คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เฮ้ย
บทที่ 3
เฮ้ย
//“เออ เี๋ยวเราลบ โรหัวโบราเลยแนะ”// มีุบอแล้ว็วาสายไป ่อนะว้าโทรศัพท์อัวเอมาลบสอรี่ในเฟสบุ๊ออ
“ประมันสมใแล้วสิถึไ้ยอมลบนะ ไอ้ะทิแม่็โ่ โ่ัาน ไปหลลอะไรับแผนื่นๆ อมึ” ริบ่นับเพื่อนรั มีุ็ไม่เถียสัำ ทำเพียยัไหล่เบาๆ พร้อมับลบสอรี่เี๋ยวที่บ้านเห็นแล้วะเรื่อให่ืนนี้ว่าะแยย้าย็เือบเ้าไ้มั่
//“อะไรไอุ้”// ะทิรับโทรศัพท์เพื่อนรัอนสายๆ อวัน
//“แพิมพ์ไลน์มาหาเราหน่อย เราทัมึไปแล้ว เราถามหาเสื้อัวสีเียว แอบลับมาว่าแเอาไปใส่ เร็วอบมาหน่อยเรารีบ”// มีุบอับสาวสวย
//“เสื้ออะไรอแไอุ้”// ะทิเลย พอมาเอแบบนี้นะ
//“เออ เมื่อืนเราพาสาวไปอนโ แม่วนีนเสือเอาเสื้อสีเียวไปทิ้ แล้วประเ็นือเ้าอเสื้อแม่ันฝาให้เราเอาไปให้ เราะบอว่าเราพาแมาอนโแล้วพอีแเอาไปใส่ แพิมพ์มาให้หน่อยเี๋ยวเราะแปไปบอน้อ”// มีุเอ่ยอ้วยน้ำเสียเป็นัวล
//“ันาเหรอแ”// ะทิถามออมา้วยวามอยารู้
//“ไม่ใ่อีนหนึ่ แเร็วๆ เรารีบ”// มีุบอลับไป ะทิไ้ยิน็ัสายไปเยเลย ไม่รู้ะพูรึว่าะถามอะไรแล้ว
“ทำไม้อใหวิวว่ะไอ้ะทิ อย่าเป็นแบบนี้” ะทิยืนอยู่หน้าระพร้อมับปลอบใัวเอ เธอนั่้อัวเอในระอยู่นานว่าะละสายาแล้วลับึ้นมานอนบนเียอีรั้ หลัาวาสายาหนุ่มหล่อ มีุ็ยัไลน์มาทว้อวามที่มัน้อารอยู่เป็นระยะๆ แ่เธอไม่อ่าน ราวนี้็เป็นโทรศัพท์แล้ว เธอเอ็ใแ็ไม่รับเหมือนันนบ่ายๆ ริโทรศัพท์มานั่นแหละเธอถึะยอมรับสาย
//“ว่าไแ เราับไอุ้ำลัะไปเ็บศพไ้่าวว่าายแล้ว”// ริถามออมา้วยรอยยิ้ม
//“แนัเราพรุ่นี้ไอ้ริ ันั้นวันนี้อย่ามาให้เราเห็นหัว พวแมาทาไหนลับไปทานั้นเลย”// ะทิรู้เลยถ้าพูแบบนี้แสว่าสอหนุ่มำลัะมาหาเธอในไม่้า
//“มาเอาเสื้อสีเียวไแ”// ริหัวเราะอบใบอออมา
//“ปาีนะแ แล้วแีับไอ้เอ๋ยัวะ”// ะทิถามออมา้วยวามเป็นห่ว
//“เรื่อยๆ ว่ะ อนเอ็หายเอ เิน็่ายยั้อมา้ออี็ไม่ไหวว่ะ ไม่หายอน็หาใหม่ ำลัเ็ๆ พอี”// ริบอออมาอย่าไม่เรื่อมาอะไร
//“เลวพอันพวแนะถึไ้อยู่้วยันไ้”// ะทิ่าออมาอย่าเหลืออ
//“เาเรียรวยเลือไ้โว้ยไม่ใ่เลว”// ริหัวเราะอบใให่เลย พอถูสาวสวย่า
//“ใระเหมือนแไอ้ะทิไอ้นี ไอ้สวย ไอ้หน้าาี”// มีุพูแทรเ้ามาในสาย ะทิหมั่นไส้ัสายทิ้แม่เลย ราวนี้ทั้ริทั้มีุโทรศัพท์มาเธอไม่รับสายเลย เี๋ยวทนไม่ไหว็ลับไปเอแหละ นเวลาผ่านไปร่วมั่วโม
๊อ!!!
