ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ภายใต้เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอลล์ นักดนตรีอิสระที่มารวมตัวกัน 5 คน กำลังโลดแล่นเปล่งประกายสว่างไสวบนเวที
นั่นไงล่ะ เอมิซึกิ ซาเอโกะ สาวน้อยตาโต เจ้าของเสียงสวรรค์ที่ไม่ว่าใครได้ฟังก็ต้องเคลิ้มดั่งต้องมนตร์ เสียงร้องที่กังวาล ความเคลื่อนไหวที่สดใส นักร้องสาวที่ดึงความสนใจของผู้ชมทั้งฮอลล์ให้ร่วมสนุกไปกับเธอ!!
คนที่สอง คุโรซากิ โคจิโร่ นักเบสฝีมือดี สูงยาว หล่อจัด ผมดำเข้ม เล่นเบสด้วยท่าที่สุดเท่ ไม่มีใครเหมือน ผมยาวดำที่รวบไว้ข้างหลัง บัดนี้ หลุดลุ่ยจากแรงสะบัดด้วยความเมามันสืไปกับเสียงดนตรี เหงื่อที่เปียกชุ่มกาย เรียกความเซ้กซี่ได้เป็นอย่างดี เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นสะบัดผม!!
คนที่สาม โซโล่กีต้าร์ของสุดหล่อ จอมสุขุมผมสีน้ำตาลไฮไลท์รากไทร ยาวประต้นคอ นิ้วมือเรียวยาวสะกดให้ผู้ชมตรึงสายตาอยู่ที่การเล่นกีต้าร์ที่พลิ้วไหวดั่งสายน้ำของเขา นางาโอะ โยสุเกะ
คนที่อี่ โอย เสียงแหบครับ ขอตัวไปดื่มน้ำแป๊ปนึง อึก..อึก ..ฮ้า มาแล้วครับ ต่อเลยนะ
คนที่สี่ จอมยั่วโมโหและเจ้าของมุขแป้ก มือกลองหนุ่มหัวตั้ง ผมทอง ยามาโมโตะ ชิน
คนสุดท้าย มือคีย์บอร์ดติงต๊องผู้ไม่ปรากฎเพศ (?) โทโมอากิ คาซึฮิโกะ ผู้ซึ่งไม่ว่าสถานการณ์ใดก็หัวเราะได้เสมอ แม้กระทั่งเวลาที่....
Chapter 1
“ฮ่ะๆๆๆ ฮู้ยยย พวกนายจะไปเครียดอารั้ยย กะอีแค่ไม่มีงานเข้ามาแค่เนี้ย ห๊า !! ไม่มีงาน!?!? “
คาซึฮิโกะ ตะโกนลั่นห้องซ้อม เหมือนเพิ่งเข้าใจในข่าวร้ายที่ซาเอโกะนำมาบอกกับเพื่อนๆในตอนแรก
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเราเป็นวงดนตรีอิสระนะ ถ้าไม่มีใครจ้างแล้วจะเอาอะไรกินวะ “ โยสุเกะพูด
“อาหารงาย” มือกลองหน้าตากวนตีน ที่ทำท่าจะหลับมิหลับแหล่ นั่งเท้าคงพูดขึ้น
“ก็ถ้าไม่มีงาน ก็ไม่มีเงินซื้อขาวกินน่ะสิ” หญิงสาวคนเดียวของวงพูดบ้าง
“เออ เมิงแด-กอาหารหมาไปละกัน” โยสุเกะหันไปพูดกับชิน ด้วยความรำคาญเต็มทน
“เอ๊า เมิงแด-กเป็นเพื่อนกรูมั้ย” ชินโต้กลับ
“เอาสิ มึงแด-กตี-นกรูก่อนมั้ยล่ะ” มือกีต้าตวาดพร้อมกระชากคอเสื้อ
“เฮ้ย STOP!!!!!!” เสียงกังวาลดุดันน่าเกรงขาม ดังขึ้นจากพี่ใหญ่ของวง เมื่อเห็นรุ่นน้องทำท่าจะแลกหมัดกันซะแล้ว
“พวกแกจะทะเลาะกันทำไมห๊า เอาเวลามาช่วยกันคิดหาทางแก้ดีกว่า”
แฮ่ก แฮ่ก เจ้า2ตัวที่กำลังจะมีเรื่องจึงได้แต่คอตก จ๋อยละห้อยไปทั้งคู่
“ชั้นไปขายตัวดีมะ” ยัยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร(?) ...คาซึฮิโกะนั่นเองที่พูดขึ้น
