คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4_ไม้จิ้มฟัน
4_ไม้จิ้มฟัน
ไม่ถึง 2 ชั่วโมงรถทุกคันก็มาจอดที่ซุ้มทางเข้าของพื้นที่แห่งนี้ บรรยายดีเหมาะสำหรับคู่รักที่มา Honeymoon ที่แห่งนี้เสียจริงๆ เมื่อผ่านซุ้มประตูที่จัดตกแต่งด้วยดอกไม้พันธ์เลื้อยเข้ามาแล้วก็จะพบกับพื้นหญ้ากว้างที่เหมาะกับกางตั้งแคมป์เลยทีเดียว สถานที่รอบๆพื้นหญ้าแห่งนี้ก็จะต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่นเรียงกันเป็นระยะ ยกเว้นช่องทางให้เดินระหว่างทางและพักได้
“ทุกคนจัดการตั้งแคมป์ของตัวเองซะ”คำสั่งที่อนุภาพมากที่สุดของบุคคลในพื้นที่แห่งนี้ก็คือ นามาคุจิ ซึนาเดะ ฮิเมะ หรือโฮคาเงะรุ่นที่ 5 เมื่อคำสั่งของท่านโฮคาเงะที่ออกมาทุกคนที่อยู่ในพื้นที่แห่งนี้ต้องตาม
“นารูโตะ เธอทำอะไรน่ะ”ผมที่กำลังเอาเหล็กส่วนประกอบของเต็นท์มากางแล้วต่อกัน แต่ว่ามันดูแปลกๆแหะ
“ผมก็ต่อเหล็กเต็นท์อยู่นี่ไงป้า”
“ฉันว่าเธอ จะทำลายมันซะมากกว่า == “
“พูดไรเนี่ยผมน่ะ ดูวิธีการต่อเต็นท์มาเป็นอย่างนี้เลยนะ”
“ฉันว่านายไปช่วยคนอื่นยกของจะดีกว่านะ”
“อะไรของป้าเนี่ย”
“นารูโตะ!!!!”น้ำเสียงอันดุดันเช่นนี้แสดงว่าป้าเริ่มโมโหผมแล้วสินะ ผมจึงวางมือจากเต็นท์และมาช่วยคนอื่นยกของตามที่ป้าสั่ง
“เอา!! ทุกคนเรามาทำกิจกรรมกันเถอะ”เสียงโฮคาเงะสาวบอกกล่าวกับทุกคนที่ตอนนี้กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่เอร็ดอร่อย
“ฉันได้เตรียมกิจกรรมมาให้พวกเธอแล้ว”
“กิจกรรมที่ว่าเป็นยังไงคับ”หนุ่มผมทรงบ็อบถามขึ้นมาด้วยสีหน้ามุ่งมั่นและอยากทำมันสุดๆ
“ตามล่าหาไม้จิ้มฟัน ^O^ “ เออออออ ไม้จิ้มฟันเนี่ยนะ ถ้าเป็นไม้ซุงยังพอว่า
“นี่ ซึนาเดะเธอจะบ้ารึเปล่า หาไม้จิ้มฟันเนี่ยนะ ฉันว่าไปซื้อเอาจะง่ายกว่าไหม”ครูที่ช่วยฝึกสอนวิชาให้กับนารูโตะ ในช่วงเวลา 3 ปีให้หลัง จากที่ซาสึเกะออกจากหมู่บ้านไปเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง
“หึ!!! ถ้าใครจะทำอย่างงั้นก็ได้ แต่ว่า…”โฮคาเงะสาวหยุดพูดเพียงแค่นั้นก็จะหันมาสบตากับทุกคนที่อยู่บริเวรนี้
“ก็จะอดได้ของรางวัลไงล่ะ และต้องไปช่วยซึนะหาสมุนไพรที่นั่นด้วย” โอ้ บร๊ะเจ้าอดได้ยังพอว่า ถ้าต้องไปหาสมุนไพรที่
ซึนะเนี่ยนะ ไม่ไหวมั้ง
“แล้วจะรู้ได้ไงว่าอันไหนที่ท่านให้หาล่ะ”หนุ่มผมยาว ผู้มีดวงตาสีขาวถามขึ้น
“ก็จะลักษณะพิเศษที่ฉันทำไว้ ไม้จิ้มฟันแต่ละอันมีแถบสีที่ขึ้นจากจักระของฉัน”อย่างนี้ทาสีเองก็ได้นี่หน่า
“และอย่าคิดที่จะทาสีเองเป็นอันขาด เพราะฉันจะใช้จักระตรวจดู”เพล้ง!!! ความคิดของผมพังอีกตามเช่นเคย
“แล้วของรางวัลล่ะค่ะ”หญิงสาวผมสีชมพู เอ่ยถามนั่นยิ่งทำให้ผมอยากรู้มากขึ้นไปอีก ว่ามันจะคุ้มไหม ไอ้รางวัลไม้จิ้มฟันเนี่ย
“เงินรางวัล 10000 เยน”โอ๊ะ!!! นั่นๆ 10000เยนเชียนะO*O ผมกินราเม็งได้เป็นร้อยชามเลย
