Fic } ฟิคบารามอส ภาค ดินแดนน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #17 : ฝัน

บทที่ ๑๖ ฝัน

ปุ๊ปๆ ปุ๊ป…

ข้อขาเรียวบางที่ถูกห่อหุ้มด้วยรองเท้าหนาเทอะทะขนาดเหมาะเจอะ แต่กลับถูกนำมากระแทกใส่พื้นอย่างดุดันหวังระบายโทสะที่เดือดปุดๆอยู่ภายในหัวของคนเสียเปรียบซึ่งการกระทำดังกล่าวก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนักเนื่องจากไอ้พื้นเจ้ากรรมที่ควรจะแข็งจนได้ยินเสียงกระทืบดังกึกก้องทั่วแผ่นดินเอเดนดันถูกปูด้วยพรมผืนหนาหาที่กระทืบไม่ได้

“ไอ้บ้าคาโล แกนะแก” ดวงตากลมโตสีน้ำตาลหวานจ๋อย ถูกนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงให้เจ้าของของมันเผาจนลุกเป็นไฟ โดยมีเสียงกรุ่นๆรอดผ่านไรฟันที่พลันจะบดกันละเอียดเป็นผงอยู่มะรอมมะร่อเป็นตัวเสริมเอฟเฟค และนี่ถ้าหากควันออกหูได้จริงล่ะก็ป่านนี้โรงแรมที่นี่คงได้กลายเป็นโรงแรมรมควันแหงๆ

เฟริน! เสียงเย็นที่เรียกตามไล่หลังมา พร้อมกับปอยผมสีเงินคุ้นตาจนน่ากระทืบ โผล่ขึ้นมาจากหัวบันไดชั้นล่างทำให้หญิงสาวอยากรีบผละจากตรงนั้นเพื่อหลบหน้าคนๆนี้

“เฮ้ย มันอยู่ห้องไหนวะ” เฟรินอ้าปากหวอเมื่อหันลงไปดูลูกกุญแจที่หาได้มีเลขห้องกำกับไว้เหมือนอย่างที่เธอคาดไม่ หัวขโมยสาวจึงตัดสินใจเลือกเดินตรงไปยังห้องๆหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในจำนวนห้องมากมายมหาศาลที่อาจเป็นห้องของเธอ โดยได้แต่หวังว่าเทพพระเจ้าแห่งหัวขโมยคงจะเข้าข้างหัวขโมยตัวน้อยๆคนนี้ซักครั้ง ในขณะที่เสียงย่ำเป็นจังหวะสงบๆของร่างใหญ่น่าหมั่นไส้ชักจะเริ่มใกล้เข้ามาทุกขณะ

“แกจะตามฉันขึ้นมาทำไมวะไอ้น้ำแข็งหลอด ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันจะมาอาบน้ำ นี่หรือว่าแกต้องให้ฉันเห่าให้แกฟัง แกถึงจะเข้าใจฮะ” หัวขโมยสวดให้เจ้าชายในข้อหาที่ส่อยังไม่พอยังหล่ออีก ถึงแม้จะน้อยกว่าเธอก็ตามที ส่วนเจ้าลูกกุญแจเจ้ากรรมบัดนี้ได้เข้าไปอยู่ในแม่กุญแจเรียบร้อยแล้ว ทำให้หัวขโมยใจชื้นขึ้นมานิดๆ เริ่มมีความหวังริบหรี่ว่าเทพเจ้าแห่งหัวขโมยจะมีจริงขึ้นมา

“ไม่จำเป็นหรอกถึงแม้ว่านายอยากก็ตาม ฉันตามนายมาเพราะห้องนายมันห้องนี้” ร่างสูงสง่าหน้าประตูบานดังกล่าวเอ่ย ซึ่งแน่นนอนว่านั่นเป็นเรื่องจริงไม่เหมือนกับไอ้เรื่องเทพเจ้าแห่งหัวขโมยของเธอ เพราะไอ้กุญแจเจ้าปัญหามันก็ได้แต่เสียบไม่มีปัญญาหมุนเหมือนอย่างที่ไอ้เจ้าบ้านั่นมันว่าจริงๆ

“เออๆ ไอ้น้ำแข็งแสนรู้ ตอนนี้แกไปไกลๆได้แล้วไป” เจ้าหญิงขี้มึนกล่าวยอมรับเสียงหน่ายๆ ก่อนจะเดินเอื่อยๆเข้าไปไขประตูห้องแล้วเดินเข้าไปอย่างช้าๆ กริ๊บ! กลอนประตูถูกปิดลงตามมาด้วยความรู้สึกแหม่งยังไงชอบกลในใจหญิงสาว

