คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8 ,,* ร่าน {rewrite}
CHAPTER 8 ,,*
ริทเดินลงมาถึงหน้าห้างสรรพสินค้าในเวลาต่อมา สถานที่ถูกจัดให้เป็นเหมือนลานกว้างๆที่มีต้นไม้เรียงรายเป็นระเบียบและเก้าอี้ไม้ยาวๆไว้ให้ลูกค้าได้นั่งพักหรือนั่งรอนัด ร่างเล็กเดินไปเรื่อยผ่านผู้คนที่มาใช้บริการห้างแห่งนี้จนกระทั่งเห็นร่างสูงที่ยืนพิงกำแพงโดยมีสาวๆยืนห้อมล้อมอยู่ เขาเดินปรี่เขาไปใกล้จนกระทั่งได้ยินเสียงบทสนทนาของผู้หญิงกลุ่มนั้น
“ ไปต่อกันไม๊ ฉันเห็นนายยืนอยู่คนเดียวตั้งนานแล้วนะ ”
“ ไม่ล่ะครับ ผมมากับแฟน ” โตโน่ปฏิเสธก่อนจะยิ้มให้สาวๆ
ชิ .. น่าหมั่นไส้นัก !
“ แฟนที่ทิ้งให้นายยืนรออยู่คนเดียวน่ะ อย่าไปสนใจเลย ไปกับพวกเราดีกว่านะ ” หญิงสาวคนหนึ่งพูดพลางพยายามรบเร้าให้ร่างสูงไปด้วยให้ได้ โตโน่ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
“ ขอโทษนะ แต่เขาเป็นแฟนผม ! ” เพราะอดโมโหกับภาพตรงหน้าไม่ได้เขาจึงพูดออกไปอย่างลืมตัว หญิงสาวกลุ่มนั้นหันมามองเขาอย่างตกใจก่อนจะส่งยิ้มเจื๋อนๆมาให้แล้วเดินผ่านไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ริทมองตามผู้หญิงกลุ่มนั้นพลางจิ๊ปากแล้วตวัดสายตามามองอีกคนที่กำลังยื้มหน้าบาน
“ ยิ้มอะไร ? ”
“ ก็พี่มีความสุข ” พูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้
“ เหอะ ! มีสาวๆมารุมหน่อยก็ดี๊ด๊าเชียวนะ ” ร่างเล็กพูดอย่างอารมณ์เสีย ไหล่บางสะบัดน้อยๆเมื่อร่างสูงเอาไหล่มาแตะก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินนำอีกฝ่าย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังหงุดหงิดเรื่องอะไร
“ เปล่าซะหน่อย พี่มีความสุขที่ตัวเล็กหึงพี่ต่างหาก ” เสียงทุ้มลอยมาจากด้านหลังก่อนที่เจ้าของเสียงจะเร่งฝีเท้าเดินขึ้นมาขนาบข้างเขาอีกครั้ง
“ ใครหึงพี่ ? ” ริทหยุดเดินเมื่อมาถึงริมฟุตบาทเพื่อมองหาแท็กซี่ พยายามทำเป็นไม่สนใจคนเจ้าเล่ห์ที่ตอนนี้กำลังกระหยิ่มยิ้ม
“ ก็คุยกันอยู่สองคนคิดว่าพี่หมายถึงใครล่ะ ปากแข็ง .. ” คำสุดท้ายโตโน่จงใจพูดเบาที่ข้างหู ร่างเล็กกำลังจะหันหน้าไปปฏิเสธแต่แก้มของเขามันก็ปะทะเข้ากับจมูกโด่งๆของอีกฝ่ายซะก่อน ใบหน้าเล็กรีบหันกลับมาทางเดิมเพื่อซ่อนหน้าแดงๆของตัวเอง
“ เปล่าซะหน่อย ทำไมผมต้องทำนิสัยเด็กๆแบบนั้นด้วย ”
“ ก็ทำอยู่นี่ไง .. ”
“ ทำอะไรน่ะ !? ปล่อยนะไอ้บ้า นี่มันหน้าห้างนะ !! ” คนตัวเล็กดิ้นไปดิ้นมาเมื่ออยู่ดีๆโตโน่ก็ใช้แขนโอบเอวเขาไว้จากด้านหลัง คางสากๆเกยอยู่บนไหล่อย่างถือวิสาสะ ริทที่กำลังขัดขืนหยุดชะงักเมื่ออยู่ดีๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งกรูเขามาหาเขาพร้อมกับกล้องขนาดใหญ่อีกสองตัว ผู้ชายร่างท่วมที่มีหนวดเครารุงรังฉีกยิ้มมาให้ก่อนจะพูดใส่ไมค์
“ เราเจอผู้โชคดีแล้วคร๊าบบบท่านผู้ชม คู่สวีทอีกหนึ่งคู่ คุณคร๊าบบ ขอโทษนะครับขอสัมภาษณ์หน่อย ” เขารีบผลักโตโน่ที่กำลังงงพอๆกับเขาออกแล้วพยายามใช้สมองประมวลผลว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น และเขาก็ได้คำตอบ นี่มันต้องเป็นรายการ ‘อู้หู คู่ชูชื่น’ ของช่องหกสีทีวีเพื่อไทย แน่ๆ(สาบานว่านี่ไรเตอร์ใช้สมองคิดแล้ว -.- ?)
