คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5_ตามล่าหาไม้จิ้มฟัน
5_ตามล่าหาไม้จิ้มฟัน
[ ซาสึเกะ ]
ผมที่เห็นร่างบางมาทำกิจกรรมด้วยกันตอนนี้กำลังสัปหงกอยู่อย่างสบายอารมณ์นั้น เห็นแล้วยิ่งน่าหมั้นไส้เข้าไปทุกที ก็เมื่อนารูโตะเองอยากได้เงินรางวัลแต่ไม่ใช่ผม แต่ต้องมานั่งดูทางให้กับคนที่อยากเนี๊ย มันไม่ยุติธรรมเลย แทนที่ผมได้เป็นคนนอนเสียมากกว่า แต่ถึงจะคิดอย่างนั้นผมก็ไม่คิดที่จะปลุกนารูโตะหรอกนะ ปล่อยให้นอนไปน่ะดีแล้ว
“ถึงแล้ว จะให้มารับรึเปล่า”บุคคลที่สามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบื่อเต็มทนที่ต้องมาทำงานแทนเพื่อนด้วยเองอย่างนี้ ขณะผมที่หันไปปลุกนารูโตะ
“อืม พรุ่งนี้ตอนเที่ยงๆหน่อยแล้วกัน”ผมตอบกลับไปอย่างไม่สนใจนักว่าคำตอบของผมมันจะไปหนักใครเข้ารึเปล่า
“ได้”และบุคคลที่สามก็หันหัวเรือที่เป็นยานพาหนะรองรับเมื่อกี้กลับไป
“เอาล่ะ ซาสึเกะเราไปตามล่าหาไม้จิ้มฟันกัน”นารูโตะพูดเสร็จก็ดึงข้อมือของผมให้ตามเข้าไป อย่างรีบเร่ง ทำเหมือนกับว่าไม้จิ้มฟันมันจะเดินหนีได้อย่างนั้นแหละ อ่อผมลืมบอกไปว่าพวกเราใช้เวลาในการเดินทางนั่งเรือมาเนี่ยประมาณ เกือบๆ 6 กิโลเลยทีเดียว และเหตุนี้เองที่ทำให้ผู้คนทั้งหลายแหล่ไม่นิยมจะมาเที่ยวกันที่นี่
“นี่ซาสึเกะ ป้าบอกมารึเปล่าว่าไม้จิ้มฟันอยู่ส่วนไหนของเกาะเนี่ย”นารูโตะพลางมองหาที่ที่จะมีไม้จิ้มฟันที่คาดว่าจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง
“ในถ้ำ”
“อ่อ เห็นแล้วๆ ป่ะรีบไปกัน”และเหมือนเดิม นารูโตะดึงข้อมือผมอีกตามเคย แต่คราวนี้ผมไม่ยอมไปหรอกนะ
“นายอยากได้ก็ไปเองสิ ฉันไม่เกี่ยว”ผมพูดพร้อมทิ้งหน้าที่ที่ต้องทำร่วมกันทำอย่างไม่ค่อยสนใจมากนัก ว่าอีกฝ่ายจะเห็นผมเป็นคนยังไง
“ไม่ นายต้องช่วยฉันสิ นะ ซาสึเกะ T^T”โอ้!!! พระเจ้าแขก นารูโตะขอร้องผม ไม่อยากเชื่อ แต่มีหรือที่ผมจะทำให้น่ะ ไม่มีทาง
“นะๆ ซาสึเกะนะ ขอร้องล่ะ O^O”แล้วผมก็อดที่จะไม่ช่วยไม่ได้ ทำไมกันนะ ผมหวังว่าที่ผมคิดมันคงไม่ใช่…
และบัดนี้ ผมกับนารูโตะก็ได้เข้ามาอยู่ในถ้ำแล้ว ขนาดที่ผมกับนารูโตะกำลังมองหาไม้จิ้มฟันอยู่นั้น สายตาผมก็ไปสะดุดกับอะไรเข้าสักอย่าง นั่นก็คือ ไม้จิ้มฟันสมบัติอันเลอค่าของนารูโตะ ==
“นารูโตะ”ผมเรียกอีกคนก่อนจะใช้นิ้วชี้ไปทางที่ผมเจอมัน
“โอ๊ะ!! ขอบใจมากเลยนะซาสึเกะ”แต่ผมว่ามันแปลกๆนะที่ท่านซึนาเดะจะวางไม้ให้หาง่ายขนาดนี้ มันแปลก
“นารูโตะ”
ทุบ!!!
