คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : chapter 22
เเก้ไขคำผิด
ผมนั่งรอยองเเจที่เข้าไปอาบน้ำนานมากจนเหมือนไปขัดห้องน้ำ อ่อ ลืมเล่าไปสินะ ว่าที่นี้มีห้องน้ำสำหรับนักกีฬาด้วย เเล้วมันจะเป็นเเบบไหนหล่ะ ก็มีทั้งเเบบอาบรวมเหมือนค่ายลูกเสืออ่ะ นึกออกใช่มั้ย ที่มีอ่างใหญ่เหมือนบ่อน้ำอยู่ตรงกลางเเล้วทุกคนก็ยืนล้อม เเล้วเเบบห้องน้ำเดี่ยวก็มีนะ เเต่มีสองห้อง ให้ตายเถอะคุณพระ!! ใครจะไปทำใจอาบได้ คือถ้าเขาใส่บ๊อกเซอร์หรืออะไรปกปิดสักนิด พี่กันต์คนเเมนจะไม่ว่าเลยครับ นี่อะไร เเม่งเปิดโชว์อย่างกับสวนสัตว์เปิด พวกมึงเเม่งไม่รู้จักคำว่าของสงวนรึไงว่ะ เปิดให้ชมอย่างกับเเจกบัตรฟรี แต่จะไปว่าเขาก็ไม่ได้ เพราะที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย
"ยองเเจ ออกมาเเล้ว"
"ครับ พี่มาร์คเข้าไปอาบก่อนเลย"
"เข้าไปพร้อมกันสิ"
"ไม่อ่ะ รออาบหมดก่อน เเบมค่อยเข้า"
"งั้นรอนี่เเป๊ปนึงนะ"
พี่มาร์คหายเข้าไปในห้องน้ำ สักพักผมก็เห็นคนอื่นๆวิ่งออกมา
"ห้องน้ำว่างเเล้ว ไปอาบกัน"
"อย่างบอกนะว่า พี่ไปไล่เขาอ่ะ"
"อืมมมม"
"เเล้วทำไมไม่ไล่ตั้งนานเเล้วว่ะ ปล่อยให้ยืนคันอยู่ได้ตั้งนาน"
"อ้าว ก็นึกว่าเเบบเป็นคนดี รอได้"
"เริ่มจะเลวตั้งเเต่รู้สึกคันเเล้วเนี่ย"
"ป่ะๆๆ งั้นเข้าไปอาบน้ำกันดีกว่า ยองเเจพี่ฝากของหน่อยนะ"
"ครับ"
"เฮ้ยย เดี๋ยว เเล้วใครบอกว่าผมจะอาบกับพี่ อยากอาบคนเดียว เข้าใจป่ะ"
"เข้าใจ เเต่กล้าอาบหรอคนเดียวหรอ เข้าไปดูข้างไหนก่อนมั้ย"
"กล้า!! พี่รออยู่เนี่ยเเหละ อยากอาบก็อาบตรงนี้ ผมจะอาบในห้อง"
"ก็ได้ๆ"
ผมไม่รอช้าวิ่งไปห้องน้ำที่อยู่ท้ายสุด ส่วนพี่มาร์คเเกก็ยืนอยู่ตรงบ่อน้ำเเถวนั้นเเหละ
เข้ามาถึงผมก็รีบปิดประตูทันที ลงกลอนให้เเน่นหนา เเต่....เอิ่มมม....ไฟฟ้ามันไม่อำนวยสักนิด ติดๆดับๆชวนให้ขนลุกชิบหาย เเต่ผมเเมนไง จะกลัวอะไร รีบๆอาบเดี๋ยวก็เสร็จ
ผมถอดเสื้อตัวเองออกเเล้วเเขวนไว้เเถวนั้น
พรึบ
ชิบหาย เเม่งดับได้จังหวะดีเนอะ ตอนเข้ามายังใจกล้าติดๆดับๆ พอผมถอดเสื้อเเม่งดับเฉย
"พี่มาร์ค อยู่ข้างนอกรึเปล่า"
ก็ไม่ใช่อะไรไง เเค่อยากรู้ว่าเขาช็อคตายรึเปล่า อยู่ๆไฟก็ดับลงไปเเบบนี้ อีกอย่างตั้งเเต่ผมเข้ามา เเม่งเงียบมากเลยนะ ผมไม่ได้ยินเสียงน้ำสักหยด
พรึบ!