“ ไม่ทราบว่าพวกคุณคบกันมากี่ปีแล้วครับ ? ” ถามจบไมค์ก็ถูกจ่อมาที่เขาและโตโน่
“ อ่ะ .. เอ่อ .. พวกเราไม่ได้เป็น ”
“ สองวันครับ ” ร่างสูงอาศัยเสียงที่ดังกว่าพูดแทรกจนคนถือไมค์ที่น่าจะเป็นพิธีกรรายการหันไปให้ความสนใจกับโตโน่มากกว่าเขา
“ ว้าวว ~ แสดงว่ากำลังอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามันเลยสิครับ ? ”
“ มะ .. / ใช่ครับ ”
“ เชิญร่วมเล่นเกมส์กับรายการเราด้วยนะครับ ของรางวัลเป็นบัตรกำนัลที่พักฟรีสองวันหนึ่งคืน รีสอร์ทหรูที่เกาะช้างเชียวนะคร๊าบบ ” พีธีกรรายการพูดพร้อมชูบัตรกำนัลที่ว่านั่นสบัดไปมาตรงหน้าเขาราวกับกำลังถือกระดูกล่อหมา คิดว่าเขาจะสนใจของพวกนี้รึไงกันนะ
“ ไม่อะ .. / ครับ ! พวกเราจะเล่น ” ริทหันไปมองโตโน่ที่ตกปากรับคำเรียบร้อยอย่างอึ้งๆ ปากที่อ้าค้างไว้ทำท่าจะด่าอีกคนแต่ก็ทำไม่ได้เพราะนี่คงกำลังถูกอัดเทปอยู่ ทำได้แค่เพียงส่งสายตาไม่พอใจไปให้ร่างสูงที่เอาแต่ยิ้มตาหยีไม่รู้เรื่องอะไรเลย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ พี่กัน คิดเงินโต๊ะสองหน่อย ”
“ ... ”
“ พี่กัน ! ”
“ ห๊ะ !!? อะไรหรอเกต ? ” ร่างสูงสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันไปมองเพื่อนร่วมงานที่ตะโกนเรียกชื่อเขาอย่างงงๆ
“ เหม่อถึงแฟนอยู่หรอไง ? ” เกตถามด้วยน้ำเสียงประชดประชันขณะที่กำลังก้มลงหยิบเค้กออกมาจากตู้โชว์ของร้าน
“ ปะ .. เปล่า ” ถึงปากจะบอกไปแบบนั้น แต่เขากำลังคิดถึงเรื่องเกรซอยู่จริงๆนั่นแหละ มือใหญ่เอื้อมไปหยิบช้อนเล็กๆในตู้ให้เกตเพื่อไปเสิร์ฟลูกค้าแต่ด้วยความที่สติสตังยังกลับมาไม่ครบดีเขาจึงเผลอทำมันหลุดมือ
“ กันไม่สบายหรือเปล่า ไปล้างหน้าล้างตาที่หลังร้านก่อนไป เดี๋ยวพี่คิดเงินให้เอง ” เจ้าของร้านร่างเล็กที่เดินออกมาจากหลังร้านเห็นท่าทางมึนๆของกันพูดอย่างใจดี มือเล็กตบลงที่ไหล่เขาเบาๆ
“ ครับ ขอบคุณครับพี่กิ่ง ” เขาผงกหัวเล็กน้อยเป็นการขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังร้านที่เป็นส่วนของครัว ตู้อบขนมจำนวนมากที่วางเรียงต่อกันกำลังทำงานของมันอย่างขยันขันแข็งต่างจากเขาที่มัวแต่เหม่อ กันเดินไปล้างหน้าที่อ่างล้างมือ น้ำเย็นๆช่วยเรียกสติของเขาได้เป็นอย่างดี
ร่างสูงเช็ดหน้าเช็ดตาให้เรียบร้อย แต่ก่อนที่จะได้เดินกลับออกไปทำงานต่อ เขาก็เห็นถุงขยะสีดำที่วางอยู่ที่มุมประตูหลังร้าน กันตั้งใจจะเอามันไปทิ้งเพื่อไม่ให้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์เข้าไปผสมปนเปกับขนมที่กำลังอบอยู่ในตู้ แต่พอเปิดประตูหลังร้านออกไป ภาพที่เห็นก็ทำเอาเขาอ้าปากค้าง
“ อื้อ ~ ”
ร่างสองร่างกำลังนัวเนียกันอยู่ในซอยแคบๆที่เชื่อมต่อกับหลังร้านเบเกอร์รี่อย่างไม่อายฟ้าอายดิน ชายร่างสูงที่หันหลังให้เขาซุกไซร้หน้าลงกับคอขาวๆของคนที่ตัวเล็กกว่า ส่วนเด็กหนุ่มหน้าหวานที่เป็นผู้ถูกกระทำก็หลับตาพริ้มส่งเสียงครางหวานในลำคอไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนกำลังจ้องมองอยู่
