คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : chapter30
Bambam Part
"เเบม"
"...."
"นี่เราไม่นอนรึไง ดูสิตาบวมหมดเเล้ว โอ้ยยย ไข้ขึ้นอีก พี่จะทำไงดีเนี่ย"
"เเบม เเบมขอโทษ"
"วันนี้ไม่ต้องไปเรียนนะ นอนพักเถอะ เเล้วเดี๋ยวซื้อข้าว ซื้อยามาให้"
"เเต่เเบม..."
"นอนไปเลยเเบม นี่คือคำสั่ง ห้ามดื้อ"
"ก็ได้ครับ"
ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลยเมื่อคืนนี้ พี่มาร์คไม่เคยพูดกับผมเเบบนั้นเลยตั้งเเต่เราอยู่ด้วยกัน พี่มาร์คไม่เคยประชด หรือใช้คำว่า 'ฉัน' กับผมเลย พี่มาร์คโกรธผมมากใช่มั้ย
"ฮืออออออออออออออออ"
เเอดดด
"ฮึกๆ ฮือออ"
"....."
"พะ..พี่จินยองกลับมา ฮึก ทำไมหรอครับ ฮึก"
"...."
"เเบมไม่เป็นไรครับ"
"ขอโทษ"
"พ...พะ...พี่เเจบอม"
"ขอโทษที่ทำให้นายกับมาร์คทะเลาะกัน ขอโทษที่เห็นเเก่ตัว"
"ฮึกๆๆ"
"เเบม นายชอบมาร์คเเล้วใช่มั้ย"
"ผะ...ผม...ไม่รู้"
"ถ้านายไม่ชอบมาร์ค พี่จะ..."
"เเบมชอบพี่มาร์ค"
"อืมม รู้ใจตัวเองเเน่เเล้วหรอ"
"...."
"นายไม่กลัวตัวเองเสียใจหรอ"
"...."
"ถ้ามาร์คไม่ได้ดีเหมือนเดิม นายโอเคใช่มั้ย"
"...."
"ไม่ต้องตอบพี่หรอก นายตอบตัวเอง คิดจะคบกับใคร คิดให้ดีๆนะเเบม ทุกอย่างที่พี่ทำ เพราะพี่เป็นห่วงเเบม ถ้าได้คำตอบให้กับตัวเอง ก็เดินไปบอกมาร์คเถอะ"
พี่เเจบอมลูบหัวผมเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป คำถามที่พี่เเจบอมถามผม มันดังก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ถ้าการที่ผมจะคบกับพี่มาร์คผมจะต้องเจ็บ ผมว่า
.
.
.
.
.
...................................................................
Mark Part
"มาร์ค"
"มีอะไรหรอจินยอง"
"เเบมไม่สบาย"
"เป็นอะไรมากรึเปล่า"
"ไข้ขึ้น เมื่อคืน น้องไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะ...."
"เพราะฉันใช่มั้ย"
"อืม"
"ขอกุญเเจห้องนายหน่อย"
"อ่ะ ฝากเเบมด้วยนะ"
"อืมมม"
ก๊อกๆๆๆ
"ใครครับ เเค่กๆ"
เเก๊ก
"พี่จินยองหรอ"
เเบมเเบมนอนหันหลังให้ผม ห่มผ้ามาเเค่เอวตัวเอง ผมนั่งอยู่ปลายเตียงมองนอนที่นอนไอ
"พี่จินยองลืมของหรอฮะ"
"....."
"ฝากบอกยูคกับยองเเจด้วยนะ"
"..."
"ผมไม่สบาย"
พรึบ!!!
"พะ...พี่...พี่มาร์ค"
"......"
"พี่มาร์ค เเบม ฮืออออ"
"ร้องไห้ทำไม หืม??"
"พี่มาร์คเกลียดเเบมเเล้วใช่มั้ย"
"ถ้าเกลียดจะมานั่งลูบผมเราอยู่ตรงนี้มั้ย"
"เเบมทำให้พี่โกรธใช่มั้ย"
"......"
"เเบม ฮึก เเบมขอโทษ"
ผมกอดน้องให้เเน่นขึ้น ยกมือลูบหัวน้องเบาๆ เอาคางเกยไว้บนหัวคนตัวเล็กที่จมอยู่ในอ้อมกอด
เเบมเสียใจขนาดนี้เลยหรอ ที่ผมทำ ผมไม่ได้อยากให้เเบมร้องไห้เเล้วก็โทษตัวเองขนาดนี้
"พี่ไม่ได้โกรธเรา เลิกร้องไห้ได้เเล้ว จินยองบอกว่าเเบมไม่สบาย นอนพักเถอะนะ เมื่อคืนไม่ได้นอนไม่ใช่หรอ"
"ถ้าเเบมนอน พี่มาร์คจะทิ้งเเบมไปมั้ย"
"......"
"เเบมกลัวพี่มาร์คทิ้งเเบมไป"
"พี่ไม่ทิ้งเราหรอก เพราะถ้าพี่ทิ้งเเบมไป พี่คงต้องตาย"
"???"