“ใครเค้าจะเอาแกนังชะนี” ชินยั่ว
“เอ๊ะ ไอ้ลิงเผือกนี่” คาซึจังโต้มั่ง
“โอ๊ย...จะทะเลาะกันไปถึงไหนคะ ข้าวก็จะไม่มีกินอยู่แล้ว ยังมาทะเลาะกันอีกไม่รู้จักกาละเทศะกันเลย ทะเลาะกันให้มันดูเวล่ำเวลาบ้างสิคะ ถ้าวงเราไม่สามัคคี แล้วมันจะ go on กันได้ยังไงล่ะ ก็เพราะอย่างนี้ถึงได้ดักดาน ไปไม่ถึงขอบฟ้าที่พวกเราฝันถึงกันซะที แว๊ด แว๊ด @#$%^&*%......แฮ่ก แฮ่ก “
“ เอ่อ..ซาเอโกะจ๊ะ ใจเย็นๆ พูดช้าๆก็ได้ “ ดยสุเกะเดินเข้าไปลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบใจ
“เฮ้อ” ทุกคนถอนหายใจแทบจะพร้อมกัน
......ไม่มีแล้วสินะ อัลบั้มที่ใฝ่ฝัน
......ไม่มีแล้วสินะ คนดูที่เคยสนุกไปด้วยกัน
......ไม่มีแล้วสินะ แสงสีเสียง ควมสุขอย่างวันนั้น
......ไม่มีแล้ว เฮ้อ ใช่สิต้องเป็นอย่างงั้น
......ไม่มีแล้วล่ะ วงของพวกเรา vivacious warrior
“เฮ้อ”
เปรี้ยง!
ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งเศร้า ภายนอกหน้าต่างที่บัดนี้ สายฟ้าฟาดลงมาจากที่ไกลๆ ทำเอานักร้องนำปละมือคีย์บอร์ดสะดุ้งสุดตัว ท้องฟ้าที่เคยกระจ่าง กลับมืดลงแทบจะในทันที เมฆขาวถูกแทนที่ด้วยเมฆครึ้ม พระอาทิตย์ถูกบดบัด จันทราเหือดหาย ความตายกำลังจะเข้ามาแทนที่!! (เวอร์ไปป่าววะ)
เปรี้ยง! ซ่า!!
สายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง ทีนี้คนที่ตกใจใครั้งแรก ก็ผวาเข้ากอดกันกลม ฝนเริ่มเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย ฟ้าแลบแปลบปลาบ เมฆดำทะมึนดูน่ากลัว แสงไฟสลัว จากนีออนสีส้มที่ติดอยู่บนเพดานกลางห้องก็พาลติดๆ ดับๆ ทันใดนั้น ลมพายุลูกใหญ่ก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ดูน่ากลัว
ครืน!!
พายุลูกพ่อเฮอร์ริเคน หมุนพัดเอาสิ่งที่ขวางกั้นกระจัดกระจาย บ้างก็ถูกดูดเข้าไปลอยวนภายในวังวนที่น่าโหดร้ายของพายุ ทั้งรถ ทั้งต้นไม้ พากันลอยขึ้นไปอยู่ในอากาศ มันกำลังใกล้เข้ามามากขึ้น ใกล้เข้ามา มาแล้ว!!!!
ซู่ม!!!
คลื่นทะเลยักษ์มาจากไหนไม่รู้ ยกตัวขึ้นเป็นเกลียวขนาดใหญ่ แล้วกลืนเอาพายุที่กำลังพัดเข้ามาใกล้ให้หายไปใต้ผืนน้ำที่แสนแปลกประหลาด...
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ
เสียงนกที่ล่องลอยมาจากสวรรค์ที่มาพร้อมกับลมเย็น ก็พัดพาเมฆครึ้มให้หายไป ดูเหมือนว่าความสดใสจะกลับมาอีกครั้ง วง vivacious warrior ก็ต่างพากันแปลกใจในปรากฏการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ และก็หายไปอย่างรวดเร็ว พระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าอีกครั้ง และกลับมาพร้อมคนแปลกหน้าที่มาปรากฏอยู่ในห้องซ้อม!!!!
