คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9
Change ตอนที่ 9
NC จาร์ค.. แประเมล์ <3
#เปลี่ยนมน
มาร์คเดินเซ็งๆ ไปกลางฟลอร์เต้นรำแล้วเริ่มโยกซ้ายโยกขวาแก้เซ็งไปตามเรื่อง และเมื่อดาวเด่นของร้านออกมาวาดลวดลาย หนุ่มๆ จึงเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้ แต่ละคนเริ่มออกมาแสดงท่าทีว่าต้องการเลี้ยงเหล้าคนสวยตรงหน้ามากแค่ไหน แต่คนที่ได้เข้าใกล้ชิดที่สุดคงจะเป็นหนุ่มหล่อหน้าเดิมดีกรีทายาทไฮโซจากเกาะฮ่องกง
“คุณแจ็คสัน ถอยไปหน่อยดิ่ เต้นไม่ถนัดเลย” บอกไปตามตรง ไม่เข้าใจว่าคนคนนี้จะเบียดจะเบียนอะไรนักหนา นี่หลังชนกับคนข้างหลังแล้ว
“อยู่ในผับก็เบียดแบบนี้แหละ ถ้าไม่อยากเบียดก็ไปโรงแรม.. ไปมั๊ย?” คนถามยิ้มกริ่ม
“หื่นว่ะ เอะอะชวนไปโรงแรมตลอดเลย” พูดพลางผลักอกกว้างของอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่แลดูไม่ค่อยจะเป็นผลสักเท่าไหร่เพราะแจ็คสันยังคงเบียดเข้ามาจนร่างทั้งสองคนแนบชิดกัน
“ก็เธอมันยั่วนี่” มืออุ่นวางลงสะโพกบางพลางกระซิบข้างใบหูนิ่ม
“อย่ารุ่มร่ามดิ่คุณ อารมณ์ไม่ดีอยู่” มาร์คเอ็ดพลางดึงมือหนาออกจากสะโพกของตนพลางชักสีหน้าใส่ แต่ถูกเหวี่ยงใส่ยังคงยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี
“อ้าว เป็นอะไรล่ะฮึ? ใครทำให้ไม่สบายใจ บอกป๋าได้นะ เดี๋ยวจัดให้” ร่างบางในวงแขนแจ็คสันยังคงถอนหายใจเซ็งๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ไฮโซหนุ่มย่อท้อแต่อย่างใด ยังคงหว่านล้อมต่อไป “ไม่ยังงั้นก็ไปนั่งเล่นข้างบนไม๊ล่ะ? เดี๋ยวชั้น.. จะทำให้เปลี่ยนมาอารมณ์ดีเอง” บอกแล้วยิ้มกว้างใส่
ตาคมตวัดมองรอยยิ้มโชว์ฟันขาวของฝ่ายตรงข้ามแล้วก็ถอนใจออกมาเบื่อๆ ไม่เห็นจะยิ้มแล้วน่ารักเหมือนน้องจินยองสักคน.. เห้อ.. แต่น้องเค้าไปกับอิมแจบอมแล้วนี่.. จะเปลี่ยนอะไรได้ล่ะ?
