นิยายเรื่องนี้ ตอนเเรกฉันก็ไม่คิดจะอ่านหรอกนะคะ เพราะแอบไปอ่านตอนจบมาเเล้ว ตัวเอกของเรื่องตาย เศร้ามาก ยอมรับไม่ได้เท่าไรที่ตัวเอกจะต้องตาย เเต่ไม่รู้เพราะว่าง เหงา เศร้าอะไร จึงนึกครึ้ม อ่านขึ้นมาจนไม่ได้หลับได้นอนมาสองวัน ยอมรับว่าเศร้าและแอบเสียน้ำตาล ให้กับหลายตอนเลย มันบีบหัวใจจริงๆ

อ่านตอนที่รักกันดีๆ คิดว่ามันเลี่ยนไปไหม เเต่อ่านไปเรื่อยๆก็อยากจะเปลี่ยนคำพูดว่ามันจะเศร้าไปไหนนนน ซายุตายเพราะรัก จุนก็ฝังตัวเองอยู่เเต่ในความเเค้น กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเเล้ว

นิยายเรื่องนี้เเต่งได้ดี วางโครงเรื่อง เเละแทรกข้อคิดดีๆไว้มากมาย
ขอบคุณข้าวปั้นนะที่เเต่นิยายดีๆ เรื่องนี้ไว้ มันทำให้เรามองโลกได้ชัดเจนเชี่ยวละ :)

ชอบข้อความนี้มากเลย
"ความรักก็เหมือนน้ำผึ้ง
จิบเเต่น้อยก็หวานลิ้น
กินมากไปก็เจ็บคอ
อย่าหลงใหลมากมาย
เเต่ก็อย่าทอดทิ้งมันเสียหมด
พอให้รู้รสว่ามันหวาน
แล้วอยู่กับมันด้วยความจริง
ไม่ใช่ความฝัน
ความรักก็ไม่มีวันทำร้ายพี่ได้หรอก"

รักเเละขอบคุณจริงๆจ้าา