ขฝ Love inside Silence ขฝ

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องแปล

Translated in English by Sue

Translated in Thai      by sweetie girl

-1-

ไนต์คลับแห่งนี้แตกต่างไปจากไนต์คลับที่ส่งเสียงเพลงดั่งสนั่นแห่งอื่นๆ แต่มันก็ไม่ได้สำคัญต่อซองมี ถ้าหากเธออยู่ในไนต์คลับที่ทุกคนสนุกสนานกับเสียงเพลงอึกทึกนั่น แต่ไม่...ตอนนี้เธออยู่ในที่ที่เงียบและดูหรูหรา เธอต้องการรู้ว่าทำไมเธอถึงได้ถูกพวกผู้ชายเหล่านี้วางยาสลบมา เธอรู้ว่าถึงเธอจะทำตัวต่อต้านยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์ เธอสบถใส่พวกมัน แต่พอพวกนั้นตีเธอซักสองสามครั้ง มันก็เพียงพอที่จะทำให้เธอเงียบลงได้ ชายคนหนึ่งจับแขนของเธอไว้แน่น พวกมันพาเธอเดินผ่านเข้าไปยังห้องโถงใหญ่และเปิดประตูบานหนึ่งออกพร้อมกับลากเธอเข้าไปในนั้น มันเป็นห้องที่ยากจะหาคำบรรยาย ตามจริงแล้วน่าจะพูดว่ามันเป็นห้องที่ใช้เงินตกแต่งได้อย่างสิ้นเปลืองมากตั้งหาก มันถึงได้ดูหรูหราถึงขนาดนี้ เธอถูกลากเข้าไปในห้องนั้นซึ่งมีแสงสลัวๆส่องลงมา มีผู้ชายสองคนซึ่งเธอไม่เคยเห็นหน้าคาดตามาก่อนอยู่ในห้อง พวกเขากำลังนั่งดื่มกันอยู่

        “นี่คือผู้หญิงคนนั้นใช่มั๊ย”

        ชายคนหนึ่งถามขึ้นพลางลูบไล้ไปตามใบหน้าของเธอหลังจากที่เธอถูกบังคับให้นั่งลงถัดจากเขา เธอสะบัดหน้าหนีราวกับว่ามือของเขานั้นสกปรกซะเหลือเกิน เขาจ้องเธอด้วยความไม่พอใจและก็เริ่มเอามือลูบไล้ไปที่ใบหน้าเธออีกครั้ง

        “โอ้...ไม่...ดูท่าทางเธอจะก้าวร้าวไปหน่อยนะ...นี่ใช่มั๊ยลูกสาวของไอ้หมอนั่นที่มันตายก่อนจะได้คืนเงินเรา”

        ‘...พ่อ?’

        เมื่อเธอได้ยินพวกมันพูดถึงพ่อ หัวใจของเธอเริ่มเต้นรัว สองอาทิตย์ก่อนพ่อของเธอได้เสียชีวิตลงด้วยโรคหัวใจล้มเหลว เธอคิดว่าที่โรคหัวใจกำเริบนั้นเป็นเพราะปัญหาเกี่ยวกับบริษัทที่รุมเร้า แต่...กลับไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด พ่อ...เข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกผู้ชายสกปรกพวกนี้ เธอรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาเมื่อคิดถึงพ่อของเธอ ไม่ว่าเขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอรู้สึกยังไง เขาก็เริ่มอ้าปากพูดอีกครั้ง

        “ฮู้ ~~~ ที่เธอมาที่นี่....เธอจะต้องชดใช้เงินที่พ่อของเธอยืมพวกเราไป...นี่คือธุรกิจที่ฉันดำเนินการอยู่”

        “เงิน...? ธุรกิจงั้นหรอ?”

        เธอยอมพูดเป็นครั้งแรกตั้งแต่เธอถูกจับตัวมาที่นี่

        ‘เขากำลังจะให้ฉันทำอะไร’

        เธอมองเขาด้วยความสนใจแต่แววตาเธอก็ยังคงแฝงไปด้วยการดูถูก เมื่อเธอจ้องไปที่เขา เขาก็หยิบแก้วเหล้าแก้วใหม่ขึ้นมาดื่ม

        “อย่ามองฉันด้วยสายตาสนใจใคร่รู้แบบนั้นสิ...ฉันไม่ชอบอธิบาย...เธอจะได้รู้ในไม่ช้าแน่ๆ”

        ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออกและผู้ชายกลุ่มหนึ่งก็ก้าวเข้ามา ความสนใจของคนทั้งหมดเบนไปอยู่ที่ประตู ชายคนหนึ่งซึ่งสวมชุดสูทสีดำเดินผ่านกลางของเหล่าสมุนที่ยืนเรียงเป็นสองแถวหน้ากระดาน บางทีอาจจะเป็นเพราะแสงสลัวๆในห้อง แต่...ผมสีทองและทรงผมที่ดูเหมือนสิงโต เขาดูเป็นคนเยือกเย็นมาก เขานั่งลงโดยปราศจากคำพูดใดๆ ไม่แม้แต่จะมองเธอเลยซักนิด เธอรู้สึกหวาดกลัว นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกหวาดกลัวและวิตกกังวลขนาดนี้ เธอก้มหัวลงต่ำแต่บางครั้งก็ชะเง้อมองไปที่ผู้ชายคนนั้น เขายังคงไม่มองมาที่เธอ เขานั่งดื่มโซจูและคุยอยู่กับชายคนที่คุยกับเธอเมื่อครู่นี้

        “บอส...ท่านรู้มั๊ย คิมเทฮวอน...ไอ้ระยำที่ยืมเงินไป 500000 ดอลลาห์และ...ตาย”

        ‘หะ...ห้าแสนดอลลาห์งั้นหรอ ? ใครคือไอ้ระยำที่มันพูดถึง?”