ระหว่างที่มาร์คหน้านิ่วคิ้วขมวดกับตัวเอง ร่างหนาของหวังแจ็คสันก็พยายามชวนคุย หว่านล้อม หลอกล่อ(?) ให้อีกฝ่ายลืมเรื่องที่ทำให้อารมณ์เสียไปบ้าง
“หงุดหงิดชะมัด... หรือจะต้อง ‘เปลี่ยน’ จริงๆ” อยู่ๆ ร่างผอมในวงแขนของหนุ่มฮ่องกงก็พึมพำอะไรสักอย่างราวกับตัดสินใจกับตัวเองมากกว่าจะเป็นการสนทนาพาทีกับใคร แต่เสียงทุ้มนุ่มของหวังแจ็คสันก็ลอบเข้าไปในโสตประสาท ทำให้เค้าค่อยๆ สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามมากแค่ไหน หลังจากนั้นมาร์คกก็ค่อยๆ ยกเรียวแขนขาวของตัวเองมาพาดบนบ่ากว้างของหนุ่มฮ่อง ตามด้วยดวงตาคู่สวยเฉี่ยวในสายตาแจ็คสันจะทอดมองเค้าอย่างเย้ายวน
“คุณแจ็คสัน.. อยากขึ้นห้องกับผมจริงๆ ปะ?” เอียงคอมองพลางกัดปากแล้วยกคิ้วขึ้นเป็นคำถาม
“อยากใจจะขาดจ้ะ” เจ้าของเสียงทุ้มทะเล้นตอบ ก่อนแทบจะต้องวิ่งตามเมื่อเรียวขายาวเริ่มก้าวเดินไปในทิศทางที่เรียกว่าลิฟต์ ซึ่งเป้าหมายก็คือการเดินทางขึ้นสู่ชั้นบนของผับที่จัดไว้เป็นห้องพักหรูสำหรับแขกที่ต้องการความเป็นส่วนตัว..
เพียงแค่ก้าวขาเข้ามาในห้องมาร์คก็ผลักร่างหนาของอีกฝ่ายเข้ากับประตูแล้วประทับจูบเร่าร้อนลงไปที่ปากหยักอย่างไม่รีรอ..
“อืมม.. รีบหรอจ๊ะคนสวย?” ถามพลางยิ้มหยอกเมื่อปลายนิ้วขาวๆ ของอีกคนตั้งหน้าตั้งตาปลดกระดุมเสื้อของเค้าออกอย่างรวดเร็วจนนึกว่าเป็นนักปลดกระดุมมืออาชีพ
มาร์คยกยิ้มแทนคำตอบก่อนจะรั้งร่างที่เตี้ยกว่าเค้าเล็กน้อยมาที่เตียงที่อยู่ใจกลางของห้อง แล้วผลักให้นอนลงราบบนพื้นเตียง ส่วนฝ่ายหวังแจ็คสันก็ได้แต่เลิกคิ้วงงๆ ก่อนจะยกยิ้มออกมาเมื่อคิดได้ว่าคนสวยอาจจะอยากออนท้อปเป็นแน่ เมื่อเล่นรุกเค้าหนักขนาดนี้
ร่างสูงกว่าโถมตัวทาบทับฝ่ายที่นอนอยู่บนเตียงก่อนแขนขาวจะรวบแขนทั้งสองของลูกค้าขาประจำเอาไว้เหนือหัว ริมฝีปากหยักกดจูบเร่าร้อนลงบนริมฝีปากหนาของอีกฝ่ายอย่างไม่รอช้า ลิ้นร้อนๆ แทรกเข้าไปในริมฝีปากจนแจ็คสันต้องครางเครือในลำคอ มือหนาที่ถูกรวบไว้เหนือหัวเริ่มมีความต้องการที่จะแตะสัมผัสร่างกายเย้ายวนที่อยู่ด้านบนบ้าง แต่ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างแปลกใจเมื่ออีกฝ่ายจับข้อมือของเค้าไว้ได้แน่นจนไม่สามารถขยับออกมาซุกซนได้เลย
“มาร์ค.. อืม.. ปล่อยมือก่อน..” เรียวปากของชายหนุ่มทั้งสองยังคงแนบสนิทกันอย่างต่อเนื่องจนแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ ขณะที่เสียงทุ้มของหนุ่มฮ่องกงพยายามสื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าตนต้องการอะไร
ตาคมของมาร์คตวัดมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ ด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก ตอนนี้อารมณ์ในใจยังคงเดือดพล่านไม่หาย ภาพที่ร่างบอบบางของจินยองยิ้มหวานอยู่ในอ้อมแขนของอิมแจบอมขณะสนุกสนานอยู่ที่โต๊ะเพื่อนๆ ยังคงชัดเจน จนกระทั่งถูกพาเดินโซเซกลับออกจากร้านไปทั้งยังงั้น มันให้ความรู้สึกเจ็บแปลบๆ แล่นเข้ามาที่ก้อนเนื้อด้านซ้ายในอก แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าใครคนนั้นคือคนที่ร่างบางเลือกก็เถอะ.. แต่เค้าก็ยังหวังให้มันไม่เป็นอย่างที่เห็นอยู่ดี
“เฮ้.. เธอ.. เดี๋ยวก่อน!” เสียงของแจ็คสันขัดจังหวะความคิดขณะที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันของมาร์คกำลังกดลงไปที่ผิวเนื้อซอกคอจนร่างหนาสะดุ้งเฮือก
“ครับ?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองลูกค้าวีไอพีงงๆ มาถึงขั้นนี้แล้วจะถามอะไรวะ?