"เพราะหัวใจพี่มันอยู่ที่เเบม ถ้าพี่ทิ้งเเบมไปพี่คงตายเเน่ๆ พี่ให้เราไปนานเเล้วนะ เเต่ไม่รู้เเบมได้ดูเเลบ้างรึเปล่า "
">///<"
"หน้าเเดงเพราะเป็นไข้หรือหน้าเเดงเพราะเขินพี่กันฮะ"
"พี่มาร์คไม่ทิ้งเเบมเเน่นะ เเบมจะนอนเเล้วนะ ห้ามไปไหนนะ"
"อืม จับมือกันเเบบนี้ตลอดไปเลยมั้ยหล่ะ ถึงจะเชื่อว่าพี่จะไม่ทิ้งเรานะ"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเหงื่อออก"
"ฮ่าๆๆ เรานี่มันจริงๆเลย นอนได้เเล้ว เดี๋ยวเช็ดตัวให้"
"อืม ^___^"
------------------------------------
"อือออ"
"ตื่นเเล้วหรอ"
"^______^"
"ยิ้มอะไรของเรา"
"พี่มาร์คยังอยู่จริงๆด้วย"
"เห็นพี่เป็นพวกชอบโกหกรึไง"
"เปล่า ^___^"
"จะยิ้มอะไรหนักหนาฮะ"
"ดีใจ"
"มากมั้ย"
"นิดนึง"
"หรอออออออ"
"เออสิ จะย้ำไรนักหนาฮะ พี่นี่เป็นไรมากป่ะ"
"ทำตัวน่ารักได้ไม่ถึงนาที ก็เเมนซะเเล้ว ^_^ ลุกไหวมั้ย จะพากลับห้อง"
“ไหวๆๆ แบมไม่เป็นไรมากแล้ว”
“ไหนขอพิสูจน์หน่อย”
จุ๊บ!!
“ทำไรของนาย”
“หืม??”
“ไหนบอกว่าแค่จีบไง น้องชายฉันยังไม่เป็นแฟนกับนายเลยมั้ยหรอ มาร์ค”
“หมายความว่าไง??”
“อะไร”
“ที่พูดว่า แค่จีบ”
“ก็ข้อแลกเปลี่ยนไง ฉันโอเคแล้ว นายก็อย่าลืมสัญญาหล่ะ”
“หึ สุดท้ายก็ยอมสินะ”
“หรือจะให้ฉันเปลี่ยนใจฮะ อย่าปากดีให้มากนักนะมาร์ค”
“เปลี่ยนตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วมั้ง ป่ะแบม ขึ้นห้องกัน”
“นี่คือตารางการซ้อม หวังว่าพรุ่งนี้จะเจอนายที่ห้องซ้อมนะ”
“อืม”
ผมยักไหล่ให้แจบอมก่อนจะจูงมือน้องให้เดินตามมา ในเมื่อเปิดโอกาสให้แล้ว ผมจะไม่ทำให้เขาผิดหวังหล่ะกัน จะจีบแบม ยังไงก็ติดอยู่แล้วแหละ ผมเอาหน้าหล่อๆเป็นประกันเลย ส่วนเรื่องแสดงละคร ก็แค่ซ้อมคงไม่มีไรหรอกมั้ง ฝืนใจเอาหน่อย ถ้าได้ใจน้องแบมมา มันก็คุ้มไม่ใช่หรอ
“ฉันช่วยนายแล้วนะ อย่าลืมพาไปเลี้ยงหล่ะ”
“ขอบใจนะ จินยอง ^________^”
“ด้วยความยินดีเลย น้องเขย”
“พวกพี่พูดไรกันเนี่ยฮะ แบมจะขึ้นห้องแล้วนะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“มาร์ค อย่าลืมไปซ้อมหล่ะ”
“อืมๆๆๆ”
ผมพาน้องเข้ามาในลิฟท์ ใช้หลังมือแตะที่หน้าผากมนและแก้มทั้งสองข้างที่ตอนนี้แดงเพราะไข้หรือเขินที่จินยองพูดกับผมไม่รู้
“ไข้ลดแล้วนิ่”
“อืมมม”
“เป็นไรไปอีก”
“ป่าวซะหน่อย”
“นี่ หันมาคุยกันสิ”
“อะไร”
“ไม่ชอบที่จินยองแซวหรอ หรือโกรธอะไรพี่ฮะ”
“ป่าว”
“โกรธชัดๆๆ”
ติ๊งงงง
“ไปล้างหน้าไป เดี๋ยวอุ่นโจ๊กให้กิน”
ผมแยกกับน้องเข้าไปในครัว ผมฝากจินยองซื้อโจ๊กมาแล้วให้เอาขึ้นมาไว้ที่ห้องน่ะ ผมนั่งเฝ้าน้องทั้งวัน วันนี้ไม่ได้เข้าเรียน นั่งมองคนตัวเล็กหลับอยู่บนเตียง หาผ้าซับน้ำมาเช็ดตัวให้ น้องจะได้ไข้ลด แล้วตื่นมาไข้ก็ลดจริงๆ แต่ตอนนี้คนตัวเล็กของผมเขาเป็นไรน้า ดูจะงอนๆ
“แบมแบม โจ๊กได้แล้ว”
“......”
