ขอนอกเรื่องนิดหน่อย : เน็ตมีปัญหา ช่องเม้นพิมพ์ไม่ได้ครับ ไว้พรุ่งนี้จะมากรอกแบบฟร์อมรับคำวิจารณ์นะครับ

คราวนี้ผมจะมาวิจารณ์งานวิจารณ์ของแฟรี่เทลกันบ้าง

ผมจะหยิบยกมาแค่บางส่วนเท่านั้นนะครับ เพราะแฟรี่เทลวิจารณ์งานมาเยอะพอสมควร คงมีแนวทางในการวิจารณ์ของตัวเองที่ผมไม่ควรไปก้าวก่าย

อย่างที่แฟรี่เทลบอก... มันเป็นความคิดเห็นหนึ่งของคนๆ หนึ่งเท่านั้น เพราะฉะนั้น แฟรี่เทลเห็นชอบด้วยหรือไม่ นั่นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแฟรี่เทลเองครับ

อันดับแรกเลยนะครับ
ข้อมูลเบื้องต้น... ในส่วนนี้ผมขอบอกเลยว่า... ไม่จำเป็นที่ผู้เขียนจะเอาคาแร็กเตอร์ตัวละครมาไว้ในหน้าแรก(ข้อมูลเบื้องต้น) เพราะบางท่านอาจจะใส่แค่เกริ่นเรื่อง แล้วนำคาแร็กเตอร์ตัวละครลงในตอนใหม่ เพราะมันอาจจะยาวจนเกินไป
เพราะฉะนั้น แฟรี่เทลต้องเปิดอ่านตั้งแต่ตอนแรกของเรื่องนะครับ

และที่สำคัญ คาแรกเตอร์ตัวละคร มีรูป มีชื่อ มีนิสัยอีกนิดหน่อย หรือจะไม่มีเลยก็ได้
หรือ... จะไม่เขียนคาแร็กเตอร์ตัวละครเลยก็ไม่มีปัญหาครับ เพราะนักเขียนที่ดีควรทำให้คนอ่านจดจำตัวละคร และจินตนาการคาแรกเตอร์และรูปร่างหน้าตาของตัวละครนั้นๆ ได้จากเนื้อเรื่อง ผมจึงเห็นว่าไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะไปวิจารณ์ตรงส่วนนี้

หรือถ้าหากจะวิจารณ์ ก็วิจารณ์คนที่เอาคาแรกเตอร์ตัวละครและรูป มาแปะดีกว่านะ อาจจะดูว่านักเขียนท่านนั้นได้สปอยเรื่องลงในแนะนำตัวละครหรือไม่ หรือรูปที่เอามาไม่เหมาะกับคาแรกเตอร์ที่วางไว้... ทำนองนี้ครับ

อันดับสองคือ แฟรี่เทลจะวิจารณ์นิยายเรื่องหนึ่งๆ โดยอ่านแค่บทนำหรือบทแรกอีกนิดหน่อยไม่ได้หรอกนะครับ เพราะจะวิจารณ์ได้ไม่ครอบคลุม และอาจจะเจอแค่จุดด้อย, จุดเด่น เพียงส่วนเดียว ถึงจะช้าแค่ไหน คนเขียนก็รอได้ครับ งานวิจารณ์มีคุณภาพ ก็ดีกว่าวิจารณ์แบบผ่านๆ นะ

ขอชมในส่วนที่แฟรี่เทลรู้จักหยิบยกทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะนอกจากจะช่วยชี้ข้อบกพร่องแล้ว ยังช่วยให้นักเขียนมีกำลังใจในการเขียนมากขึ้น

ในงานวิจารณ์ของผม ผมมีความเห็นตรงกับแฟรี่เทลในหลายส่วนครับ และถือว่าช่วยชี้ข้อบกพร่องและเป็นคำแนะนำที่ดีสำหรับผมครับ

ปล. ในส่วนของคำวิบัติ เป็นเรื่องดีมากที่แนะนำมา แต่หากไม่นำไปใช้ในท้องเรื่อง แฟรี่เทลก็ไม่ควรไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของนักเขียนนะครับ เพราะเขาอาจจะแค่คุยเล่นกับคนอ่านเท่านั้น

