ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ทุ้ห้าว้าให่มีภูเาน้อยให่ร้อมรอบ อห้าที่น้ำาลอ่อนปลิวไสวไปามแรอลมอลมที่พัผ่านยามเย็น สาวสวยยี่สิบห้าปีเศษวามอเธอทอมอไปยัทิวทัศน์อันสวยามเบื้อหน้า
หยน้ำาใสๆ่อยๆไหลออาามาสัมผัสับแ้มนวลอเธอ เมื่อภาพในอีที่แสนะเ็บปวและอยาที่ะลืม แทรัวเ้ามาแทนที่ภาพสวยามเบื้อหน้าในสมออเธอ
"นนท์ เรารันนท์นะ รัทมาและรัมานแล้ว"สาวน้อยวัยสิบสี่ปีเศษเอ่ยบอวามในใที่ปิปัมาเนื่อนาน เมื่อเธอไร่รอีแล้วว่าานนท์็ะมีใให้เธอบ้าถึวามินั้นะเ้า้าัวเอไปะหน่อย แ่ทุิริยามารยาทที่เาแส่อเธอนั้น เธอึิเา้าัวเอมาลอว่าเาอาะไม่ล้าบอเธอ็เป็นไ้ เธอึัสินใเป็นฝ่ายบอเาเอ
ำพูอนาิาทำให้เาอึ้และใไม่น้อยเพราะเธอเป็นผู้หิแ่ลับมาบอรัมาบอรัผู้าย่อน เาไม่่อยพอในัับารระทำอเธอที่ไม่รู้ัรันวลสวลัวบ้าเลยแ่็ไม่รู้ทำไมหัวใอเาับพอโับำพูอเธอ
''เอ่อ!! นาเราสอนยัเ็อยู่นะ และเรา็เป็นเพื่อนันนะ''
''็ไม่เป็นไรเลยนิ...หลายู่หลายนที่รัันนเรียนบ ทำานและมีรอบรัว้วยัน็เยอะแยะไป''เธอิว่าเาะัวลลัวะเรียนไม่บึยเหุผลที่เป็นวามริที่เธอพบเห็นมาบอับเาเพื่อที่เาะไ้ลายัวล
''นา...ือเราเป็นเพื่อนัน''เาไม่เยิอะไรับธอเินเพื่อนเลย แม้แ่น้อย แ่เาไม่อยาทำร้ายหัวิหัวใอเพื่อนรัึไม่ล้าบอเธอไปรๆ
''เพื่อนัน็รัันไ้ ไม่เห็นะแปลเลย''สาวใสื่ออย่านาิาไม่เาใวามหมายที่านนท์บอหรอ
''ใ้เพื่อนัน็รัันไ้ แ่ว่า...'' เาลัเลว่าะบอเธอไปรๆีหีือป่าว เาสูอาาศเ้าเ
็มปอแล้ว่อยๆพ่นออมา้าๆ ''เราไม่เยิเินเพื่อนับนาเลยนะ''
็มปอแล้ว่อยๆพ่นออมา้าๆ ''เราไม่เยิเินเพื่อนับนาเลยนะ''
''ทำไมหรอนนท์''น้ำเสียอเธอเริ่มสั่นนิๆ พยายามบอัวเอว่าเาล้อเธอเล่นหรือป่าว แ่หัวใวน้อยๆอเธอลับรุ้สึเ็บอย่าบอไม่ถู
''นา...ือว่า...ือว่า...''เามอนาิาหัวรเท้า เาไม่แน่ใว่าะบอเหุผลที่เาะบอเธอีหรือไม่บอี นาิา้ิพู่อนเราะเธอเห็นเามอะอหัวรเท้าแบบนั้น เธอ็พอะเาออแล้วว่าทำไม
''เราอ้วน เราำ เราไม่สวย ไมุ่่วรับนนท์ใ่ใหม ''น้ำาที่พยายามลั้นไว้เมื่อสัรู่ อนนี้ลับหลั่ไหลออมาอย่าหยุไม่อยู่ เมื่อรู้ว่าเามอนที่ภายนอ แ่ทำไมเาะ้อมาทำีับเธอ ให้เธอรั้วย ยิ่ิวามเ็บปวรุนแรมาึ้น
'ใ่ ' เาอยาะบอเหลือเินว่าสิ่ที่เธอพูมานั้นถูแล้ว ีรีหมุ่นฮออห้ออย่าเาน่ะหรือที่ะยอมลัวลมาบับนอย่าเธอ ถ้าไ้เป็นแนันอายนายเลย แ่เา็ไม่อยาทำร้ายหัวใอเพื่อนึพยายามหาเลือเหุผลที่ีที่สุมาุยับเธอ
''นา...วามรัมันบัับันไม่ไ้หรอนะ ไม่รัถ้าฝืนไป็มีแ่เ็บ''
''อทษับวามโ่อเรา้วยนะ อโทษที่เรามันไม่เียมัว''เธอเห็นว่าเาไม่ปิเสธเธอเลยแม้แ่น้อยว่าเาไม่อบเธอเพราะอะไร เะอึเอ่ยำพูแสนะน้อยในละประประันนั้นออมา
''เราว่านะ นาลอมาหานใหมู่นะ เาอาะรันา และนาอาะรัเา็ไ้นะ'' เาแนะนำแ่เาไม่รู้หรอว่าำแนะนำนั้นือ มีแหลมที่แทมายัลาหัวใอเธอนไม่เหลือิ้นี
''เราะพยายามนะ...''เธออบ่อนะหมุัวหันหลั และ่อยๆแบหัวใที่บอบ้ำนแทบระอัเลืออเธอาเาไป และไม่ิแม้แ่ะมอหน้าอเาอีเลย
หลัาวันนั้นเธอไม่ไ้ไปุยหรือไปเล่นับานนท์เลย แล้วเธอ็ัสินใย้ายมาเรียนในรุเทพฯ และเธอ็ไม่เยที่ะลับไปหาเาอีไม่แม้แ่ะให้เาเห็นหน้า เมื่อใที่เธอลับมาเยี่ยมบ้านสวน เธอ็ะเ็บัวแ่อยู่ในบ้าน พอถึเวลาที่้อลับเธอ็ลับไปเลย เธอไม่เยิะไปบอลาานนท์เลยแม้แ่น้อย
.......................................................................................................................................................................................
ฝาิามัน่อ้วยนะ่ะ ''หัวใามรั''
และออบุทุท่านที่เ้ามาอ่านัน้วยนะ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น