“ง่วงหรอ”
“อืม”
“เป็นอะไรรึเปล่าแบม บอกพี่ได้นะ”
แบมแบมค่อยลุกขึ้นจากเตียง น้องเอาหลังพิงไปกับหัวเตียงแล้วมองหน้าผม แบมรับโจ๊กที่อยู่ในมือผม แต่ผมดึงมันไว้ เพราะมันร้อนอยู่เลย ให้น้องถือได้แตกแน่ โจ๊กลวกมือน้องอีก
“เดี๋ยวพี่ป้อน อ้าปากสิ”
“พี่มาร์ค”
“หืม?”
“พี่มาร์คชอบแบมจริงๆใช่มั้ย”
“ถามพี่มาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วอ่ะ ให้ถามอีกล้านครั้ง พี่ก็จะตอบแบบเดิม พี่ชอบแบม แต่ตอนนี้มันเกินกว่าคำว่าชอบแล้วแหละ ยิ่งเราอยู่ด้วยกัน พี่ยิ่งเชื่อว่าพี่รักแบม พี่อยากดูแลแบม”
“พี่มาร์คพูดจริงๆนะ พี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่ไม่ได้แกล้งแบมใช่มั้ย”
“อืม เชื่อพี่เถอะ พี่ไม่ได้หลอกเราจริงๆ แล้วแบมหล่ะ เริ่มชอบพี่สักนิดรึยัง”
“แบม...แบม...ไม่ชอบพี่มาร์ค แบมขอโทษนะ”
“อืม ไม่เป็นไรหรอก ไม่ชอบพี่ตอนนี้ พี่ก็จะทำให้เราชอบพี่ให้ได้”
“พี่มาร์คไม่เสียใจหรอ”
“ก็เสียใจแหละ แต่จะทำไงได้ แบมไม่ชอบก็คือไม่ชอบ พี่บังคับแบม....”
“แบมรักพี่มาร์ค”
“พี่บังคับแบมให้ชอบ พี่ไม่...ห้ะ!!! เมื่อกี้พูดว่าไรนะ”
“แบมไม่ชอบพี่มาร์ค แต่แบมรักพี่มาร์ค”
“นี่พูดจริงๆใช่มั้ยฮะ ไม่ได้ป่วยจนเพ้อใช่มั้ยแบม เราแอบกินยาอะไรลงไปรึเปล่าฮะพี่พาแบมไปหาหมอเอามั้ย ล้มในห้องน้ำ จนสมองได้รับความกระทบกระเทือนรึเปล่า ไหนพี่ดูหัวสิแบม พี่ว่า....”
“โถ่เว้ยยย พี่มาร์คไรของพี่ว่ะ ประสาทเสียรึไงเนี่ย บอกว่ารักก็คือรักดิ่ นี่จะเลิกรักแล้วนะเว้ย ถ้ายังเพี้ยนแบบนี้อ่ะ”
“เฮ้ยยย ได้ไง มาเลิกรักได้ไงฮะ ใครสั่งให้เลิกรักกัน แล้วแอบเขวี้ยงหัวใจมาฝากไว้ที่พี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“เขวี้ยงบ้าบอไรของพี่ เพ้อเจ้อ จะไปไหนก็ไปเลยไป จะนอนแล้ว”
“ลุกขึ้นมาก่อน”
“ไม่เอาจะนอนแล้ว ง่วง”
“ไม่ได้ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนนนน”
“อยากตาย ใช่มั้ย มาร์ค ต้วน”
"งั้น.......เป็นเเฟนกันนะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เออ"
นี่ตอบเเบบวิถึคนเเมนใช่มั้ยเนี่ย เเฟนใครว่ะ โคตรเเมนเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
"เเต่ห้ามบอกใครนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"เถอะน่า"
"ก็ได้ๆๆ ตามใจเเฟน ขอกอดหน่อยสิ"
"เเค่นี้ต้องขอด้วยรึไง ขโมยกอดทุกคืน ไม่เบื่อบ้างหรอ"
"รู้ด้วยหรอ ว่าพี่ขโมยกอด"
"รู้ดิ่ เพราะคนอย่างพี่มันไว้ใจได้ที่ไหนกัน"
จุ๊บบบบบ
ผัวะ!!!
"อยากตายจริงๆใช่มั้ย พี่มาร์ค ห้ะ!!!"
นี่มาร์คต้องกลัวว่าที่ภรรยาเเบบคนอื่นเปล่าว่ะ ทำไมน้องเเบมต้องรุนเเรงกับพี่มาร์คด้วย ฮืออออออออออ เเค่ขโมยจูบเองนะ ถ้าทำมากกว่านี้ น้องเเบมไม่โยนพี่ลงตึกเลยหรอ ฮืออออออออ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้าง เขาเลื่อนสถานะกันเเล้วนะทุกคนนนนนนน ดีใจกับพี่มาร์คหน่อยมั้ย ถามว่าเรื่องใกล้จบเเล้วหรอ จะบอกว่า
.
.
ไม่รู้เหมือนกัน ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น