คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 12 ,,* เพื่อนที่ดีที่สุด
‘ ปัง !! ’
‘ พ่อ !!!! ’
เสียงนี้อีกแล้ว .. นี่เราฝันเรื่องนี้อีกแล้วหรอ ?
‘ ฮืออ ~ พ่อครับ !! อย่าทิ้งผมไปนะ พ่อห้ามทิ้งผมกับแม่นะ ! ’
‘ อย่าค่ะคุณหนู ! มันอันตราย ! ’
‘ แม่ครับ !! แม่ ! แม่เป็นอะไร !? ตอบผมสิครับ แม่ !!! ’
“ พี่เก่ง !! ”
เฮือกกก !
ร่างสูงสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเสียงเรียกดึงเขาออกจากความฝันที่น่ากลัว เก่งหอบหายใจหนักตามหัวใจที่กำลังเต้นถี่ก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่ง มือขาวยกขึ้นปาดเหงื่อเม็ดเล็กที่ไหลลงมาตามคอ
“ ผมเห็นพี่ทำหน้าเหมือนทรมาน เรียกตั้งหลายทีแต่ก็ไม่ตื่น เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ”
“ เปล่า .. แค่ฝันร้ายน่ะ ” เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่สมองที่ยังหนักอึ้งดึงให้เขาต้องนั่งลงที่โซฟาอีกครั้ง เก่งยกมือข้างที่ริทเป็นคนพันแผลให้ขึ้นมาดู อาจเป็นเพราะอาการปวดที่มือที่ทำให้เขารู้สึกเพลียๆ พอกลับมาถึงบ้านก็ล้มตัวลงกับโซฟาแล้วก็เผลอหลับไปเลย
“ ผมว่าพี่เก่งขึ้นไปพักผ่อนบนห้องเลยดีกว่านะครับ ” เซนพูดอย่างเป็นห่วง มือเล็กพยายามจะประคองตัวร่างสูงให้ลุกขึ้นอีกครั้ง
“ ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ นายมานั่งดูทีวีเป็นเพื่อนหน่อยสิ ” เก่งตบเบาะข้างตัวเบาๆเป็นการสั่งให้นั่ง นานมากแล้วที่เขาต้องนั่งดูทีวีเงียบๆคนเดียว ไม่มีใครให้พูดคุยด้วย
“ เอ่อ .. คือผมจะออกไปซื้อผ้าพันแผลให้พี่เก่งนะครับ อันนี้มันเริ่มจะหลุดแล้ว ”
“ ให้แม่บ้านไปซื้อให้ก็ได้ นายอยู่ที่นี่ในฐานะเพื่อนพี่นะ ไม่ใช่คนใช้ ” เก่งเริ่มหัวเสียนิดๆเมื่อถูกขัดใจ
“ ไม่มีใครว่างเลยครับ ผมไปถามมาแล้ว กำลังเตรียมอาหารเย็นให้พี่เก่งกันอยู่ ” ร่างเล็กพูดอย่างลำบากใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาแสดงอาการหงุดหงิด
“ งั้นก็รีบๆกลับมาแล้วกัน พี่จะรอ ”
“ ครับ ” เซนพยักหน้าน้อยๆแล้วเดินออกไป ร่างสูงค่อยๆเอนกายลงอย่างเดิม พักหลังๆนี้เขาฝันแบบนี้บ่อยมาก ภาพที่เห็นมีเพียงความมืดมิด ได้ยินเสียงปืน เสียงเด็กผู้ชายที่ตะโกนเรียกพ่อแม่ เสียงร้องไห้ เขาฝันแบบนี้ติดต่อกันหลายวันแล้ว เป็นอาทิตย์ก็ว่าได้ แต่ที่แปลกคือ .. เขารู้สึกคุ้นเสียงเด็กผู้ชายคนนั้นมากเหลือเกิน
“ ป้าครับ ” เก่งเรียกแม่บ้านคนนึงไว้เมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินออกจากบ้านไป
“ คะคุณหนู ? ” ร่างอวบของหญิงวัยสี่สิบหันกลับมาพร้อมรับคำสั่ง
“ จะไปไหนน่ะครับ ? ”
“ อ๋อ ป้าว่าจะกลับไปพักที่ห้องแม่บ้านน่ะค่ะ คุณหนูมีอะไรให้ป้ารับใช้หรอคะ? ”
“ อาหารเย็นเสร็จแล้วหรอครับ ? ” เก่งถามต่ออย่างสงสัย ก็เมื่อกี้เซนเพิ่งบอกว่าทุกคนกำลังยุ่งอยู่ในครัว
