คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fic Aokaga KnB[02]
02
และแล้วก็ถึงเวลาตัดสิน(ทำเหมือนแข่งเกมโชว์เลยนะ)
เหล่าคุณชายทั้งหกยืนตกตะลึงเล็กน้อยกับอาหารนับสิบจานที่วางอยู่บนโต๊ะ มีทั้งอาหาร ตะวันตกและญี่ปุ่นมารวมกันแถมด้วยของหวานสองสามอย่าง หน้าตามันก็...หน้ากินสุดๆไปเลย
“ เชิญเลย รับรองอร่อย ผมชิมแล้ว” คากามิชูนิ้วโป้งยืนยัน เหล่าคุณชายมองหน้ากันแล้วค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้หรูแล้วมองคากามิที่...ใส่ผ้ากันเปื้อนสีชมพูมีลายสกรีนเสือน้อยน่ารักอยู่ตรงชายผ้า
...น่ารักชะมัดเลย
คากามิมองระดับสายตาของพวกเขาแล้วก้มลงมองผ้ากันเปื้อนของตัวเองแล้วหน้าแดงเถือกเป็นลูกมะเขือเทศ คากามิรีบแก้(ปม)ผ้าทันทีแต่เพราะรีบร้อนเกินไปปมก็เลยมัดแน่นเข้าไปอีก คุโรโกะทนเห็นสภาพลำบากของคากามิไม่ไหวเลยลุกขึ้นจากเก้าอี้ตรงไปหาหนุ่มผมแดง
“ผมแก้ให้นะครับ” คุโรโกะยิ้มให้คากามิแล้วบรรจงแก้ปมให้อย่างอ่อนโยน(?) ทำเอาคากามิหน้าร้อนยิ่งขึ้นไปอีก ทันทีที่สายผ้าหลุดคากามิก็รีบถอดออกทันทีทำเอาคุโรโกะแอบหลุดขำเบาๆ
“อ้อ ไม่ต้องสุภาพกับพวกเราก็ได้ครับ จะด่าจะว่าผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก” คุโรโกะพูดพร้อมเดินกลับไปที่เก้าอี้ของตัวเอง แล้วเอาสปาเก็ตตี้ในจานเข้าปาก คุโรโกะถึงกับเบิกตากว้างเพราะความอร่อยของมัน จากนั้นก็ตักอย่างอื่นต่อ อร่อยสุดๆไปเลย อร่อยกว่าอาหารข้างนอกอีก
มุราซากิบาระเห็นคุโรโกะตักไปแล้วก็ขอลองกินบ้าง พอได้ชิมคำแรกก้แทบไม่วางช้อนเลยทีเดียว คิเสะ อาคาชิกับมิโดริมะ(ที่ไม่ค่อยมีบท//โดนกรรไกรเสย)ก็เริ่มตักกันบ้างเพราะทนหิวไม่ไหว(ให้มันได้อย่างนี้เซ่!) ก็ตักกินกันจนข้าวในจานหายไปเกือบหมด คากามิยิ้มอย่างดีใจแล้วหันไปที่อาโอมิเนะที่ยังไม่เอาอะไรลงท้องสักอย่าง ดูแล้วมันน่าหมั่นไส้ชะมัด เย่อหยิ่งสิ้นดี
“นี่ นายจะไม่ลองหน่อยหรอ อร่อยน้า~^^” คากามิยิ้มให้อย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
“เหอะ นายนี่ไม่สุภาพเลยนะ” อาโอมิเนะช้อนตามองอย่างเซ็งๆ ก็จริงที่อาหารพวกนี้มันน่ากินมากๆ แต่ถ้าเขาชิมดูแล้วมันอร่อยเขาก็เสียหน้าแย่สิ
“ก็เอ่อ...นายผมฟ้าบอกว่าไม่ต้องสุภาพก็ได้ “ คากามิชี้ไปที่คุโรโกะที่กำลังเช็ดปากด้วยผ้าสีขาวบ่งบอกว่าอิ่มแล้ว คากามิมองคุโรโกะอย่างเคืองๆเล็กน้อย
“นายนี่กินน้อยจังนะ” คากามิบ่นอุบ แต่ว่าอาหารบางอย่างก็ได้หายไปจากจานเรียบร้อย”กินน้อยอย่างกับดมเฉยๆงั้นล่ะ” ว่าเสร็จคนบ่นก็เก็บจานบางส่วนไปวางที่อ่างล้างจาน
“รีบๆกินกันซะ ฉันจะได้เก็บจานไปล้าง” คากามิพูดพร้อมเท้าเอวมองคนผมสีน้ำเงินที่เอาแต่นั่งนิ่ง จนทนอารมณ์โมโหไม่ไหวจับช้อนแล้วตักอาหารที่ยังมีเหลืออยู่เอาเข้าปากอาโอมิเนะอย่างรวดเร็วจนคนถูกป้อน(บ้านฉันเรียกยัด=_=)แทบสำลัก อาโอมิเนะรีบกลืนเข้าไปอย่างทุลักทุเลแล้วหันไปส่งสายตาอาฆาตให้คากามิ แต่ก็หาได้สนใจไม่กลับยิ้มอย่างผู้ชนะให้ซะอย่างนั้น การแก้แค้นที่แสนหอมหวาน...