“จะทำอะไร?” คิ้วหนาของแจ็คสันพันกันยุ่งเพราะไม่ค่อยแน่ใจนักในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เค้าออกจะช็อคอยู่นิดๆ ที่คนรูปร่างผอมบางแบบมาร์คดูเหมือนจะมีแรงแขนที่มากกว่าเค้าที่เคยเป็นนักกีฬาสมัยเรียน
คนถูกฝ่ายยกยิ้มกริ่มก่อนจะดึงมือออกทำให้ร่างข้างใต้ผ่อนลมหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างคลายอาการตื่นตกใจ มาร์คถอดแจ็คเก็ตสีดำเนื้อเมทัลลิคออก ก่อนจะโยนไว้ข้างๆ เตียง “พร้อมจะต่อกันรึยังครับ คุณแจ็คสัน?” เสียงทุ้มติดจะแหบเล็กๆ กระซิบถามข้างหู แม้จะแปลกใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายทำท่าตื่นกลัวแปลกๆ แต่เค้าก็ใจดีพอจะเว้นระยะให้อีกฝ่ายตั้งตัว พอเห็นสีหน้าของแจ็คสันเริ่มผ่อนคลายลงมือขาวก็เริ่มทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
มาร์คเริ่มจูบอีกครั้ง และเพิ่มความเร่าร้อนและรุนแรงมากกว่าครั้งก่อนหน้าทำให้แขกวีไอพีคล้อยตามได้อย่างไม่ยากเย็น แต่เมื่ออีกฝ่ายยกมือหนาขึ้นมาลูบไล้ตามเนื้อตัว มือขาวๆ ของเค้าก็เริ่มทำงานอีกครั้ง อาจจะเพราะมือของแจ็คสันค่อนข้างหยาบและไม่ค่อยให้ความรู้สึกดีเท่าไหร่ เค้าเลยเลือกที่จะกดมันไว้บนเตียงดีกว่า แม้จะรู้สึกถึงแรงดีดดิ้นจากร่างข้างใต้แต่มาร์คยังคงจูบต่อไปอย่างไม่ใส่ใจนัก
จนกระทั่งเค้าเลื่อนมาไซ้ที่คอขาวๆ และรอยแหวกของสาปเสื้อที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่
“เห้ยยยยย หยุดๆๆๆ”
ร่างสูงโปร่งถอนตัวออกจากการรุกรานอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะตวัดตาคมของตัวเองขึ้นมองฝ่ายตรงข้ามอย่างเซ็งนิดๆ “ว่าไงครับ?” แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นลูกค้าเค้าก็คงต้องตามใจกันหน่อย
ด้วยสถานการณ์ไม่ชอบมาพากล และความรู้สึกที่ตัวเองตกเป็นเบี้ยล่างทำให้หวังแจ็คสันได้แต่กลืนน้ำลายเมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลประกายกล้าของอีกฝ่าย
“ถ้าไม่มีอะไร ผมต่อได้ยัง?” ถามไปก็เปลี่ยนมารวบมือทั้งสองของแจ็คสันไว้เหนือหัวแทน ขณะที่มืออีกข้างก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ
“คือ.. เธอ.. เอ่อ...”
