My love สตรรักสุดร้าย ปราบหัวใจนายมาดนิ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : 3กลับบ้าน

ฟวิ๊ว............... เงียบ ... มาก.... หลังจากที่อีตาเอจิเซ็น แจกลายเซ็นเสร็จแล้วทุกอย่างก็เงียบไปหมด  นะ....นี่เขา....เป็นนักกืฬาเทนนิสที่โด่งดังหรอเนี่ย  เป็นเด็กผู้ชายที่เด็กผู้หญิงอยากเป็นแฟนมากที่สุด..... แต่ฉันได้มาเป็นแฟน(หลอกๆ)ของเขา  แอร๊ยยยย ดีใจ >/////< เขินด้วย....
ฟึ่บ! O_O " อุ้ย!!! "  อยู่ๆก็มาตบไหล่ฉัน.....ตกใจหมดเลยอะไรอีกล่ะที่นี้ " เป็นอะไรของนายตกใจหมด "  ถามไปแบบนี้แหละว่ะ
" ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอว่าเป็นอะไร...ยืนตาเหลือกอยู่ได้ "  กรี๊ดดดดดด >o<  ฉันตาเหลืองหรอไม่ๆๆๆ  ฉันดูแย่มากไหม ฮือๆๆ น่าอายชะมัด
" พาฉันกลับบ้านได้ยังเนี่ย .... คอเริ่มแห้งแล้วด้วย "  ได้ทีทำบ่นนะย่ะ =.,= อืม....หิวน้ำเหมือนกันแหะ  โอ๊ะ! มีน้ำอัดลมนี่น่าไปหยอดเหรียญดีกว่าสักสองกระป๋อง ตึกๆๆๆ " นี่นายเอาด้วยไหม " ฉันถามพล่างหยอดเหรียญ เลือกรถน้ำอัดลมที่ต้องการ แก๊กๆๆ อ่า....ลงมาแล้วน้ำองุ่น.........
" นี่นายเอาอะไร...จะหยอดให้ " ลีลาอยู่ได้ไม่ตอบสักที " เอาแบบเธอ " แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง " โอเค " แก๊กๆๆ ชึบ! " อ่ะนี่ได้แล้ว " ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วยื่นให้อีตาเอจิเซ็น เรียวมะ  เปาะ!  เปาะ!  เราเปิดพร้อมกันแล้วก็ดื่มอย่างสดชื่น... " อ่า......สดชื่นจัง " อึกๆ  อร่อยด้วย ดื่มไปด้วย เดินไปด้วย...
เมี๊ยวๆๆ  อ่ะ! แมวที่ไหนเนี่ย ฉันกับเรียวมะ(เรียกเรียวมะ อิอิ) มองซ้าย มองขวาหาต้นเสียง " อ่ะ  เจอแล้ว "  เรียวมะ พูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ต้นไม้สูง...
โห...เจ้าเมี๊ยวมันขึ้นไปไดไงเนี่ย -_-^ แถวนี้ก็ปลอดคนอยู่ด้วย  คงต้องช่วยแล้วล่ะ " นี่...เรียวมะ นายเป็นนักกีฬาเทนนิส เพราะงั้นปีนขึ้นไปช่วยเจ้าเหมี๊ยวนั่นลงมา " ฮี่ๆๆ โยนให้เรียวมะไปเลย   " ทำไมเธอไม่เปียนเอง... " ถามมาได้นะย่ะถ้าปีนได้ปีนไปแล้ว  แต่วันนี้ฉันใส่กระโปร่งย่ะ
" นี่! จะบ้ารึไง ปีนน่ะปีนได้อยู่หรอก แต่วันนี้ฉันใส่กระโปร่งนะ นายอยากส่องกระโปร่งฉันหรือไงถึงจะให้ฉันปีนน่ะ "  พูดจบเขาก็ทำหน้าสงสัยแล้วมองดูร่างกายของฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า " ก็ได้ ฝากถือที " เขายื่นกระเป๋ามาให้ฉันแล้วปีนต้นไม้ ฉึบๆๆ ปีนเก่งเหมือนกันแหะ
" ระวังนะเดี๋ยวตก " .......
