คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : _7_ การเฝ้ามองของศัตรู
_7_ การเฝ้ามองของศัตรู
“ฉันบอกให้แกไปเฝ้าไม่ใช่ไปจูบปากมันแบบนั้น!” ผู้เป็นนายชายตามองลูกน้องของตัวเองที่พึ่งขัดคำสั่งเขาไปหมาดๆ
ให้ไปตามดู ไม่ใช่ไปจูบ!! ฉันไม่ชอบ!
“ก็แค่อยากเล่นสนุกเท่านั้นแหละครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ^^” เหมือนคนที่เป็นลูกน้องจะไม่รับรู้เลยว่านายของตนเองนั้นกำลังไม่ชอบสิ่งที่เขาทำอย่างมาก
“หึ! ทีหลังอย่าขัดคำสั่งฉันอีกล่ะ” คาบูโตะโค้งให้ผู้เป็นนายก็จะเดินออกมา
“ฮ่า~ หนังแม่งนุกดีว่ะ” ผมที่พึ่งกลับมาถึงก็โดดขึ้นเตียงอย่างไม่รีรอ แต่ไม่พ้นสายตาของ ซาสึเกะ = =!
“ไปอาบ..” เสียงของร่างสูงถูกกลบหายไป เพราะเป็นเสียงของร่างบางเข้ามาแทน
“ไปอาบน้ำ สกปรก เออๆ รู้แล้วล่ะหน้า” ผมลุกจากที่นอนก่อนจะมุ่งตรงไปเข้าห้องน้ำ ถึงผมจะขี้เกียจอาบก็เถอะแต่ก็ขี้เกียจฟังมันบ่นเหมือนกัน มันจะรักษาความสะอาดไปไหนว่ะ
“ซาสึเกะคุงงงงงง~ คิดถึงจังเลยค่าาา~ ^^ “ หญิงสาวผมสีชมพูโดดเข้ากอดร่างสูงแทบจะทันทีที่เจอหน้า
“อืม แล้วเธอมาทำไม”
“ก็พึ่งกลับมาน่ะ เลยแวะมาหาก่อน ^^ ว่าแต่ซาสึเกะคุงเนี่ยหล่อขึ้นเยอะเลยนะ” หญิงสาวแก้มแดงทันทีที่เอ่ยปากชมร่างสูง
“อืม” แต่ก็ไม่มีคำพูดใดที่ออกมาจากมาปากร่างสูงอีก นอกจาก อืมมมม~
และก่อนที่ร่างสูงจะฟังหญิงสาวพูดไปมากกว่านี้ก็มีลูกน้องของเขาคนนึงวิ่งพรวดเข้ามาในห้องอย่างรีบร้อน
“คุณซาสึเกะครับ! อุสึมากิ โดนลอบทำร้ายครับ!” ลูกน้องของเขาพูดออกมารัวๆ ชนิดที่ว่าฟังแทบไม่รู้เรื่อง
“แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง แล้วคุณน้าทั้งสองคนล่ะ” ร่างสูงเก็บอาการนิ่งไม่แสดงออกถึงความตกใจแม้แต่อย่างใด
“ไม่มีใครทราบเลยครับ แต่ตอนนี้พวกเรากำลังตามหาอยู่ครับ”
“ดี ตามหาพวกท่านทั้งสองให้พบ และช่วยเหลือให้เต็มที” สิ้นเสียงคำสั่งของร่างสูงร่างบางที่ยืนฟังอยู่ไม่นานก็วิ่งมาทันที
“ซาสึเกะ! อุสึมากิน่ะ นอกจากฉันยังมีคนอื่นอยู่อีกใช่ไหม! แล้วพวกเขาเป็นใคร พ่อแม่ฉันรึเปล่า!” ร่างเล็กยิงคำถามออกมารัวๆ ชนิดไม่เปิดโอกาสให้ร่างสูงตอบ
“เตรียมตัวกินข้าวเถอะ” ร่างสูงเลือกที่จะไม่ตอบ แต่ผลที่ได้กลับมามันไม่ดีเลย
ร่างบางที่ไม่ฟังตามที่ร่างสูงบอกแต่เลือกที่จะวิ่งออกไปจากห้อง
“นารูโตะ!” ร่างสูงเองก็ตามมาติดๆ
แต่ไม่ทันที่ร่างบางจะวิ่งออกไปจากตัวคฤหาสน์ของร่างสูงมากนักก็โดนชายร่างกายกำยำสามคนมาขว้างเอาไว้เสียก่อน ตามด้วยปลายเข็มฉีดที่เข้าข้อพับแขนของร่างบางก่อนจะที่ร่างกายจะทรุดตามลงไป
“นารูโตะ!!” ร่างสูงที่ตามโดยไม่ระวังตัวก็โดนท่อนไม้ขนาดใหญ่ฟาดเข้าให้ที่ท้ายทอยก่อนล้มพับตามลงไป
ไม่นานทั้งสองร่างที่สลบไปก็ถูกนำตัวมาที่ใดสักแห่งนึงแต่สิ่งที่ผิดปกตินอกจากสถานที่ที่พวกเขาไม่คุ้นชินกันแล้วก็มีอาการของคนข้างๆร่างสูงด้วยที่แปลกไป
มือเล็กปัดไปมาในอากาศเหมือนจะหาอะไรสักสิ่ง แต่มันไม่ใช่เช่นนั้น ร่างบางเมื่อรู้สึกตัวก็เริ่มไขว้คว้าหาอะไรที่มากกว่านั้น มากกว่าที่จะช่วยให้ร่างบางค้ำตัวลุกขึ้นมาได้
เมื่อปรับสายตาให้รับแสงจากหลอดไฟ ร่างที่ร่างบางคุ้นเคยก็เรียกสติของนารูโตะให้กลับมาอีกครั้ง
“นารูโตะ”
“อื้ออ~ ซาสึเกะ ซาสึเกะ” เสียงอ่อนแรงที่แสนหวานหลุดออกมาจากริมฝีปากได้รูปของนารูโตะ ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นนั่งแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกทีละตัว ทีละตัว
“นารูโตะ! มีสติหน่อยดิว่ะ! “ ร่างสูงตบแก้มร่างบางอย่างประมาณแรงไม่ให้หนักและเบามากไปหนัก
“ซาสึเกะ ฉ..ฉันอยาก” คำพูดที่น่าอายออกหลุดมาจากปากของนารูโตะ
“ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับคุณซาสึเกะ ผมจะช่วยเด็กคนนี้ให้เองนะครับ” เสียงของคนที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องพูดออกมาขณะที่มันกำลังถอดเสื้อผ้าของตนเองออก
“หึ พวกมึงอยากทำอะไรก็เชิญ แต่กูขอถามหน่อยที่นี่ที่ไหน” ร่างสูงไม่สะทกสะท้านต่อการกระทำของมันแม้แต่น้อยเลย แต่กลับยังถามอย่างอื่นออกไปซ้ำ
เอาล่ะคร้าบบบ หลังจากตอนนี้ไปก็เริ่มจะเข้าเรื่องกันสักทีนะครับ หลังจากที่ลีลามานานไม่เข้าสักที = = อาจจะน่าเบื่อไปหน่อย แต่ก็อย่าพึ่งทิ้งกันนะ ^^ เม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้าบ หลับฝันดีผีกัดคอคร้าบบบผม 555+
ความคิดเห็น