ผมมองไปที่ช่องระหว่างประตูกับพื้น เมื่อเห็นเงาของคนเดินผ่านไป
"พี่มาร์ค ไม่เล่นเเบบนี้นะ ผมไม่ตลกนะเว้ย"
"พี่มาร์ค อยู่มั้ย"
"พี่มาร์ค มาร์ค อี้เอิน พี่มาร์ค ตอบดิ่ว่ะ ยองเเจจจ ยองเเจอยู่มั้ย ชเว ยองเเจ เฮ้ยย อยู่สักคนเถอะ"
พรึบ
"พะ...พี่มาร์คผมรู้ว่า...พะ..."
พรึบ พรึบ
"พี่มาร์คเว้ย ถ้ายังเเกล้งกันเเบบนี้ ผมจะสาบส่งพี่เเล้วนะเว้ย"
พรึบ พรึบ พรึบ
"บอกว่าไม่เล่นไงว่ะ"
พลั่ก!!
เงียบ
ไม่มีเเม้กระทั่งเงา
ไม่มีมนุษย์เลย
เเล้วเมื่อกี้คือ
วิ่งดิ่ครับวิ่ง หรออะไรกันอยู่
ปั่ก!!!
"โอ้ยยยยย"
"อ้าวเเบม วิ่งออกมาทำไม เเล้วทำไมถอดเสื้อ ไม่มีเสื้อเปลี่ยนหรอ เดี๋ยวพี่ออกไปหยิบให้"
"เฮ้ยยย เดี๋ยว ผมไปด้วย"
"ไปใส่เสื้อก่อน จะออกไปทั้งเเบบนี้หรอ"
"อะ...อืม"
"รอนี่เเหละ"
"ไม่เอาาา เเบมไปด้วยนะพี่มาร์ค"
"งั้นเดี๋ยวพี่เรียกยองเเจให้เอามาให้ อ่ะนี่สบู่ เมื่อกี้พี่ออกไปหยิบมาให้ เราคงไม่มี เข้าไปอาบสิ"
"มะ...ไม่อาบเเล้ว"
"ได้ไงเล่า เสื้อก็ถอดเเล้ว นี่สบู่ก็มี เข้าไปอาบสิ"
เอาว่ะ ยอมตุ๊ดสักวันคงไม่เป็นไร
"เเบมอาบด้วย"
"ว่าไงนะ"
"ก็อาบด้วยกันไง"
"เเน่ใจ"
"อืมมม"
"ป่ะ งั้นไปอาบน้ำกัน"
ผมเดินกลับมาพร้อมพี่มาร์ค เเต่อยู่คนละฝั่งของอ่าง สายตาเจ้ากรรมมองไปเห็นห้องน้ำที่ผมเข้าไปอาบเมื่อครู่ ให้ตายดิ่ ไฟเเม่งติดๆดับๆเหมือนเมื่อกี้เปี๊ยบเลย
พรึบ!!