ภายใต้เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอลล์ นักดนตรีอิสระที่มารวมตัวกัน 5 คน กำลังโลดแล่นเปล่งประกายสว่างไสวบนเวที
นั่นไงล่ะ เอมิซึกิ ซาเอโกะ สาวน้อยตาโต เจ้าของเสียงสวรรค์ที่ไม่ว่าใครได้ฟังก็ต้องเคลิ้มดั่งต้องมนตร์ เสียงร้องที่กังวาล ความเคลื่อนไหวที่สดใส นักร้องสาวที่ดึงความสนใจของผู้ชมทั้งฮอลล์ให้ร่วมสนุกไปกับเธอ!!
คนที่สอง คุโรซากิ โคจิโร่ นักเบสฝีมือดี สูงยาว หล่อจัด ผมดำเข้ม เล่นเบสด้วยท่าที่สุดเท่ ไม่มีใครเหมือน ผมยาวดำที่รวบไว้ข้างหลัง บัดนี้ หลุดลุ่ยจากแรงสะบัดด้วยความเมามันสืไปกับเสียงดนตรี เหงื่อที่เปียกชุ่มกาย เรียกความเซ้กซี่ได้เป็นอย่างดี เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นสะบัดผม!!
คนที่สาม โซโล่กีต้าร์ของสุดหล่อ จอมสุขุมผมสีน้ำตาลไฮไลท์รากไทร ยาวประต้นคอ นิ้วมือเรียวยาวสะกดให้ผู้ชมตรึงสายตาอยู่ที่การเล่นกีต้าร์ที่พลิ้วไหวดั่งสายน้ำของเขา นางาโอะ โยสุเกะ
คนที่อี่ โอย เสียงแหบครับ ขอตัวไปดื่มน้ำแป๊ปนึง อึก..อึก ..ฮ้า มาแล้วครับ ต่อเลยนะ
คนที่สี่ จอมยั่วโมโหและเจ้าของมุขแป้ก มือกลองหนุ่มหัวตั้ง ผมทอง ยามาโมโตะ ชิน
คนสุดท้าย มือคีย์บอร์ดติงต๊องผู้ไม่ปรากฎเพศ (?) โทโมอากิ คาซึฮิโกะ ผู้ซึ่งไม่ว่าสถานการณ์ใดก็หัวเราะได้เสมอ แม้กระทั่งเวลาที่....
Chapter 1
“ฮ่ะๆๆๆ ฮู้ยยย พวกนายจะไปเครียดอารั้ยย กะอีแค่ไม่มีงานเข้ามาแค่เนี้ย ห๊า !! ไม่มีงาน!?!? “
คาซึฮิโกะ ตะโกนลั่นห้องซ้อม เหมือนเพิ่งเข้าใจในข่าวร้ายที่ซาเอโกะนำมาบอกกับเพื่อนๆในตอนแรก
“ก็ใช่น่ะสิ พวกเราเป็นวงดนตรีอิสระนะ ถ้าไม่มีใครจ้างแล้วจะเอาอะไรกินวะ “ โยสุเกะพูด
“อาหารงาย” มือกลองหน้าตากวนตีน ที่ทำท่าจะหลับมิหลับแหล่ นั่งเท้าคงพูดขึ้น
“ก็ถ้าไม่มีงาน ก็ไม่มีเงินซื้อขาวกินน่ะสิ” หญิงสาวคนเดียวของวงพูดบ้าง
“เออ เมิงแด-กอาหารหมาไปละกัน” โยสุเกะหันไปพูดกับชิน ด้วยความรำคาญเต็มทน
“เอ๊า เมิงแด-กเป็นเพื่อนกรูมั้ย” ชินโต้กลับ
“เอาสิ มึงแด-กตี-นกรูก่อนมั้ยล่ะ” มือกีต้าตวาดพร้อมกระชากคอเสื้อ
“เฮ้ย STOP!!!!!!” เสียงกังวาลดุดันน่าเกรงขาม ดังขึ้นจากพี่ใหญ่ของวง เมื่อเห็นรุ่นน้องทำท่าจะแลกหมัดกันซะแล้ว
“พวกแกจะทะเลาะกันทำไมห๊า เอาเวลามาช่วยกันคิดหาทางแก้ดีกว่า”
แฮ่ก แฮ่ก เจ้า2ตัวที่กำลังจะมีเรื่องจึงได้แต่คอตก จ๋อยละห้อยไปทั้งคู่
“ชั้นไปขายตัวดีมะ” ยัยคนที่คุณก็รู้ว่าใคร(?) ...คาซึฮิโกะนั่นเองที่พูดขึ้น
“ใครเค้าจะเอาแกนังชะนี” ชินยั่ว
“เอ๊ะ ไอ้ลิงเผือกนี่” คาซึจังโต้มั่ง
