คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ
บทที่ 1
แรพบ
//“ไอ้นันท์ มึอยู่ไหน”// สุรัยโทรศัพท์มาหาหมอรุ่นน้อ่อนะถามออมาเสียหวาน
//“อยู่อนโรับพี่หมอ”// ยนันท์เอ่ยบอออมา
//“มึมาึ้นเวรแทนพี่หน่อยพี่มีธุระ่วน”// สุรัยเอ่ยอ้วยแววาเป็นประายเลยเาโทรศัพท์มาถูนริๆ
//“ธุระอพี่นะอะไรบอมา่อนรับ เมารึเปล่าเมื่อืนนะเลยมาทำานไม่ไหว”// ยนันท์ถามออมาร
//“พี่นัสาวไว้ สาวว่าวันนี้พอีแลเวรัน นนี้พี่เล็มานานแล้ว ่วยพี่หน่อยนะไอ้น้อรั”// สุรัยยิ้มหวานบอ
//“พี่หมอ พี่รู้ใ่ไหมว่าผมพึ่เลิับเล ผมยัไม่รู้เลยะบินไปเ็นใบหย่าอนไหน พี่นี้ยัไไม่สสารผมเลย ผมำลัะายนะพี่ ปัหาทั้เรื่อุพ่อ ทั้เรื่อเมียรุมผมรอบ้านเลย”// ยนันท์บ่นออมา
//“เออ มึนะ็ไ้โทษที”// สุรัยเสียอ่อยบอออมา
//“เออ แม่พี่ใ้ไม้นี้ทุที ถ้าไม่เห็นว่าอนเรียนพีู่แลผมีนะ ผมไม่ทำให้นะ วันนี้มีเสอะไรพิเศษไหม”// ยนันท์ถามออมา
//“ไม่มีเสพิเศษอะไรเลย ั้นแ่นี้นะอบใมาไอ้น้อรัอพี่”// สุรัยบอแล้ว็วาสายไป ยนันท์็เลยลุึ้นมาอาบน้ำเพื่อะเ้าไปทำานที่โรพยาบาล
“วยแหละมีเสน้อแวว” สุรัยนึึ้นมาไ้็ใ่อนะโทรศัพท์หาพยาบาลู่ใ
//“ไ้่ะุหมอ เี๋ยวพี่โทรศัพท์ถามุแววให้ว่าะเลื่อนรึว่าะทำฟันับหมอนันท์ ุหมอไม่้อห่วนะะนเรามีธุระันไ้่ะ”// พยาบาลบอ่อนะวาสายไป ยนันท์็เ้ามาทำานให้ามปิ พอเือบๆ เที่ย็มีเสพิเศษเ้ามา
“น้อแววรอแปบนะะ ุหมอใล้ะเสร็แล้ว่ะ ุหมอนันท์็มือเบาไม่แพุ้หมอัยเลย่ะ” พยาบาลยิ้มหวานบอออมา
“ไ้่ะ น้อแววทำับใร็ไ้่ะ” แววบอออมาอย่าไม่เรื่อมาอะไร เธอทำับใร็ไ้ริๆ เธอมั่นใว่าเธอะไ้รับารูแลที่ีที่สุอยู่แล้ว
“น้อแววนั่รอรนี้นะะ” พยาบาลบอ่อนเินลับไปทำหน้าที่อัวเอ่อ นถึิวพยาบาล็เิแววเ้ามาในห้อทำฟัน ยนันท์นั่อ่านประวัินไ้็ใเล็น้อย นามสุลุ้นๆ ไม่ใไ้ยัไ
“น้อแวว นนีุ้หมอนันท์่ะ” พยาบาลแนะนำให้รู้ั
“สวัสี่ะุหมอ” แววยมือไหว้อย่าสุภาพ
“รับ เี๋ยวหมอออ่านประวัิแปบหนึ่นะรับ วันนี้มาูหินปูนามำหนอย่าเียวใ่ไหมรับ มีปัหาอื่นไหมรับ” ยนันท์ถามออมา่อนะเริ่มทำาน
“รี่ในสุมันเหมือนะมีเศษอาหาริบ่อย่ะ ่อนหน้านั้นฟันมันแั้แ่ทำไปมัน็มีเศษอาหาริบ่อยมาเลย่ะ” แววถือโอาสบอ
“รับั้นเี๋ยวหมอูให้นะรับ เินอนไ้เลยรับ” ยนันท์บอ่อนะปรับเียนไ้ให้ พยาบาล็เอาผ้าลุมมาปิไว้ให้ันโป๊ ยนันท์เริ่มลมือทำานอยู่พัให่ว่าะเสร็ เสน่าะไม่ยามาแ่เาเร็เอแหละ
