คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : (ตอนที่11)
Translated in English By Sue
Translated in Thai By sweetie girl
Translated in Thai By sweetie girl
-11-
‘ไม่....เป็นไปไม่ได้....ไม่...มันเป็นอย่างนั้นไม่ได้’
เธอเดินเข้าไปในห้องอย่างเป็นกังวลพลางส่ายหัวเพื่อบรรเทาความเหนื่อยอ่อน เธออาบน้ำด้วยน้ำร้อนและปิดตาลง แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามลืมเท่าไหร่ ความรู้สึกตกใจก็ยังคงไม่เลือนไป
“ไม่.....มันต้องไม่เป็นแบบนั้น....คิมซองมีผู้ทรงอำนาจ?”
แต่เหมือนกับว่าไอน้ำที่ผวยพุ่งขึ้นหายไป เธอไม่มีความมั่นใจเหลืออยู่อีกแล้วในสิ่งที่เธอกำลังคิด....ความตกใจที่เธอรู้สึกเป็นเพราะเธอตระหนักได้ว่าเธอกลัวเขาและความคิดของเขาก็มีอิทธิพลต่อเธอมาก....ตอนแรกเธอพูดว่าเธอจะไม่เชื่อเขาเป็นอันขาด....แต่เมื่อเวลาผ่านไปเธอกลับกำจัดความคิดเรื่องปัญหาที่ไม่จำเป็นออกไป...ส่วนตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเธอเฉยเมยกับสิ่งที่เขาพูดจะทำให้สามารถกำจัดปัญหาออกไปได้ เธอเคยหัวเราะเยาะคนที่ทำงานอยู่ใต้อำนาจของฮีจุน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเธอที่ไม่ได้มีอะไรต่างไปจากพวกนั้นเลย
“ไม่....เป็นไปไม่ได้”
เธอเหนื่อย ไม่อยากที่จะคิดถึงว่าเธอต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขา เพราะว่าเป็นเป็นหนึ่งในสมบัติของเขา....ในมุมหนึ่งของหัวใจเธอ เธอรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นแต่เธอก็ไม่สามารถค้นพบความรู้สึกนั้นได้ เธอจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ
“นี่ นี่!!!! ออกไปกันเหอะ นี่เราก็ซ้อมกันมาได้พอควรแล้ว แต่เวลาที่เราเหนื่อยแบบเนี่ย ออกไปนั่งดื่มกันก็เป็นความคิดที่ไม่เลวนะ”
“ยะฮู้! รีบไปกันเถอะ”
ไม่มีใครคนอื่นแสดงท่าทางตื่นเต้นกับ วู ฮยุก ซุนเบ มากไปกว่าโซอึน
“แต่ ซุนเบ นายจ่ายนะ”
“อยากตายรึไง?????” -_-+++++++++++++
“นี่....นายเสนอ นายก็จ่ายดิ”
“เธอพูดถูกนะ...นายจ่าย”
“ซุนเบ!!!! นายมีเงินนิวันนี้ใช่มั๊ย?”
ชายผู้ยากจนที่น่ากลัว....เขาไม่ต้องการจ่ายแต่เขาพูดว่าเขาจะจ่ายโดยที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจกับคำพูดก่อนหน้านี้ของตัวเอง
“พวกนายนี่เป็นผู้ยากจนที่น่ากลัวมาก....โดยเฉพาะเธอ ฮันโซอึน”
“หนอย...อะไรอะไรก็ฉัน”
“ฮิๆ ซองมี เธแจะไปด้วยใช่มั๊ย”
โซอึนถามขณะที่ตบแขนซองมีเบาๆ....เธออยากไปมากๆแต่สิ่งแรกที่เธอคิดคือคนขับรถในชุดสีดำ
‘ผู้ชายคนนั้นเคยป่วยบ้างมั๊ยนะ’
“ฉันไปไม่ได้”
“เฮ้ย ทำไมล่ะ”
โซอึนถามด้วยความประหลาดใจ
“ฉันต้องกลับบ้านเร็ว....ที่ที่ฉันอยู่ตอนนี้ ไม่ชอบเวลาฉันกลับช้า”
“นี่ มีใครบอกว่าจะรั้งเธอไว้จนถึงรุ่งสางวันใหม่รึไง? ไปสนุกก็เหอะ....คงไม่สนุกถ้าไม่มีเธอ”
“ฉันไปไม่ได้จริงๆ”
“ไม่น่า...เธอไปได้ ฉันจะให้เธอกลับเร็วกว่าใครเลย...ทุกคนก็ไปกันหมด...มันจะไปสนุกอะไรถ้าขาดเธอ”
“คนที่มารับมารับฉันมักจะรออยู่ข้าง....ฉันไปไม่ได้จริงๆโซอึน”
“แค่เชื่อฉัน.....ซุนเบ!!!!”
“อะไร?”
“เราจะไปกันที่ร้ายประจใช่มั๊ย?”
“อือ....ทำไม”
“ฮิๆ...พวกนายไปก่อนเลย ฉันจะตามไป หลังจากที่คุยกับเธอแล้ว”
“ก็ได้....คงดีถ้าเธอไม่มาด้วย...ฉันจะได้ไม่หมดกระเป๋า”
“บ้าเอ๊ย”
“ถ้าเธอไม่ดื่มเยอะ ฉันคงไม่พูดหรอก”
“นายอยากเจอดีใช่มะ”
ซุนเบยิ้มและพาเพื่อนที่เหลือออกไป
“นี่ เธอจะทำอะไรนะ”
“อยู่นี่แหละ...ฉันไม่ชอบไอ้คนขับรถนั่นเลย....วันนี้เขาต้องเจอปัญหาใหญ่แน่”
“นี่!!! ฉันแค่อยากกลับบ้านเองนะ”
“เฮ้...ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เนี่ย....เชื่อฉันสิ....ตามมา”
######################################################
ความคิดเห็น