" เป็นห่วงฉันหรอ " อะไร คำพูดแบบนั้น รอยยิ้มกวนประสาทแบบนั้น  เขินเป็นนะย่ะ O/////O  " ก็...ห่วงทั้งคนทั้งแมวนั้นแหละ " กรี๊ดดดดดดดด
พูดอะไรออกไปเนี่ยยัยริวซากิ T^T พูดแบบไม่คิดตลอดเลย " โอย แมวมันดิ้น.... " ในที่สุดแมวก็ดิ้นออกจาก มือของเรียวมะในขณะที่อีกไม่กี่เมตรก็ถึงพื้นแล้วทำให้เขาเสียหลักและตกลงมา " ระ...ระวัง!!! "  " เฮ้ยยยย! "  ตุ้บ!!!  กรี๊ดดดด เขาตกลงมาบนตัวฉัน แล้วปากก็....ก็.....ชนกันเต็มๆ เขารีบลุกขึ้นแล้วดึงมือฉันขึ้นตาม   แต่ข้อเท้าฉันพลิก เพราะล้มเมื่อวานทำให้ฉันเสียหลักเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขาจนได้  โอย...เขินอ่ะ   มีน้ำหอมอ่อนๆจากตัวเขา  อยากอยู่แบบนี้จังเลย  แต่ไม่ได้นะ  พึ่งเจอกันยังไม่ถึงวันเลยมาคิดเรื่องบ้าๆ แล้ว " อ่อ....ปล่อยฉันได้ยัง "
" อะ.....อืม "  หน้าเขาแดงอ่ะ  หน้าเขาแดง แสดงว่าเขากำลังเขิน  น่ารักอ่ะ  แล้วนี่หน้าฉันแดงหรือเปล่า  หน้าร้อนฉ่าไปหมดเลย.......
" ไปกันเถอะ ใกล้ถึงแล้ว "  พูดจบฉันก็รีบเดินดุ่มๆ ไปทันที  โอย...หน้าร้อนไปหมดเลย........
     ติ๊ง....ต๊อง.....  ในที่สุดก็มาถึงบ้านอีตานี่จนได้ฉันกดกริ้งหน้าประตู แล้วก็มีคนเดินมาเปิด เอจิเซ็น นันจิโร่ นี่เอง " สวัสดีค่ะ "
" อ่อ...หวัดดี "  มารยาทแย่มากพูดไม่เพราะ  " อ่อ พาลูกชายคุณมาส่งน่ะค่ะ "  แล้วจะมาทำหน้าอึ้งทำไม ไม่เคยเจอกันหรือไงเนี่ย หรือว่าฉันมาผิดบ้าน   ไม่ผิดหรอก...เพราะฉันจำตาลุงนี่ได้ดีเลยล่ะ  ท่าทางกวนประสาทแบบนี้ใครจะจำไม่ได้ " เข้าไปสิ เรียวมะ " พูดพร้อมกับดันหลังเขาเข้าไป  " เรียวมะ แฟนแกหรอ? "  เอาอีกแล้ว....คราวนี้จะตอบว่าไงล่ะเรียวมะ " ถ้าใช่แล้วจะทำไมเล่า "  พูดเสร็จแต่ตัวเองดันพ่อเข้าบ้านแล้วหันมาพูดกับฉัน " แล้วเธอจะกลับยังไง "  เป็นห่วงหรอ  กรี๊ดดด  ไม่ใช่  " ก็เดินกลับ "  คงเหาะกลับมั้งถามได้ " บ้านเธออยู่ไหน " อะ....อ่า  บอกไงดีล่ะ " ก็อยู่แถวๆ เนี๊ย แหละ เดินไปสักพักก็ถึง "  " ให้ไปส่งไหม "  จะไปส่งหรอ...อยากให้ไปอยู่หรอกนะ แต่ไม่ดีกว่า " ไม่เป็นไร กลับเข้าบ้านนายเถอะ "  แล้วเรียวมะ ก็เดินเขาไป แล้วหันมาปิดประตูรั้ว ก่อนจะปิดมันหมดเขาก็บอกว่า " เดินดีๆนะ เป็นห่วง " แอร๊ยยยยย เขินอ่ะ บ้าๆๆๆ
" อะ...อืม บาย "  " บาย " แล้วเรียวมะก็ปิดประตู้รั้วเข้าบ้านไป  ฉันก็เดินกลับไปจนถึงบ้าน แค่ไปส่งเรียวมะเฉยๆ  ทำไมมันนานจังนะ แล้วเรียวมะก็ยังมาบอกเป็นห่วงอีกอ่ะ  แอร๊ยยยย  เขิน >/////<