“ถ้ามันยัเป็นแบบเิม ุแววนัมาไ้เลยนะรับเี๋ยวหมอแ้ให้รับ” ยนันท์บอออมาหลัาทำฟันเสร็
“อบุ่ะุหมอ” แววยิ้มให้่อนะยมือไหว้อบุแล้ว็เินออมารอ้านอ
“เรียบร้อยันะรับพี่ ุแววเป็นอะไรับุวาร์รับ” ยนันท์ถือโอาสถาม
“เป็นลูสาวนเล็่ะุายเป็นนโมีันสอนพี่น้อ น่ารัเรียบร้อยันทั้บ้าน” พยาบาลบอ่อนะเินออไปทำาน่อ
“รั้่อไปน้อแววะนัุหมอัย รึว่าุหมอนันท์ีะ” พยาบาลถามออมาอย่าสุภาพ
“น้อแววนัับหมอนไหน็ไ้่ะ” แววยิ้มหวานบอ
“ั้นเป็นุหมอนันท์นะะ ุหมอมีนไ้ประำน้อย่ะ พึ่มาทำานไ้เือนว่าๆ แ่เ่มาเลย่ะ ุหมอรับแ่เสยาๆ เอาเส่ายๆ ใหุ้หมอไ้พับ้า่ะ” พยาบาลยิ้มหวานบอ
“พี่หมอย้ายมาาโรพยาบาลไหนะ” แววถามออมาเพื่อเป็นารอัปเ
“ย้ายมาา AAA ่ะพอเอสารารทำานเรียบร้อย็มาทำานับเรา่ะ บที่เียวับุหมอัย่ะ” พยาบาลบอ่อนะเินไปทำเรื่อเอสารารนัรั้่อไป ั้แ่เอันนับาวันนั้นนถึวันนี้็ร่วมเือนแล้วฟันี่ที่ทำไปมันยัมีปัหานิหน่อยแวว็เลย้ออนัุหมออีรั้
“น้อแววลับมาอีรอบ่ะ อนแรมัน็โอเ อนนี้มันเป็นอีแล้ว่ะ” แววอธิบายับุหมอ
“ไ้รับ เี๋ยวหมอัารให้” ยนันท์บอ่อนะ้มหน้า้มาทำานไป วันนี้เาไม่ไ้วนุยรึว่าพูอะไรมา
“โอเไหมรับ” ยนันท์เอ่ยถามออมา
“โอเ่ะแล้วพี่หมอโอเไหมะ อโทษนะะน้อแววไม่ไ้ิะยุ่เรื่อส่วนัวแ่น้อแววแ่ถามเพราะน้อแววว่าวามเรียอบุลารทาารแพทย์มันมีผล่อพวเรา่ะ” แววบอออมารๆ
“พอีพี่ับภรรยาเลิันไ้เือนว่าแล้วรับ พี่้อลับมาูแลุพ่อที่ป่วยเป็นมะเร็ พี่เลยัสินใลับมาทำานที่ไทย่อนพี่็แ่หวัะให้เธอเ้าใแ่เธอไม่เ้าใอนนี้เธอมีแฟนใหม่หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่บ้านพี่รับ พี่็เลยเรียไปหน่อย พี่อโทษนะรับที่ทำานไ้ไม่เ็มที่ ที่ไทยพี่็ไม่ไ้สนิทับใรมา ีวิพี่ส่วนให่อยู่ที่ AAA ุแม่อพี่เสียไปนานแล้ว” อยู่ีๆ ยนันท์็พูออมา
“นี้ไะ พี่หมอมีน้อแววแล้ว ระบายไ้่ะ” แววยิ้มหวานบอออมา
“ไปิน้าวันไหมรับ พี่ไม่ไ้ะีบนะรับ พี่ยัไม่พร้อมมีใรหรอรับ แ่พี่ไม่รู้ว่าที่ไทยมีร้านอร่อยรไหนบ้า มันรีวิวเยอะนพี่เลือไม่ถู เสน้อแววเป็นเสสุท้ายอวันนี้แล้วรับ น้อแววว่าไหมรับ พี่เ็ๆ” ยนันท์เอ่ยอออมา