มาร์คไม่ได้ใส่ใจอาการอ้ำอึ้งของอีกฝ่ายมากนัก เมื่อปลดกระดุมเสื้อได้ดั่งใจแล้วมือข้างเดิมก็เริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นอกกว้าง ก่อนจะไปหยุดที่ยอดอกสีน้ำตาลแล้วเริ่มสัมผัสช้าๆ
“เห้ย!! หยุดเลย!! หยุดๆๆๆ” แจ็คสันร้องลั่นเมื่อเค้าเริ่มแน่ใจในสถานการณ์ทำเอามาร์คก็พลอยตกใจเลยปล่อยมือแล้วลงมานั่งข้างๆ แทน
เจ้าของร่างผอมมองลูกค้าชาวฮ่องกงตาปริบๆ อย่างสงสัยว่าทำอะไรไม่ถูกใจรึเปล่า เรื่องลีลาบนเตียงนี่สาวๆ ก็ชมเค้าบ่อยอยู่นะ มันก็ไม่น่าจะแย่ขนาดทำให้อีกฝ่ายต้องเบรกกลางคันนี่นา
“เธอ.. จะรุกชั้นหรอ??” สุดท้ายหวังแจ็คสันก็กลั้นใจถามออกมา เอาจริงๆ เค้าอยากได้คนตรงหน้ามากนะ ก็เล่นทั้งสวยทั้งยั่วขนาดนั้น แต่จะให้เป็นฝ่ายรับนี่ก็ไม่ไหวจริงๆ
มาร์คเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก “ผม.. ทำอะไรผิดหรอ? ดูคุณก็มีอารมณ์ร่วมนี่นา” ปรายตาไปที่ส่วนล่างของอีกฝ่ายที่โป่งพองจนเห็นได้ชัดแม้มีกางเกงสแลคสีดำปิดบังอยู่
แจ็คสันรีบเอามือป้อมๆ ของตัวเองมาปิดบังไว้ “ชั้นถามว่าเธอจะรุกหรอ?”
“อ่า.. ไม่แน่ใจเหมือนกัน ก็คงทำแบบตอนทำกับผู้หญิงล่ะมั้ง” เสียงทุ้มแหบของร่างโปร่งตอบไป เค้าไม่ได้เป็นเกย์ และไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน เพราะอารมณ์ที่ขุ่นมัวทำให้ลากหวังแจ็คสันขึ้นมา ด้วยความคิดที่จะลองเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาดูสักที อยากจะรู้ว่าถ้ากับผู้ชายจะทำได้มั๊ย
“เห้ย ไม่ได้ดิ่ ชั้นเป็นรุก เธอต้องเป็นผู้หญิงให้ชั้นดิ่” แจ็คสันโวยวายพลางดึงผ้าห่มมาปิดร่างกายเมื่อเห็นสายตาคมที่จับจ้องที่อกเปล่าเปลือยไร้อาภรณ์ของเค้า
“อ่า.. “ ดูเหมือนว่าคำพูดที่อีกฝ่ายพูดออกจะไม่ได้เข้าหูร่างโปร่งเท่าไหร่นัก “เลิกพูดมากเถอะคุณ ผมมีอารมณ์แล้วว่ะ” อยู่ๆ เค้าก็ตัดสินใจขึ้นคร่อมอีกฝ่ายอีกครั้ง แล้วเลือกที่จะจูบปิดปากที่คอยห้ามนั่นให้สนิทเสียที
มาร์คไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของอีกฝ่ายแต่ใช้แรงแขนที่เหนือกว่ากดข้อมือที่ดีดดิ้นน่ารำคาญลงจนจมกับพื้นเตียง ขณะที่จมูกโด่งก็ไล้ไปตามผิวเนื้อแน่นของฝ่ายตรงข้ามตามอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้น ริมฝีปากร้อนๆ ขมเม้มไปตามลำตัวทำเอาแจ็คสันร้องลั่น
หนุ่มฮ่องกงพยายามขืนออกจากพันธนาการ แต่อาจเป็นเพราะช่วงตัวที่สั้นกว่า หรืออะไรก็ตามทำให้คนตรงหน้ามีแรงเยอะกว่าเค้าอย่างไม่น่าเชื่อ มือขาวทั้งสองยึดข้อมืออย่างแน่นหนา ขณะที่ขาเรียวก็แทรกเข้ามาระหว่างขาด้านในทำให้ไม่สามารถดิ้นหนีหรือถอยไปไหนได้เลย
“มาร์ค เธอจะปล้ำชั้นหรอวะ!? ชั้นไม่ใช่นะเว้ย หยุดเลย!”