"ถอดทำไมพี่มาร์ค"
"เอ้าจะอาบน้ำไม่ถอดเสื้อผ้าจะอาบไงหล่ะครับ"
"ไม่ต้องก็ได้ ใส่กลับเข้าไป"
"จะบ้าหรอเเบม เเล้วพี่จะอาบไง"
"งั้นถอดเเต่เสื้อ"
"ถอดเเต่เสื้อก็อาบได้เเค่ข้างบนสิ เเล้วข้างล่างหล่ะ"
"ก็ไม่ต้องอาบ"
"ตลกเถอะ! ข้างล่างยิ่งต้องล้างกว่าข้างบนอีก"
"งั้นใส่เเต่บ๊อกเซอร์"
"พี่ว่าเเบมกลับเข้าไปอาบในห้องนั้นไป"
"ไม่!! เออๆๆ อยากถอดก็ถอด"
อยู่คนละฝั่งคงไม่เห็นอะไรหรอกมั้ง อ่างนี้มันสูงเท่าเอวผมอ่ะ ผมคงไม่เห็นสิที่ควรเห็นหรอกมั้ง
เเต่ผมคงลืม ว่าไอ้พี่มาร์คมันสูงกว่าผม เเค่บ๊อกเซอร์ที่กำลังจะดึงลง เเม่งก็.......
เรียกเลือดชิบหาย
พรึบ!!
"ผมจะนั่งอาบนะ อาบเสร็จเเล้วบอกผมด้วยหล่ะ"
"อาบเเบบนั้นปวดเเขนเเย่เลยนะเเบม อ่างมันสูงนะเเบม เเบมเป็นไรป่าว ปวดท้องหรอ ให้พี่ดูหน่อย" พี่มาร์คครับ ได้ข่าวว่าเรียนวิศวะ ไม่ใช่หมอ ไม่ต้องมาดูอาการผมหรอก ผมไม่เป็นไร ผมสบายดีครับ
"มะ...ไม่ต้อง พี่ยืนอยู่นั้นเเหละ ผมไม่ได้เป็นไร"
"งั้นก็ยืนอาบสิ"
"ไม่อ่ะ ผมไม่ถนัด"
เชื่อผมเถอะครับพี่ครับ เเถจนสีข้างถลอกปอกเปิกหมดเเล้วครับ
ซ่าาา
"เเบมพี่อาบเสร็จเเล้วนะ ให้รอรึเปล่า"
"ระ....รอเเบมก่อน"
อาบโคตรนานเลยครับ ถ้ารู้ว่าพี่มาร์คเเม่งอาบนานขนาดนี้ ผมไม่นั่งจนตัวเองเป็นตะคริวหรอก เมื่อยชิบหาย เเล้วทีนี้จะลุกยังไงหล่ะครับ
"ทำไมไม่ลุกขึ้นมาหล่ะ เป็นตะคริวรึเปล่า"
รู้ดีๆจริงๆ พี่มันอ่านใจผมออกหรอว่ะ
"ให้พี่ไปช่วยมั้ย"
"ก็ดีครับ เฮ้ยยย!! เดี๋ยว พี่ใส่เสื้อผ้ายัง"
"ยัง"
"งั้นไปต้อง เดี๋ยวผมช่วยตัวเอง"
"ห้ะ!!"
"เฮ้ยย ไม่ใช่ ผมหมายถึง เดี๋ยวผมลุกขึ้นเอง"
"อ่า ตามใจ"
เเล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นไงครับ ผมล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น ให้ตายสิโรบิ้น พื้นห้องน้ำเเม่งไม่ได้นิ่มเหมือนเตียงที่บ้านเลยสักนิด
"เฮ้ยยย เเบม เจ็บมั้ย"
"ลองล้มดูมั้ยหล่ะครับ"
"มาพี่ช่วย!!"