ร่างทั้งสองแนบชิดจนแทบไม่มีที่ว่างยังคงเบียดตัวเข้าหากันเรื่อยๆ ถึงเสื้อผ้าของทั้งคู่จะอยู่ครบแต่ก็หลุดหลุ่ยเต็มที กันมองภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบจนลืมว่าตัวแองกำลังจะมาทำอะไร ไม่นานนักคนที่หลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์อยู่นานก็ลืมตาขึ้น เจ้าตัวดูเหมือนแค่ ‘ประหลาดใจ’ มากกว่า ‘ตกใจ’ ที่เห็นเขามองอยู่
เด็กหนุ่มค่อยๆดันชายหนุ่มที่กำลังเมามันอยู่กับร่างกายของตนออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะดึงอีกฝ่ายลงมาจูบอีกครั้ง ร่างสูงที่ยังคงหันหลังให้กันไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรควักแบงค์สีเทาในกระเป๋าสองใบก่อนจะยื่นให้
“ อ่ะ ค่าขนม ”
“ ขอบคุณฮะ! ” ร่างโปร่งยิ้มหน้าระรื่นก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มอีกฝ่ายเป็นการขอบคุณ กันมองร่างสูงนั้นเดินออกไปจากซอยแคบๆก่อนจะกลับมามองคนที่เหลือยู่ ร่างโปร่งกำลังมองเขาอยู่เช่นกัน แววตาที่น่าจะเรียกได้ว่า ‘ยั่ว’ ถูกสง่มา ฟันซี่เล็กกัดปากล่างตัวเองเหมือนเชิญชวนอย่างไม่มีความเคอะเขิน
“ จูบละพัน สนใจไม๊ฮะ ? ” เสียงหวานๆเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้กันเดินเข้าไปหาคนตรงหน้า ตาหวานเยิ้มที่มองมาเหมือนเป็นมนต์สะกดที่เขาไม่อาจต่อต้านได้ พอรู้ตัวอีกทีแขนเรียวเล็กก็โอบล้อมอยู่รอบคอของเขา ใบหน้าหวานเป็นฝ่ายเลื่อนเข้ามาใกล้จนริมฝีปากทั้งคู่แตะกันเป็นเวลาหลายวินาทีก่อนที่เขาจะเรียกสติของตัวเองกลับมาได้และรีบผละออกมาอย่างตกใจ
“ คิกคิก ” เด็กหนุ่มปิดปากหัวเราะก่อนจะลอบมองเขาอย่างขำๆ
“ นายหัวเราะอะไร ? ” เขาทำเป็นถามถึงจะไม่ได้อยากรู้ก็ตาม แค่ไม่รู้จะพูดอะไรหลังจากที่จูบกับคนแปลกหน้าอย่างนี้
“ คุณจูบไม่เป็นหรอ ? ไม่เห็นใช้ลิ้นเลย ” คำถามของร่างโปร่งทำให้เขาอึ้งอีกครั้ง แค่สิ่งที่เขาเห็นเมื่อกี้มันก็ดูเกินวัยพออยู่แล้ว
“ ใช่ ทำไม ? ” ถึงเขาจะจัดได้ว่าหน้าตาดีแต่ก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเกรซ ไม่ใช่เพราะไม่สนใจผู้หญิงแต่เขาชอบอยู่กับเพื่อนอย่างริทมากกว่า แล้วเขาก็เป็นคนที่ให้เกียรติผู้หญิงมากพอที่จะไม่ทำอะไรล่วงเกินเกรซแบบนั้น
“ ผมสอนให้เอาไม๊ ? เพิ่มอีกสองพัน ” แววตายั่วยวนถูกนำมาใช้อีกครั้ง เขาเงียบไปพักนึงเพื่อคิดหาคำบางคำที่น่าจะสามารถหยุดตำพูดคำจาที่เกินกว่าวัยของเด็กหนุ่มได้บาง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายหุบลงทันทีเมื่อเขาพูดคำๆหนึ่งออกไป
“ ร่าน ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ เอาล่ะครับ กติกาก็คือ เราจะถามคำถามคุณสามข้อเกี่ยวกับแฟนของคุณ โดยคนที่ถูกถามจะต้องให้แฟนขี่หลังจนกว่าจะตอบคำถามครบทุกข้อ ส่วนคนที่ขี่หลังอยู่จะต้องเขียนคำตอบลงบนกระดานที่เราเตรียมไว้ให้ ถ้าคำตอบเหมือนกันทั้งสามข้อก็รับรางวัลจากรายการไปฟรีๆเลยคร๊าบบบ ~”
