คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF]My Valentine
" พี่ชาย จุงกี้นอนด้วยคนได้เป่า? " เสียงหวานใสเพราะจับใจจากน้องชายตัวเล็กที่หอบหมอบผ้าห่มมาเคาะประตูถึงหน้าห้องทำเอาคนเปิดประตูอดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้
" ได้สิครับ มาพี่ชายช่วยถือนะ " ยูชอนส่งมือไปรับเอาผ้านวมผืมฟูฟ่องที่ร่างบางเดินลากมาจนถึงหน้าห้องเค้า
เมื่อได้รับอนุญาติเจ้าตัวเล็กก็พุ่งไปที่เตียงทันที ด้วยง่วงงุนเต็มที
" ทำไมถึงมานอนห้องพี่ล่ะครับตัวเล็ก? " เสียงทุ้มนุ่มถามพลางประคองผู้เป็นน้องที่กำลังปีนขึ้นเตียง
" ก็พี่ชายไม่กลับบ้านตั้งหลายวัน แจจุงคิดถึงนี่ " บอกหลังจากเข้าไปยึดครองพื้นที่บนเตียงได้เป็นที่เรียบร้อย
ร่างสูงคลี่ยิ้ม พลางทอดมองใบหน้าน่ารักของน้องชาย แจจุงตัวเล็ก ผิวขาวบริสุทธิ์ ผมดำเป็นเงาสลวย ตากลมโตบ๊องแบ๊วเหมือนตุ๊กตาทำให้เค้าทั้งรักทั้งหวงน้องชายเอามากๆ.. จนเกินคำว่าพี่ชายไปไกล
" พี่ยูชอน รีบมานอนสิฮะ ยืนยิ้มอยู่นั่นล่ะ " ว่าแล้วเจ้าเล็กก็ตบพื้นที่เตียงข้างๆ ตัวเองดัง ปุๆ
ยูชอนได้แต่หัวเราะในที่ตัวเองยืนยิ้มจนน้องชายจับได้ ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ตามคำสั่ง
อ้อมกอดอุ่นบรรจงคว้าคนตัวเล็กกว่ามาไว้แนบอก แจจุงหัวเราะคิกคักชอบใจที่ถูกกอด เพราะอ้อมกอดของพี่ชายนั้นทั้งอบอุ่น อ่อนโยน อย่างที่ไม่มีใครเทียบได้
" ตัวผอมจังเลย กินอะไรบ้างรึเปล่าเนี่ย จุงกี้? " เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามมือฝ่ามือแกร่งเอื้อมไปเกี่ยวที่เอวคอดแล้วพบว่ามันเล็กจนน่าแปลกใจสำหรับเด็กวัยกำลังโตแบบแจจุง
" กินสิฮะ กินเยอะด้วย ถึงได้แก้มยุ้ยแบบเนี่ย " บอกพลางดึงแก้มยื่นๆ ของตัวเอง ที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะชอบเท่าไร เพราะรู้สึกว่ามันทำให้ดูหน้าบานยังไงก็ไม่รู้ แต่เค้าชอบทำอาหารนี่นา ก็เลยชอบกินไปด้วย เข้าทำนองทำเอง กินเองนั่นล่ะ
ยูชอนเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มขาวมั่ง " ผิวนิ่มจังเลย เป็นเด็กผู้ชายจริงๆ รึเปล่าเนี่ย? " หน้าหล่อฉายแววฉงน น้องชายเค้ามีผิวที่ขาวอมชมพูบอบบางเหมือนผู้หญิง แต่ไม่คิดว่าจะนิ่มขนาดนี้ อาจจะเพราะเค้ามัวแต่ทำงานเลยไม่ได้สนใจเจ้าตัวเล็กเท่าที่ควร ไม่รู้ว่าโตเป็นสาวสวย(?)ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
" เง้อ~ ก็ต้องเป็นผู้ชายสิ แจจุงหล่อจะตาย วันนี้ยังมีคนมาสารภาพรักเลย " เจ้าตัวเล็กรีบกล่าวอวดอ้างสรรพคุณ