“ เสร็จตั้งนานแล้วค่ะ คุณหนูเซนก็มาช่วยทำนะคะ ป้าบอกว่าไม่เป็นไรแกก็ไม่ฟังค่ะ บอกจะช่วยให้ได้ ขยันน่าดูเลยนะคะเด็กคนนี้ ” แม้บ้านเอ่ยปากชมด้วยความเอ็นดู
“ ............... ”
“ จะให้ป้ายกอาหารเย็นมาให้เลยไม๊คะ ? ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่หิว ป้าไปพักผ่อนเถอะครับ ”
“ ค่ะคุณหนู ”
ไม่อยากอยู่กับฉันขนาดต้องโกหกกันเลยหรอ ? .. เซน
------------------------------------------------------------------------------------
“ เมื่อวานฟาดหนังสือมาซะแรงเลยนะ ไม่มีในบทซะหน่อย ”
“ อย่าบ่นมากน่า เอ้านี่ เงินของนาย ”
“ ขอบพระคุณคร้าบบ ฮ่าๆ คราวหลังมีอะไรก็มาจ้างผมอีกนะ งานง่ายเงินเยอะแบบนี้ ผมชอบ ”
“ หึ ไม่ต้องห่วง ฉันมีงานให้นายทำอีกแน่ ”
-------------------------------------------------------------------------------------
ร่างโปร่งในเสื้อยืดคอลึกสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำหลังจากชำระร่างกายเสร็จ ไอซ์ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมที่เพิ่งผ่านการสระไปมาให้แห้ง หยดน้ำเล็กๆจากผมที่ยังไม่แห้งดีนักไหลลงมาตามคอขาว ขาเรียวยาวที่พ้นกางเกงขาสั้นจุ๊ดเดินไปควานหาของกินในถุงพลาสติกที่เพิ่งลงไปซื้อก่อนจะเลือกหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมา
“ นายไก่อ่อน เปิดช่องยี่สิบสามให้หน่อยสิ ” กันที่กำลังมองเจ้าของเสียงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายหันมา แต่เขาก็ทำเป็นกำลังดูข่าวในทีวีเหมือนไม่ได้ยินอะไร
“ นี่ ! หูตึงรึงายยย !? ผมบอกให้เปิดช่องยี่สิบสามให้หน่อย มือผมไม่ว่างง ! ” ไอซ์นั่งลงบนอีกมุมนึงโซฟาพร้อมกับโวยวาย กันจึงจำใจต้องเปลี่ยนช่องตามที่เจ้าของห้องสั่ง เพราะถูกขู่ว่าถ้าขัดใจ เด็กแสบนี่จะเปิดประตูไปบอกริทเมื่อไหร่ก็ได้
“ ไม่อยากจะเชื่อว่านายคือเด็กข้างห้องที่ริทชอบพูดถึงบ่อยๆ ” กันเริ่มเปิดประเด็นคุยหลังจากเงียบอยู่ซักพัก
“ งั้นผมไปเรียกพี่ริทมายืนยันให้เอาไม๊ ? ” คนเด็กกว่าตอบกลับโดยที่ไม่ละสายตาจากทีวีก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบด้วยท่าทางทีเขาคิดว่ามันดูเกินกว่าวัยสุดๆ
“ นี่ .. ” คำพูดทั้งหมดถูกกลืนลงคอเมื่อหันไปเห็นเด็กหน้าหวานที่กำลังยกขวดเบียร์ขึ้นดื่ม ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจงใจหรืออะไร แต่น้ำสีเหลืองใสที่ไหลเข้าปากไม่หมดค่อยๆไหลลงมาตามมุมปากก่อนจะไหลลงตามซอกคอขาว เป็นภาพที่ทำให้เขาไม่สามารถละสายตาได้ เขามองตามสายตาไอซ์ที่กำลังดูนายแบบหุ่นดีเดินอยู่บนแคทวอร์กในทีวีเหมือนไม่มีเรื่องว่าตัวเองเพิ่งจะยั่วใครไป ร่างสูงหันกลับมามองเบียร์ที่ตอนนี้ไหลลงมาจนถึงคอเสื้อก่อนจะซึมหายไปในเนื้อผ้าก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“ มองขนาดนั้น อยากกินหรอฮะ ? ”
“ จะ .. จะบ้าหรอ พี่ไม่ได้มองนายซะหน่อย ! ” คำปฏิเสธพรวดออกมาอย่างอัติโนมัติทำเอาอีกคนถึงกับขำ