“อร่อยใช่ม้า?” คากามิถามด้วยน้ำเสียงชวนโดนถีบแถมเลิกคิ้วอย่างยียวนกวนส้นได้อีก อาโอมิเนะถึงกับไปไม่เป็นเพราะมัน...อร่อยจริงๆ ไม่เคยมีใครกล้าทำอย่างนี้กับหนุ่มผมน้ำเงินผู้ดื้อรั้นมาก่อน ทำให้มันรู้สึกเสียหน้าแบบสุดๆ อาโอมิเนะจำใจพยักหน้าแผ่วเบา ถึงมันดูไม่ค่อยเต็มใจแต่ก็ทำให้คากามิยิ้มกว้างอย่างมีความสุข(?)แล้วคว้าจานทั้งหมดไปพร้อมฮัมเพลงเบาๆเดินเข้าครัว
หลังจากล้างจานเสร็จ พวกคุณชายก็แนะนำตัวกันเรียบร้อย คากามิรู้สึกสะใจเป็นอย่างยิ่งที่ตอกหน้าคนหยิ่งยโสแบบอาโอมิเนะได้ ก่อนนอนโทรหาทัตสึยะก่อนดีกว่าเพื่อให้พี่ชายของตนนั้นสบายใจ ไม่ต้องห่วงอะไรเขาอีก(ฮิมุโระยังไม่ตายนะเดส=_=)
คากามิบิดขี้เกียจหน่อยแล้วเตรียมตัวจะเข้านอน คงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาปลุกเหล่าคุณชายที่(คาดว่า)จะนอนไม่ยอมลุกกันเลย หึ หึ ได้เวลาทำเรื่องสนุกอีกแล้ว ที่นี่มันน่าสนใจจริงๆ
เมื่อคากามิมาถึงห้องก็รีบถอดเสื้อสูทออกทันที เขาไม่ชอบอะไรที่เป็นทางการเท่าไหร่หรอกบวกกับอากาศร้อนๆนี่อีก ถึงจะเปิดแอร์แล้วก็เถอะ หนุ่มผมแดงทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างสบายใจ หลังทำงานเสร็จแล้วมันขี้เกียจสุดๆไปเลยแฮะ อยากนอนทั้งๆอย่างนี้เลย(แน่นอนว่าไม่ทำเด็ดขาด)
“ขอโทษนะครับ...เอ๊ะ คากามิคุง?” คุโรโกะที่เข้ามาแล้วไม่เคาะประตูมองไปที่คากามิที่อยู่บนเตียงสะดุ้งขึ้นมา ทำให้คุโรโกะหลุดขำไปอีกครั้ง เขานี่น่ารักดีนะ น่ารักแบบซื่อๆไม่รู้เรื่องอะไรน่ะ
“คุณ เอ่อ...คุโรโกะสินะ อย่าเข้ามาเงียบๆสิ ฉันตกใจนะ” คากามิคว้าเสื้อสีขาวตัวบางมาใส่ แต่ก็ไม่ทันเพราะคุโรโกะเห็นเรือนร่างของเขาหมดแล้ว มันดูเซ็กซี่จริงๆ(เริ่มหื่นละตู=.,=)
“มาที่นี่ทำไมหรอ? หรือว่าหิว” คากามิเดินไปหาคุโรโกะที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง
“คากามิคุง...พรุ่งนี้พวกเรามีอะไรจะให้ช่วยน่ะครับ” คุโรโกะมองหน้าคากามิที่มีสีแดงเปื้อนอยู่(ไม่ใช่เลือดนะจ๊ะ!)
“อ่า...อะไรอย่างนั้นหรอ” คากามิเอียงคอเล็กน้อยยิ่งเพิ่มความโมเอะได้อีก
“คากามิคุงรู้มั้ยครับว่าอาโอมิเนะคุงเป็นคนที่ตื่นยากแบบสุดๆ” คุโรโกะเริ่มเปิดประเด็น เอ่อ...เดี๋ยวนะ ที่ว่าอาโอมิเนะตื่นยากมันเกี่ยวอะไรกันล่ะ ยังไงเขาก็ต้องปลุกให้ได้อยู่ดีนั่นแหละ
“แล้วไงล่ะ สุดท้ายฉันก็ต้องปลุกให้ได้อยู่ดี” คากามิเท้าเอวอย่างไม่เข้าใจ ถึงจะดูไม่มีพิษภัยแต่เขาก็รู้สึกว่าคุโรโกะเป็นคนที่อันตรายน่าดู
“และผมอยากให้เขาตื่นเป็นคนแรกด้วย เพื่อเป็นการทดสอบคากามิคุงว่าเหมาะสมที่จะเป็นพ่อบ้านต่อไปมั้ย” คุโรโกะยิ้มบางๆ มันช่างผิดกับคำพูดจริงๆ... เอ่อ...มันไม่ได้ช่วยให้ความสงสัยของหนุ่มผมแดงคลายลงไปสักนิด อย่าพูดให้มันมากความนักได้มั้ยเล่า!?!