พิธีกรหน้าหนวดพูดเสียงสดใสใส่เขากับโตโน่ก่อนจะหันไปมองกล้อง ริทพยายามยิ้มให้กับกล้องที่แพนมาทางเขาทั้งๆที่ในใจอยากจะอาละวาดร่างสูงที่ไปตกลงเล่นเกมส์โดยไม่ถามเขาซักคำ ส่วนโตโน่ที่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษก็ยืนยิ้มหน้าบานพลางฮัมเพลงเบาๆ เพราะมีกล้องและทีมงานยืนรุมพวกเขาทั้งสองอยู่ทำให้คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มหยุดดูพวกเขาอย่างสนใจ
“ ใครจะเป็นคนตอบคำถามดีครับ ? ”
“ ผมครับ / ผมฮะ ” ร่างเล็กมองโตโน่แล้วทำหน้ามู่ทู่ใส่ข้อหาบังอาจตอบเหมือนเขา
“ ตกลงใครจะเป็นคนตอบล่ะครับเนี่ย ? ” พิธีกรเลิกคิ้วถามงงๆก่อนจะหันไปสั่งทีมงานคนอื่นๆเพื่อให้เขาทั้งคู่ได้ตกลงกันก่อน
“ พี่โตโน่จะมารู้เรื่องผมได้ยังไง เดี๋ยวผมตอบเองน่า ! ” ริทพูดอย่างมั่นใจ ก็เขาเป็นคนส่งข้อมูลต่างๆไปให้ลุงเองกับมือ ยังไงเขาก็ต้องตอบถูกอยู่แล้ว
“ แล้วใครบอกตัวเล็กว่าพี่ไม่รู้ ? ”
“ ก็พี่ไม่รู้จริงๆนี่นา พี่เพิ่งรู้จักผมมาสองวันเองนะ ! ”
“ แต่กติกามันบอกไว้ว่าคนที่จะถูกถามต้องให้แฟนขี่หลังนะ ตัวเล็กจะให้พี่ขี่หลังไหวได้ไง ? ”
“ … ” ที่โตโน่พูดมันก็จริง แต่เขาก็ไม่อยากแพ้เกมส์นี้ แม้ว่าจะไม่ได้อยากเล่นตั้งแต่แรก แต่เขาก็เป็นคนประเภทที่ชอบเอาชนะไม่อยากแพ้อะไรง่ายๆ
“ เอางี้ .. ถ้าพี่ตอบถูกไม่ครบสามข้อพี่จะเลิกหื่นใส่ตัวเล็กเลย แต่ว่าถ้าพี่ตอบถูกหมด ตัวเล็กต้องทำตามที่พี่จะขอนะ ” ร่างเล็กได้ยินข้อเสนอก็เริ่มจะเปลี่ยนใจ ถึงแพ้แต่ถ้ามันทำให้หุ่นยนต์นี่เลิกลวนลามเขาได้ล่ะก็มันก็น่าจะคุ้ม (เชียร์ให้โตโน่ตอบถูกกันเป็นแถวเลยล่ะสิ -.-/ฝัน)
“ ได้ ! ตกลงตามนั้น ”
“ งั้นก็ขึ้นมา ” โตโน่ย่อตัวลง ใบหน้าคมเอี้ยวหันมาข้างหลังเล็กน้อยเพื่อพูดกับเขา ริทมองแผ่นหลังกว้างนั่น แผ่นหลังที่เขาเคยได้แต่แอบมอง ปากบางขยุบขยิบเล็กน้อยก่อนจะขึ้นขี่หลังอีกคน
“ เกาะแน่นๆนะ ” เสียงนุ่มทุ้มพูดอย่างอ่อนโยน ทั้งๆที่เขาคิดว่าร่างสูงทำเป็นห่วงเกินเหตุแต่ทำไมหัวใจมันถึงได้เต้นแรงกับคำพูดพวกนี้นักก็ไม่รู้
“ พะ .. พี่นั่นแหละยืนดีๆ ผมต้องเขียนคำตอบลงบนกระดานนะจะเอามือที่ไหนไปเกาะพี่ล่ะ ”
“ เอาล่ะครับ มาเริ่มกันที่คำถามแรกเลยดีกว่า .. เฮ้ย ! เอากระดานมาให้น้องเขาดิว่ะ ” พิธีกรหันไปโวยใส่ทีมงานก่อนจะหันมายิ้มให้เขา ทีมงานผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆเอากระดานไวท์บอร์ดขนาดเล็กเท่าเอสี่มาให้พร้อมกับปากกาเมจิก
“ คำถามแรก .. พร้อมนะครับ .. แฟนของคุณชอบกินอะไรมากที่สุด !? ” เสียงของพิธีกรพยายามบิ้วอารมณ์ให้น่าตื่นเต้นก่อนจะยื่นไมค์มาจ่อปากของร่างสูง ริทที่เขียนคำตอบเสร็จไปตั้งนานแล้วมองเสี้ยวหน้าของโตโน่พลางยกยิ้มอย่างมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่มีทางตอบถูกแน่ๆ