" ใคร? " น้ำเสียงที่ถามนั้นห้วนสั้น และฉายแววไม่พอใจ แต่แจจุงคงไม่ทันสังเกตเห็นรู้แต่อ้อมกอดของพี่ชายอยู่ๆ ก็แน่นขึ้นซะเฉยๆ
" ชื่อซีวอนฮะ เป็นเพื่อนร่วมชั้น " เสียงหวานกล่าวแล้วซุกหน้ากับอกกว้าง
" ผู้ชาย? "
" ฮะ แสดงว่าแจจุงต้องหล่อมากๆ ใช่มั๊ยล่ะถึงมีผู้ชายด้วยกันมาชอบ ^^ " วันนี้มันวาเลนไทน์นี่นะ มิน่าล่ะถึงมีคนมาสารภาพรักกับเจ้าตัวเล็กของเค้า แถมยังเป็นไอ้หนุ่มที่ไหนไม่รู้อีก ปาร์ค หงุดหงิดฟระ
" แล้วตอบเค้าไปว่ายังไง? "
" แจจุงยังไม่ทันตอบเลย แต่ซีวอนบอกว่าขอหอมไว้เป็นมัดจำก่อน "
" เห้ย!!!! "
" พี่ชาย อย่าพึ่งตกใจสิ ยังเล่าไม่จบเลย " เจ้าตัวเล็กรีบเล่าต่อ เพราะเห็นพี่ชายทำท่าจะพูดแทรก " แต่ว่านะแจจุงบอกว่าไม่ได้ แล้วซีวอนก็จะหอมอยู่ที่ ยุนโฮก็เลยมาดึงซีวอนออกไปอ่ะ ^^ "
" ยุนโฮนี่ใคร? " ตัวละครใหม่อีกละ คุณชายปาร์คล่ะปวดหัว
" เป็นเพื่อนสนิทแจจุงเองฮะ เค้าคอยช่วยแจจุงตลอดเลยล่ะ วันนี้ก็เดินมาส่งที่รถด้วยล่ะ " ร่างบางบอกพลางยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงเพื่อนสนิท ที่คอยช่วยเค้าเสมอๆ
" เหอะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ " ปาร์ค ยูชอน นั่งเทียนเห็นภาพทันทีว่าเจ้าคนชื่อยุนโฮนี่ต้องคิดอะไรเกินเลยกับน้องชายที่แสนน่ารักของเค้าแน่นอน
" พี่ชายว่าอะไรนะฮะ? "
" เปล่าๆ เอาเป็นว่าแจจุงต้องห้ามให้ใครหอมนะ ห้ามให้ใครกอดด้วย ยกเว้นพี่เข้าใจมั๊ย? " เสียงทุ้มบอกเนิบๆ ตามสไตล์เวลาจะสอนน้อง
" อ๋อ ได้ฮะ " คนตัวเล็กตบปากรับคำ " พี่ชายตอนนี้จุงกี้ง่วงแล้ว ขอนอนก่อนนะฮะ ขี้เกียจคุยแล้ว ราตรีสวัสดิ์ฮะ " บอกพลางยื่นหน้าไปหอมแก้มสากเบาๆ
ยูชอนก้มลงกดจมูกลงบนผิวแก้มหอมกรุ่น ก่อนจะจูบเบาๆ ที่หน้าผากสวย " ราตรีสวัสดิ์ เจ้าหญิงตัวน้อยของพี่ " ตาคมมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างน่ารัก ไม่อยากให้แจจุงโตไปกว่านี้เลย อยากให้เป็นเด็กอย่างนี้ตลอดไป เพราะกลัวว่าวันหนึ่งจะมีคนมาพรากน้องชายที่เค้ารักสุดหัวใจคนนี้ไป
รู้มั๊ยแจจุง? ทุกวันที่ได้อยู่กับน้อง
มันก็เป็นวาเลนไทน์สำหรับพี่ทุกวันนั่นล่ะ
.............................................................................................................................................................................................................
สั้นๆ เลี่ยนๆ สำหรับโรคโซลเมทที่กำเริบของเรา
ต้องระบายออกก่อน เด๋วมันเพ่นพ่านในฟิคมากไปจากยุนแจ จะกลายเป็นชอนแจอ่ะ - -*
ความคิดเห็น