คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ยากจะเอ่ย [2/2]
“็เราไม่ไ้สนิทันนานั้น” พะพายพูเสียเรียบ
สายน้ำถึับผะับำอบอพะพาย
หมวสาวมีท่าทีเลิ่ลั่อีรั้ แ่ยัไม่ยอมแพ้ที่ะุยับเ้าอบ้าน
“เป็นอะไรหรือเปล่า
พี่ทำให้โรธเหรอ” สายน้ำถาม เพราะท่าทีที่เปลี่ยนไปอพะพาย ทำให้หมวสาวรู้สึไม่สบายใแปลๆ
“เปล่า่ะ” พะพายอบ้มหน้ามอพื้น
สายน้ำ้อมอพะพาย้วยสายารุ่นิ
“พาย...
พี่ไม่รู้ว่าเราโรธอะไรพี่นะ แ่อย่าน้อยบอพี่หน่อยไ้ไหม
ว่าทำไมเราถึิว่าพี่ะไม่้อารเรา”
น้ำเสียอบอุ่นับท่าทาที่อ่อนโยนอหมวสาว
ทำให้บ่อน้ำาอพะพายเอ่อลอึ้นนเ็มทั้สอเบ้า เ้าอบ้านเยหน้ามอสายน้ำ่อนะปล่อยโฮ่อหน้าอีฝ่าย
“็ุมีแฟนแล้วนี่นา” พะพายพูเสียสั่นเรือ
“แฟน? ใร...
พี่เนี่ยนะมีแฟน!”
พะพายพยัหน้ารัว
“เี๋ยวๆ หยุฟูมฟาย
มาุยัน่อน” สายน้ำึัวพะพายให้หันมาเผิหน้า
“พี่ยัไม่มีแฟนนะ
เราไปไ้่าวนี้มาาไหน”
พะพายเ็น้ำาที่ไหลลมาอาบสอแ้ม
“อนที่ันไปที่บ้านุ
มีผู้หินหนึ่บอว่าเป็นเมียุ เาบอให้ันเลิยุ่ับุ”
สายน้ำพยายามระลึ
ว่าผู้หิที่พะพายพูถึเป็นใร
“ผู้หิผอมๆ
ผมสีทอ หน้าเล็ๆหน่อยใ่ไหม”
พะพายพยัหน้ารับ
“พี่สาวพี่เอ” สายน้ำอบ้วยใบหน้าเบื่อสุี
เ้าอบ้านหยุสะอื้น
แ่ยัไม่ล้าเยหน้าึ้นมออีฝ่าย แ่ถ้าผู้หินนั้นเป็นพี่สายน้ำริ
แล้วทำไม้อพูแบบนั้นับเธอ้วย
“เื่อไ้เหรอะ” พะพายพูพึมพำ
“แล้วทำไมะเื่อไม่ไ้ล่ะ ยัยนั่นอบทำแบบนี้ลอแหละ”
“ุอาะโห็ไ้”
“ถ้าไม่เื่อะไปถามพร้อมันไหมล่ะ” สายน้ำถามทำหน้าท้าทาย
พะพายนิ่เียบไม่พูอะไรออไป
สายน้ำเลยไ้ใระแะให่
“หึพี่อะิ...
อบพี่ใ่ไหมล่ะ”
“...”
“น่ารัเหมือนันนะเรา”
“เี๋ยวไปเอาแมวมาให้นะะ” พะพายวิ่หายเ้าไปในบ้าน
สายน้ำมอามแผ่นหลัออีฝ่าย
่อนะเผลออมยิ้มให้ับท่าทาน่ารัอพะพาย
เ้าอบ้านวิ่ลับมา
พร้อมับหิ้วเ้าโทนี่ออมา้วย พะพายยื่นเ้าแมวอ้วนืนให้สายน้ำ
่อนะลอบมอหน้าหมวสาว
“ไอ้อ้วน! แล้าียัไ
ถึปล่อยให้ันอยู่บ้านนเียว”
“อโทษ้วยนะะ”
“เรื่ออะไระ
เรื่อแมว หรือว่าเรื่อที่เ้าใพี่ผิ” สายน้ำถามทำหน้าวน
พะพายไม่พูอะไร
แ่ยอมเยหน้ามอหมวสาว
“น่าสสารัวเอัเลย
เ็บแน็ไม่มีนูแล แถมยัมีนใส่ร้ายอี”
“...”
“แ่ถ้านแถวนี้ยอมรับว่าอบพี่
พี่็อาะรู้สึีึ้นมาบ้า็ไ้”
พะพาย้มหน้าไม่ล้าสบานอบแล้
หัวใอหิสาวเ้นรัวและแร นลัวว่ามันะหลุออมาาอ
เธอะแสออมาเินไป นทำให้อีฝ่ายรู้ถึวามในใ แ่ไหนๆ็ไ้โอาสแล้ว
และสายน้ำ็ูเหมือนะอบเธอเ่นัน ถ้าอย่านั้น...
“ะ”
สายน้ำพยายามเอียหูฟั
ำที่หลุออมาาริมฝีปาอวบอิ่ม
พะพายำลัรวบรวมวามล้า และพยายามะเปล่เสียออมา
“ะ...” พะพายพยายามพู
ใบหน้าที่แ่ำับน้ำเสียที่เบานแทบไม่ไ้ยิน
ทำให้สายน้ำรู้สึลุ้นว่าอนที่รับาละออสลาินแบ่
“อบเหรอ...
ะพูว่าอบใ่ไหม” สายน้ำถาม
“ะ”
“ะ อบ” สายน้ำยัพูนำอีฝ่าย
พะพายเม้มปาพร้อมับำมือนแน่น
อย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน หิสาวสูลมหายใเ้า ่อนะระบายมันออ
เหมือนรวบรวมวามล้า เ้าอบ้านเยหน้าึ้นมอสบาสายน้ำเป็นรั้แร
และวาอหล่อน็เ็มไป้วยน้ำาที่เอ่อลอออมาเ็มทั้สอเบ้า
“อบนะะ” พะพายพูออมา้วยน้ำเสียที่ัฟัั
แ่นทีู่ะโล่อ
เห็นะเป็นหมวสายน้ำมาว่า หมวสาววาแมวลับพื้น ่อนะยมือึ้นลูบหัวอีฝ่าย
“ทำไ้ีมา”
“ันอบุมาเลย่ะ” พะพายพูย้ำ
“ไ้ยินแล้ว”
สายน้ำประอใบหน้าออีนเอาไว้ ่อนะเลื่อนใบหน้าอัวเอเ้าไปใล้ วาลมโอพะพายปิลโยธรรมาิ เพื่อเรียมรอรับประสบาร์ใหม่
ริมฝีปาอวบอิ่มอพะพายถูทาบทับ หล่อนสัมผัสไ้ถึวามนุ่มละมุนาริมฝีปาออีฝ่าย เสียหัวใที่ัระรัวั่ลอุ ทำให้สมออหิสาวมึนเบลอนแทบะยืนไม่ไหว
“นุ่มั” พะพายเผลอพึมพำ
“มีอย่าอื่นที่นุ่มว่านี้อีนะ”
บบท
l
l
v
ความคิดเห็น