“โอ๊ยยยยยยย!!!”ไม่ทัน อย่างที่คิด
“เซ่อ ซุ่มซ่าม น่าจะคิดซะบ้างสิว่า ท่านซึนาเดะจะวางไม้ให้นายหาง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”และยังไม่ทันที่ผมจะได้ต่อว่าอะไรนารูโตะ ก็ต้องผงะกับภาพที่เห็น นารูโตะตกลงไปใส่สภาพที่คอห้อยอยู่กับเถาวัลย์ที่อยู่ในหลุมที่นารูโตะเซ่อตกลงไป แต่ผมก็ไม่มีเวลาที่จะมาต่อว่าอะไรนารูโตะอีกแล้ว ต้องช่วยขึ้นมาก่อน
“นารูโตะ!! นารูโตะ!!”ผมตะโกนเรียกอีกคนที่ตอนนี้ยังสลบไม่ตื่น ตั้งแต่ผมช่วยเขาขึ้นมาก็ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ฟื้นอีกนะ
ครืด!!! ครืด!!! (คิดว่าเป็นเสียงน้ำทะเลนะ ^^)
“อะไรอีกหนักหนาว่ะ”ผมสถบออกมาอย่างอารมณ์เสีย แค่นี้ก็จะแย่อยู่แล้ว น้ำดันเข้ามาในถ้ำอีก ผมเดินออกมาดูข้างนอกปรากฏว่า น้ำทะเลขึ้นสูง แถมถ้ำนี้เป็นพื้นที่ราบต่ำเสียด้วย เอาแล้วไงล่ะ แค่นี้ก็แย่พออยู่แล้ว นี่ยิ่งแย่กว่าเก่าอีก ผมหันไปหาร่างที่ยังคงนอนสลบไม่คิดจะฟื้น และก่อนที่ผมจะเดินไปอุ้มร่างบางขึ้นที่สูง ดีที่ถ้ำนี้ยังมีพื้นที่ที่พอให้จะปีนขึ้นไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นผมว่ามันก็ยังลำบากอยู่ดี ถึงทางมันจะขึ้นได้ง่าย แต่ถ้าแบกอีกคนขึ้นมาด้วยนี่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ผมวางร่างบางที่ยังคงนอนลงอย่างเบามือที่สุด ผมว่าผมยังโชคดีนะ ที่ขึ้นมาทันก็น้ำจะขึ้นสูงกว่านี้ แล้วอีกกี่วันเนี่ยกว่าน้ำจะลง ก่อนที่ผมจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ผมก็เข้าสู่นิทราซะแล้ว
“เฮ้ยยยย! อะไรว่ะเนี่ย น้ำท่วมช่วยด้วยๆ!!!”ตื่นมาปุ๊บ ก็แหกปากปั๊บ ผมล่ะอยากเอาส้นทรีนนนน อุดปากมันเสียจริง
“เลิกแหกปากโวยวายได้แระ”ผมตอบกลับไปอย่างรำคาญ ผมเองที่ออกไปดูน้ำข้างนอกมา ก็พบว่าน้ำข้างนอกยังเยอะอยู่ แต่ผมว่าน้ำในถ้ำลดลงแล้ว และถ้าให้ผมกับนารูโตะออกไปตอนนี้คงไม่รอดกันพอดี
“ซาสึเกะ ไปไหนมาเหรอ”
“ไปดูน้ำข้างนอกมา”
“เป็นไงบ้าง”
“ยังไม่ลด อีกประมาณ 2-3วัน”
“โฮ!!! T^T”นารูโตะจะร้องเพื่อ แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ก็นารูโตะน่ะกะจะเอาเงิน 10000เยนมากินราเม็งให้ หนำใจ แต่ถ้าความฝันแตกสลายก็ไม่ใช่เรื่องแปลก นารูโตะชอบราเม็งยิ่งกว่าสิ่งไหนซะอีก
“ซาสึเกะ ฉันอยากกลับแคมป์ อ่า…”
“ดูดิ๊ มันกลับได้ไหม ถ้ากลับได้ฉันพานายกลับไปนานแล้ว”ร่างบางทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดหวัง
“อุตส่าห์เอาไม้จิ้มฟันมาได้แล้ว”
“แต่เกือบตาย ถวายชีวิตแก่ไม้จิ้มฟันล่ะสิไม่ว่า”ผมพูดว่านารูโตะ แต่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เห็นแล้วสงสาร
“ซาสึเกะ”นารูโตะเรียกผมพลางเดินเข้านั่งข้างๆผม
และเราก็มาลงเพิ่มอีกตอน ^^ เหมือนเดิมจ้า คอมเม้นด้วยนะ จะได้ปรับปรุง *O*
ความคิดเห็น