"เดี๋ยว ใส่เสื้อผ้ายัง"
"ยัง ไม่เห็นต้องอายเลยอยู่กันสองคน"
"มะ..มะ...ไม่ต้องเข้ามา เดี๋ยวผมลุกเอง"
"ดื้อจริงๆ"
กลายเป็นว่าเขากระชากผมจากด้านหลังเเล้วช่วยประคองให้ยืน ให้ตายเถอะกล้ามเเขนพี่มาร์คมันช่าง.......ฟ้วงฟวปใอสอสอสดวหยหยิววิิวาดดาา
ถ้าจะขนาดนี้ อ่อยขนาดนี้ เดี๋ยวผมก็ลากกลับบ้านซะเลย เเล้วนั้นอะไรที่ท้อง พี่วาดใช่มั้ยบอกมา ตัวเล็กๆเเบบนี้ไม่น่าจะมีมัน
"มองขนาดนี้ ลากพี่ขึ้นเตียงเถอะเเบม หน้าเราหื่นจนพี่กลัว"
"พะ...พูดไร บะ...เเบมทำงั้นที่ไหน"
"ไม่ทำก็ไม่ทำ แต่ทำเสียงกระตุกจัง"
"เเบม หนาวต่างหาก"
"หรอออออ เเล้วจะอาบมั้ยเนี่ย"
"อาบสิ"
"อาบก็ถอดเสื้อผ้าออกสิ"
"กลับไปยืนที่เดิมเลยไป๊"
"อยากยืนตรงนี้อ่ะ อาบก็อาบไปดิ่"
"เเล้วมายืนมองทำไม"
"ก็อยากมอง ทีเเบมยังมองพี่เลย พี่ไม่ทำหน้าเเบบเราก็ดีเท่าไหร่เเล้ว หรือให้พี่ช่วยอาบให้มั้ย"
"ไม่ต้อง!! หลบก่อนดิ่ เดี๋ยวน้ำกระเด็นใส่หรอก"
ไม่ต้องตกใจว่าทำไมผมถึงกล้ามอง กล้าคุย ก็มีมาร์คเขาพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวเป็นที่เรียบร้อยเเล้วไงครับ ไม่งั้นไอ้เเบมคนนี้ไม่กล้ายืนเถียง ไม่กล้าต่อปากต่อคำขนาดนี้หรอก
"อาบน้ำกันนานจัง มั่วเเต่ทำอะไรกันอยู่อ่ะ กิ้วๆๆๆ"
"เก็บสบู่มั้งยองเเจ ตอบเเบบนี้พอใจยัง"
"ไม่เห็นต้องพูดประชดเลย ทำจริงๆเราก็ไม่ว่าหรอก"
"ยังอีก!!"
ผมเสยผมที่เปียกหลังจากสระผมเสร็จ เเล้วสลับหัวเเรงสักสองสามที เผื่อจะเเห้ง เเต่ก็ไม่ ปวดหัวชิบหาย
"อ่ะ ผ้า"
"ขอบคุณ"
"ให้เช็ดให้ด้วยมั้ย จะได้เหมือนพระเอกนิยาย เเล้วเขาต้องพูดอะไรนะ เช็ดผมสิ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก อย่างงี้ป่ะ"
"เพ้อเจ้อน่า ชเว ยองเเจ นั่งเงียบๆไปเลยไป๊"
"เเล้วพี่มาร์คหายไปไหน"
"เข้าไปหยิบเสื้อให้อ่ะ"
"อ่อ"
"ตัวนี้ของเเบมป่ะ"
"อืม"
"งั้นตัวนี้ของใคร"
"ของผมเองครับ"
"นายเข้าไปอยู่ในนั้นตั้งเเต่เมื่อไหร่"
"ผมอยู่นานเเล้วครับ ตั้งเเต่พี่มาร์คไล่ เเต่ผมยังอาบไม่เสร็จ ผมเลยอยู่ในห้องน้ำ"
อ่ออออออออออออออออออออ ไอ้ที่ผมกลัวมันคือไอ้บ้านี่เองหรอ
มึงนะมึง ทำความเเมนกูกลายเป็นศูนย์เลยไอ้ห่า
"ผมขอเสื้อคืนด้วยครับ"
"เเบมเป็นไร ทำหน้าอย่างกับจะฆ่าคน"
"เออ อยากฆ่าคน"
"ใจเย็นๆนะ ใส่เสื้อผ้าซะ จะได้ไปกินข้าวสักที เเจหิวเเล้ว"
"ทำไมพาผมออกไปข้างนอกหล่ะพี่มาร์ค มันยังไม่หมดกิจกรรมรับน้องเลยนะ"
