ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่13 :: จุดจบของ...
บทที่13 :: ุบอ...
17.30 น.
"ถึบ้านแล้วนะ"
[ล็อประู้วย]
"อืม แ่นี้นะ"
[รัปมปมนะรับ]
ิ๊!
มือเรียวเ็บโทรศัพท์ลระเป๋าแล้วล็อประูามที่มาร์แล้วเินไปทิ้ัวลนั่บนโฟา ยมือึ้นมานวมับัวเอเบาๆมาร์็ยัเป็นมาร์ถึะีเอสารนั้นทิ้ไปแ่็อ้าว่าไม่มีใรรู้็ยัให้เาอ่านเอสารเ็นเอสารามเิมแล้วทำเอสารนั้นึ้นมาใหม่
อ๊อๆๆๆ!
แบอมมวิ้ว ใรมาออรั่วนานี้ แบอมิแล้วเินออมา้านอ เปิประูู็เห็นผู้ายในุนัท่อเที่ยวะเ้อเ้ามาในบ้านพอเห็นเา็ยิ้มหวานแล้วะโนบอ
"ุรับ! รบวนอใ้โทรศัพท์ไ้ไหม รถผมเสียเินโทรศัพท์็หม!" แบอมเินออมา้านอพร้อมหยิบโทรศัพท์้นมาส่ให้ายรหน้าเาโ้หัวอบุเป็นารให่แล้วรับโทรศัพท์ไป
หมับ!
"อื้ออออ!" เพราะไม่ิว่าะมีอะไรทำให้ไม่ไ้ระวััว แบอมพยายามิ้นให้หลุาารับุม้านหลัและพยายามลั้นหายใไม่ให้สูมสานที่อยู่ในผ้าให้ไ้นานที่สุแ่สุท้าย็ทนไม่ไหว...
19.25 น.
เปลือาาว่อยๆระพริบื่นึ้นสบัหัวัวเอเบาๆเพื่อไล่วามมึนในหัวลอยแนัวเอึ้นมาแ่็ไม่สมารถทำไ้พอหันลับมามอที่แนัวเอึไ้รู้ว่านนั้นถูมัิไว้ับเ้าอี้ไม้แล้วเยหน้าึ้นมามอไปรอบๆนลืมมอนที่ยืนอยู่้าหน้าัวเอ
"ไ" ำทัทายแสนธรรมาถูเปล่ออมาเรียวามสนใาแบอม แบอมหันลับมามอามเสีย็้อใไม่น้อยะเปล่เสียออมาึไ้รู้ว่าัวเอถูปิปา้วยเทป แบอมเยหน้ามามอนรหน้า้วยสายาที่เ็มไป้วยวามโรธ แ่นถูมอับไม่รู้สึลัวมันแม้แ่น้อย
"โอ๊ะ! โรธเหรอรับ" น้ำเสียยียวนถูเปล่ออมาอีรั้
"พี่แบอมโรธแบมแบมเรื่ออะไรเหรอรับ" แบมแบมเอียอมอแบอม้วยท่าทาื่อๆ
"แบม้อโรธพี่มาว่าที่เป็นมารระหว่าแบมับพี่มาร์มาลอ! ทั้ๆที่พี่วระายไปั้แ่อนนั้น ผมอุส่าห์พยายามวาแผนมาั้นานแล้วพี่ะรอีวิลับมาทำไม ทำไมไม่ายๆไปะ!!" แบมแบมบอเสียันเสียหวานๆอนลายเป็นเสียแหลมๆเหมือนนาร้ายในละร
"ผมบอพี่ั้แ่อนนั้นในโรพยาบาล ผมบอพี่แล้วว่าอย่าลับมาที่นี้อี! ทุนเาลืมพี่ำปหมแล้วแล้วพี่ะลับมาอีทำไม! มาแย่พี่มาร์ไปทำไม!!!"
"ว่าผมะไ้บับพี่มาร์มันยานาไหนพี่รู้บ้าไหม! ทำไมพี่มันำัยานั! ะลับมาอีทำไมบอมาสิ! ะลับมาอีทำไม!!!" สิอแบมแบมาผึเมื่อพูถึเรื่อราวเ่าๆแล้วเาไปับไหล่แบอมมาเย่าไปมาเพื่อาั้นเอาำอบ มือเรียวอแบมแบมถึเทปนั้นออ
"อบมา!!" เสียแหลมเหมือนเสียรี๊เอ่ยบอ
"พี่ไม่ไ้ะลับมาหามาร์พี่ะลับมาบ้าน พี่ไม่รู้ว่าะมาเอมาร์แ่เราเป็นแ่เพื่อน..."
"โห!! แล้วลิปนั้นมันอะไร!!!" แบอมยัพูไม่ทันบแบมแบม็แทรึ้นมาเสีย่อน
"พี่โนวายา!!"