“ ข้าวผัดไม่ใส่ผักครับ ”
“ ไหนดูคำตอบบนกระดานซิครับ ข้าวผัดไม่ใส่ผัก ถูกต้องนะคร๊าบบ ! ” พิธีกรพูดอย่างดีใจเว่อร์ๆแล้วโชว์คำตอบบนกระดานให้กล้องถ่าย ร่างสูงหันหน้ามายิ้มอย่างผู้ชนะให้โดยที่เขาได้แต่นึกหมั่นไส้อยู่ในใจ ไม่นานนักกระดานที่ถูกลบคำตอบเดิมเรียบร้อยแล้วก็ถูกส่งมาให้เขาโดยทีมงานหญิงคนเดิมก่อนที่พิธีกรจะเริ่มอีกคำถาม
“ ข้อต่อไปจะเริ่มยากขึ้นแล้วนะครับ แฟนของคุณชอบดอกไม้อะไร สีอะไร ? ” จบประโยคร่างสูงก็เงียบไปซักพัก ริทเขียนคำตอบลงบนกระดานอีกครั้งด้วยความมั่นใจว่าอีกคนต้องตอบไม่ถูกแน่ๆ
เมื่อกี้ก็แค่ฟลุคแหละน่า
“ กุหลาบ สีขาวครับ ” คำตอบนั้นทำให้ร่างเล็กรีบลบคำตอบบนกระดานเพื่อจะแก้เป็นอย่างอื่น แต่พิธีกรมือไวก็ดึงมันไปก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร
“ คุณริทเขียนว่า ... ดอกกุหลาบสีขาว ถูกต้องนะคร๊าบบบ ! ”
“ ชิ ” ริทสบถเบาๆพลางมองพิธีกรที่มาแย่งกระดานไปจากเขาด้วยสายตาแค้นเคือง โตโน่ที่เหมือนจะได้ยินเสียงของเขาเอี้ยวคอมามองแวบนึงก่อนจะขำ
“ เอาล่ะครับ ข้อสุดท้ายจะยากหน่อยนะครับเพราะเป็นคำถามที่ค่อนข้าวกว้างมากเลย ” พิธีกรทำเสียงตื่นเต้นพร้อมกับเดินย่องๆเอาหน้าไปใกล้ๆกล้อง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทีมงานหญิงเอากระดานที่ลบคำตอบแล้วมาให้เขา หญิงสาวหน้าตาน่ารักยกยิ้มพร้อมกับชูสองนิ้วให้กำลังใจก่อนจะเดินกลับเขาไปหลังกล้อง
“ ถามมาเลยครับ ผมมั่นใจว่าผมตอบถูก ” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจสุดๆซึงก็ทำให้ร่างเล็กแอบหวั่นไม่น้อย นี่ก็คำถามสุดท้ายแล้วด้วย ยังไงเขาก็จะไม่ยอมให้โตโน่ตอบถูกเด็ดขาด
“ ถามเลยนะครับ .. แฟนของคุณ ชอบอะไร มากที่สุด ?!! ” พอพิธีกรพูดจบก็มีเสียงซาวด์เอฟเฟคชนิดที่เรียกว่าบิ้วอารมณ์เต็มที่ดังขึ้น ริทขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด
“ อะไรที่ว่าเนี่ย จะเป็นคน สัตว์ หรือสิ่งของ ก็ตอบได้หมดนะครับ ” สิ้นเสียงอธิบายขยายความเขาก็ตัดสินใจเขียนคำตอบลงไป
ยังไงหุ่นยนต์นี่ก็คงคิดไม่ถึงหรอกมั้ง
“ เอาล่ะครับ คำตอบของคุณก็คือ .. ” หลังจากให้เวลาคิดและเขียนคำตอบได้ซักพักพิธีกรก็เริ่มเร่งรัดเอาคำตอบ เขาเห็นโตโน่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างที่เจ้าตัวชอบทำก่อนที่เสียงหัวเราะในลำคอจะดังออกมา
“ หึ .. ก็ต้องเป็นผมอยู่แล้วสิครับ ” ตาเล็กๆเบิกกว้างมองคนตอบพร้อมกับปากกาเมจิกที่หลุดมือหล่นลงกับพื้น
“ คุณครับ! โชว์คำตอบหน่อยครับ .. พี่โตโน่ ชื่อของคุณสินะ? ” ว่าแล้วกระดานคำตอบก็ถูกดึงไปอีกครั้ง พิธีกรหันไปถามร่างสูงในขณะที่เขาได้แต่ก้มหน้าเพื่อซ่อนความอายไว้ ถึงแม้ว่าชื่อที่เขาเขียนจะหมายถึงโตโน่ตัวจริงที่เป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์ตัวนี้ แต่มันก็คงเป็นคำตอบที่ถูกต้องอยู่ดี
“ ครับ ”
อะ .. ไอ้ .. ไอ้หุ่นยนต์หลงตัวเองเอ้ย !!