ในส่วนของตัวผมคิดว่าการใช้คำวิบัติ เป็นสิ่งที่แย่มาก เพราะทำให้งงพอสมควรโดยเฉพาะเวลาเสวนากับเพื่อนๆ ทาง msn แต่ผมขอสารภาพว่าติดคำว่า เด่ว จริงๆ เนื่องจาก เดี๋ยว มันออกจะพิมพ์ยากสักเล็กน้อย แต่ขอยืนยันว่าผมไม่เอาไปใช้กับงานเขียนแน่นอนครับ

สุดท้าย ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ครับ พอใจมากครับ

เคยอ่านทุกเรื่องของไรท์เตอร์มาแล้วครับ และพูดได้เต็มปากว่าชอบมาก ชอบทุกเรื่อง (แล้วแนวเศร้านี่ เล่นเอาเสียสุขภาพจิตไปเลย เศร้าจริง อินจริง อะไรจริง ฮ่าๆ) เรื่องนี้น่ารักมากครับ เท่าที่อ่านมาเรื่องนี้ออกจะแหวกแนวจากที่ไรท์เคยเขียน แต่ขอบอกว่า ชอบมากกกกๆ จริงๆ ภาษาอ่านง่าย สละสลวย ไม่เยอะไป หรือน้อยไป บรรยายไม่น่าเบื่ออะครับ ยังไงก็คอยๆ มาอัพไวๆ นะคับ อย่าทรมานใจคนอ่านแบบนี้ นี้ นี้ นี้....
ปล. เรื่อง Sins : Wrath (Yaoi) จะไม่อัพแล้วเหรอ เสียใจ T^T

ขอกล่าวถึงชื่อเรื่อง การดำเนินเรื่อง และการบรรยาย แค่สามอย่างนะครับ เพราะ
ประสบการณ์การอ่าน เขียน และวิจารณ์ของพี่ ผมเทียบไม่ติดหรอกครับ แต่อันนี้แค่ช่วยเสนอความคิดเห็น

อย่างแรกเลยคือชื่อเรื่อง เหมาะกับเนื้อเรื่องดีครับ แต่อาจเกลาภาษาให้ดูน่าสนใจขึ้นอีกหน่อย
เพื่อให้ความคิดกว้างขึ้น พี่สาวก็อย่ายึดติดกับคำว่าตราประทับมากเลยครับ เพราะพายว่า ที่ชื่อเรื่องของพี่น่าสนใจแต่ความรู้สึกมันยังไม่ถึงที่สุด อาจจะเพราะพี่ยึดติดกับคำนั้นมากไป และเนื่องจากพี่เป็นคนวางเรื่อง ดังนั้นพายจึงไม่ขอก้าวก่ายออกความเห็นเพิ่มเติม ^^

อย่างที่สอง การดำเนินเรื่อง พายว่ามันฉุกละหุกจังเลยครับ ไปนู่นมานี่ออกนั่น และบึ้ม! บทที่ 4 ก็ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ถ้าพี่จะจบภาค 1 ในบทที่ 5 พายจะไม่แปลกใจเลย

อย่างสุดท้าย การบรรยายและการใช้ภาษา โดยภาพรวมถือว่าดีเยี่ยมครับ
แต่พายขอติงนิดหนึ่ง
ในบทแรก โดมินิก หมดสติไปอย่างปุบปับมากครับ คนอ่านควรจะเครียดไปกับเนื้อเรื่อง แต่พายอ่านแล้วกลับขำ เพราะโดมินิกกำลังวิเคราะห์ว่าตัวเองเจ็บสาหัสตรงส่วนไหน พอเสร็จแล้วก็สลบไป มันเหมือนกับว่า โดมินิกรู้ล่วงหน้าว่าตัวเองจะสลบ แล้วบอกว่าขอสลบก่อนนะ จากนั้นก็จากไปตามเห็นสมควร (อาเมน)

