ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Cute Person #09 วันจันทร์กับตาหนู
Jaebum Talk
"อืมมมม.. . เหนื่อย"
ผมบิายเพื่อลายรามเนื้อแล้วเินเ้าหอ ผมเพิ่ลับมาาานและบริษัท็ทำเอาเหนื่อยเหมือนันแ่แฟนลับ็ูมีวามสุผม็ไม่่อยเหนื่อยแล้วล่ะ วันนี้ผมทำไ้ีใ่ไหมล่ะ แบมแบมบอให้ผมทำแบบนั้นอ่า... เินเหมือนันนะ! ><
"เบีฮยอ~ เหนื่อยยยยย"
เสียบ่นัึ้นพร้อมแรรัา้านหลั เ็พวนี้พอยอมหน่อยเอาให่เลยนะ
"เหนื่อย็ไปพัสิ แบมแบม" ผมเอ่ยบอแล้วันหน้าผาอเ็ี้อแออ
"นีี้็พัอยู่ไ"
"อฮยอเนี่ยนะ?" เหอะ!บ้าัๆ
"่ายยยย~ แ่อ็หายเหนื่อยแล้ว"
"ไปเล่นที่อื่นไป" ผมบอแล้วแะแนนวปลาหมึออแ่มันับยิ่แน่นึ้น
"ฮยอไม่รู้เหรอ แ่ไ้อนที่รั็หายเหนื่อยแล้ว"
่า0///0
ทำไมมันร้อนที่หน้าั!
"ปล่อยไ้แล้ว" ผมบออีรั้ราวนี้แบมแบมปล่อยผมริแล้วเินไปทิ้ัวลนอนบนโฟา ผมไ้แ่มอามแล้วเอนเ้ารัวหวัะหาอะไรทานแ่เสียโอโอยาหน้าประู็ึวามสนใาผมไ้มาว่า
"เฮอ~ เหนื่อย" แ็สันบ่นออมาแล้วเินเ้าห้อไปยูยอม็เ่นแ่็ยัไม่วายหันมาส่วิ๊ให้ผมอี ไอ้เ็นี้! มาร์ับยอแเินไปนั่พัที่โฟาส่วนินยอเินมาฟุบหน้าลับโ๊ะในห้อรัว
อ่า... เหนื่อยันมาริๆ ็นะหยุพัไปนาน็้อ้อมหนัหน่อย
"ฮยอทำอะไรให้ินหน่อย" ินยอเยหน้าึ้นมาสบาผมแล้วเอ่ยบอ ผมเินไปเปิู้เย็น็้อถอนหายใ อสหมแล้ว
"เี๋ยวมานะ อหม"
"หื้ม? หมแล้วเหรอ"
"อืม เี๋ยวันไปื้อเอ" ผมเินหยิบระเป๋าเินในห้อและผ้่าปิปาสีำ เินออไปที่ประูู่ๆ็มีมือใรมาว้ามือผมไว้ะ่อน
"ผมไป้วย"
"นายพัเถอะแบมแบม ฮยอไปนเียวไ้แ่นี้เอ"
"เถอะน่า" แบมแบมใส่ผ้าปิปาแล้วึผมออมาาหอ
ผมว่าัวผม็ไม่ไ้บอบบาอะไรนานั้น แ่ทำไมพวนี้ึผมไปไหนมาไหนไ้่ายะเหลือเิน =_=
แบมแบมพาผมออมาาหอแฟนลับที่มารอส่พวผม็ลับันไปหมแล้ว เราสอนึเินออมาไ้สบายๆ แบมแบมุมมือผมไว้หลวมๆแล้วเินนำผมไปทีร้านายอสในระแวนั้น
"ฮยอะื้อะไรไปทำอาหารอะ"
"เอาเป็นอทำ้าวผัิมิไหม่ายีี" ผมเอ่ยถามแบมแบมพยัหน้ารับรู้แล้วพาผมเินไปที่ร้าน ผมเลือื้ออมาามที่แบมแบมบอ เพราะแบมแบมบอว่าอยา่วยทำแ่อที่แบมแบมื้อมัน่าาที่ผมยื้อนิหน่อยเห็นแบมแบมบอะสอนทำ้าวผัอไทย
"ฮยอำไว้นะว่ามีอะไรมั่" แบมแบมยื่นถุึ้นมารหน้าผมแล้วเอ่ยบอ ผมพยัหน้ารับ
"ะเป็นสะใภ้ไทย ็้อเริ่มฝึทำอาหารไทยไว้บ้า ^ ^"
...
"เฮยๆๆ ฮยอรอผม้วย!"
"ไม่!"
ผมรีบ้ำลับหอให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้ ไม่รู้ทำไม อ่อนนี้ไม่อยาอยู่ับแบมแบมแล่ว!
"โถ่~ ฮยอผมแ่หยอธรรมาๆเอ ทำเป็นเิน"
"ไม่ไ้เิน!"
ใรเินไม่มี๊! แล้วนี้ทำไมมาไวริว่ะผมว่าผมเินเร็วมาเลยนะ
"โอเๆ ผมยอม"
"ีมา"
ผมอบยิ้มๆแล้วเินลับเ้าหอ เราสอนรีบรไปที่รัวทันทีเพราะลัวว่าเมมเบอร์ะรอนาน แบมแบมบอให้ผมไปล้าผัและหันหมูรอ ส่วนแบมแบมะไป้าวมา เราสอน็เริ่มทำ้าวผันเสร็ผม็เอาไปเสริฟที่โ๊ะ แล้วไล่ให้แบมแบมไปอาบน้ำแล้วามเมมเบอร์มาทาน้าวพร้อมัน ระหว่ารอผม็ลรินน้ำเย็นใส่แ้วแล้วนั่รอ
"แหม~ มีรินน้ำไว้รอ้วย สมับเป็นว่าที่ภรรยาะริ" แบมแบมที่ถอเสื้อลุมออเสื้อแ่เสื้อยืสีแาเายาวเเอนเ้ามานั่้าๆ็เอ่ยแวทันที
"เห็นว่าเหนื่อยเลยเรียมน้ำเย็นไว้รอแ่นั้น"
"ฮิ้ว~ น่ารั"
"ฮื่ออออ!"