“แล้ววิธีเล่นล่ะ”ซาสึเกะถามขึ้น สงสัยจะสนใจล่ะสิท่า แต่ไม่! ผมไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรที่จะต้องให้10000เยนกับซาสึเกะล่ะ แม้กระทั่งคนอื่นๆ ก็ไม่มีทาง
“ก็ง่ายๆ ทุกคนจับหมายเลขที่ฉันทำไว้ แล้วก็แยกย้ายกันไปหา ใครกลับมาก่อนเป็นผู้ชนะ”ผมว่ามันดูว่ายเกินไปรึเปล่าเนี่ย เงินไม่ใช่น้อยๆเลยนะนั่น
“แต่ทุกคนจะต้องไปกับกลุ่มของตัวเอง เข้าใจตรงกันนะ งั้นแยกย้ายกันไปนอนได้” สิ้นคำพูดของท่านโฮคาเงะทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน อ่อ ผมลืมบอกไปว่าที่นอนน่ะจะต้องนอนกับกลุ่มของตัวเอง ผมล่ะไม่เข้าว่าทำไมต้องเป็นกลุ่มที่เลือกมาจากโรงเรียนด้วย แต่ยังไงซะผมก็ว่าผมโชคดีนะที่อยู่กับซาสึเกะน่ะ เพราะว่าหมอนี่เก่งซะทุกเรื่องเลย งั้นเวลาหาผมจะได้สบายใจขึ้นมาอีกเปราะนึง พรุ่งนี้ผมต้องหามันให้ได้คอยดู รอก่อนะจ๊ะ ราเม็ง ^O^
และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง ผมจะหามันให้ได้ ^^ และต้องกลับมาก่อนคนอื่นๆด้วย ผมตั้งหน้าตั้งตารอสถานที่ที่ผมกับซาสึเกะจะไปหามันอย่างใจจดใจจ่อ และเมื่อซาสึเกะเดินกลับมา
“เป็นไงๆที่ไหน ^^ “ผมทับจะทนรอไม่ไหวแล้ว อยากไปไวๆจัง
“เกาะทะสาบ อยู่ห่างจากนี่ประมาณ 15 กิโล”
“งั้นก็รีบๆไปกันเหอะ *O*”
“เรื่องกินน่ะรีบเชียว”
“ยุ่งหน่า”คราวนี้ผมไม่ว่าอะไรซาสึเกะหรอกนะเพราะว่าเรื่องราเม็งสำคัญกว่า
และผมกับซาสึเกะก็เดินทางมาได้ 7 กิโลแล้วเหลือแค่อีก 8 กิโลเท่านั้น ความฝันผมใกล้เป็นจริงแล้วสิ ราเม็งจ้า แต่ว่านะผมกับซาสึเกะก็เดินกันมาไกลแล้ว แต่ทว่ารอบๆนี้มีแต่น้ำทะเลเต็มไปหมด ผมยังไม่เห็นเรือเลยสักคัน แล้วถ้าวันนี้ไม่มีเรือล่ะ ผมจะทำยังไงเนี่ย โห่ T^T
“เรือน่ะ อีกกิโลกว่าๆก็เจอแล้ว”เอ๊ะ! ซาสึเกะรู้ได้ไงว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่
“นายรู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรอยู่”
“ดูจากหน้า แล้วก็ความอยากกินราเม็งของนายไง มันแผ่มาถึงฉัน”ซาสึเกะตอบเสียงเรียบนี่แสดงว่า ความอยากของผมมันทำให้ซาสึเกะรับรู้ได้ด้วยเหรอเนี่ย พระเจ้า
“ถ้านายรู้แล้วก็ช่วยทำให้ฉันได้สมอยากด้วยเถอะ”
“ไม่จำเป็น”
“ก็ได้ ซาสึเกะ ฉันรีบไปคนเดียวก่อนก็ได้”ไม่ใช่ว่าผมเห็นแก่กินหรอกนะ แต่ว่าไอ้เงิน 10000เยนนี่ มันไม่ได้กันมาง่ายๆเลยนะ ลำพังตัวผมเองยังมีไม่ถึง 3000 เยน เลยมั้ง แล้วนี่ตั้ง 10000เยน ผมก็ต้องรีบคว้ามันไว้สิ
“หึ !!!”
และแล้วช่วงเวลาที่ผมรอค่อยก็มาถึงเรือที่จะไปเกาะทะเลสาบนั่นเอง เนื่องจากการจะไปมาของเรือนั้นต้องใช้เวลาเกือบครึ่งค่อนวัน และผมก็สัมผัสกับมันมาแล้วครึ่งค่อนวันเนี่ย ชังเป็นอะไรที่น่าเบื่อเสียจริงๆ
แหะๆ ^^ ก็เหมือนเดิมนะ เม้นว่าเราควรปรับปรุงตรงไหนด้วยนะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันทุกคนนะ ^O^
ความคิดเห็น