"เหรอ.. ไม่เห็นเหมือนนโนวายาเลย อยามาว่า แล้วยัอยาอยู่ไหม เี๋ยวผมะให้นที่ผมวิ่ไปหาน้ำมา่วยนะรับ ถึราวที่แล้วผมะพลาแ่ราวนี้ไม่แน่นอน นิุ นัมุนมาทานี้" แบอมเบิาว้ามอายหนุ่มสอนที่เินเ้าในมือนที่ัวาวว่าถือล้อวิีโอมา้วย แบอมหันมามอแบมแบมแล้วส่ายหน้าะเอ่ยปาพู่อ็ถูเทปแผ่นเิมแปะเ้าที่ปาามเิม
"เล่นันไป่อนนะ เี๋ยวอีรึ่ั่วโมผมะมาู"
แบอมส่ายหน้ามอายาี่ที่เินเ้ามาส่วนายอีน็ำลัั้ล้อ ายาี่เินมาแะเือที่ผูับเ้าออแ่ไม่ไ้แะที่้อมือ ายาี่ับแบอมให้นอนลไปับพื้นแล้วามมาึ้นร่อมไว้
"ผมนัมุน" นัมุนบอแล้วเริ่มปลเปลื้อเสื้อผ้าอแบอมออทีละิ้น
19.55 น.
"ทำไมรับโทรศัพท์ว่ะ" มาร์บ่นออมาเบาๆในะที่ับรถ แล้ว่อสายหาแบอมอีรั้่อนะโยนโทรศัพท์ไปไว้ที่เบาะรถ่อนะหัพวมาลัยเทียบประูหน้าบ้านอแบอม
รื รื
มาร์หยิบโทรศัพท์ึ้นมาแล้วรอาไปมา่อนะรับ
"อะไร"
[ุ๊ๆๆ อย่าทำเสียแบบนั้นสิรับพี่มาร์]
"ะเอาอะไรอีแบมแบม"
[ไม่รู้สิ พี่เอาอะไรไปผม็สร้ามันึ้นมาใหม่]
"อะไร"
[ลิปนั้นนะะเอาไป็เอาไป ผมถ่ายมันใหม่็ไ้ ถ้าอยารู้็มาที่่โั xxx]
มาร์ลโทรศัพท์ลมาและรีบ่อสายหายอแพร้อมบอเรื่อทั้หมและสั่ให้พายูยอมมา้วย่อนะับรถออไปที่ที่แบมแบมบออย่ารวเร็ว เือบรึ่ั่วโมมาร์็มาถึพร้อมยอแและยูยอม มาร์เปิเ๊ะรถหยิบปืนพออมา เาไม่รู้ว่าแบมแบมะทำอะไรแ่ถ้าราวนี้มีแบอมมาเี่ยว้ออีเาไม่ปล่อยแบมแบมไว้แน่!
มาร์เินเ้าไปในโั็เห็นแบมแบมยืนถือล้อวิีโออยู่ในมือ ้าายมีผู้ายอายุน่าะพอๆับเาสอนยืนนาบ้าแ่สิ่ที่มาร์สนใไม่ใ่พวนั้นแ่เป็นร่าบาอแบอมที่นอนเปลือยอวผิวาวๆยัีที่ยัมีเสื้อลุม่วล่าเอาไว้นถึเ่าแบอมนอนหันหลัให้เาอยู่ับพื้นามร่าายมีรอยแเป็น้ำๆ มาร์เยหน้ามอแบมแบม้วยสายาเรี้ยวรา
"โรธเหรอรับ"
"มึทำอะไรแบอม" มาร์ัฟันถามแบมแบม
"็แบบที่พี่ทำไ" แบมแบมียิ้มแล้วอบลับ
"มึเป็นบ้าอะไรแบมแบม!! ทำแบบนี้ทำไม!!" มาร์ถามออมาอย่าเหลืออ
"็พี่ทำอะไรผมไว้ละ!!"
"แล้วใรใ้ให้มึมารัูล่ะ มึ็รู้ว่าูเป็นนยัไมึ็ยัะันทุรัมาามู ทั้ๆทีู่ปิเสธมึมาลอ!!"
"เพราะมันใ่ไหมละพี่ถึเป็นแบบนี้!!"
"ใ่!! พี่รัแบอม ไม่รัใรทั้นั้นนอาแบอม นาย็รู้อยู่เ็มอ!"
"ทำไมไม่เป็นผม ทำไม้อเป็นมันทั้ๆที่ผมอยู่้าพี่มาลอทำไมพี่ยัมอแ่มัน!!"
"็นายเป็นแบบนี้ไ เอาแ่ใัวเอ ถ้าวันนั้นนายไม่พลัแบอมออไปให้รถนพี่็ไม่เลียนายนานี้ ็ในเมื่อนายอยาเสนอัวพี่็สนอให้แล้วไ!!"