“ ถ้างั้นรับไปเลยครับบัตรกำนัลที่พักฟรีสองวันหนึ่งคืน ยินดีด้วยนะคร๊าบบ บบ~ ”
เขาหมายถึงพี่โตโน่ที่เป็นคนจริงๆ ไม่ใช่หุ่นยนต์แบบนี้ซักหน่อย ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักเดินตรงเข้ามาในผับแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็วราวกับว่ารู้จักสถานที่แบบนี้เป็นอย่างดี ทั้งๆที่ดูจากภายนอกก็รู้ว่าอายุยังไม่ถึงสิบแปดแน่ๆ แต่การ์ดของผับกลับปล่อยให้เขาเดินเข้าไปได้เฉยๆ ใบหน้าที่บึ้งตึงแสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวกำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“ ไอซ์ .. มาช้าอีกแล้วนะ ไปแต่งตัวรอรับแขกได้แล้วไป ”
“ ครับผู้จัดการ ” เด็กหนุ่มผงกหัวทำความเคารพเจ้านายก่อนจะเดินเข้าไปที่หลังร้าน ห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นที่เก็บเสื้อผ้าอีกส่วนก็เป็นห้องเปลี่ยนเสื้อ ภายในห้องมีทั้งเด็กหนุ่มและชายหนุ่มมากมายหลายอายุ แต่ที่เหมือนๆกันก็คงจะเป็นใบหน้าหวานๆคล้ายผู้หญิงที่ช่วยเรียกแขกให้ร้านได้เป็นอย่างดี
“ ว่าไงไอซ์ ไม่เจอตั้งหลายวันแหน่ะ รู้ไม๊ว่ามีคนมาจองคิวนายแทบทุกวัน ฉันล่ะอิจฉานายจริงๆเลย ” เพื่อนร่วมงานที่เขาเองก็ไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่แค่รู้สึกว่าหน้าคุ้นๆหันมาทักทาย
“ .. ” ร่างโปร่งไม่ได้พูดอะไรแต่เพียงแค่ยิ้มให้อีกฝ่ายเป็นการขอบคุณ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยสุงสิงกับใครแต่ถ้าใครดีมาเขาก็ดีตอบ แต่ก็น้อยคนนักที่จะดีกับเขา
“ เล่นตัวสิไม่ว่า คิดว่าตัวเองเป็นเบอร์หนึ่งของร้านแล้วจะมาหรือไม่มาที่นี่ก็ได้งั้นหรอ ” เสียงแหลมเล็กดังมาจากใครซักคนในห้องนี้ แต่มันแทบไม่ได้เข้าหูเขาเลยซักนิด ไอซ์เดินไปหยิบชุดที่ทางร้านเตรียมไว้ให้ก่อนจะเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดเสียดสีพวกนั้น แต่เขาได้ยินมันจนชินเสียแล้วมากกว่า
“ เสร็จยังไอซ์ แขกมารอแล้วนะ ห้องสิบสอง ” ผู้จัดการตามมาเรียกเขาอีกครั้ง ไอซ์รีบเร่งมือเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะตะโกนตอบกลับไป
“ ฮะ กำลังจะไปนี่แหละฮะ ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ เชี่ยนัท กูบอกมึงแล้วว่าขี้เกียจมาๆ ลากกูมาอยู่ได้ ! ” กับบ่นกระปอดกระแปดเมื่อถูกเพื่อนข้างบ้านลากตัวออกมาหลังจากเลิกงานที่ร้าน
“ น่า .. เดี๋ยวมึงเห็นเด็กกูแล้วมึงจะเปลี่ยนใจ คนนี้เบอร์หนึ่งของร้านเลยนะเว้ย รอคิวจองเป็นอาทิตย์เหอะสัส ! ” คนเป็นเพื่อนหันมาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะเดินมาเข้าในร้านอะไรซักอย่าง จะว่าผับก็ไม่เชิงเพราะมันแย่ยิ่งกว่านั้น ท่าจะเรียกให้ถูกน่าจะเรียกว่า ‘เซ็กส์ผับ’ มากกว่า
“ ก็มีแต่พวกเด็กใจแตก ไม่มีศักดิ์ศรี เอาตัวเข้าแลกเพื่อเงินเท่านั้นแหละ ” เขาพูดเบาๆเพราะตอนนี้เด็กใจแตกที่เขาว่าต่างก็ยืนต้อนรับอยู่เต็มร้าน
“ มึงอย่ามาว่าน้องไอซ์ของกูนะเว้ย เดี๋ยวกูตบกบาลแตกไอ้นี่ ! ” ไม่พูดเปล่า มือหนาง้างขึ้นทำท่าจะตบหัวเขาแต่ก็ได้แต่ทำท่าล่ะนะ นัทลากเขามาจนถึงห้องๆหนึ่งที่เหมือนจะจัดไว้พิเศษสำหรับแขกวีไอพีก่อนทั้งคู่จะนั่งลง