“ ฮะๆ คิดอะไรอยู่น่ะนายไก่อ่อน .. ผมหมายถึงไอ้นี่ตะหาก ” ไอซ์ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นมา กันถึงกับหน้าแดงเมื่อรู้ตัวว่าถูกแกล้ง ร่างโปร่งค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆเขา
“ แต่ถ้าอยากกินทั้งเบียร์ .. ทั้งผม .. ก็ได้นะ ” กระป๋องเบียร์ถูกยกขึ้นจรดปากอีกครั้งก่อนที่ไอซ์จะประกบปากลงมาแล้วปล่อยให้น้ำรสชาติขมๆไหลมาในปากของเขา กันกลืนน้ำลงไปพร้อมกับสำลักเล็กน้อย บางส่วนที่เข้าปากเขาไม่หมดก็ไหลออกมาจากมุมปาก ซึ่งปากบางก็ตามไปเช็ดทำความสะอาดให้แล้วกลับมาที่ปากหนาอีกครั้ง ลิ้นชื้นดันเขาไปภายในโพรงปากของเขา กวาดไปรอบๆเหมือนจะเก็บเกี่ยวรสชาติหอมหวานของเบียร์ให้หมด ไม่นานนักก็เปลี่ยนมาดูดดึงลิ้นของของเขาราวกับให้ทำตาม
“ อือ ... ”
เขาเปล่งเสียงออกไปตามอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาจับใบหน้าของอีกคนก่อนจะเริ่มกดจูบตอบ แขนเล็กโอบรอบคอของเขาให้แนบชิดชิดยิ่งขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ลิ้นหนาดึงดันกับลิ้นเล็กแลกน้ำลายกันอย่างดุเดือด ไอซ์กัดปากของเขาเบาๆอย่างยั่วยวน มือเล็กไล้ลงมาตามอกแกร่ง ลงมาเรื่อยๆจนเกือบจะถึงขอบกางเกง กันที่เรียกสติตัวเองกลับมาได้ทันรีบพลักร่างของอีกคนออกก่อนที่ทุกอย่างจะเกินเลยไปมากกว่านี้
“ อ๊ะ ! .. ทำไมล่ะ ไม่ชอบแบบนี้รึไง ? ” ร่างโปร่งถามอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกปฏิเสธ
“ นายไม่ควรทำแบบนี้ มันไม่ถูก ”
“ หึ .. งั้นหรอ? แต่เมื่อกี้พี่ก็เคลิ้มไปกับผมเหมือนกันนั่นแหละ ”
“ ก็ .. ก็ใช่ แต่นั่นก็เพราะนายยั่วพี่ก่อนนี่ นายเริ่มก่อน ”
“ โอเคๆ งั้นผมผิดคนเดียวก็ได้ พี่ไม่ผิดอยู่แล้วนี่ ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่พี่ไม่อยากให้นายทำแบบนี้ นายยังเด็กนะ ถ้าเกิดคนที่นายยั่วไม่ใช่พี่ แต่เป็นคนอื่น ไม่คิดบ้างหรอว่านายจะเป็นยังไง ? ” เขาพูดอย่างเป็นห่วง เด็กอายุแค่นี้ไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหนกัน ถึงจะไม่ได้รู้จักอะไรมากแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ ไม่เห็นต้องคิดเลย ถ้าไม่ใช่พี่ป่านนี้ผมก็คงมีความสุขกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว พอตื่นมาเขาก็จะวางเงินไว้ให้ผมที่หัวเตียง เห็นไม๊? ไม่เห็นมีอะไรเสียหายเลย มีความสุขด้วยกันทั้งคู่ แถมยังได้เงินอีก ฮะๆ ” คำพูดที่ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมาจากปากเด็กที่อายุน้อยกว่าเขาทำเอาเขาอึ้ง
“ นี่นายเคย .. ทำแบบนั้นหรอ ? ” กันถาม ถึงแม้ว่าพอจะรู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว
“ อ่าฮ้ะ ” ไอซ์ตอบกลับมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร กันอึ้งไปซักพัก
ริทรู้จักกับเด็กแบบนี้ได้ไงนะ ?