แบมแบมออผมแล้วยีผมผมแรผมที่สลัแนนี้ยัไ็ไม่ออ็ทำไ้แ่เพียส่เสียู่ไปเท่านั้น แ่แบมแบม็ยัไม่หยุับยีผมปมแรว่าเิมและ...
ฟอ~
0///0
"โอ๊ะ สสัยอบ"
ฟอ~
"แบมแบม! ออไปนั่ที่อื่นเลย!"
"ม่ายยยยยย~ ะอว่าที่เมีย"
แบมแบมพูภาษาไทยออมา ผม็ไ้แ่ว่าแบมแบมพูอะไร แ่แบมแบมับยิ้มำผมมาวาเินและออผมแน่นแล้วโยไปมา
โป๊!
"โอ๊ย! เ็บนะมาร์ฮยอ!"
"สมน้ำหน้า" มาร์เอ่ยบอเสียเรียบแล้วนั่ล ผมึูนิ้วโป้บอว่าทำีมาที่เหัวแบมแบม
"เบีฮยอ ผมเ็บนะ้อเอ็มาร์ฮยอให้ผม้วย!"
"ไม่! มาร์เอาอี"
"พอๆๆๆๆ เลิแล้แล้วๆ" ผมหัวเราะร่าที่แบมแบมยมือึ้นมาป้อมะเหามาร์นยอมปล่อัวาผม
"ำไรัน" ยอแเอ่ยถามแล้วเินมานั่ ผมส่ายหน้าเป็นำอบ แล้วนที่เหลือ็เ้ามา พวเราึเริ่มทานอาหารันเียบๆ มีบ้าที่ไ้มัลาแ็สันึทำให้โ๊ะไม่เียบนเินไป
"วันนี้เวบมมี่ล้าานนะรับ" แ็สันบอเสียทะเล้นแล้วยัิ้วให้ ผมึรียิ้มส่ไปและหันไปมอหน้ามาร์ที่นั่อยู่้าๆแ็สัน
"มาร์~" ผมห่อไหลให้แบลยืัวร เอียอมอมาร์ ยิ้นนาหยีแล้วัเสียให้หวานที่สุเท่าที่ะทำไ้แล้วเอ่ยเสียมาร์
"แ็สันแล้เรา~"
ผัวะ!
"ิ~" ผมหลุำเมื่อแ็สันนหล่อหน้าทิ่มไปับโ๊ะเริ่มร้อย นที่เหลือ็หัวเราะร่า แ็สัูปาแล้วลูบหัวัวเอปลอยๆึ้นมาสบาับผม ผมึออยิ้มแป้นเิหน้าใส่
"ร้ายนันะฮยอ ี~"
"สมน้ำหน้า! แบร่~"
ผมแลบลิ้นปลิ้นาใส่แ็สันแล้วเินไปที่ิ์ล้าานเปิน้ำแล้วบีบน้ำยาล้าานใส่ฟอน้ำล้าานไปเียบ
สวบ! ุ๊บ~
"อ้อนเ่ันะรับ"
"แบมแบม!"
ผมเรียื่ออีนอย่าไมาพอใทีู่่ๆ็มาอผมา้่นหลั(อีแล้ว)และยัมาโมยหอมแ้มผมอี! แ่แบมแบม็ไม่สนใไล่มือมาับมือผมล้าานไปพร้อมัน ลมหายใอุ่นๆที่เป่าลหลัอผมทำเอาผมแทบะสิหลุ
"ออไปล้าไม่ถนั"
"ไม่"
"เอ๊ะ! ล้าเถียเหรอห๊ะ!"
"อืม"
"ิ๊!"
ผมิ๊ปาใส่อีนแ่็ไม่สามารถทำอะไรไ้ ทำไมผม้อแรน้อยแบบนี้้วยน่ะ! ไม่สิ..ั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่พวนี้แ็แรึ้นาเ็ที่มีแ่เนื้อหนัแห้ๆลับลายเป็นายหนุ่มที่มีร่าายอันสมบูร์แบบ แ่ผมลับอ่อนปวเปีย
น้าหลัผม็เหมือนันนั้อ่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่แบมแบมสูนำหน้าผมไป เมื่อไหร่ไม่รู้ที่อีนแ็แรว่าผมาเ็น้อยน่ารัลายเป็นเ็หนุ่มที่สามารถป้อป ...ผมไ้ ผมมอสันรามที่เ่นั มูโ่ออีน ิ้วเ้มนั้น ปาทีู่ล้ายเยลลี่ มันูน่ารัแ่ลับมีเสน่ห์บ้าอย่าที่บอว่านนนี้็เท่ไม่แพ้ัน อาะมาว่าผม้วย้ำ
แบมแบมหันมาสบาับผม ่อนที่ใบหน้าออีนะ่อยๆเลื่อนเ้าใล้ๆ นริมฝีปาเราแะัน ผมหลับาพริ้มพร้อมรับสัมผัสออีน และเมื่อไหร่็ไม่รู้เหมือนันที่ผมยอมนนี้มานานี้...
Talk
มายาวเลยยยยย ิามัน่อไป้าาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น