คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : chapter18 ทำกับข้าว
เราสองคนนั่งลงที่พื้นเงียบๆมานานเเล้ว ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเหมือนกัน เเต่ก็ไม่ชอบบรรยากาศเเบบนี้เลย
"ไปทำกิจกรรมต่อมั้ย"
"นี่ยังคิดจะไปทำอะไรเเบบนั้นอีกหรอ"
"ก็...เเบมกลัวไม่มีข้าวกินอ่ะ"
"ก็บอกไปเเล้วไงว่าทำกับข้าวเป็น"
"ผมถามพี่ตอนไหน"
"ตั้งเเต่เริ่มเกมส์"
"เดี๋ยวนะ พี่มาอยู่กับผมตอนไหนเนี่ย"
"...."
"ตั้งเเต่ผมถูกปิดตาใช่มั้ย"
"อืม"
"งั้นเเสดงว่า คนที่พาไปทำกิจกรรมทุกฐานก็คือ พี่อ่ะดิ่"
"เก่งนิ่"
"ละ...เเล้ว ฮันบินหล่ะ"
"คู่กับเเจ็คสัน"
"ทำไมพี่ไม่บอกผมก่อนว่ะ ว่าจะสลับคู่"
"ก็เห็นนายโกรธฉันอยู่ เลยคิดว่าคงไม่อยากฟัง"
"ผะ...ผม..ไม่ได้โกรธ...สักหน่อย"
"เเล้วทำไมตอนเช้าไม่นั่งด้วยกัน"
"ก็ไม่ชอบอ่ะ ให้พี่มาดึงเสื้อเเบบนั้น อีกอย่างพี่ก็ไม่ฟังผมเลย ตอนนั้นผมไม่เห็นจริงๆ คนมันเยอะเเล้วด้วย"
"อืม"
"......"
"ขอโทษนะ"
"ห้ะ??"
"ขอโทษไง"
"ขอโทษผมเรื่องอะไร"
"ขอโทษที่ไม่ฟังนายอธิบายไง"
"ช่างมันเถอะ ผมว่าเราหาวิธีให้ได้กินข้าวดีกว่า"
"กลัวอะไร นี่ก็ใกล้จะหมดเวลาเเล้ว พอหมดเวลา เราก็เเค่ไปบอกว่า เราทำภารกิจไม่ผ่าน"
"เเล้วไงต่อ"
"เราก็ทำกับข้าวกินเเค่นี้"
"พี่ทำเป็นจริงๆใช่มั้ย ไม่หลอกผมนะ"
"อืม นายก็เคยกินเเล้วนิ่"
"ตอนนั้นไม่คิดว่าพี่ทำเองหรอกนะ"
"งั้นวันนี้จะทำให้นายดูเลยหล่ะกัน"
ผมกับพี่มาร์คนั่งรอจนถึงเวลา พี่มาร์คเดินนำผมไปที่ฐานสุดท้าย ผมก็งงๆนะว่าพี่มาร์ครู้ได้ไง ว่าฐานสุดท้ายคือตรงนี้ เเต่พอเห็นคนคุมฐานเท่านั้นเเหละ
"ไงจ๊ะ ไม่ผ่านอ่ะดิ่ ไม่เห็นได้อะไรติดมือมาเลย"
พี่เเจบอมเป็นคนพูดคนเเรกเลยครับ เดินมาก็ทักผมเลย
"เเล้วทำไมถึงได้คู่กันอ่ะ ตอนเเรกพี่นึกว่าเเบมคู่กับฮันบิน"
"พอดีว่า...เอ่อ..."
"เเจ็คสันมันไม่อยากคู่กับฉัน มันเลยขอสลับคู่"
"อ่อ เเล้วนายกับเเบมไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือมาเลยหรอ"
"ก็ได้เเหละ เเต่...."