“ พี่จะกลับแล้ว อย่าบอกริทเรื่องนั้นล่ะ ไปนะ ” เขาบอกลาอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบลุกขึ้น
“ เดี๋ยวสิ ไหนบอกจะนอนเฝ้าพี่ริทที่นี่เพราะไม่ไว้ใจหุ่นยนต์นั่นไง ”
“ เอ่อ .. ” กันเริ่มลังเล ใจนึงก็อยากอยู่เฝ้าริทอย่างที่เคยบอกเด็กคนนี้ไว้ แถมยังขอค้างที่นี่อีกตะหาก อีกใจก็ไม่ค่อยอยากอยู่ที่นี่เท่าไหร่นัก
“ กลัวผมปล้ำรึไง ? ” ไอซ์ถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูยียวนไม่ใช่เล่น
“ เปล่า ”
“ งั้นก็ดี เพราะพรุ่งนี้พี่ริทจะออกเดินทางแต่เช้าเลยล่ะ ถ้าพี่ไม่ค้างที่นีก็คงอดตามไปแน่ๆ ” คำพูดของอีกฝ่ายเริ่มทำให้เขาเปลี่ยนใจ แต่ก็ยังไม่วายทำเป็นถามต่อ
“ ริทจะไปไหน? ”
“ หึ .. ไปฮันนีมูน ”
“ ห้ะ !!? หมายความว่าไง ? ”
“ ฮ้าววววว ~ ผมง่วงแล้วอ่ะ ค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ ” ร่างโปร่งลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของตนเอง
“ เฮ้ เดี๋ยวสิ ”
“ อ้อ อีกอย่าง .. ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกผมปล้ำล่ะ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก ”
“ ..... ”
“ แต่ผมจะทำให้พี่ปล้ำผมเอง ! ”
----------------------------------------------------------------------------------
“ ค่า .. เกตเก็บของเข้าตู้เย็นหมดแล้วค่ะ ”
[“ ขอบใจมากนะจ้ะ พี่ขอโทษด้วยที่ต้องรบกวน ”]
“ ไม่เป็นไรค่ะพี่กิ่ง บ้านเกตอยู่ใกล้ร้านแค่นี้เอง ไม่ได้รบกวนอะไรหรอกค่ะ ”
[“ จ้า งั้นแค่นี้ก่อนนะจ้ะ บ๊ายบาย ”]
“ บายค่ะ อ๊ะ !! ” เกตอุทานด้วยความตกใจเมื่อชนเข้ากับใครซักคนที่เดินออกมาจากซอย
“ ขะ .. ขอโทษครับ ” อีกฝ่ายที่เดินมาชนก็ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“ ไม่เป็นไรค่ะ ”
“ คุณยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ? ” ชายหน้าหวานคู่กรณีถามคำถามแปลกๆ
“ ก็ .. แค่เดินผ่านน่ะค่ะ ” เกตตอบไปตามความจริง
“ อ่อ ครับๆ ” เธอมองท่าทางของอีกคนที่ดูมีพิรุธก่อนจะรู้สึกคุ้นๆหน้าหวานๆนั้น เหมือนกับว่าเคยเจอที่ไหนซักแห่ง เกตเลี้ยวเข้าไปในซอยที่ผู้ชายคนเมื่อกี้เดินออกมาแล้วก็ได้ประจักษ์ว่าวันนี้เธอช่างซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ
“ โอ๊ยย ! ” ร่างอวบร้องด้วยความเจ็บเมื่อถูกใครซักคน(อีกแล้ว)ชนจนล้มลงไปกองกับพื้น แต่คราวนี้คู่กรณีไม่ได้สนใจจะถามหรือช่วยเหลือเหมือนกับคนที่แล้ว เจ้าของร่างหนาที่มาชนเดินผ่านไปโดยไม่สนใจอะไร ถึงจะไม่ทันได้เห็นหน้าแต่รอยสักที่ต้นแขนนั่นพอจะทำให้เธอรู้ได้ว่าเพิ่งจะชนเข้ากับนั่งเลงหน้าเหี้ยมประจ่ำถิ่นเข้านั่นเอง แล้วอะไรบางอย่างก็ทำให้เธอฉุกคิดขึ้นได้ว่าท่าทางแปลกของคู่กรณีคนแรกของเธอ ต้องมีอะไรกับนักเลงนี่แน่ๆ
สองคนนี้มีอะไรรึเปล่านะ?