“โอ๊ย...จะทะเลาะกันไปถึงไหนคะ ข้าวก็จะไม่มีกินอยู่แล้ว ยังมาทะเลาะกันอีกไม่รู้จักกาละเทศะกันเลย ทะเลาะกันให้มันดูเวล่ำเวลาบ้างสิคะ ถ้าวงเราไม่สามัคคี แล้วมันจะ go on กันได้ยังไงล่ะ ก็เพราะอย่างนี้ถึงได้ดักดาน ไปไม่ถึงขอบฟ้าที่พวกเราฝันถึงกันซะที แว๊ด แว๊ด @#$%^&*%......แฮ่ก แฮ่ก “
“ เอ่อ..ซาเอโกะจ๊ะ ใจเย็นๆ พูดช้าๆก็ได้ “ ดยสุเกะเดินเข้าไปลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบใจ
“เฮ้อ” ทุกคนถอนหายใจแทบจะพร้อมกัน
......ไม่มีแล้วสินะ อัลบั้มที่ใฝ่ฝัน
......ไม่มีแล้วสินะ คนดูที่เคยสนุกไปด้วยกัน
......ไม่มีแล้วสินะ แสงสีเสียง ควมสุขอย่างวันนั้น
......ไม่มีแล้ว เฮ้อ ใช่สิต้องเป็นอย่างงั้น
......ไม่มีแล้วล่ะ วงของพวกเรา vivacious warrior
“เฮ้อ”
เปรี้ยง!
ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งเศร้า ภายนอกหน้าต่างที่บัดนี้ สายฟ้าฟาดลงมาจากที่ไกลๆ ทำเอานักร้องนำปละมือคีย์บอร์ดสะดุ้งสุดตัว ท้องฟ้าที่เคยกระจ่าง กลับมืดลงแทบจะในทันที เมฆขาวถูกแทนที่ด้วยเมฆครึ้ม พระอาทิตย์ถูกบดบัด จันทราเหือดหาย ความตายกำลังจะเข้ามาแทนที่!! (เวอร์ไปป่าววะ)
เปรี้ยง! ซ่า!!
สายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง ทีนี้คนที่ตกใจใครั้งแรก ก็ผวาเข้ากอดกันกลม ฝนเริ่มเทลงมาอย่างไม่ขาดสาย ฟ้าแลบแปลบปลาบ เมฆดำทะมึนดูน่ากลัว แสงไฟสลัว จากนีออนสีส้มที่ติดอยู่บนเพดานกลางห้องก็พาลติดๆ ดับๆ ทันใดนั้น ลมพายุลูกใหญ่ก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ดูน่ากลัว
ครืน!!
พายุลูกพ่อเฮอร์ริเคน หมุนพัดเอาสิ่งที่ขวางกั้นกระจัดกระจาย บ้างก็ถูกดูดเข้าไปลอยวนภายในวังวนที่น่าโหดร้ายของพายุ ทั้งรถ ทั้งต้นไม้ พากันลอยขึ้นไปอยู่ในอากาศ มันกำลังใกล้เข้ามามากขึ้น ใกล้เข้ามา มาแล้ว!!!!
ซู่ม!!!
คลื่นทะเลยักษ์มาจากไหนไม่รู้ ยกตัวขึ้นเป็นเกลียวขนาดใหญ่ แล้วกลืนเอาพายุที่กำลังพัดเข้ามาใกล้ให้หายไปใต้ผืนน้ำที่แสนแปลกประหลาด...
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ
เสียงนกที่ล่องลอยมาจากสวรรค์ที่มาพร้อมกับลมเย็น ก็พัดพาเมฆครึ้มให้หายไป ดูเหมือนว่าความสดใสจะกลับมาอีกครั้ง วง vivacious warrior ก็ต่างพากันแปลกใจในปรากฏการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ และก็หายไปอย่างรวดเร็ว พระอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าอีกครั้ง และกลับมาพร้อมคนแปลกหน้าที่มาปรากฏอยู่ในห้องซ้อม!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น