"ไม่มีไรหรอกครับ คือเเบมเดินช้าเอง พี่มาร์คก็หาฐานไม่เจอ เราเลยไม่ได้สักฐาน"
"อืม งั้นพวกนายสองคนคงต้องทำกับข้าวกินเองนะ"
"ครับ"
"เเต่เดี๋ยวพี่ไปช่วย"
พี่จินยองกระซิบผมเบาๆ ผมรับพวกเครื่องปรุงกับอุปกรณ์ทำกับข้าวมา ส่วนพี่มาร์คก็ถือพวกเตาไรพวกนี้ เเล้วเดินนำผมไปที่เขาจัดให้ทำอาหาร
"ทำไมนายถึงไม่ให้ฉันพูด"
"ผมไม่อยากให้พี่สองคนไม่สบายใจ"
"เเล้วถ้ามันกลับมาทำอย่างงั้นกับนายอีกหล่ะ"
"เขาคงไม่กล้าหรอกครับ เขาโดนพี่มาร์คต่อยขนาดนั้น"
"นายมันมองคนอื่นในเเง่ดีเกินไปนะ เเบมเเบม"
"ผมเเค่ไม่อยากให้มันวุ่นวายก็เท่านั้น"
"งั้นฉันขออะไรจากนายได้มั้ย"
"พี่อยากได้อะไรจากผมอ่ะ ถ้าเป็นเงิน ผมมีให้พี่ไม่เยอะหรอกนะ"
"ฉันไม่ได้อยากได้เงินจากนาย"
"เเล้วพี่อยากได้อะไรหล่ะ"
"สัญญา"
"สัญญาอะไร??"
"สัญญาว่าต่อจากนี้จะเชื่อฟังฉัน"
"ทำไมผมต้องทำเเบบนั้นหล่ะ"
"ก็......."
"........"
"นายเป็นรูมเมทฉัน"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย"
"เกี่ยวสิ ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา ค่าหอฉันก็ต้องจ่ายคนเดียว"
"ทำไมพี่ขี้งกอย่างงี้ว่ะ ไหนบอกรวยไง"
"รวยก็ใช่ว่าจะต้องใช้ฟุ่มเฟือยนิ่"
"เออ ยอม!!"
"สัญญาเเล้วใช่มั้ย"
"อืม"
........................
"พี่มาร์คคค จุดเตาไงอ่ะ"
"นายก็เอาถ่านใส่ลงไปดิ่"
โผะ!!!!
"โอ้ยยย เเสบตา"
"ใครใช้ให้นายเทลงไปเเบบนั้นว่ะ ผงเข้าตาหมดเเล้ว ไหนมาดูสิ"
"พี่มาร์ค เเสบตา"
"เออ รู้เเล้ว ลืมตาขึ้น"
พี่มาร์คเทน้ำใส่มือให้ผมล้างตา ผมนี่เเม่งซื่อบื่อจริงๆเลยว่ะ
"หายยัง"
"อืมๆๆ"
เเปะ
ผ้าเช็ดหน้าสีขาวเเปะลงมากลางหน้าผม พี่มาร์คจับคางผมไว้ให้อยู่นิ่ง ก่อนจะค่อยๆเช็ดหน้าให้
"วันหลังก็ระวังหน่อยรู้รึเปล่า"
ปากพี่มาร์คก็บ่นไป เเต่มือก็ยังเช็ดหน้าผมอยู่ โอ้ยย นี่ผมเป็นไรเนี่ย เหมือนจะเป็นลมลงไปเลยอ่ะ
"อ่ะ เสร็จเเล้ว คราวนี้ก็เป็นลูกมือก็พอ สั่งอะไรค่อยทำ"
"ครับผม"
................
"เอาผักใส่ลงไป"
ซ่าาาา
"โอ้ยยยยย"
"ใครใช้ให้ไปยืนตรงนั้น ห้ะ???"