“นายก็พูดให้มันมากความได้มั้ย ฉันงงนะเฟ้ย” คากามิลูบท้ายทอยอย่างหงุดหงิด
ก็คิดว่าเขาเป็นคนเข้าใจอะไรได้ง่ายแล้วนะ แต่ทำไมเขาถึงยังไม่เข้าใจอีก ไม่เข้าใจโว้ย!!!(อ้าวเฮ้ย)
“ก็...คากามิคุงจะต้องไปนอนกับอาโอมิเนะคุงไงครับ” คำตอบของหนุ่มผมฟ้า ทำเอาคากามิตกใจจนแทบหงายหลังลงกับพื้น เขาก็ไม่ใช่ประเภทหูฝาดง่ายๆนะ เหมือนจะได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรได้ยินจากปากของคนตรงหน้าเท่าไหร่ คากามิรีบคว้าคอเสื้อคุโรโกะมาใกล้อย่างเอาเรื่องแล้วตะคอกถามเสียงดัง
“ว่าไงนะ!!! นาย...นายพูดว่าอะไรนะ!?!” บ้าหรือเปล่า!?! ทำไมเขาจะต้องไปนอนกับคนยโสโอหังแบบนั้นด้วย คากามิคงได้ประสาทแตกก่อนนอนน่ะสิ ไม่เอาด้วยหรอก!!!
“ผมบอกว่า ให้ไปนอนกับอาโอมิเนะคุงครับ” คุโรโกะบอกด้วยเสียงตายด้านอีกครั้ง
เหมือนจะไม่ได้หูฝาดแฮะ(?) สรุป...เขาจะต้องไปจริงๆหรอเนี่ย...? คากามิมองหน้าคุโรโกะอย่างขอความเห็นใจ ถึงมันจะโมเอะแต่ก็ไม่ได้ให้ความต้องการ(?)ของคุโรโกะลดลง(?)เลยแม้แต่น้อย
เป๊าะ!
คุโรโกะดีดนิ้วหนึ่งครั้งพร้อมกับชายร่างยักษ์สองคนที่จ้างมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ(?) คุโรโกะนึกอยู่แล้วว่าคากามิจะต้องปฏิเสธ คงจะต้องใช้กำลังกันแล้วละนะ
“ว้ากกกกกกกก!!!! ปล่อยฉันนะ ปล่อยเซ่!!” คากามิโวยวายเสียงดังลั่นก่อนที่จะโดนลากออกไป
ขอให้โชคดีนะครับ...
ขอโทษที่ให้รอนะคะ(ใครรอ) ก็จะมาอัพให้ได้แค่วันอาทิตย์TwT //ร่ำไห้ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นต์นะคะ ดีใจมากๆเลยล่ะ ขอบพระคุณมากๆเลยนะคะ!!!//ก้มกราบ(เว่อร์ไปละ)
กรี๊ดดดดดดดด>O< คากามิโมเอ้จังโว้ยยยยย!! อ่านเองฟินเอง อร๊างงงงง>///<(เปลี่ยนโหมดอย่างเร็ว) เอาล่ะสิ โดนลากไปห้องแล้ววววว จะโดนกดมั้ยเนี่ยลูกเสือน้อยของฉัน;w; (ของฉันโว้ยยยย:Ahomine) ชิ ใครสน-3- ช่วยติชมหน่อยเน้อ เรื่องอาจจะหลายตอนหน่อยน้า
กำลังแต่งตอนสามอยู่ค่ะ ก็ไม่รู้ว่าจะลงเมื่อไหร่อ่ะนะ;w;//ปาดน้ำตา(?)
ไลค์คนอ่าน รักคนเม้นท์ จุ๊บๆ>3<(จะมีใครกล้าเม้นท์มั้ยเนี่ย ฮา)
[7’Day]
…มันสั้นไปหรือเปล่านะ...
พอมาย้อนอ่านอีกรอบเนี่ย...มันสั้นจังนะ ขอโทษค่ะ!!!!
ถ้าอยากให้มีNC บอกได้นะคะ เพื่อเป็นการไถ่โทษ ขอโทษจริงๆค่ะ!!
อ้อ ถ้าผิดคาแรคเตอร์นิดหน่อยหรือว่าโคตรเยอะก็ต้องขออภัยอย่างสูงนะคะ ข้าน้อยผิดไปแล้ววว!T^T
ความคิดเห็น