แต่ถ้าเป็นไอ้นักเลงคนนั้นล่ะก็ ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
----------------------------------------------------------------------------
“ ตื่นเร็วตัวเล็ก ! สายแล้วนะครับ ตื่นๆๆๆ ” เสียงปลุกยามเช้าจากร่างสูงดึงคนตัวเล็กขึ้นมาจากห้วงนิทราที่ยาวนาน ถึงแม้จะไม่ชอบเท่าไหร่นักที่ถูกขัดจังหวะการนอน แต่ก็รู้สึกดีกว่าต้องทนฟังเสียงนาฬิการ้องแสบแก้วหูอย่างเมื่อก่อน
“ อื้มม ~ ” ริทกลิ้งตัวไปมาเพื่อสะบัดความง่วงออกก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากที่นอน
“ อาบน้ำเร็วตัวเล็ก พี่เลือกชุดไว้ให้แล้ว อ่ะ .. นี่ ” โตโน่ยื่นชุดลำลองที่พับไว้อย่างเรียบร้อยให้เขา
“ ฮ้าวววววววว ~ อะไรกันเนี่ย ? ปลุกผมทำไม นี่มันวันหยุดนะ ” ริทอ้าปากหาวอย่างไม่กลัวว่าความน่ารักของตัวเองจะหายไปก่อนจะรับเสื้อผ้ามา
“ ลืมแล้วหรอตัวเล็ก ? ก็ที่เราเล่นเกมคู่รักแล้วได้ที่พักฟรีสามวันสองคืนไงครับ รีบลุกจากเตียงได้แล้ว แล้วก็ไปอาบน้ำซะ พี่จะจัดของรอนะ ” ร่างสูงดึงตัวเขาให้ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะรีบหยิบนู่นหยิบนี่จัดลงกระเป๋าอย่างตั้งอกตั้งใจ ริทมองตามการกระทำของอีกคนอย่างขำๆพร้อมยกยิ้มอย่างมีความสุข
กระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองสามใบถูกยัดเข้าไปในท้ายรถเรียบร้อยไม่นานนักก่อนร่างเล็กเดินมาถึงรถ โตโน่จับเขาหมุนไปหมุนมา ไล่สายตามองอย่างพิจารณาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
“ แฟนใครน้า ? น่ารักจริงๆ ” มือใหญ่หยิกจมูกรั้นเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ ไม่ใช่แฟนพี่แล้วกัน ! ” ปากเสียๆที่ไวกว่าสมองพูดออกไปโดยไม่ทันคิด ร่างสูงหน้าเจื๋อนลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างปกติ
“ ขึ้นรถเถอะตัวเล็ก พี่เตรียมของให้หมดแล้ว ”
“ เอ่อ .. ฮะ ” ริทพยักหน้ารับแล้วเดินไปเปิดประตูขึ้นั่งฝั่งข้างคนขับ ประโยคที่พูดออกไปเมื่อครู่ย้อนกลับมาสกิดใจให้รู้สึกผิด เขามักพูดแบบนี้กับโตโน่บ่อยๆ ซึ่งก็มักจะได้เห็นสีหน้าแบบนั้นจากอีกฝ่ายทุกครั้ง ทั้งๆที่เขาชอบโตโน่ตัวจริงมากแท้ๆ เขาควรจะรู้สึกดีที่มีคนที่ชอบมาอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาแบบนี้ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด ถึงภายนอกจะดูเหมือนกันแค่ไหน แต่เขากลับรู้สึกเหมือนเป็นคนละคนอยู่ดี
“ ไม่อยากไปเที่ยวกับพี่หรอตัวเล็ก ? ”
“ เปล่านี่ฮะ ”
“ ก็เห็นทำหน้าเบื่อๆ ” ร่างสูงพูดเมื่อเห็นริทเอาแต่เงียบตั้งแต่ขึ้นรถมา
“ ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ แล้วก็ไม่ได้ทำหน้าเบื่อด้วย กำลังทำหน้าน่ารักอยู่ต่างหาก ! ” ริทพยายามพูดติดตลกให้อีกฝ่ายขำ
“ ฮะๆ ” โตโน่หัวเราะเบาๆตามที่เขาคาดไว้