“กริ๊ก…..เฮ้อ…..ฟุ๊ป!” สาวร่างบางผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงดูเป็นธรรมชาติสุดๆ ใช้นิ้วเรียวเปิดสวิชต์ไฟที่อยู่ข้างทางเดินของห้องพักขนาดใหญ่ของเธอและแม่มดสาวที่มีสองเตียงแยกกัน ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงที่อยู่ใกล้เธอที่สุดซึ่งนั่นก็คงจะเป็นเตียงที่เธอจะนอนในคืนนี้

“แกนะแกไอ้บ้า….คาโล…..บ้า” น้ำเสียงที่ดูฉุนเฉียวในช่วงแรกกลับอ่อนลงอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อเอ่ยถึงชื่อของคนคนนั้น แล้วก็เป็นไปตามวิสัยคนขี้เกียจที่เมื่อหนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน จนสุดท้ายความง่วงก็เอาชนะความอยากอาบน้ำที่เธอใช้เป็นข้ออ้างเพื่อผละออกมาในตอนแรก และเมื่อเวลาผ่านไปได้ซักพักสติของเธอก็แทบจะไม่เหลืออีกแล้ว

เฟริน………เฟริน….

อือ…. เสียงทุ้มเรียบสนิทที่คุ้นเคยผ่านเข้ามายังใบหูของคนครึ่งตื่น ทำให้เธอเริ่มครางอย่างรำคาญในเสียงเรียก พลางสติก็เลือนรางเกินกว่าจะคิดหาต้นตอหรือข้อสรุปอะไรนอกจากว่าเธอกำลังฝันไป

“คา..โล.?” ภาพเลือนลางที่ผ่านเข้าม่านจักษุสีน้ำตาลเปลือกไม้คู่โตสวย ที่ถึงแม้จะยังแค่เลือนลางแต่เธอก็จำรูปร่างและส่วนสูงของเจ้าชายของเธอได้ดี

“แกมาทำอะไรในฝันฉัน..ฮะ….แล้วทำไมในฝันฉันต้องง่วงด้วยล่ะ” คนขี้สงสัยขยับริมปากอมชมพูไปมาอย่างเชื่องช้าพร้อมทั้งหลับเปลือกตาที่หนังอึ้งลงไปข้างหนึง เพราะเจ้าชายในฝันของเธอไปลงมานั่งข้างๆตัวเธอจนไม่จำเป็นต้องเห็นภาพ

“นายกำลังฝันว่านายง่วง” คนถูกถามเอ่ยเสียงหวานพลางใช้มือใหญ่รูปไร้ไปตามเรือนผมสีน้ำตาลพะรุงพะรังของหญิงสาวที่ชาตินี้เขาคงไม่สามารถอยู่อย่างเป็นสุขได้เลยแม้แต่วินาทีเดียวถ้าไม่มีเธอ

“งั้นถ้านี่เป็นฝันของฉัน ทำไมแกยังทำหน้าตายอยู่อีกล่ะ” สาวเจ้าพลิกตัวมานอนบนเตียงในท่าหงายเพื่อจะได้มองดูบุคคลในห้วงนิทราของเธออย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

“นายไม่โกรธฉัน” ร่างสูงเอ่ยถามเสียงเรียบที่เริ่มทุ้มหวานหูแบบที่เธอชอบมากขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนคนเอ่ยถามจะเอนตัวลงไปนอนตัดขวางกับคนถูกถามอย่างช้าๆ

“ฉันจะโกรธนายทำไมฮะ นายอยู่ในความฝันฉันนี่นั่นก็แปลว่านายมาจากความคิดของฉัน ที่ฉันอยากให้นายทำอะไรก็ได้ ส่วนที่ฉันควรจะโกรธน่ะมันไอ้น้ำแข็งแห้งที่ยืนเป็นตออยู่ข้างนอกโน่น ไม่รู้ว่ามันจะลงไปรึยัง” ลูกครึ่งสองแผ่นดินเอ่ยทั้งที่ตายังคงหลับอยู่ก่อนจะผ่อนลมหายใจยาวเมื่อกล่าวจบ

