยรึยั มีเพื่อนิน้าวไหม นั่รอุแม่ับใรเาอยู่ให้เธออุ่นใลอเวลา
“มึมาทำไมไอ้เบสท์” เ้มมารับนัเรียนามปิ พอเห็นโทย์เ่า็ถามออมา
“ามไอ้นนมารับุทว ิถึปรายรับ นี้รับผมถ่ายรูปไปให้ปรายูแล้วว่าอนนี้อยู่ับใร” เบสท์ส่โทรศัพท์มาใหู้
“มึะไปไหน็ไปอย่ามาลอยายอยู่แถวๆ นี้” เ้มไล่ส่
“เี๋ยวุทว็ไม่่อยเห็นหน้าผมแล้วรับ ผมะไปมหาลัยบ่อยึ้น” เบสท์ถือโอาสบอ
“มึะเปลือเินเปลือทอไปหาไอ้ปรายทำไม มึทำมาหาินเอไ้แล้วรึไ มึ็ผลาเินพ่อแม่มึไปเรื่อย อย่าว่าแหละไ้่าวว่าเป็นลูายนเล็ พ่อแม่็้อามใ เปย์ันสุฤทธิ์” เ้มยิ้มเยาะบอออมา
“็ุทวให้ผมลับไปิว่าอนปรายเรียนบแล้วะยัไ่อ นี้ไรับผมลับไปิมาแล้ว แุ่ทวห้ามบอปรายนะรับ” เบสท์ยื่น้อเสนอ่อน เ้มอยารู้็เลย้อยอมพยัหน้ารับ
ความคิดเห็น