การที่พี่ตัดบทตัวละครนั้นๆ โดยการให้เขาเป็นลม สลบ ตาย ไม่ก็หายไปเลย(ในแต่ละฉาก) เพื่อให้สะดวกต่อการบรรยายมันไม่ผิดนะครับ แต่ก็ไม่ควรปุบปับจนเกินไป

และบทแรกเช่นกัน (ถ้าจำไม่ผิด) คือฉากแรกเครียดมากครับ สตรีศักสิทธิ์เปิดตัวอย่างสง่าผ่าเผย แล้วจู่ๆ ก็เหมือนจะจูนสมองไม่ทัน กลายเป็นเด็กสามขวบเสียงั้น คือฉากนั้น จากตอนแรกเครียด(กับการประชุม) แล้วเริ่มเศร้า(เพราะโดเมนิกโดนทำร้าย) เปลี่ยนเป็นเริ่มปญอ. (เนื่องจากสตรีศักดิ์สิทธิ์ขอตัวตลกเป็นคนรัก) แล้วก็โรแมนซ์(เริ่มติดเรทนิดๆ) อารมณ์เปลี่ยนเร็วจนตามไม่ทันครับ และจากบทนั้น คำว่า ค่ะ ที่สตรีสูงศักดิ์ใช้ในช่วงแรก ดูขัดกับบทพูดของเธอมากครับ (เพราะสูงศักดิ์ แต่ดันพูด ค่ะ เหมือนนอบน้อมให้กับคนที่อยู่ขั้นต่ำกว่า คล้ายๆ พระราชาพูดคำว่า พะยาค่ะ เลยครับ) แต่พอมาช่วงหลัง คำลงท้ายว่า ค่ะ ดูเหมาะสมมากๆ ครับ

แล้วก็ในบทที่ 3 การบรรยาย>> ฟันสู่จุดตายโดยไม่อ้อมค้อม

อ้อมค้อมเหมาะกับการใช้อธิบายคำพูดมากกว่านะครับ เช่น พูดโดยไม่อ้อมค้อม
แต่สำหรับการกระทำ พายว่าเปลี่ยนเป็น ฟันสู่จุดตายอย่างไม่ลังเล ,ไม่ต้องคิด , ไม่เสียเวลาคิด , ไม่ยั้งมือ
ทำนองนี้ดีกว่านะครับ

บทนี้พายประทับใจฉากจบของตอนรองสุดท้ายมากเลยครับ

ในนรกบนดินที่เต็มไปด้วยซากศพ ท่ามกลางทะเลเพลิง ปีศาจรูปงาม... แล้วเดินจากไป

ชอบมากกก ครับ ถ้าเปลี่ยนไปอยู่ตอนท้ายสุด พายว่าเป็นการจบบทที่ 3 ได้อย่างเพอร์เเฟ็ก น่าประทับใจสุดๆ ครับ

รูปประโยคงดงามแล้ว แต่ถ้าหากลองสลับกันดู มันจะดูเป็นประโยคที่สมบูรณ์ขึ้นนะครับ

ให้เอาประโยคที่ 2 มาไว้ในประโยคแรก
เป็น... ท่ามกลางทะเลเพลิงในนรกบนดินที่เต็มไปด้วยซากศพ ปีศาจรูปงาม...
เพราะคำว่าในจะช่วยเชื่อมประโยคให้ประติบประต่อกันครับ
แม้ว่าใช้บุพบทคำว่า ใน จะผิดไปหน่อยก็ตาม แต่ถ้าหากใช้คำว่า บน ก็จะกลายเป็นคำซ้ำ สรุป แบบนี้เพอร์เฟ็กแล้วครับ

และอีกเรื่องหนึ่ง การใช้ตัวเลขในงานเขียนจำพวกนี้ พายว่าใช้เป็นคำอ่านดีกว่านะครับ เพราะมันดูไม่เหมาะสมเท่าที่ควร

พายคิดว่าจุดเด่นของเรื่องนี้คือส่วนของเนื้อเรื่องนะครับ มันหยดเลยครับ น่าติดตามมากมาย

ผมจะคอยให้กำลังใจ และติดตามงานเขียนของพี่สาวนะครับ
ขอให้เรื่องนี้จบลงด้วยดีนะครับ (อาเมน)