“ หัวเราะอะไรห้ะ ? ”
“ ไม่ต้องทำหน้าน่ารักหรอกตัวเล็ก หน้าปกติก็น่ารักจะแย่อยู่แล้ว ”
“ บ้า ! ”
------------------------------------------------------------------------------
“ เฮ้ยมึง ! ดูน้องคนนั้นดิ โคตรสวยเลยว่ะ ! ” เสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มดังขึ้นจนหญิวสาวร่างบางที่ถูกนำไปพูดถึงในประโยคนั้นได้ยิน แต่เธอก็ไม่ใส่ใจกับคำชมนั้นเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะมันเป็นสิ่งที่ได้ฟังมาจนเบื่อแล้ว
เจ้าของร่างสวยเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย แค่รู้สึกว่าในบ้านมันน่าเบื่อจนไม่อยากอยู่ กลิ่นหอมของเบเกอรี่ลอยมาแตะจมูก คงมาจากร้านสวีทโมเมนต์ที่เธอเดินผ่านบ่อยๆแต่ไม่เคยได้เข้า และไม่คิดอยากจะเข้าไปเท่าไรนักถ้าสายตาของเธอไม่บังเอิญไปเห็นอะไรเข้า
‘ กุ๊ง กิ๊ง ’
“ ร้านสวีทโมเมนต์ยินดีต้อนระ .. ” ทันทีที่เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังเสียงพนักงานร้านก็ดังขึ้นก่อนจะขาดหายไปทำให้เกรซหันไปมอง ใบหน้าของอีกฝ่ายที่กลำงจ้องมองเธอดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ ขาเรียวสวยเดินตรงเข้าไปในร้านก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะๆนึงที่มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ สวัสดีค่ะคุณแม่ ~ ” เกรซดัดน้ำเสียงให้ฟังดูจริตจก้านก่อนจะยกมือไหว้ฝ่ายหญิงที่ดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
“ อะไรกันเนี่ยคุณ !? ” ฝ่ายชายที่ไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถามอย่างงงๆ
“ สวัสดีค่ะคุณน้า หนูชื่อเกรซค่ะ เป็นลูกของแม่กาญจน์ค่ะ ”
“ อะไรของเธอเนี่ย !? ฉันไม่เคยมีลูก ไปไกลๆเลยนะ ” ฝ่ายหญิงที่ถูกเธออ้างว่าเป็นแม่ปฏิเสธก่อนจะไล่
“ ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณรู้ชื่อแฟนผมได้ยังไง แต่ผมไม่หลงกลพวกสิบแปดมงกุฎแบบคุณหรอก กาญจน์ก็อายุพอๆกับคุณนั่นแหละ จะเป็นแม่คุณได้ยังไงกัน ? ”
“ หึ ภายนอกก็อาจจะใช่ ดูอายุพอๆกับหนูเลยเนอะ เอ๊ะ .. ว่าแต่คุณเคยดูบัตรประชาชนแฟนคุณหรือเปล่าล่ะคะว่าจริงๆเธออายุเท่าไหร่? แต่ถึงขอไปเธอก็คงไม่ให้ดูหรอกค่ะ ใช่ไม๊คะคุณแม่ ? ” ท้ายประโยค เกรซจงใจหันไปพูดกับฝ่ายหญิงพลางยิ้มเหยียดๆ
“ ………. ” ฝ่ายชายถึงกับเงียบไป เกรซยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“ ถ้าเดาไม่ผิดคุณคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวคุณแม่เลยสินะคะ เพราะคุณแม่คงไม่ยอมบอกแน่ๆว่าเคยมีผัวมีลูกแล้วน่ะ ! ”