“แล้วนายอยากให้ชั้นเป็นยังไงล่ะ” คำถามนี้ทำให้หัวขโมยขี้เซากระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ถึงขั้นยันตัวขึ้นมาเท้าคางคิดพร้อมลูบแผลเป็นไปมาอย่างนึกสนุก

“อืม…อืม…หมา..แมว..ไก่..นก..ลิง..กุ้ง..ปลา..หอย..ปลาหมึก..ไม่เหมือน ยังไงก็ไม่เหมือน สัตว์หน้าตายด้านคงน่าเบื่อพิลึก” หัวขโมยเริ่มนับนิ้วพลางไล่เรียงสารพัดสัตว์ที่อยากให้คนตรงหน้าเป็นแต่สุดท้ายก็ดูเหมือนว่าไอ้หน้าเรียบๆของมันดูจะไม่เข้ากับสิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ไหนเลยทั้งนั้นนอกจากตัวมันเอง

“ไหนนายลองเลิกทำหน้าตายซิ” หัวขโมยสาวสั่งร่างในจิตนาการหนุ่มที่นอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียง แต่ก็ดูเหมือนว่าคำสั่งจะใช้ไม่ได้ผลกับหุ่นกระบอกที่เธอคิดอยากจะคอลโทรลให้ได้ดังใจ

“นี่ขนาดแกอยู่ในฝันชั้นแกยังจะดื้ออีกเหรอฮะ ได้ๆ อย่างแกมันต้องเจอมุขนี้” สินคำประกาศหญิงสาวเจ้าของเขตแดนแห่งการนิทราก็โน้มตัวลงมาอย่างช้าๆก่อนจะประทับจุมพิตแสนหวานกับริมปากหนาของเจ้าชายแดนนักรบที่ไม่ทันตั้งตัวจนหน้าขึ้นสี

“มันต้องอย่างนี้สิ ค่อยดูมีสีสัน” ฝ่ายรุกเอ่ยชมฝ่ายรับที่หน้าขาวๆขึ้นสีชมพูอ่อนอย่างไม่ทันตั้งตัว และไม่เคยคิดฝันมาก่อน หลังจากที่หัวขโมยถอนรอยประทับไปเรียบร้อยแล้ว

“เป็นไงล่ะ ทีหลังนายก็เลิกทำหน้าตายใส่ชั้นได้แล้ว นายอยากไปทำหน้าเย็นๆในฝันสาวๆให้เขากรี๊ดที่ไหนก็ไปแต่อย่ามาทำใส่ฉันเข้าใจไหม” เจ้าแม่แห่งความฝันตรัสสั่งสอนผู้มาเยือนยาวเหยียด ก่อนจะล้มตัวลงนอนไปทางเดียวกันกับคนถูกขโมยจูบอีกครั้ง

“แล้วนี่ฉันจะตื่นได้ยังไงล่ะ น้ำฉันก็ยังไม่ได้อาบเลย ง่วงก็ง่วง” หญิงสาวใช้ข้อมือบางขยี้ตาไปมาเบาๆเพื่อว่าบางทีอาจจะทำให้ความง่วงทุเลาลงมาบ้างแต่ก็ไม่เป็นผล ดูเหมือนว่าการฝันว่าง่วงนี่คงจะไม่มีทางทำให้หายง่วงได้ถ้ายังไม่ตื่นจากฝัน

“นายก็ต้องนอนหลับอีกที นายจะได้ตื่น” เสียงทุ้มของคนที่คลายความตกใจจากการถูกจู่โจมโดยหญิงสาวอันเป็นที่รักที่สุดของเขากล่าวพร้อมอ้อมแขนอุ่นๆที่เข้าโอบรับร่างบางเข้ามากระชับแนบกาย ส่วนคนถูกกระทำก็ตอบสนองโดยการซุกตัวเข้าไปยังแผ่นอกกว้างอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อน ‘ยังไงซะมันก็แค่ความฝัน’

“แล้วนายก็อย่าสะเออะไปบอกตัวนายนะว่าฉันจูบนายไม่งั้นมีหวังมันตามมาฆ่านายแน่ๆ” หญิงสาวเอ่ยทิ้งท้ายไว้ก่อนจะปล่อยหนังตาที่หนักอึ้งให้ลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก ภายใต้วงแขนอุ่นๆของเจ้าชายในฝันที่พร้อมปกป้องประคับประคองเธอทุกเมื่อไม่ว่าเธอจะเป็นเช่นไรก็ตาม