"เจ็บอ่ะ"
ตอนนี้มันร้อนมากเลยอ่ะ น้ำมันเมื่อกี้มันกระเด็นใส่ผมอ่ะ เเงงงง ร้อนอ่ะ
"เอาเเขนมาดูสิ"
ผมยื่นเเขนไปให้พี่มาร์คดู
"น้อง!! นายอ่ะเเหละ มายืนผัดนี่ให้หน่อย เสร็จเเล้วใส่จานให้ด้วยนะ เดี๋ยวกลับมา"
พี่มาร์คลากผมไปตรงรุ่นพี่ที่เป็นหน่วยปฐมพยาบาล
"อ้าวมาร์ค เเบมเป็นไรอ่ะ"
"พี่คุณ ฮือ เเบมเจ็บอ่ะ โดนน้ำมันกระเด็น"
"ไปเล่นซนยังไงให้น้ำมันกระเด็นใส่หล่ะเนี่ย"
"เเบมไม่ได้ซนนะ เเบมช่วยพี่มาร์คทำกับข้าว เเต่น้ำมันอ่ะดิ่ กระเด็นใส่เเบมเฉยเลย"
"อืม เสร็จเเล้ว "
"ขอบคุณครับ"
"นี่ยาเอาไว้ทานะมาร์ค ฝากไว้ที่มาร์คนะ เผื่อเเบมทำหาย"
"ครับ"
"ไปกันเถอะพี่มาร์ค เเบมหิวเเล้ว"
"อืม"
"ฝากดูน้องด้วยนะมาร์ค อย่าให้ซนหล่ะ"
"เเบมไม่ได้ซนนะพี่คุณ"
"^_^"
พี่มาร์คเดินนำผมกลับมาที่เดิมที่เราทำอาหาร ผัดผักมั้งที่พี่มาร์คทำ มันเสร็จเรียบร้อยเเล้วอ่ะ น่ากินชะมัด ท้องเเบมนี่ร้องเป็นเพลง ฮาจิมา ฮาจิมา เลยยย
"หิวเเล้วรึไง"
"ครับ ><"
"งั้นนั่งรอเเปปนึง"
"ครับ^_^ "
"ร่าเริงจังเลยนะ พอเห็นอาหารเนี่ย"
"^___^"
พี่มาร์คทำกับข้าวสามสี่อย่างให้ผมกิน พี่จินยองก็มาช่วยด้วยนะ บางคนก็เเอบมองพวกเราเหมือนกัน ทำไงได้อ่ะ ก็ผมมันเส้นใหญ่อ่ะ ใครมีปัญหาเคลียร์ได้กับพี่เเจบอม คนชิค นะครับผม
"กินด้วยคนนะ"
"ได้ครับพี่จินยอง^_^ "
"กินด้วยๆๆๆ"
พี่เเจบอมวิ่งมานั่งกับพี่จินยอง ที่นั่งตอนนี้มันเลยเหลือเเค่ข้างๆผม
"กับข้าวเเค่นี้พอรึเปล่า"
"พะ...พอครับ"
ใครเเม่งออกเเบบเก้าอี้ให้เล็กว่ะ เเล้วทำไมมันต้องเล็กขนาดนี้ พี่มาร์คพูดที นี่ลมหายใจรดเเก้มผมเลย
"ไม่สบายรึไง"
พี่มาร์คเอามือเเตะหน้าผากผมเพื่อวัดไข้
"ผะ ผมไม่ได้เป็นไรครับ"
"น้องไม่ได้เป็นไรหรอกมาก เเค่...คิคิ"
"กินข้าวเถอะครับ >//<"
"เออ เเล้วเเจ็คสันอ่ะ"
พี่เเจบอมเป็นคนพูดขึ้นมากลางวง
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ไฮ มายเฟรนของหวัง หวังมาเเล้วจ้า"
"ไปไหนมา"<<<พี่มาร์ค
"ฉันพึ่งกินข้าวเสร็จเมื่อกี้ ไม่อยากจะอวดว่า ฉันกับฮันบินอ่ะ ผ่านเป็นทีมเเรกนะเว่ยยย"
"ใช่หรอ จินยอง"
"ไม่รู้สิ สงสัยตอนนั้นฉันไม่อยู่"
"พี่มั่วป่าว"
"ไม่ ทำไมน้องเเบมถึงพูดกับพี่เเบบนี้ พี่เสียใจน้าาา"
"ปล่อยมันไปเถอะ กินข้าวกันเถอะ"
"ไม่มีใครสนใจเเจ็คเลย เเจ็คเสียใจ"
"อ้าว พวกพี่มาอยู่ตรงนี้กันหมดเลยหรอ"
"ไง ไอ้เเจ ไอ้หน้าตี๋ กว่าจะได้กินข้าว เหนื่อยมั้ย"
"โอ้ยยย เเม่ง ไม่อยากจะพูดถึง รู้งี้คู่กับเเบมดีกว่า"
"ถ้านายคู่กับเเบมนายอาจจะไม่ได้กินข้าวนะ สองคนนี้ทำกิจกรรมไม่ผ่านสักฐาน"
"อย่างน้อย ยูคก็ไม่ได้ด้อยสุดใช่มั้ย "
"อืมมม ทุกคนเก่งกว่าเเบมเยอะเลย^_^"
ผมยอมที่จะให้ทุกคนคิดว่า ผมทำภารกิจไม่สำเร็จ ดีกว่าพวกเขาต้องมารู้ว่าผมเจอกับอะไรมาบ้าง
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเขาจะให้พวกนายพักกัน เเล้ว 6 โมง จะมีการเเสดงดนตรีจากรุ่นพี่นะ"<<จินยอง
"มีพี่คุณมั้ยครับ"<<ยองเเจ
"มั้ง"<<เเจบอม
"^_^"<<ยองเเจ
"นายเเฟนบอยพี่คุณใช่มั้ยยองเเจ"<<จินยอง
"ป่าวซะหน่อย>//<"
พวกเรานั่งกินข้าว นั่งคุย นั่งเล่นกันเกือบสี่โมง พี่จินยองกับพี่เเจบอมอาสาเก็บจาน ส่วนยูคยแอมกับยองเเจก็ขอขึ้นไปอาบน้ำ พี่เเจ็คสันก็....