เสียงตะโกนโหวกเหวกของแจ็คสันเข้าหูบ้าง ไม่เข้าหูบ้าง ก่อนที่มือเรียวจะเปลี่ยนมารวบมืออีกฝ่ายไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว แล้วจับพลิกให้หันหลัง ก่อนที่จะค่อยๆ เอื้อมมืออีกข้างไปที่กระดุมกางเกงของร่างข้างใต้เพื่อปลดออกอย่างราบลื่นตามประสาคนมีประสบการณ์เรื่องบนเตียงมาบ้าง
“ปล่อยนะเว้ย มาร์ค ชั้นซีเรียส!! อย่านะ!”
“อา.. ทำไมคุณเสียงดังจัง ตอนแรกก็ชวนแทบตาย พอผมมาก็เล่นตัวอีก” บ่นไปพลางขบกัดไปตามแผ่นหลังแกร่งไปพลางทำให้แจ็คสันถึงกับต้องกลั้นเสียงครางน่าอายเอาไว้ในลำคอ
“ชะ.. อา.. ชั้นไม่ได้เป็นฝ่ายรับโว้ย!” อีกฝ่ายตะโกนก่อนจะรวบรวมแรงพลิกตัวกลับแล้วผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง จนมาร์คต้องยอมถอยมาเพราะไม่อยากจะใช้ความรุนแรงกับอีกฝ่ายให้มากเกิน
“แล้วจะเอาไง?” ดวงตาคู่คมจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเซ็งๆ เพราะกำลังมีอารมณ์ได้ที่ แต่กลับโดนหยุดซะอย่างงั้น พวกคนรวยนี่มันเรื่องมากจริงๆ ให้ตายสิ
“ชั้นว่าเราพอแค่นี้เหอะ.. มันไม่ใช่ว่ะ” สุดท้ายแจ็คสันก็หาข้อสรุปให้เรื่องบนเตียงของทั้งสองคนโดยง่าย อันที่จริงเค้ายังไม่อยากโดนคนตรงหน้าข่มขืนหรอกนะ เพราะสู้กันจริงๆ ก็มีสิทธิ์ที่จะแพ้สูงเลย คนอะไรตัวผอมแต่แรงเยอะชิปหาย “ชั้นจะไม่บอกใคร แล้วก็ยังมาร้านเธอเหมือนเดิม” บอกเสียงอ่อย
ใบหน้าหล่อนิ่งไปสักพักเหมือนครุ่นคิด.. เค้ายอมรับว่าร่างกายแจ็คสันไม่ได้ทำให้เค้าตื่นตัวสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้คงหยุดไม่ไหวแล้ว แล้วพอเริ่มมีอารมณ์อีกฝ่ายดันขอล้มเลิกกลางคัน เล่นเอาเซ็งเป็ดเหมือนกัน
“ผมไม่เก่งหรอวะ?” ถามไปเพราะสงสัยจริงๆ
“ไม่ใช่ เธอเก่ง.. แต่ชั้นไม่ใช่ฝ่ายรับ” บอกไปตามตรงว่าห่วงสวัสดิภาพประตูหลังตัวเอง
“เอาจริงๆ ผมไม่ใช่เกย์ นี่ครั้งแรกเลย โดนคุณหยุด.. เสียเซ้ฟชะมัด”
แจ็คสันแทบจะอ้าปากค้างเมื่อฟังคำพูดของเด็กที่ตัวเองหมายปอง แล้วมาทดลองครั้งแรกกับเค้าเนี่ยนะ แถมตัวผอมๆ ยังงี้จะเป็นฝ่ายรุกอีก.. กูล่ะปวดหัว
“เห้อ.. โอเคร คุณเป็นลูกค้า.. ต้องตามใจคุณอยู่ล่ะ”
สุดท้ายมาร์คก็ปล่อยอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ แล้วเลือกที่เดินออกจากห้องไป หลังจากยืนยันความตั้งใจของอีกฝ่ายจนชัดเจนแน่ๆ แล้วว่าไม่ต้องการเค้าในค่ำคืนนี้
“คุณไม่เปลี่ยนใจแน่นะ?”