“น้อแววว่า่ะไปเป็นเพื่อนไ้ เี๋ยวไปบอุพ่อับพี่าย่อนนะะ เอา่ายๆ เลย่ะ แถวๆ โรพยาบาล่อนเลย แถวนี้ถิ่นน้อแวว่ะ เราเินไป่ะ นิเียวเอ” แววเห็นว่าไม่อันรายอะไร แถวนี้เธอ็ุ้นเยีแ่ะให้ถึับนั่รถไป้วยันเธอไม่ล้าหรอ
“อย่าิว่าพี่หน้าหม้อนะรับ พี่ยัไม่พร้อมะมีใรริๆ พี่แ่้อารเพื่อน น้อแววโอเไหมรับ” ยนันท์ถามออมา่อนเลย เารู้ว่าเธอสูส่เพียใ
“รๆ แบบนี้น้อแววอบ่ะ ไ้่าวว่าพี่หมอนไ้เยอะมา มาแปบเียวลู้า็ิแล้ว น้อแวว้อรีบทำให้พี่หมอหายเรียะแล้ว” แววไ้ยินวามรอหนุ่มรหน้า เธอ็สบายใึ้นมาเลย
“โอเอบุรับ ท่าทาเราะุยันรู้เรื่อ ่ายๆ รๆ ไม่้ออ้อม้อม” ยนันท์บอออมา แววเห็นว่าไปทานอาหารเวลานี้็เหมาะเธอ็เลยอัวึ้นไปส่่าว้าบนนิหนึ่
“ุพ่อะ พี่าย้วยรอแปบนะะ เี๋ยวน้อแววะพาพี่หมอไปหาอะไริน พี่หมอเรีย่ะ ทำฟันไปหน้ายุ่ไป” แววบอับสอหนุ่มที่นั่อยู่ในห้อทำาน วาร์ที่สอนานลูายนโอยู่ถึับ้อเยหน้าึ้นมาู
“พี่หมอฟัน่ะ ื่อนันท์” แววบอออมา
“อ่อ หมอมาใหม่ลูมีหลายโรพยาบาลเสนอเินเือนไปเยอะเลยแ่หมอเลืออเรา” วาร์บอออมา
“่ะพี่หมอสสัยะทำฟันมาเินไป หน้ายุ่เลย่ะ น้อแวว้อพาไปบำบั้วยอิน่ะ พี่หมอไม่ีบ่ะพี่หมอบอแล้ว พี่หมอแ่อยาะหาเพื่อนิน้าว น้อแววโอเพี่หมอพูรๆ แบบนี้นะะ” แววยิ้มหวานบอ่อนะเินมาหยิบระเป๋าสา์อัวเอ
“ไม่้อรีบนะรับ ุพ่อสอนานพี่ายอีนานเลย” วาร์บอลูสาว แวว็เลยเินยิ้มหวานออไปาห้อ
“ไหมรับุพ่อ” ายหันมาถามพ่ออัวเอ
“รับปิน้อแววไม่ไ้ไปไหนมาไหนับนแปลหน้านะรับ” วาร์หันมาบอลูาย
“เี๋ยวน้อาย้อไปแอบสืบะแล้ว อนนี้ปล่อยไป่อน” ายบอ่อนะหันไปเรียนรู้าน่อ ส่วนแวว็เินมาหาุหมอที่เธอนัไว้
“พี่หมอ ินอาหารไทยไ้ปิไหมะ พี่หมอบอเอว่าพึ่ลับมาอยู่ไทย” แววหันมาถามุหมอที่เินมา้วยัน
“ไ้หมรับ แ่พี่ไม่่อยมีเพื่อนที่นี่รับ พี่อยู่ AAA นานพี่ย้ายไปั้แ่มัธยม้นรับ” ยนันท์บอ่อนะ้มหน้านิ่ แวว็เลยไม่ถาม่อเธอมีผู้นรายล้อมมามาย บาทีเธอยัเหาเลยแล้วนี้ไม่มีใรเา็เหาน่าู
“น้อแวว มาที่นี่บ่อย่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนพี่าย พี่าย้อมาเรียนรู้าน่ะ ส่วนน้อแววสายให้ำลัใ พี่หมออยาินอะไรบอนะะเรื่อินน้อแววถนั่ะไม่สู้แอย่าเียว่ะ นอนั้นสู้าย” แววบอออมารๆ
“ทำไมนเราไม่พูรๆ ไม่พู่ายๆ แบบนี้็ไม่รู้นะรับ อีฝ่ายะไ้ทำัวถู ทำไม้อมาลุมเรือ้วย็ไม่รู้” ยนันท์บ่นออมา แววะพูอะไรไ้หละเธอไม่ไ้สนิทนานั้น
ความคิดเห็น