"ฉันว่า...ฉันไปหลีสาวตรงนู้นดีกว่าเนอะ"
"พะ...พี่เเจ็คสัน"
"ปล่อยมันไปเถอะ"
"ครับ"
"ไปอาบน้ำมั้ย"
"ห้องน้ำคงเต็มเเล้วเเหละครับ กว่าจะรอสองคนนั้น คง 6 โมง พอดี"
"ก็อาบห้องฉันไง"
"มันจะดีหรอ"
"ก็กลัวไม่ทันไม่ใช่รึไงหล่ะ"
"ก็กลัว เเต่..."
"ไม่มีเเต่ ลุกขึ้น อาบน้ำเสร็จจะได้ทายา"
"ก็ได้ครับ"
ผมลุกตามพี่มาร์คไปที่หอพักของเรา ดูเหมือนคนอื่นๆก็คงจะไปอาบน้ำเเต่งตัวกันหมดเเล้ว เงียบเชียว
"เเบมเเบม นายรู้มั้ย ฉันมาจากไหน"
"ไม่รู้ครับ"
"ฉันมาจากเมกา พ่อเเม่เป็นคนไต้หวัน ฉันมีน้องชายด้วยนะ ชื่อโจอี้"
"ครับ"
บอกผมทำไมว่ะ
"เเล้วนายหล่ะ"
"ผมมาจากเมืองไทยนะ พี่รู้จักมั้ย ผมมีพี่น้องอีกสามคน พี่ชาย2คน เเล้วก็น้องสาวอีก 1 คน"
"อืม ชื่อฉันอ่ะ ชื่อ ต้วน อี้ เอิน"
"ครับ ผมชื่อ กันต์พิมุกต์ ภูวกุล"
"กัน-พิ-มุ๊ก"
"กัน-พิ-มุก ครับ"
"กัน-พิ-มุ่ก"
"ฮ่าๆๆๆ ช่างเถอะ เอาเป็นว่าพี่เป็นเมทผม ผมจะสอนภาษาไทยให้พี่หล่ะกันเนอะ"
"งั้นฉันจะสอนภาษาอังกฤษกับจีนให้นายหล่ะกัน"
"ทำไมพี่พูดได้หลายภาษาจัง"
"เดี๋ยวนายก็พูดได้เยอะเองเเหละ"
"พี่มาร์ค ถ้าไม่นับปีนี้ ปีหน้าพี่ก็จบเกรด 12 เเล้วดิ่"
"อืม"
"เเล้วพี่จะต่อที่นี่รึเปล่า"
"ยังไม่ได้คิดเลย"
"อืมๆๆ"
จะผิดมั้ยถ้าผมอยากให้พี่มาร์คคิดที่จะต่อมหาลัย JYP ต่อ
...........
"นายไปเอาชุดที่ห้องไป เดี๋ยวฉันเข้าไปรอข้างในห้อง"
"ครับ"
ผมกลับไปที่ห้องตัวเองเเล้วหยิบเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว สบู่ เเปรงสีฟัน ออกจากห้องเเล้วเดินไปห้องข้างๆ
ก๊อกๆ
เเอดดด
"อาบน้ำอุ่นนะ อากาศมันเย็นเเล้ว"
"ครับ"
"นายมียาสระผมรึเปล่า"
"เเหะๆๆๆ"
"ในห้องน้ำ มียาสระผมของฉันอยู่ ใช้ได้"
"ครับ"
ผมเดินเข้ามาห้องในน้ำ ก็เห็นว่าเครื่องทำน้ำอุ่นถูกเปิดไว้เเล้ว
ซ่าาาา
"โอ้ยๆๆ"
ก๊อกๆๆๆๆ
"เเบม นายเป็นอะไร"
"น้ำมันร้อนอ่ะ"
"ออกมาดิ่"
"ผมถอดเสื้อผ้าเเล้ว"
"กลับไปใส่เสื้อผ้าเดียวนี้!!!"