“ ไอ้เพื่อนทรพี เห็นคนอื่นดีกว่ากู ” เขาก่นด่าพลางมองไปรอบๆ มีแต่เด็กหนุ่มที่กำลังเคล้าเคลียอยู่กับแขกอย่างไม่แคร์สายตาใคร ถึงแม้ว่าทางร้านจะมีกฏห้ามเด็กของร้านและแขกมีอะไรเกินเลยกัน อนุญาติให้ทำได้เพียงลูบๆคลำๆ แต่ก็เป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าจะมีการนัดการเป็นส่วนตัวเพื่อไปทำเรื่องอย่างว่ากันต่อที่อื่น
“ เฮ้ยๆ มาแล้วนั่นไง ! ” อีกฝ่ายพูดพลางใช้ศอกกระทุ้งท้องเขาสองสามทีก่อนจะชี้ไปที่ร่างโปร่งในชุดคอสตูมที่กำลังเดินมา ความมืดสลัวในร้านทำให้เขาเห็นแค่รูปร่างที่เผยออกมาเพราะเสื้อผ้าที่รัดติ้ว เด็กหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนกระทั่งใบหน้าหวานปรากฏให้เห็นชัดเจน
เฮ้ย !! นั่นมันเด็กเมื่อกลางวันนี่ !
“ คุณ ! ” ร่างโปร่งตรงหน้ามีอาการไม่ต่างจากเขาเท่าไหร่ นิ้วเรียวชี้มาที่หน้าของเขาแล้วทำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังด่าอะไรซักอย่าง
“ อะไรกัน นี่มึงรู้จักน้องไอซ์ด้วยหรอวะ ? น้องไอซ์รู้จักเพื่อนพี่ด้วยหรอครับ ? ” คำพูดหยาบคายถูกส่งไปให้เพื่อนก่อนน้ำเสียงจะเปลี่ยนไปพูดเพราะกับอีกคน นัทตบเบาะเก้าอี้ข้างๆตัวเป็นการบอกให้นั่งลง คนตัวเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“ เผอิญเจอกันน่ะฮะ ”
“ หรอครับ ? ไอ้เชี่ยคุณเพื่อนกันไม่เคยเล่านะมึง ” เป็นอีกครั้งที่ความลำเอียงถูกแสดงออกมา กันเบ้ปากนิดๆแต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรต่อ
“ ......” ไม่มีเสียงพูดคุยเกิดขึ้นอีก เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเพื่อนตัวดีจะลากเขามาด้วยทำไมในเมื่อพอมาถึงก็เอาแต่ลวนลามเด็กนั่นไม่เห็นจะสนใจเขาเลยซักนิด กันมองภาพที่เพื่อนตัวเองกำลังเอาหน้าเข้าไปคลอเคลียกับร่างเล็ก จมูกโด่งเฉียดแก้มขาวเนียนไปมาอย่างจงใจ ส่วนมือที่อยู่ไม่สุขก็สอดเข้าไปใต้สาบเสื้อโดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรแม้แต่น้อย ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์มือถือของนัทก็ดังขึ้นขัดจังหวะเจ้าของอย่างพอดิบพอดี
“ เชี่ย ใครให้โทรมาตอนนี้วะ ? ” นัทตะคอกเสียงลงในโทรศัพท์ทันทีโดยไม่ทันจะได้ดูชื่อคนที่โทรมา แต่แล้วท่าทางอารมณ์เสียงของเจ้าตัวก็สงบลงโดยพลันเมื่อมีเสียงแหลมตอบกลับมาจากปลายสาย ซึ่งเขาก็พอจะเดาได้ว่าเสียงแหลมๆนั่นเป็นของใคร
“ เฮ้ย ! ทราย .. พี่ขอโทษ นึกว่าเพื่อนโทรมา ” กันหัวเราะเบาๆกับท่าทีของนัทเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากรับโทรศัพท์แฟนจอมโหดอย่างทราย ถึงเขาจะไม่ได้รู้จักทรายดีแต่ก็พอรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โกรธน่ากลัวเอามากๆ
“ โอ๋ๆอย่างอนสิครับ ก็ไอ้กันนั่นแหละมันลากพี่มาเที่ยว พี่ไม่ได้อยากมาเลยจริงๆนะ ”
ดูมัน โทษเพื่อนซะงั้น
“ นะครับทรายคนสวย อย่างอนน้า~ .. ครับๆ ได้ครับ จะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ ” พอวางโทรศัพท์นัทก็หันมาพูดกับเขาด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก
“ กันกูฝากน้องไอซ์นะเว้ย ต้องไปแล้วเดี๋ยวทรายโกรธ .. อย่าทำเสียของนะมึง กูอุตส่าห์รอคิวเป็นอาทิตย์ ! ” พอสั่งเสียเสร็จเรียบร้อยเจ้าตัวก็วิ่งแจ้นออกไปโดยไม่ลืมส่งสายตาเว้าวอนมาหาไอซ์อีกรอบก่อนจะจาก ไอซ์ส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ร่างสูงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะตวัดมามองเขาหลังจากที่เหลือกันอยู่แค่สองคน
“ นี่คุณ ! เอามาเลยนะสองพัน ไม่สิ .. สามพันต่างหาก ”
“ ค่าอะไร ? ” ทำเป็นถามไปอย่างนั้น ที่จริงเขาก็พอรู้ว่ามันหมายถึงอะไร แค่อยากจะกวนประสาทเล่น ทีกับเพื่อนเขาล่ะพูดจาหวานหยดย้อย
“ ก็ค่าที่คุณจูบผมเมื่อตอนกลางวันไง ! ” ร่างโปร่งกระชากเสียงเล็กน้อยเหมือนไม่พอใจ
“ เรื่องอะไรฉันจะต้องจ่าย ” เขาไหวไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ยี่ระพร้อมกับเปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว่ห้างแสดงให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขาไม่ได้ใส่ใจมันจริงๆ ซึ่งไอซ์ก็ชักสีหน้าขึ้นมาตามที่คาดไว้
“ นี่คุณ !! ”
“ ร่าน ” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้พูดคำๆนี้ออกไปอีกครั้ง ทั้งๆที่ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่พวกคนปากจัดที่ชอบด่าคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย ร่างโปร่งออกหน้าเขาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“ ผมร่านแล้วมันหนักส่วนไหนของคุณไม่ทราบ ? ” ไอซ์พูดเสียงเย็นพร้อมกับเขยิบเข้ามาใกล้ จงใจใช้สายตายั่วยวนเขาเหมือนเมื่อตอนกลางวัน และถ้าหากเสียงโทรศัพท์มือถือไม่ดังขึ้นเรียกความสนใจของกันไปซะก่อน เขาก็คงจะหลงไปกับแววตานั่นอีกครั้ง
“ ครับ ? ” กันลุกขึ้นเดินไปคุยที่มุมห้องพลางลอบมองร่างโปร่งที่ทำหน้าไม่พอใจ
[“ พี่กัน อยู่ไหนคะเนี่ย ? ”] เสียงหวานที่เขาคุ้นเคยดีดังมาจากปลายสาย
“ เอ่อ .. อยู่ที่ผับ มากับไอ้นัทน่ะ เกรซโทรมามีอะไรหรือเปล่าครับ ”
[“ คือว่าเกรซรู้สึกไม่สบายน่ะค่ะ พรุ่งนี้คงไม่ไปมหาลัยก็เลยโทรมาบอกพี่กันไว้ก่อน ”]
“ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ? เฮ้ ! นาย .. ” ร่างสูงเตรียมจะโวยวายเมื่อถูกอีกคนแย่งมือถือไปแต่คำพูดก็ต้องถูกกลืนลงคอเมื่ออีกคนประกบจูบลงมา ร่างโปร่งใช้ลิ้นดุนดันรอบริมฝีปากหนาเป็นการบอกให้เปิดปากก่อนจะรุกล้ำเข้าไป ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดลิ้นใหญ่อย่างชำนาญ ความหวานที่ได้รับในโพรงปากนุ่ม ทำให้ร่างสูงรู้สึกหลงใหลอย่างที่เคยเป็นมาก่อน
การจูบครั้งที่สองของวันเป็นไปอย่างยาวนาน เมื่อคนตัวเล็กถอนจูบออก กันก็หอบหายใจหนักราวกับเมื่อกี้เพิ่งหยุดหายใจ หน้าหวานเหยียดยิ้มบนริมฝีปากสวยก่อนจะพูด
“ ไม่เคยมีใครทำเป็นไม่สนใจผมเวลาอยู่กับผมสองต่อสอง จำไว้ซะ ! ”
TBC ,,*
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ROBOT BOY - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ปอลิง. เอารูปมาฝาก ไม่มีไรมาก แต่มันจิ้น ! 55
ความคิดเห็น