๊อ!!!
๊อ!!!
มาถึห้อเธอไม่เปิ้อนรับ็ร้ายาเินไปแล้ว
“แเป็นเี้ยอะไรไม่รับสายเรา ห่ะไอ้ะทิ” มีุเอ่ยถามออมา
“แล้วแเป็นเี้ยอะไรบุมาถึห้อเราไอุ้” ะทิสวนลับไปทันที
“เราะมา ะทำไม” มีุบอแล้ว็เินแทรัวเ้าไปในห้อโยที่ไม่ิะออนุาเ้าอเลยแม้แ่น้อย
“ทำบัวลอยเหรอแ” ริไม่สนใอะไรทั้นั้น พอไ้ลิ่นหอมๆ ็เินเ้าไปในรัวเลย
“เบื่อๆ นะไม่มีอะไรทำ เราอยาทำายะส่ามร้านนมแว่าีไหมวะ สูรุทวะไ้ไม่หายไปไหน แ็บอเอว่าเราทำอร่อยเราะแอบุแม่ทำ ุแม่อยาให้เรียนหนัสืออย่าเียวแ่เราไม่อยาฟุ้่าน เราอยาทำ” ะทิระบายวามในใให้เพื่อนรัไ้รับรู้
“ไอ้อ่อนเอ๊ย” ริโยหัวเพื่อนรัเบาๆ
“อะไรันพวแสอนนะ นินทาเราแน่นอนลับๆ ล่อๆ” มีุเห็นระิบระาบัน็เลยเอ่ยถามออมา
“เสือ” สอเสียแบบพร้อมเพรียไม่มีแแถว
“ัมาให้เราิน้วย” มีุยันอนอยู่บนโฟาแ่็เอ่ยอออมา
“แะพามันมาทำไมไอ้ริไอ้เลวนั่นนะ” ะทิับัวลอยไปบ่นไป
“เรารำามัน เราเลยพามันมา้วย” ริบอแล้ว็หันมาสนใบัวลอยรหน้าพอัไ้ 2 ถ้วย็เินลับมาาแอร์ในห้อรับแ
“มันะายบัวลอย เอาไับมันี” ริถามเพื่อนรั
“ร้านพวเราแม่็ไม่เหมาะับบัวลอยะ้วย เอาร้านแถวๆ หน้ามหาลัย็ไู้รู้ัหลายร้านอยู่ มันร้อนเินเหรอวะ” มีุถามออมา้วยวามเป็นห่ว
“เปล่ามันบอว่าถ้าไม่ทำเี๋ยวสูรอุทวะหาย บ้านผู้ีเ่า็แบบนี้แหละ สูรลับเยอะ” ริบอออมา้วยรอยยิ้ม
“นาูไม่อบินอหวาน ู็ยัว่าอร่อยเลยนะมึ” มีุเยหน้าึ้นมาบอ
“เพราะนทำรึเปล่ามึ” ริถามออมาลอยๆ แ่ไอ้นที่ไ้ยินนะถึับสำลัน้ำหูน้ำาไหล
“เป็นอะไร แอย่ามาายในห้อเรานะ ลับไปายบ้านแเลยไอุ้” เ้าอห้อลัวห้อะเปื้อนมลทิน็เลย้อรีบเินมาู
“เราสำลับัวลอย แแ่เรารึไไอ้ะทิ แม่วนีน” มีุบ่นออมา่อนะเินไปเ้าห้อน้ำ
“มันเป็นอะไร” ะทิพอเ้าัวไม่อยู่็ถามออมา้วยวามเป็นห่ว
“รีบแไปหน่อย สำลัเลย โ่ไ” ริบอออมา้วยวามสะใ ทั้สอยัไม่ไุ้ยอะไรัน่อ็มีสายเ้า ะทิเห็น็เลยรับสาย
//“ทำอะไรอยู่รับ ผมว่ามาอนนี้อยู่ร้านุแม่ พี่ะทิทำอะไรอยู่ เบื่อไหมรับ ถ้าเบื่อผมไปรับมาร้านุแม่เอาไหมรับ อยามาเินเล่นที่ห้าไหมรับ พึ่ลับมาเผื่อว่า้อื้ออะไร”// นนเอ่ยถามออมาอย่ามีวามหวั
//“อเวลา 1 ั่วโมนะอาบน้ำแ่ัวแปบ นนะเวลาเอานะ”// ะทิรีบรับำทันที ไม่อยาะอยู่รนี้นานเบื่อใรบาน