        “ขอโทษครับบอส! ถ้าท่านไม่พอใจ...ผมต้องขอโทษด้วย...ผมแค่...ท่านสามารถเอาตัวลูกสาวของไอ้ระยำนั่นไปแทนเงินและท่านก็สามารถทำอะไรกับเธอก็ได้ตามใจของท่าน...เอ่อ...ความเสียหายครั้งนี้ใหญ่หลวงมาก...ถ้าท่านจะช่วยเราซักนิด”

        เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นยังมีท่าทางวางก้านใส่เธออยู่เลย แต่ตอนนี้ท่าทางของหมอนั่นได้แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง จะพูดไปแล้วคงไม่ต่างอะไรกับ....ขอทาน เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยินเลย เธอพูดขึ้น

        “ใครให้แกมาสั่งว่าฉันจะต้องไปไหน? ฉันเป็นตุ๊กตารึไงฮะ? และ...ทำไมจะต้องเรียกพ่อฉันว่าไอ้ระยำด้วย...ทำไม? ฮะ? ไอ้^_^เอ๊ย”

        นี่เป็นครั้งแรก...ที่เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ความเกรงกลัวที่มีต่อพวกผู้ชายพวกนั้นได้สูญหายไปหมดแล้ว ชายคนหนึ่งมองเธอด้วยแววตาโกรธเคือง ส่วนผู้ชายหัวสิงโตก็มองเธอย่างขำๆเป็นครั้งแรก เขากระดกแก้วเหล้าเข้าไปอีกครั้งและจ้องมองเธออย่างตั้งใจ....เธอเริ่มพูดต่ออย่างโกรธจัด

        “ไอ้เลว...แกเป็นใคร ถึงจะมาขายฉัน? แล้วทำไมต้องเรียกพ่อฉันอย่างนั้น? ฮะ? นี่...ไอ้บัดซบ...แกเป็นใครถึงได้วางยาสลบฉันมาที่นี่?”

        “นัง^_^”

        เขาด่าเธอและส่งสัญญานไปให้ผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง...เขาเดินตรงไปหาเธอและดึงผมของเธอ เขาเริ่มเตะเข้าไปที่ท้อง

        “อ๊ายยยย...”

        เธอกรีดร้อง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้ เมื่อเธอค่อยๆลุกขึ้นและสบถใส่พวกนั้น พวกมันด่าเธอกลับและตบเธอจากข้างหลัง มันรุมซ้อมเธออีกครั้ง ในตอนนี้เธอไม่มีกำลังเหลืออีกแล้ว เธอล้มลงพับไปกับพื้น เธอหายใจอย่างยากลำบาก ฮีจินยังคงกระดกเหล้าโซจูเข้าปากไปเรื่อยและมองมายังเธอ ทันใดนั้นเขาขว้างแก้วตรงไปยังชายที่กำลังทำร้ายเธออยู่ แก้วใบนี้กระทบเข้ากับกำแพงจนแตกละเอียด เลือดแดงสดไหลลงมาจากใบหน้าของชายคนนั้น ด้วยความกลัวชายคนนั้นคุกเข่าลงต่อหน้าเขาและความสนใจทั้งหมดก็ไปอยู่ที่ชายคนนั้น

        “ฮู้~~~นายบอกว่ามันเป็นของขวัญ แล้วนายทำอย่างนี้กับของขวัญเนี่ยนะ”

        “บอส!!!! ผม...ผมขอโทษครับ..เฮ้ย! พวกแกมัวทำอะไร พยุงเธอขึ้นมาสิวะ”

        ทันทีทันใด พวกนั้นก็รีบพยุงเธอขึ้นมา...เธอรู้สึกเจ็บไปหมด น้ำตาไหลลงมาเป็นทาง เธอครางด้วยความเจ็บปวด...ฮีจุนมองเธออยู่ซักพักก่อนที่จะพูดขึ้นเหมือนว่าตัดสินใจบางอย่างได้แล้ว

        “มันก็แค่ 500000 ดอลล่าห์...ก็ได้...ประสบการณ์ใหม่ๆก็ดีเหมือนกัน...ถึงแม้ว่าจะมีผู้หญิงอยู่เต็มไปหมด อ๊า...ก็ได้ ฉันจะเอาเธอไป...ฉันจะคุยกับคุณลีเกี่ยวกับเรื่องเงิน...ติดต่อเขาพรุ่งนี้...ไปกันเถอะ”

        “ขอบคุณครับบอส...ขอบคุณ...ขอบคุณครับ”

        ฮีจุนมองมองไปที่ชายคนนั้นซึ่งโค้งเขาอย่างสุภาพอย่างดูถูก...เขาให้สัญญาณกับลูกสมุนของเขา

และเดินออกไป ชายคนที่ได้รับคำสั่งของฮีจุนเดินไปหาซองมี เขาอุ้มเธอขึ้นและพาเธอออกไป มีรถเบนซ์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ข้างหน้าอย่างโอ่อ่า เมื่อชายคนหนึ่งเปิดประตูให้เธอพร้อมกับโค้งอย่างสุภาพเพื่อให้เธอเข้าไป ฮีจุนก็ตั้งคำถามกับซองมี

        “เราควรจะทำยังไงกับเธอดี?”

        “....”

        ฮีจุนมองเธออยู่ซักพัก

        “ให้เธอขึ้นมา”

        “ครับนายท่าน”

        เขาทำตามคำสั่งของเจ้านายและก็เดินไปขึ้นรถของตัวเอง