คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ต่อ
-1-(ต่อ)
"...."
ฮีจุนนั่งเงียบ เขาหลับตาลงประมาณ 20 นาที จากนั้นก็ลืมตาขึ้น
"เธออายุเท่าไหร่"
"..."
"ฮู้~~...เธอ...อายุ...เท่าไหร่?"เขาถามช้าๆ ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ไม่ดี
"21"
"เธอไปมหาวิทยาลัยรึเปล่า"
"..."
เธอพยักหน้า...การอ้าปากพูดสำหรับเธอเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากในตอนนี้ บาดแผลที่เธอได้รับรบกวนเธออยู่ตลอดเวลา แต่เธอก็ไม่ได้แสดงทีท่าว่าเธอเจ็บต่อหน้าเศษสวะที่ซื้อเธอมา เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่ถามว่า "จะรู้ไปเพื่อ...??"
"ฮา...เธอไม่รู้ว่าฉันคือใคร...เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่น่ากลัวเอาซะเลย...ตอนแรกก็สบถ...จากนั้นก็พูดกับฉันอย่างวางตัว...อืม...ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเรียนอยู่ที่ มหาวิทยาลัยเดมยองอีกต่างหาก
เดมยองเป็นของปู่เขาและในไม่ช้ามันก็จะกลายเป็นของเขา
...บริษัทเดมยอง...
"นี่คุณผู้หญิง! คุณไม่รู้หรอว่าผมคือใคร?"
"ไม่นิ...ทำไมฉันต้องรู้ด้วยละ?"
"ฮา ฮา ฮา...! เธอนี่มันเป็นผู้หญิงก๋ากั่นชัดๆเลยนะ...นี่...คุณผู้หญิงผมเพิ่งซื้อคุณมาเมื่อตะกี้เองนะ"
"ฉันไม่ใช่สินค้านะ...ฉันดูไร้ค่าขนาดนั้นเชียวหรอฮะฉันถึงได้ต้องไปนั่นมานี่เพราะเศษสวะอย่างคุณ"
"ฮู้ฮู้~~~...ฉันกำลังเตือนเธอยู่นะ...ฉันไม่สนใจผู้หญิงปากร้ายอย่างเธอหรอก และฉันก็ไม่ชอบคนก๋ากั่นด้วย ฉันชอบผู้หญิงที่อ่อนน้อมและสุภาพ...ผู้หญิงนับไม่ถ้วนพยายามจะดึงดูดความสนใจฉันด้วยวิธีที่เธอทำ...อ๊า!แต่ฉันไม่ได้กำลังบอกว่าเธอกำลังทำให้ฉันสนใจหรอกนะ...ฉันไม่ค่อยชอบพูดมากเท่าไหร่...แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำอย่างนี้ จำไว้! ไม่ว่าฉันจะเปลี่ยนใจมาชอบเธอหรือไม่...เธอก็ยังคงเป็นสมบัติฉันอยู่ดี"
"...."
เธอลืมคำพุดของตัวเองไปหมด...วิธีที่เขาบอกว่าเธอเป็นสมบัติของเขานี่ช่างดูเหมือน...เป็นเกียรติเหลือเกิน
"อ๊า!! เธอยังไม่รู้จักชื่อฉันเลยนี่...ฉันชื่อมุนฮีจุน..แต่อย่าคิดเรียกฉันว่ามุนฮีจุนนะ...แล้วเธอล่ะชื่ออะไร?"
"...คิม...ซองมี"
"ทำไมฉันถึงต้องตอบคำถามเขานะ"
เธอมองเขาแล้วเบนหน้าหนีไปอีกทางหนึ่ง...ที่ที่เธอโดนรุมตียังคงเจ็บอยู่..ฮีจุนมองเธออยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นความสนใจของเขาก็ไปตกอยู่ที่ยังเทซึ่งมองคนทั้งสองผ่านกระจกหลังมาได้ซักพักแล้ว...ฮีจุนปิดหน้าต่างที่กั้นระหว่างคนขับและคนโดยสารขึ้น เขามองซองมี ต่อมาเธอก็หันมามองเขาด้วยท่าทางรังเกียจ
"นี่...เธอ...ฉันหมายถึง ซองมี ฉันไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่สามารถมองคนที่นั่งทำมารยาต่อหน้าได้หรอกนะ"
"...."
"ฮู้~~~ นี่เธอกำลังต่อต้านฉันอยู่ใช่มั๊ยเนี่ย"
ฮีจุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยความขบขัน จากนั้นเขาก็จับคางของเธอเพื่อให้เธอเบนหน้ามาทางเขา แต่เธอก็หันกลับไปอีกครั้ง...ฮีจุนไม่ได้รู้สึกโกรธแต่จับหน้าเธอให้หันกลับมาด้วยแรงที่มากกว่าเดิมและมองลึกลงไปในนัยน์ตาของเธอ เขาจรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางๆของซองมี เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงเขาได้...เธอลืมตาและรอจนกระทั่งเขาเงยหน้าขึ้น....ตัวของเธอแข็งเหมือนหินเพราะนี่เป็นจูบแรกในชีวิต ฮีจุนจูบเธอต่ออย่างดูดดื่ม เธอเปิดปากของเธอโดยไม่มีเหตุผล เขาเริ่มจูบเธอหนักขึ้น จากนั้นเขาก็เงยหน้าและมองเธอ เขาเห็นเธอมองเขาอย่างว่างเปล่า เขาจึงเริ่มพูดเหมือนมันไม่มีอะไร
"ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอเป็นสมบัติของฉัน นี่เป็นเพียงแค่เริ่มแรก...ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...แต่มันจะต้องมีซักวันที่ฉันจะครอบครองเธอย่างเด็ดขาด...และเธอคงจะไม่กำลังบอกฉันว่านี่เป็นครั้งแรกใช่มั๊ย...ฉันเคยได้ยินคำโกหกพวกนั้นมาหมดแล้ว และฉันก็อชบพวกผู้หญิงแข็งทื่อด้วย ถึงแม้ว่าฉันจะทำให้เธอหลอมละลายก็เถอะ...แต่คราวหน้าฉันอยากให้เธอเร่าร้อนกว่านี้หน่อย ฮาๆๆๆๆ"
เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา เขาเริ่มหัวเราะแล้วไม่นานเขาก็หลับตาลง
"ฉันจะฆ่าเขา....ใครบางคน...จูบแรกอันแสนวิเศษของฉัน...ไอ้^_^"
เธอไม่ได้โกรธที่เขาขโมยจูบแนกของเธอมากมายขนาดนั้นแต่เธอโกรธตัวเองที่ไปเล่นตามเกมของเขา....เธอมองเขาที่กำลังหลับตาอยู่...เธอต้องเกลียดเขา แต่สำหรับเธอเขาไม่เหมือนกับมนุษย์...ถ้างั้น...เขาคงเป็นปิศาจที่ปลอมตังลงมาเกิดแน่เลย...คนที่ไม่สามารถซ่อนธาตุแท้ของตัวเองเอาไว้ได้ คงเป็นลักษณะพิเศษที่พระเจ้าให้เขามาแน่ๆ เธอสั่นหัว
"ไม่...ไม่...นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย...ฉันต้องเกลียดเขา...ฉันจะต้องเกลียดเขาให้ถึงที่สุด"
(จบตอนที่1)
*****************************************************
ความคิดเห็น