คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : (ตอนที่ 7)
Translated in English By Sue
Translated in Thai By sweetie girl
-7-
เธอไปที่ห้างสรรพสินค้ากับเขาถึงแม้ว่าเธอไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรเลยในตอนนั้น แต่เธอก็ต้องซื้อข้าวของเครื่องใช้เพราะสายตาอันหฤโหดของฮีจุนที่มีแววแกมบังคับอยู่ เธอซื้อชุดชั้นในและเครื่องสำอาง จนฮีจุนคิดว่าเธอควรที่จะซื้อเสื้อผ้าด้วยเหมือนกัน
“มีอะไรที่เธออยากได้อีกมั๊ย”
“.....”
เธอส่ายหน้าโดยไม่พูดอะไร ฮีจุนเหลือบไปมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและพูด
“เธอไม่มีเสื้อผ้านิ...เธอไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาไม่ใช่หรอ”
เขาพูดถูก...ตู้เสื้อผ้าของนั้นมีกระดาษสีแดงที่หมายความว่าของสิ่งนั้นของเธอโดนอายัติไปแล้วเธอจึงไม่คิดที่จะเปิดมัน...เธอเม้นปากและพยักหน้า
“ไปเถอะ”
เธอเดินขึ้นไปที่ชั้นสามซึ่งเป็นชั้นเสื้อผ้าสตรีตามที่เขาบอก...แต่เขาจับแขนเธอไว้เพื่อให้เธอหมุนกลับ เธอมองเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเขาก็ให้คำตอบกับคำถามในใจของเธอ
“ไปที่...ร้านบูติกดีกว่า”
เธอมีความรู้สึกว่าผู้หญิงคนอื่นๆกำลังมองเธอด้วยความอิจฉาริษยา แต่เธอกลับไมได้รู้สึกอะไรเลย จากนั้นเธอก็ถูกฮีจุนจูงออกจากห้างไป รถที่เธอนั่งมาจอดลงอีกครั้งหน้าร้านเสื้อผ้าที่มีราคาร้านหนึ่ง เมื่อเขาเดินเข้าไปในร้านผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นพนักงานก็เข้ามาต้อนรับเขาและเหมือนปกติ เขาถามผู้หญิงคนนั้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
“เจ้าของร้านอยู่ไหน”
“ผู้จัดการจะพบแค่ลูกค้าที่ได้นัดไว้เท่านั้นค่ะ....ถ้าคุณต้องการดูเสื้อผ้าล่ะก็ เชิญทางนี้ค่ะ”
‘โอ๊ย...ผู้หญิงคนนั้น...ดูเหมือนว่าเธอจะได้ทำความผิดไปแล้วนะ’
ซองมีมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและฮีจุนอย่างเป็นกังวล ริมฝีปากของฮีจุนค่อยๆเริ่มบิดเบี้ยวเมื่อเขาถูกทำให้รู้สึกขุ่นเคือง
“ฮู้...ไปบอกผู้จัดการเธอให้ออกมา...เพราะว่าคนที่เธอไม่สามารถเอาไปเปรียบเทียบกับลูกค้าพวกนั้นได้กำลังยืนอยู่ตรงนี้”
“มันไม่จบแน่”
เมื่อหญิงคนนั้นค่อยๆยืนขึ้นอย่างลังเล ซองมีที่ดูเหตุการณ์อยู่ตลอดก็กระซิบเขา
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องซื้อร้านนี้ก็ได้นิ...”
“แต่มันเป็นสำหรับฉัน !!!!!!!!”
‘ฮู้...ฉันรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็น’
“ค่ะ...งั้นเชิญนั่งรอตรงนี้ซักครู่”
หญิงคนนั้นชี้ไปที่โซฟาที่ดูมีราคาตังหนึ่งและเดินจากไป...ฮีจุนบอกให้เธอนั่งลง...ซองมีนั่งด้วยสภาพที่งงงวยส่วนฮีจุนที่ยืนอยู่ข้างเธอในท่าที่มือหนึ่งล้วงกระเป๋าไว้ก็มองไปยังประตูที่ผู้หญิงคนนั้นเดินหายเข้าไป...หลังจากนั้นซักครู่ผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับผู้หญิงอีกคนซึ่งดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้าน...เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส
“มีปัญหาอะไรค่ะ”
“ฉันต้องการให้คุณตัดเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้...ฉันได้ยินว่านี่เป็นร้านที่ตัดชุดเฉพาะผู้หญิงอายุช่วงยี่สิบใช่มั๊ย”
พนักงานตอบคำถามแทนผู้จัดการร้าน
“ใช่แล้วค่ะ...แต่ถ้าคตุณต้องการให้ผู้จัดการตัดเสื้อผ้าให้เธอ...ราคา...”
“ฉันไม่สนเรื่องราคา...แต่ฉันต้องการให้เธอตัดเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้ ทำให้เธอดูดีที่สุด”
“.....”
ฮีจุนมองมีซองราวกับว่าเขาไม่สนใจว่าพวกเขาคิดอะไรเลย
“เธอชอบเสื้อผ้าในร้านนี้มั๊ย ถ้าไม่ชอบเราไปที่อื่นก็ได้นะ...ฉันมาที่นี่ก็แค่เพราะว่าเพื่อนแนะนำมา...ฉันโอเคอยู่แล้วถ้าเธอจะไปที่อื่น”
“ฉันว่าไปที่อื่นดีกว่า”
(ตอนที่ 7 (ต่อ)ในครั้งหน้า ^-^)
******************************************************
ความคิดเห็น