"ก็ได้"
ผมจัดการใส่เสื้อผ้าที่พึ่งถอดไปไม่ถึง 5 นาที
"เมื่อกี้โดนตรงไหน "
ผมยื่นเเขนให้พี่มาร์คดู โอโห้ เเม่งเเดงทั้งเเขนเลยครับ
"ไปนั่งที่เตียงไป๊"
"ครับ"
ผมนั่งมองเเขนตัวเองที่มันเป็นสีเเดง ดีนะที่ลองที่เเขนก่อน ถ้าตัวนี่....อนาถตัวเอง
"ยื่นเเขนมา"
พี่มาร์คจับเเขนผม เเล้วเอายาที่พี่คุณให้มาเมื่อบ่ายทาที่เเขนให้ผม
ฟู่~~~~
เเดง เเดงเลยครับ เเดงเลยยยย
หน้าผมเนี่ย เเดงเเล้วมั้ง ใครใช้ให้พี่มาร์คทำเเบบนี้ ผมนี่ขนลุกเลยครับ ไม่เคยมีใครทำกับผมเเบบนี้เลยนะ นอกจากคนในครอบครัวอ่ะ >//<
"หายร้อนรึยัง"
"คะ...ครับ"
"เเต่หน้านายดูเเดงๆนะ โดนหน้าด้วยหรอ"
"ปะ...ป่าวครับ สะ สงสัยผมจะร้อน"
"อืม ขอโทษนะ ฉันลืมบอกนายให้ปรับ ฉันเปิดไว้ เเล้วให้นายมาปรับ พอมาอาบ มันจะได้อุ่นพอดี"
"มะ ไม่เป็นไรครับ"
"นั่งรอตรงนี้เเปปนึง เดี๋ยวไปปรับให้ใหม่"
"มะ...มะ..."
พี่มาร์คเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงเปิดน้ำสองสามที เเล้วพี่มาร์คก็เดินออกมา
"เเบมเเบม นายลองเอาเเขนมาสิ ว่าโอเคยัง"
ผมเดินไปหาพี่มาร์ค เเล้วยื่นเเขนที่ไม่ได้โดนน้ำร้อนเมื่อกี้ไปที่น้ำที่ไหลผ่านฝักบัว
"อืมมม โอเคเลยครับ"
"เข้าไปอาบซะ"
"ครับ"
ผมเข้าไปอาบน้ำ สระผมตัวเอง จริงๆก็ไม่อยากสระหรอกนะ เกรงใจพี่มาร์ค เปลืองยาสระผมพี่มาร์คเขา เเต่จับหัวตัวเองเเล้วไม่ไหวจริงๆอ่ะ เลยต้องสระ
เเอดดดด
ผมเปิดประตูออกมาก็เห็นพี่มาร์คนั่งหลับอยู่ โถ่ พ่อคุณ ขนาดหลับยังไม่เสียภาพพจน์เลยครับ หลังพิงหัวเตียง คอตั้งตรง หัวไม่เอียงเเต่อย่างใด ขาสองข้างเหยียดตรงอยู่บนเตียง
"หืมมม??"
พี่มาร์คลืมตามามองผมที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ผมที่ยืนมองพี่เขาอยู่ ต้องทำเป็นกระพริบตาเเล้วมองออกไปที่ระเบียงเลยครับ
"เอ๋??"
ผมหันกลับไปมองพี่มาร์คอีกรอบ เห็นว่า สายตาดุๆนั้นกำลังมองผมตั้งเเต่หัวตจรดเท้า ทำไมมองผมงั้นว่ะ
"ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้"
"ทำไมอ่ะ มันไม่ดีตรงไหน"
"ตรงที่เสื้อมันบาง กางเกงก็ขากว้าง ไปเปลี่ยน"
"เเต่มันใส่สบายอ่ะ"
"อย่าเถียงน่า ไปเปลี่ยนชุดเลย"
"ไม่เอาอ่ะ"
อยู่ๆพี่มาร์คก็ลุกพรวดจากเตียงนอน เเล้วเดินหน้าตึงมาที่ผม ผมนี่หลับตาเลยครับ
"เอานี่ไปใส่ทับซะ เเล้วกางเกงก็ใส่ขายาว อากาศมันเย็นเเล้ว"
"เเต่...."
