ตอนที่ 5 : Fic Detective Conan: Our first Christmas 2019
Fic Detective Conan: Our first Christmas 2019
Pairing: Okiya Subaru X Amuro Tooru
Theme: Christmas Day 2019
Rate: PG
Warning: อาจจะ ooc หน่อยน๊า หรือเป็นประจำอยู่แล้ว
วันคริสต์มาส วนกลับมาอีกครั้ง วันที่ผู้คนได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ยิ้มแย้มแจ่มใส บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น รวมทั้งเขาด้วย
เมื่อวานวันคริสต์มาสอีฟ สึบารุตัดสินใจจะขออามุโร่คุงเป็นคนรัก อันที่จริง สึบารุอยากจะทำให้บรรยากาศมีความโรแมนติกมากกว่านี้ โดยพาไปนั่งดินเนอร์ชมวิวบนดาดฟ้าของตึกที่สูงที่สุด จากนั้นก็มีเครื่องบินบินผ่านพร้อมกับข้อความขอเป็นคนรักให้อามุโร่คุงได้เห็น แต่เขาก็เปลี่ยนใจ ไว้ทำตอนขออีกฝ่ายแต่งงานดีกว่า เพราะฉะนั้นเขาเลยขอแบบเรียบง่าย โดยการพาอามุโร่คุงไปที่ต้นคริสต์มาสกลางเมืองสถานที่ ๆ พวกเขาสองคนมาด้วยกันในปีที่แล้ว ตอนนั้นเป็นแค่คนรู้จัก แต่ในปีนี้พวกเราจะต้องเป็นมากกว่านั้น
แล้วเขาก็ขออามุโร่คุงเป็นคนรักตรงใต้ต้นคริสต์มาสนั้น ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปมา เขาไม่รู้สึกถึงคนอื่นเลย เขารู้สึกว่ามีแค่สึบารุกับอามุโร่คุงแค่สองคนบนโลกใบนี้เท่านั้น
ตอนแรกอามุโร่คุงไม่มีท่าทีอะไรกลับมาเลย สึบารุคิดว่าคงจะอกหักซะแล้ว แต่อามุโร่คุงกลับยิ้มออกมา แล้วตอบว่า “ตกลงครับ”
สึบารุน้ำตาไหลด้วยความดีใจ ก่อนจะตรงเข้าไปกอดอามุโร่คุง อีกฝ่ายกอดรับอย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณครับ” สึบารุปาดน้ำตา แล้วกอดอามุโร่คุงอย่างแนบแน่น
“ถ้างั้นพรุ่งนี้วันคริสต์มาสก็จะเป็นวันคริสต์มาสแรกของเรานะครับ”
“ใช่ครับ”
“เอ่อ..อามุโร่คุง ผมขอเรียกคุณแบบนี้ได้ไหมครับ?”
“ได้ครับ งั้นผมขอเรียกว่าคุณสึบารุนะครับ”
“ได้ครับ”
หลังจากอยู่ด้วยกันอีกสักพัก พวกเราก็แยกย้ายกัน เพราะอามุโร่คุงพรุ่งนี้ต้องเปิดร้านปัวโรต์แต่เช้า ได้แต่บอกราตรีสวัสดิ์ก่อนขึ้นรถไฟกลับบ้าน
รุ่งขึ้นสึบารุไปนั่งรออามุโร่คุงที่ร้านปัวโรต์เหมือนเดิม ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันคริสต์มาส ร้านปัวโรต์ก็ยังคงเปิดเช่นเดิม จึงมีลูกค้าเข้ามาในร้านมากมายกว่าปกติ
สึบารุนั่งจิบกาแฟเอสเพรสโซและสั่งแซนด์วิชแฮมมากิน พลางมองอามุโร่คุงทำอาหารด้วยรอยยิ้ม ทักทายลูกค้าทุกคนอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย น่าเสียดายที่อีกฝ่ายแทบจะไม่มีเหงื่อออกเลย เขาล่ะอยากจะไปเช็ดเหงื่อให้ใจจะขาด
เมื่อใกล้ถึงเวลาปิดร้าน สึบารุก็เช็คบิลและออกไปรออามุโร่คุงนอกร้านเหมือนเดิม ระหว่างที่รอร้านปิด เขาก็นึกย้อนไปถึงวันแรกที่ได้เจออีกฝ่ายว่าเขาจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
ผ่านไปไม่นานอามุโร่คุงก็เดินยิ้มออกมาเจอเขา สึบารุยิ้มให้ ก่อนที่จะอามุโร่คุงจะทักขึ้น
“รอนานไหมครับ?”
“ไม่นานครับ” ให้รอทั้งชีวิตก็รอได้เสมอ ประโยคหลังเขาเก็บไว้ในใจ
“เหมือนวันแรกที่เราเจอกันเลยนะครับ วันนั้นคุณสึบารุก็มายืนรอผมอยู่ตรงนี้” อามุโร่คุงพูดขึ้นมา
“ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ยังเหมือนเดิมไงครับ และอามุโร่คุงก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลยครับ” สึบารุยิ้มให้อามุโร่คุง
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ คุณสึบารุก็น่ารักเหมือนกันครับ” อามุโร่คุงชมเขากลับ
“น่ารักยังไงหรอครับ” สึบารุถามด้วยความสงสัย
“ก็คุณสึบารุมานั่งเฝ้ารอผมที่ร้านทุกวัน แถมหันไปทางคุณทีไร ก็มีรอยยิ้มให้ผมตลอด ทำให้ผมมีกำลังใจในการทำงานทุกวันเลยครับ” อามุโร่คุงเอามือเกาแก้มเขินๆ
พอได้ยินอามุโร่คุงพูดออกมาแบบนั้น สึบารุก็ใจเต้นรัว แสดงว่าอีกฝ่ายก็คิดแบบเดียวกับเขามานานแล้ว
“ผมขอเป็นกำลังใจพร้อมรอยยิ้มให้กับอามุโร่คุงตลอดไปเลยครับ” สึบารุพูดด้วยน้ำเสียงที่ระงับความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่
“แน่นอนครับ”
“อามุโร่คุงก็จะเป็นรอยยิ้มให้ผมเหมือนกันนะครับ ทำให้ผมรู้ความหมายของการมีชีวิตอยู่”
“ครับผม”
ต่างฝ่ายต่างเขินกันและกัน
จนกระทั่งอามุโร่คุงชวนไปดูงานวันคริสต์มาสในเมือง สึบารุพยักหน้าด้วยความเปี่ยมสุข
ทั้งสองคนเริ่มออกเดินทางไปข้างหน้าพร้อมกัน ด้วยสายใยบางๆที่เริ่มถักทอขึ้นตั้งแต่บัดนี้ไป
-------------------------------------------
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