“ หยุดพูดได้แล้ว ! แกตั้งใจจะพูดให้ฉันกับแฟนทะเลาะกันใช่ไม๊? อยากได้เท่าไหร่ล่ะ? ห้าพันพอไม๊ !? ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เก็บเอาไว้ทำหน้าเพิ่มเถอะค่ะ อ่อคุณน้าคะ .. เห็นหน้าใสๆอย่างงี้ที่จริงคุณแม่หนูเค้าไปยกเครื่องมาหมดเลยนะคะ ทั้งตา จมูก ปาก รอยย่นอะไรพวกนี้ เสียไปเป็นล้านแหน่ะค่ะ ! หนูล่ะอิจฉ๊าอิจฉา ” เกรซยังคงพูดต่อไปอย่างสะใจ ฝ่ายชายที่เริ่มกลัวว่ามันจะเป็นความจริงรีบลุกออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแค่เธอกับผู้หญิงอีกคน
“ แกต้องการอะไร !? เงินหรอ? ” อีกฝ่ายถามอย่างหัวเสียเมื่อด฿ท่าทางผู้ชายที่หลอกจับได้เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้วคงจะหลุดมือไป
“ หึ .. เงินน่ะหนูใช้วิธีแบบแม่หาก็ได้ ความเลวมันส่งผ่านทางสายเลือดเต็มๆอยู่แล้ว แต่ที่หนูต้องการ คือได้เห็นชีวิตแม่มันพังพินาศต่างหาก ! ”
“ ฮึ้ย !! ” หญิงสาวลุกออกไปด้วยความโกรธ เกรซไม่ลืมที่จะยิ้มเยาะเย้ยให้ แต่พออีกฝ่ายพ้นสายตาไป รอยยิ้มอย่างผู้ชนะก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า
นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ ?
“ อ่ะ .. เช็ดน้ำตาซะ ” เสียงนุ่มๆจากใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับกระดาษทิชชู่ที่ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า เกรซก้มหน้าปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนจะรีบทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด หญิงสาวผิวสีแทนพนักงานของร้านที่เธอเคยแกล้งตอนที่เจอพร้อมกับกันนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ ฉันไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อย ”
“ ก็ว่างั้นแหละ คนอย่างเธอไม่น่าจะร้องไห้เป็นนี่นา ” เกตผู้จาเหน็บแนมเล็กๆ
“ มีอะไร ? ” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นก่อนจะถาม
“ คนเมื่อกี้แม่เธอจริงๆหรอ ? ”
“ นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน จะถามอะไรก็รีบๆถาม ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยากถามเรื่องนี้ ”
“ เธอไม่ได้รักพี่กันจริงๆ .. ใช่ไม๊ ? ”
“ จะจริงหรือไม่จริงแล้วจะทำไม? ยังไงพี่กันเขาก็รักฉันอยู่ดี ”
“ ฉันขอร้อง เลิกยุ่งกับพี่กันเถอะ อย่าหลอกเขาเลย สวยๆอย่างเธอน่ะ จะหาใครเมื่อไหร่ก็ได้ ” เกตพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ว่าใครฟังก็คงดูน่าสงสาร แต่ไม่ใช่สำหรับเธอ
“ ไม่ต้องห่วง ฉันเลิกกับเขาแน่ .. แต่รอฉันเบื่อก่อนแล้วกัน ” ร่างบางพูดจบก็ทำท่าจะลุกออกไปแต่อีกฝ่ายก็เรียกไว้ซะก่อน
“ ดะ .. เดี๋ยว ! สร้อยนั่น .. เธอเอามาจากไหนน่ะ ? ” เกรซได้ยินคำถามนั้นก็ชะงักลงเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวหยิบสร้อยคอเส้นเล็กที่วางนิ่งอยู่บนลำคอระหงของตัวเองขึ้นมาดูพลางนึกถึงภาพความทรงจำดีๆที่มันเลือนลางลงเต็มที
“ เพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน .. เขาให้มาน่ะ ”