“เออๆ เธอกลับไปเลย ชั้นจะนอน ตกใจจะเป็นบ้าแล้วเนี่ย นึกว่าจะโดนปล้ำ”
“ฮ่าๆๆ ผมไม่ปล้ำใครหรอกน่า ไม่ใช่คนรุนแรงแบบนั้นซะหน่อย” แจ็คสันหรี่ตามองรอยยิ้มหัวเราะแสนน่ารักที่ตอนนี้เค้าเห็นเป็นรอยยิ้มปีศาจชัดๆ พูดมาได้ว่าไม่รุนแรง อยากจะยกข้อมือขึ้นมาโชว์ให้ดูเหลือกันว่ามันแดงช้ำจนม่วงแล้ว นี่เลือดจะไปเลี้ยงปลายนิ้วพอรึเปล่าก็ไม่รู้ อยากกลับบ้านไปฟ้องแม่ก็ยังตกใจอยู่ขับรถไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ
“เออๆ กลับบ้านไปเลยไป๊”
“บ๊ายบาย”
#เปลี่ยนมน
มาร์คนั่งนิ่งๆ อยู่ในรถคันหรูของตัวเองสักพักใหญ่.. เค้าไม่ได้เสียใจอะไรที่ถูกแจ็คสันไล่ออกมา แม้จะเสียเซ้ฟนิดหน่อยที่รู้สึกว่าลีลาบนเตียงของตัวเองอาจจะไม่เด็ดพอ แต่เค้าก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไรมากมายเพราะมันก็แค่เซ็กซ์ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแต่ก็ไม่ได้สำคัญแบบคอขาดบาดตายอะไร แต่ที่นั่งนิ่งไม่ไปไหนเพราะตาคมกำลังนั่งจดๆ จ้องๆ เครื่องมือสื่อสารในมือต่างหาก
‘นอนรึยัง?’
พิมพ์เสร็จก็ลบ.. ตีสามกว่าแล้ว ใครมันจะตื่นอยู่วะ ถามโง่ๆ
‘ฝันดีนะน้องจินยอง’
พิมพ์เสร็จก็ลบอีก น้องแมร่งนอนไปตั้งนานแล้ว มาฝันดีหาพ่องอะไรตอนนี้วะ?
‘อยากเจอ..’
นี่ยิ่งต้องลบทิ้งใหญ่เลย เป็นบ้าไปแล้ว
ร่างโปร่งถอนหายใจยาวก่อนจะฟุบลงกับพวงมาลัยรถ ท่าทางเค้าจะเป็นหนักจริงๆ น้องน่ารักทำอะไรเค้ารึเปล่านะ ถึงได้เพ้อถึงขนาดนี้ สุดท้ายมือแกร่งเลยพิมพ์ข้อความว่า ‘โทร.หาได้มั๊ย?’ แล้วส่งไปตอนประมาณตีห้ากว่าๆ ก่อนจะตัดสินใจขับรถออกไปตามท้องถนนยามค่ำคืนอย่างไร้จุดหมาย
#เปลี่ยนมน
.................................................................................................................................................................................................
ไม่มี NC จ๊ากนะตัวววว เค้าหลอกเล่น อิอิ//หลบตรีนแปป
เก็บซิง(?) พี่มัค ไว้เปิดกะน้องจินยอง ดีก่าโนะ คึคึคึคึคึ >w<
ความคิดเห็น