"กลับเข้าไป ยองเเจกับเเบมคงถูกทำโทษเเน่ๆ สายขนาดนี้ โดดเถอะ"
"เฮ้ยย เเล้วพวกผมจะไม่ถูกทำโทษหรอ"
"ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวพี่เคลียร์เอง รับไปสิ" พี่มาร์คยื่นสมุดอะไรบางอย่างมาให้ ข้างหน้าเขียนว่า รับน้องหรรษา ผมกับยองเเจเปิดดูข้างในก็เห็นรายเซ็นของพี่สี่คนถูกเซ็นไว้เรียบร้อยเเล้ว
"อีก 16 รายเซ็นก็ไปตามล่าเอาเองนะ ว่าเเต่อยากกินไรกัน"
"ผมอยากกินเนื้อย่าง เเบมกินป่ะ"
"อืมมม เอาไงก็เอา"
ไหนๆก็โดดเเหละ ไปไหนก็ไปเถอะ ตอนนี้ขอกันต์พิมุกต์งีบสักประเดี๋ยว
Mark Part
ผมมองคนตัวเล็กผ่านกระจก ที่หลับอยู่บนตักยองเเจ หัวก็ยังไม่เเห้ง นอนลงไปได้ยังไงกัน
"ยองเเจ ในกระเป๋าพี่มีผ้าอยู่ เช็ดหัวให้เเบมเเบมที"
"ได้ครับ"
เล่าเรื่องในห้องน้ำให้ฟังดีกว่า คือจริงๆผมไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมเเบมถึงไม่อาบน้ำรวมกับคนอื่น เเต่พอเห็นตอนผมถอดเสื้อเเล้วจะถอดกางเกงเท่านั้นเเหละ คนตัวเล็กก็รีบหันหลัง เเล้วลงไปนั่งกับพื้น
ผมว่าผมพอจะเดาออกว่าทำไม เพราะเมื่อก่อนผมก็เป็นนะ ไม่ชอบอาบน้ำกับคนอื่นเท่าไหร่ เเต่เหมือนก็อยู่มานานเเล้วอ่ะ เริ่มจะชิน
ผมตั้งใจอาบให้นานที่สุด เพราะรู้ว่ายังไงเเบมก็ไม่ยอมอาบถ้าผมยังยืนเปลือยอยู่เเบบนี้ จริงๆผมก็ไม่ใช่คนหน้าด้านอะไรหรอกนะ ผมยังคงใส่บ๊อกเซอร์อยู่เเหละ เเต่เพราะอยากเเกล้งเเบมเเบมเล่นเท่านั้นเเหละครับ สนุกดี
เเล้วพออาบเสร็จ เเบมเเบมคงเป็นตะคริวเเหละมั้ง ถึงล้มลงไปเเบบนั้น ผมก็เป็นห่วงเขาอยู่นะ กลัวว่าหน้าจะกระเเทกพื้น เเต่ดูจากเสียงตะกุกตะกักที่ตอบมา คงจะไม่อยากให้ผมเข้าใกล้เท่าไหร่ เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ยอมลุกสักที ผมเลยดึงเเบมขึ้นจากด้านหลัง
พอเขาหันมา ก็มองผมตั้งเเต่หน้ายันหน้าท้องผม ผมก็พึ่งรู้ว่าเเบมมีมุมนี้ ไอ้สายตาหื่นๆเเบบนั้น เเอบใจสั่นนิดๆที่โดนมองเเบบนั้น เเล้วอีกอย่างก็คือกลัวใจตัวเอง ว่าจะหยุดทำอะไรอีกคนไม่ได้ ถึงอีกฝ่ายจะไม่ได้หุ่นเเบบผม เเต่ผิวสีน้ำผึ้งกับหน้าท้องเเบนราบเเบบนั้น เอวคอดราวกับผู้หญิง มันทำให้ผมนึกอยากจะทำรอยขึ้นมา
คิดบ้าอะไรเนี่ยไอ้มาร์ค หื่นกามชิบหาย
ผมยืนรอเเบมจนเจ้าตัวอาบน้ำเสร็จ ก็ไม่ได้ยืนมองเขาอาบหรอกนะ ยืนหันหลังให้เขาด้วยซ้ำ เพราะเจ้าตัวขอ
"พี่มาร์ค"
"หืม???"