//“ไ้เลยรับ เี๋ยวผมไปรับนะรับ”// นนบอออมา้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม พอลเวลาันไ้็วาสายไป
“เราะไปับนน แ่วยพามันลับไปที ลับไปแบบไม่มีเรื่อไม่มีราวเพราะว่าแเป็นนพามันมา แ้อรับผิอบ” ะทิหันมาบอเพื่อนรั่อนะเินไปับัวลอยเพื่อะเอาไปฝาผู้ให่ที่มัะฝาอินมาให้เธอบ่อยๆ
“ลับมึ ูนัที่บ้านิน้าว มันยัไม่ายมึ็เห็นับาแล้ว” ริบอับเพื่อนรัอัวเอ
“เออ็ไ้ แล้วไอ้ะทิมันทำอะไรอยู่” มีุถามแ่ไม่รอำอบ เาเินไปูให้เห็นับาถึในรัว
“แัให้ใรไอ้ะทิ” มีุเอ่ยถามออมา
“ให้บ้านแล่อหนึ่ บ้านไอ้ริล่อหนึ่ะรับไหมะ ไม่รับะไ้โยนให้หมามันิน่ะ” ะทิยิ้มหวานถามออมา
“เราเอุพ่อุแม่แ เราะบอให้หมว่าแนะปาเป็นยัไไอ้ะทิ” มีุี้หน้าาโทษไว้ พอถูู่แบบนี้ะทิไม่ล้าเลย ทำเพียันมใส่ล่อให้็เท่านั้น
“เิ่ะ ะเ็บรัว เอาล่อมาืน้วยนะะ” ะทิยื่นให้นละล่อพร้อมับเอ่ยบอออมา
“เออ อบใเี๋ยวเราบอให้ เราะไปิน้าวับที่บ้านอยู่แล้ว” ริบอแล้ว็ลุึ้นมาเพื่อเรียมัวลับบ้าน มีุะทำยัไไ้หละ ็เพื่อนรัเามีธุระ มันพามา็บุแล้ว็เลย้อยอมลับไป พอสอหนุ่มลับะทิ็รีบัารีวิแล้วลมารอนน้าล่า
“พี่หนีไอ้ริับไอุ้ มันบุมาถึห้อ อบในะที่มารับ” ะทิ็เหมือนเิมพูอะไรรๆ หนุ่มหล่อาที่ีใว่าสาวสวยอาะยอมใอ่อนให้เาบ้าพอไ้ยินแบบนี้็ิให่อเหี่ยวเหมือนเิม
“ไปหาุพ่อับุแม่่อนนะรับ พวท่านอยาเอพี่ะทิ ไม่ไ้เอนานแล้ว” นนเอ่ยอออมา
“แน่นอน่ะ พี่เอาบัวลอยมาให้้วย” ะทิยใหู้
“สมับที่ื่อะทินะรับ เรื่อนมนะพี่ะทิเ่มาเลยรับ” นนเอ่ยมออมา
“โนบัับเรียนั้แ่เ็ๆ นะนน ไม่อบหรออนนั้นนะ ี้เียแ่อนนี้โรีใที่ทำเป็น ุทวเอะไ้นอนายาหลับว่าถ่ายทอวิาให้พี่ับุแม่หมทุอย่าแล้ว พี่ๆ โีที่เิมาเป็นผู้ายไม่้อเรียนทำนม” ะทิบอออมา้วยรอยยิ้ม
“อร่อยแบบนี้หาินยานะรับ” นนวนุยไปเรื่อยๆ นมาถึร้านเสื้อผ้าอพ่อแม่ัวเอ เา็พาะทิเ้ามา
“ไม่เอันนานเลยลูเป็นยัไบ้าะ” เนยถามับสาวสวยที่ลูายนโพาเ้ามา
“หนูปิเทอม่ะุแม่ พึ่ลับมาเอ่ะ วันนี้หนูเอาบัวลอยมาฝา่ะ หนูลับมาเร็ว็เลยว่า นอนนเบื่อเลยลุมาทำนมิน่ะ พอีนนโทรมาวนหนู็เลยถือโอาสเอาบัวลอยมาใหุ้พ่อับุแม่่ะ หนูเรใุแม่ฝาอินมาให้หนูบ่อย” ะทิบอออมา้วยรอยยิ้ม เนยไ้ยิน็ถึลับมอหน้าลูายสุที่รั เท่าที่ำไ้เธอเหมือนะไม่เยฝาอะไรไปให้ินน๊า
ความคิดเห็น