------------------------------------------------------------------------
“ สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าได้จองห้องไว้หรือเปล่าคะ ? ” เสียงหวานๆของพนักงานต้อนรับเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“ เปล่าครับ ”
“ ถ้างั้นจะพักห้องแบบไหนดีคะ ? ห้องเดี่ยว ห้องคู่ หรือห้องสวีท ”
“ ห้องเดี่ยวครับ !! / ห้องสวีทฮะ !! ” สองเสียงแต่คนละคำตอบพูดขึ้นพร้อมกัน ทำเอาพนักงานถึงกับไปต่อไม่ถูก
“ โหยย มาเที่ยวทั้งทีให้ผมได้นอนห้องหรูๆหน่อยดิ ! ” ร่างไปร่งบ่นอย่างขัดใจ อุตส่าห์ได้มาเที่ยวทั้งทีเรื่องอะไรจะยอมนอนห้องเดี่ยวล่ะ ไม่ได้แกล้งอีกฝ่ายกันพอดีน่ะสิ
“ เราไม่ได้มาเที่ยวซะหน่อย เรามาตามดูริทกับเจ้าหุ่นนั่นต่างหาก ! ”
“ ผมมีให้พี่เลือกสองชอยส์นะ ข้อหนึ่ง นอนห้องสวีทกับผมซะ ผมรับประกันว่าจะไม่ปล้ำพี่แน่นอนร้อยเปอร์เซนต์ ข้อสอง นอนห้องเดี่ยวตามที่พี่ต้องการ ส่วนผมก็จะเดินไปบอกพี่ริทว่า พี่แอบตามเขามา ” ไอซ์ยื่นข้อเสนอที่สุดแสนจะยุติธรรมให้ ในเมื่อตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าก็ต้องใช้ให้มันคุ้มๆซะหน่อย
“ เอ่อ .. ตกลงว่าจะพักห้องแบบไหนดีคะ ? ”
“ ห้อง .. สวีทครับ ” ปากเล็กยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“ ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดมาก ”
“ นี่ค่ะกุญแจ ห้องพักอยู่ที่ชั้นหกนะคะ กระเป๋าวางไว้ที่นี่ได้เลยค่ะ เดี๋ยวพนักงานของเราจะยกขึ้นไปให้เอง ” ร่างสูงรับกุญแจห้องมาแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์โดยไม่รอ
“ รอกันด้วยสิ !! ” ไอซ์ก้าวขายาวๆเดินตามเข้ามาในลิฟต์ได้ทันก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง เขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆร่างสูงแล้วคล้องแขนอีกฝ่ายทันที
“ ทำอะไรน่ะ !? ”
“ เอ้า ก็คล้องแขนไง เห็นว่าผมจูงหมาอยู่รึไง? ”
“ ปล่อยแขนพี่นะ เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดหรอก ” กันพูดพลางพยายามดึงแขนตัวเองออก
“ ช่วยไม่ได้ ก็เมื่อกี้พี่ไม่รอผมนี่ ผมก็ต้องเกาะติดพี่ไว้ เดี๋ยวพี่หนีผมอีก ” ไอซ์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ตามแบบของเขาไปให้ แขนเล็กคล้องรัดแขนอีกคนแน่นยิ่งขึ้นเมื่อเห็นว่ากันพยายามดึงมันออก
หึ .. ของเล่นสนุกๆแบบนี้ ใครจะปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ
TBC,,*
-----------------------------------------------------------------------------------
TALK ;}
อัพเร็วไม๊เอ่ย? 5555
นี่ถือว่าเร็วสุดในรอบประวัติการณ์แล้วล่ะเนอะ :D
ตอนต่อไปมีฉากสวีทหวานแหววมดตายเกลื่อนแน่นอน 555
แต่ขอแต่ง SF the Vampire ให้จบก่อนนะ
เจอกันอีกทีพร้อมแวมไพร์สุดหล่อค่า :’)
ความคิดเห็น