คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : part 2
" กลับมาแล้วเหรอคะแม่ ออกไปข้างนอกก็น่าจะโทรบอกหนูซักหน่อย แล้วยังทิ้งคนแปลกหน้าไว้ที่บ้านอีก "
ฟางพูดกับแม่เบาๆไม่ให้แม่ของเบสได้ยินแต่จงได้พูดให้เบสได้ยิน เบสก็ทำหน้าบึ้งใส่
"ก็วันนี้ลูกบอกจะไปเดินซื้อของแม่ก็นึกว่าลูกจะกลับเย็นนะจ้ะ เลยไม่ได้บอก แหมแล้วนั่นคนแปลกหน้าซะที่ไหนเเค้าเป็นลูกของน้ารินเพื่อนแม่น่ะจ้ะ "
น้ารินเดินออกมาจากครัวแล้วยิ้มให้ฟาง
"ไงจ้ะฟางจำน้ารินได้มั้ย เราเคยเจอกันนานแล้วตอนนั้นฟาง 3-4 ขวบเอง"
"ฟางจำไม่ได้จริงๆค่ะ ขอโทษนะคะน้าริน "
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ " น้ารินหัวเราะ " ตอนนั้นหนูยังเด็กอยู่เลยนี่แล้วตอนนี้โตเป็นสาวเชียว 16 แล้วสินะ"
"อ่อค่ะ ^^ "
"เท่ากับเบสเลย "
"นี่รินมาทำกับข้าวกันมาให้เด็กๆเค้าคุยกันเถอะ " แม่ของฟางเรียกน้ารินไปทำกับข้าวในครัว
" จ้าๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ แม่หนูนี่ไม่ผิดจากสมัยเรียนเลยนะจุ้กจิ้กๆ เหมือนเดิม คุยกันไปก่อนนะจ้ะเดี๋ยวกับข้าวจะเสร็จช้า นี่ก็จะทุ่มนึงแล้ว "
"ค่ะน้าริน "
" ครับแม่ "
ฟางเดินไปนั่งที่โซฟาในห้องรับแขกแล้วเบสเลยเดินตามไป ฟางจึงหยิบการ์ตูนที่ชั้นวางหนังสือมาดู
"นี่ฟาง "
"อะไรเหรอ "
"เธออยู่กับแม่ 2 คนเหรอ "
"อยู่กับแม่กับน้องน่ะน้องฉันชื่อเฟนตอนนี้เค้าไปแคมป์ช่วงปิดเทอมอ่ะพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว "
"อืม แล้วพ่อเธอล่ะไม่เห็นเลยนั่นใช่รูปพ่อเธอรึเปล่า " เบสชี้ไปยังกรอบรูปไม้ที่โต๊ะข้างทีวีมีรูปผู้ชายคนนึงยืนยิ้มอยู่ในภาพ
"ใช่ นั่นพ่อฉันเอง "
" ตอนนี้พ่อเธอยังไม่กลับจากทำงานล่ะสิ "
"................ "
" เฮ้ เธอร้องไห้ทำไมเนี่ย ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ อย่าร้องสิฟาง " เบสตกใจที่อยู่ดีๆฟางก็ร้องไห้
"มะไม่เป็นไรหรอก " ฟางพูดทั้งน้ำตา
"ความจริงพ่อฉันเสียแล้วน่ะ เมื่อ 2 ปีก่อนพ่อต้องตายเพราะฉันคนเดียว เพราะฉันคนเดียวจริงๆ "
"เกิดอะไรขึ้นเหรอ "
ฟางร้องไห้ไม่ยอมหยุดจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด เบสหยิบผ้าเช็ดหน้าให้ฟาง ฟางหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือเบส
แล้วเอาผ้าเช็ดหน้ามาปิดหน้าแล้วร้องไห้ต่อไป
"ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษที่ถามอะไรแบบนั้น "
" เธอไม่ผิดหรอก ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก "
"อืม ฉันเข้าใจเธอนะ "
" ไม่ เธอไม่เข้าใจฉันหรอก " แล้วฟางก็วิ่งขึ้นห้องไป โดยที่ปล่อยให้เบสนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว
ฟางนั่งดูอัลบั้มรูปเก่าๆ ที่เธอถ่ายคู่กับพ่อในห้องของเธอ " พ่อคะหนูขอโทษ " และไม่นานเธอก็ฟุบหลับไป
เช้าของวันใหม่
ก้อกๆๆ "ฟางตื่นรึยังลูก "
" ตื่นแล้วค่ะแม่ " ฟางลุกจากเตียงไปเปิดประตูให้แม่
"เป็นไงบ้างล่ะ เมื่อคืนเห็นเบสบอกว่าลูกปวดหัวเลยขอตัวมานอนเหรอ ดีขึ้นรึยัง "
ฟางตั้งตัวได้ทัน " อ่อ ดีขึ้นมากเลยค่ะ ^^ "
"งั้นก็ดีแล้ว เอารีบๆอาบน้ำเข้าลูกจะได้ลงมาทานข้าวเช้า"
" ค่ะแม่ " ฟางเดินไปปิดประตูห้องนอนแล้วเดินกลับมาที่เตียง ฟางหยิบผ้าเช็ดหน้าของเบสที่อยู่ใต้หมอนขึ้นมา
"ขอบใจนะเบส "
โปรดติดตามตอนต่อไป ....
ค่ะนี่ก็เป็นผลงานเรื่องเเรกของขนมปังหวานนะคะ ถ้ามีอะไรจะติ- ชม ก็ได้นะคะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ขนมปังหวานด้วยน้า ^O^
ความคิดเห็น