"ไม่มีเเต่ เข้าไปเปลี่ยน"
"มะ..."
พลั่ก
ปัง!!!
พี่มาร์คผลักผมเข้าไปข้างในห้องน้ำเเล้วปิดประตู ดึงลูกบิดไว้ด้วยมั้งนั้นอ่ะ ผมดึงยังไงก็ดึงไม่ออก เเม่ง!!!! เปลี่ยนก็ได้
ก๊อกๆๆๆ
"คุณมาร์คครับ เเบมเเบม เสร็จเเล้วครับ เปิดประตูเถอะ"
ผมจับลูกบิดอีกรอบ ก่อนจะเปิดประตูออก
"อืม ไปนั่งที่เตียงสิ"
"ทำไมอีกอ่ะ"
"ไปนั่งเหอะ"
พี่มาร์คเดินออกไปที่ระเบียงเเล้วกับมาพร้อมผ้าผืนเล็ก
"ยังไม่มานั่งอีก"
"ครับๆๆๆ"
นี่ก็รีบจังเลยครับ จะทำไรผมอีกอ่ะ
"นั่งลง"
ผ้าผืนเล็กถูกซับลงบนผมที่เปียกชื้น กลิ่นชมพูหอมๆลอยเเตะจมูก อ่าาา หอมจัง สบายด้วย
"วันหลังสระผมเสร็จเเล้วก็ต้องเช็ดให้เเห้งรู้รึเปล่า"
"อืมๆ"
ผมพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ
"เดี๋ยวจะไม่สบาย เสื้ออุ่นมั้ย"
"ครับ"
"ใส่ไว้ ลงไปข้างล่างคงหนาวกว่านี้อีก"
"ครับ"
"ผมนายใกล้เเห้งเเล้ว เช็ดต่ออีกหน่อยหล่ะกัน เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน"
"ครับ"
ผมรับผ้าจากพี่มาร์คมาเช็ดต่อจนผมเเห้ง ว่าจะกลับห้องไปหวีผมซะหน่อย
เเอดดดดด
"เเบมเเบม หยิบผ้าเช็ดผมให้หน่อย"
เฮือกกกก
กำเดาเเทบพุ่ง คนบ้า คนผีทะเล ใครใช้ให้พี่เดินถอดเสื้ออกมาว่ะ เห็นตัวเล็กๆอย่างงั้นพอไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ห่อหุ้มร่างกายนี่มัน....ชัดๆ ใครก็ได้เอาพี่มาร์คไปเก็บที เเบมเขินเว้ยยยย
"ออกไปหยิบให้หน่อย ขี้เกียจกลับไปใส่เสื้อ"
"อืม"
ผมคงไม่ปล่อยให้พี่ออกไปเเบบนี้หรอกครับ เผื่อเเฟนคลับพี่เเกเห็น ผมว่าชีวิตพี่มาร์คคงจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไปนะครับ
"อ่ะนี่"
"เเล้วหวีผมรึยัง"
"กำลังจะกลับห้อง"
"อ่ะ ใช้ได้ทุกอย่าง เลือกเอา"
โอ้โห คุณพระ ที่พี่เเกหล่อได้หล่อดีเนี่ย accessory พี่เเกเยอะมากครับ ผมว่าผู้หญิงบางคนยังอายอ่ะ เเต่ที่น่าตะลึงไปกว่านั้น ผมว่ากระเป๋าพี่เขามากกว่า พี่เเบกอะไรมาบ้างว่ะ ยิ่งกว่าโดเรมอน มีครบเเม่งทุกอย่าง
ผมยืนหวีผมเซตผมจนเสร็จเรียบร้อย พี่มาร์คก็อาบน้ำเสร็จพอดี กลิ่นสบู่นี่หอมชุยเลยครับ วันหลังผมต้องขโมยใช้บ้างเเหละ
ออกมาจากห้องน้ำเเทนที่จะเช็ดผมให้เสร็จนะ เอาผ้าพาดไว้ที่บ่า เเล้วพี่จะให้ผมออกไปหยิบทำไมเนี่ย