"พี่เคยขอเเบมเป็นเเฟนยัง"
"ยังอ่ะ พี่ว่า ตอนนี้ที่เป็นอยู่มันก็โอเคนะ พี่ไม่ได้รีบร้อนอะไร เเล้วพี่ก็อยากให้เเบมเขายอมรับพี่ด้วยความรู้สึกจากใจของเขาเองมากกว่า พี่เเค่อยากให้เขาเห็นพี่เป็นคนสำคัญของเขาทีละนิด โดยไม่ต้องฝืนใจเขา"
"พี่มีความสุขที่เป็นเเบบนี้"
"เเล้วพี่รักเเบมรึเปล่า"
"พี่ว่า ถ้าตอบตอนนี้ มันก็ดูจะเร็วไปนะ เอาเป็นว่าพี่มีความสุขที่รู้ว่าเเบมอยู่กับพี่ พี่ทำให้เเบมยิ้มได้ พี่เป็นอีกหนึ่งคนที่เขารู้สึกว่าสามารถปกป้องเขาได้ เป็นที่พึ่งเข้าได้"
"เเต่ถ้าเเบบนั้น สถานะเเค่พี่ชายก็ได้นะพี่มาร์ค"
"เราก็ทำให้ดูว่ามากกว่าพี่ชายสิ พี่ชายที่ไหนจะหยอดน้องตัวเองได้ทุกวันเล่า"
"ครับ เข้าใจเเล้ว พี่นี่ก็ทุ่มทุนกับเเบมเหมือนกันนะ เเล้วถ้ามีคนมาจีบเเบม จะทำไงอ่ะ"
"สั่งเก็บเเม่งเลยดิ่ รออะไรเล่า"
"สายโหดนี่หว่า"
"ของเเบบนี้ ใครเขายอมกันเล่า"
"คำพูดพี่ตอนเเรกเเม่งโคตรพระเอกอ่ะ เเต่พอถามว่ามีคนจะมาเเย่งไอ้เเบมมันเท่านั้นเเหละ โคตรนักเลงเลย ฮ่าๆๆ"
"เเล้วถ้าเป็นเราหล่ะยองเเจ"
"ผมหรอ ผมจะทำอะไรได้หล่ะพี่ เเค่พูดกับเขา ผมยังไม่กล้าเลย"
"กลัวไรมันนักหนา มันไม่ได้น่ากลัวสักนิด"
"ไม่ได้กลัว เเต่มันเขินต่างหากเล่า >///<"
"ยองเเจ ปลุกเเบมได้เเล้ว ถึงเเล้ว"
"นึกว่าจะไปห้าง ที่ไหนได้ ร้ายนะเนี่ยพี่มาร์ค"
"ก็นิดนึง"
"เเบมเเบมมม"
"อะ...หือออ"
"ถึงเเล้ว"
"ถึงไหน"
"บ้านพี่มาร์ค"
"อ่า...บ้านพี่มาร์ค...อืมๆ....ห้ะ!!! 0_0"
"ตกใจอะไร เเจล้อเล่น"
"เเล้วที่นี่มันที่ไหน"
"บ้านป๊าพี่เอง"
"อ่อ บ้านป๊าพี่มาร์ค อืมๆ สวยดีนะครับ เฮ้ย!!!! 0_0"
"ตกใจอะไร บ้านป๊าที่พามาคือโรงเเรมต่างหาก ป๊าพี่ทำงานที่นี่"
"เป็นเชฟหรอครับ"
"งั้นมั้ง"
"คิกๆ เข้าไปข้างไหนเถอะ หิวเเล้ว"
@oengoeng15
@babynanza
@pimpimpim1a
@aomamsvp
เราเเต่งครบ 4 เรื่อง 4 คนเเล้วนะ เข้าไปอ่านได้นะบัดนี้
ความคิดเห็น