"ไม่ใ่!! ไม่ใ่ผม!"
"เา็เห็นันทั้นั้น ... แ่่าเถอะส่แบอมมาแล้ว็เอาลิปนั้นมา้วยอย่าให้พี่้อใ้ำลั"
"ทำไมผม้อยอม นัมุน นิุฝาัาร้วย" มาร์เรียมะเ้าไปัารนอแบมแบมแ่ยอแับยูยอมันห้สใไว้เสีย่อน มาร์หันมามอทั้สอ้วยวามไม่พอในยอแพเยิหน้าไป้าลหลัมาร์็ยยิ้มออมาอย่าพอใ ลูน้ออยอแประมาสิบนำลัเินเ้ามา
"พี่ี้โ เอาลูน้อมาทำไม!!" แบมแบมบอเสียัแล้วถอยหลัห่าออไป
"พี่ไม่ไ้เอามายอแ่าหาที่เอามา" มาร์บอพร้อมรอยยิ้มเยาะแล้วยืนรอให้ลูน้ออยอแเป็นนัารนอแบมแบมและัวเอแบมแบมเอ มาร์ยืนรออยู่สัพัลูน้ออแบมแบม็อยู่ในสภาพที่ไม่หน้าะสู้ไหวและอาะ้อนอนโรพยาบาลสัเือน
"ปล่อย!!" มาร์มอแบมแบมที่ถูับัวให้มานัุ่เ่าอยู่รหน้า แล้วรับล้อวิีโอาลูน้ออยอแมาไว้ในมือ
"ำไว้นะ นายไม่มีทานะแบมแบม" มาร์ย่อัวลนั่แล้วเอ่ยบอ
"ใรเป็นนไปเอาลิปในอมมาอบ!!" มาร์ถามเสียเ้ม
"ทำไม้อบอ" มาร์เอาปืนไป่อที่ใ้าแบมแบมพร้อมรอยยิ้มแล้วถามย้ำอีรั้
"ใร!!" แบมแบมมอมาร์้วยสายาที่เ็มไป้วยวามหวาลัว เารู้ว่ามาร์เอาริและถ้ารั้นี้เาไม่อบโรยิแน่ๆ
ปั!
มาร์ระโออมาาร่าอแบมแบมที่ถูยิที่มับ้ายเพื่อั้ัวแล้วหันปืนไปยั้นทาามที่ลูระสุนถูยิมา แ่็ไม่เห็นใร มาร์หันไปมอยอแแล้วพนัหน้ายอแและยูยอมที่ยืนอยู่็วิ่ออไปพร้อมลูน้อ มาร์้มมอแบมแบมที่นอนแน่นิ่ไปลับพื้นแล้วัวลนั่ เอื้อมมือไปผิเปลือาที่เบิว้าให้ปิล
"พี่ออโหสิ" มาร์บอออมาเบาๆ แล้วลุึ้นเ็บปืนอเ็บปืนแล้วเินไปประอแบอมที่นอนเอามือปิหู้วยวามลัวึ้นมาาพื้น
"มาร์" แบอมเรียื่ออมาร์ออมาเบาๆ แล้วสวมอมาร์ไว้แน่นน้ำาที่แหเไปแล้ว็พาันไหลลมาอีรั้
"อโทษนะแบอม อโทษ" มาร์ระิบบอแล้วูบลบนหน้าผาื้นแล้วปัฝุ่นามัวแบอมออ
"ทำไม้อเิอะไรแบบนี้ับู้วยว่ะ" แบอมบอเสียเบาอย่าอ่อนแรนแทบะไม่ยินไ้เสีย มาร์ระับอ้อมอนัเนให้แน่นึ้น
"ูมันสปร ฮึ"
"ไม่.. มึไม่สปร ูไม่สนับเรื่อที่เิึ้น ูอโทษที่ไม่เยปป้อมึไ้" แบอมเยหน้าึ้นมาเมื่อรู้สึถึหยน้ำบนหัว
"มึร้อไห้เหรอมาร์" มาร์ส่ายหน้าแล้วูบลลุ่มผมอแบอม
"ลับบ้านันนะ"
"อื้อ"
เมื่อไ้ยินำอบรับมาร์็้อนัวแบอมึ้นมาอุ้มนในท่าเ้าสาวไปยัรถเพื่อพาลับบ้าน แบอมุหน้าเ้าับแผลออมาร์แล้วหลับาล
อ้อมออมาร์อนนี้มันอุ่นมาเหลือเิน
Talk
แบมแบมายแล้วววว T^T ใร่าแบมแบม ไม่บอรออ่าน้วยนะ
หวัว่าะอบันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น