"เช็ดผมให้เอาป่ะ"
"ก็ดี"
ผมตบเตียงให้พี่มาร์คมานั่งข้างๆ พี่เเกก็นั่งลงอย่างว่าง่าย ผมค่อยเช็ดให้อย่างเบามือ ไม่อยากจะบอกว่า ถ้าเป็นหัวตัวเอง ผมคงขยี้ไปเเล้ว ไม่มานั่งซับทีละนิดทีละน้อยเเบบนี้หรอก เสียเวลา บางทีก็ปล่อยไปตามสายลม เดี๋ยวมันก็เเห้งเองเเหละ
"นายใช้เเป้งยี่ห้ออะไร"
"เเป้งหรอ ตอนนี้ยังไม่ได้ทาเลย"
"หมายถึงทุกๆวันอ่ะ"
"อ่อ เเป้งเด็กอ่ะ ผมชอบ มันหอมดี"
"หรอ ซื้อมาจากที่ไหน"
"เมืองไทย"
"เเล้วถ้าหมดนายจะใช้อะไร"
"ผมเอามาเยอะ พี่ไม่ต้องห่วง คิดว่าใช้ได้ถึงปิดเทอมเลยเเหละ หมดเเล้วก็พอดีกลับไปไทย ก็ซื้อเพิ่ม"
"นายอยู่เมืองไทย นายเที่ยวบ่อยมั้ย"
"ไม่รู้สิ"
"เเต่ฉันอ่ะ ตอนอยู่เมกา เคยไป......"
พี่มาร์คเเกเล่าประสบการณ์ที่อยู่เมกาให้ผมฟัง น่าตื่นเต้นทั้งนั้นเลย ฟังเเล้วผมก็อยากไปบ้างอ่ะ
"พี่มาร์ครู้จักสงกรานต์มั้ย"
"ทรง-ก๊าน เขาคือใคร"
"ไม่ใช่คน คือประเพณีอย่างนึง"
"อ่อ ทำไมหรอ"
"ก็เขาจะมีประเพณีเอาน้ำพรมพระน่ะ"
"ทำไมเขาต้องทำเเบบนั้น"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"ตลกดี"
"ไม่ตลกนะพี่มาร์ค นอกจากพระเเล้ว ก็คือผู้ใหญ่ที่เราเคารพด้วยนะ เเล้วก็เป็นพวกเราด้วยกันเองเนี่ย"
"พรมน้ำนี่คือยังไง"
"ถ้าผู้ใหญ่ก็....เอ่อ...จะอธิบายังไงดีอ่ะ เอาเป็นว่าถ้าพี่ไปเมืองไทยช่วงเทศกาลสงกรานต์ผมจะพาพี่ลุยเองเลย โอเคป่ะ ^_^"
"อืม ^_^"
เเอดดดดดด
"อ้าวเเบมก็อยู่หรอ"
"พี่จินยองทำไมพึ่งขึ้นมาอ่ะครับ"
"พี่ช่วยข้างล่างเขาจัดงานอยู่ เลยขึ้นมาช้า เเบมรีบลงไปดิ่ เขามีขนม มีของกินเพียบเลย"
"หรอๆ ผมรีบลงไปดีกว่า^^"
"มาร์คนายก็ลงไปสิ จะได้เปิดหูเปิดตา เผื่อจะได้เพื่อนเพิ่ม เราเห็นเเจ็คสันยืนโม้กับเพื่อนคนอื่นใหญ่เลย"
"อืม"
"ลงไปข้างล่างกันพี่มาร์ค"
"เดี๋ยวเก็บของก่อน"
"มานี่ เดี๋ยวผมช่วย"
ผมจัดการเอาผ้าเช็ดผมออกไปตากให้เรียบร้อยกลับเขามา พี่มาร์คก็เก็บของเสร็จเเล้ว
"ไปกันเถอะ"
"อืม"
"สองคนนี้นี่ชักจะยังไงๆอยู่นะ ^___^"
----------------------------------------------------------------
100%
ทีนี้ก็รู้เเล้วใช่มั้ยว่าใครไปช่วยเเบมเเบมของเราไว้
พี่ต้วน สุดหล่อของเรานี่เองเเหละทุกคน >///<
ความคิดเห็น