ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {จบเเล้ว} My baby ถ้าไม่อยากเป็นพี่ต้องทำยังไง [#markbam ft.Bnior]

    ลำดับตอนที่ #16 : chapter15 ระหว่างทาง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.57K
      22
      13 เม.ย. 58

    ระหว่างทาง

     

      

    "พี่มาร์คว่าไงนะ" 

     

    "ไปเอากระเป๋านายมาสิ ยืนทำบ้าไรอยู่" 

     

     

    "ไม่ ผมไม่ไป" 

     

     

    "จินยองงงง บอกเเบมหน่อย นะๆๆๆๆ" 

    พี่เเจ็คสันหันไปส่งสายตาปริบๆให้พี่จินยองที่ทำหน้าลำบากใจสุดๆ 

     

    "นักเรียนกลุ่มนั้นอ่ะ ทำไมไม่ขึ้นรถ" 

     

    "อิมเเจบอม ทำไมนายไม่ให้รุ่นน้องขึ้นรถสักที" 

     

    "คือ..."  

     

    "พี่มาร์คปล่อยยยยย ลากเเบมไปไหน เเบมไม่ไป"

     

     "เดินเร็วๆ ไม่เห็นหรอว่าคนเขารอขึ้นรถอ่ะ" 

     

    "เห็นนน เเต่ผมจะไปนั่งกลับเพื่อนผมมมม" 

     

    "เเจ็คสัน ไปเอากระเป๋านายป่ะ" 

     

    "อืมมม" 

     

    "เอานี่ไปเเขวน"

     "ชื่อพี่ เอามาเเขวนให้ผมทำไม"

     

     "ฝาก"

     

     "พี่ก็เก็บใส่กระเป๋าดิ่ว้ะ" 

    "ฝากเเค่นี้ไม่ได้รึไง" 

     

    "ไม่ได้โว้ยยยยยย" 

    "ไปนั่งที่ป่ะ" 

    "ไม่เอา จะกลับไปนั่งคันนู้นๆๆๆ"
    "เงียบๆดิ่ หนวกหู"

     พี่มาร์คผลักให้ผมเข้าไปนั่งตรงริมหน้าต่าง ส่วนตัวเขาก็นั่งลงข้างๆก่อนจะยกขาขึ้นมายันเบาะข้างหน้า เเล้วก็ใสหูฟังเปิดเพลงดัง

      "เเกดูพี่คนนั้น โคตรหล่อเลยอ่ะ ชื่ออะไร" 

    "ไม่เห็นมีป้ายชื่อเลย" 


    หึ เล่นงี้ใช่มั้ยพี่มาร์ค ได้!!!! 


    "พี่ๆฮะ พี่คนนี้ชื่อมาร์ค โสดครับ จีบได้" 

    "จริงหรอออ^_^"

     

     "พี่อยากได้รูปพี่เขาป่าวครับ" 

    "อยากสิ" 

    "เดี๋ยวผมถ่ายให้"


     พี่ผู้หญิงส่งมือถือมาให้ผม ผมเลยเอื้ออมมืออกไปรับ


     "ทำอะไร-_-" 

    "เเบมเเค่ยืมโทรศัพท์พี่สาวก็เท่านั้นเอง" 

    "เอาไปทำไร"

     "เซลฟี่"

     "อ่ะ"

     "อะ...อะไรครับ"

     "อยากถ่ายรูปไม่ใช่หรอ เอาไปดิ่"

     "ไม่เป็นไร เเบมไม่ถ่ายเเล้วก็ได้"

     "ทำไม" 

    "กะ...ก็เกรงใจ พี่สาวครับ เเบมไม่ใช้เเล้วครับ ขอบคุณนะครับ"

     "ไม่เป็นไรจ๊ะ" 

    พี่สาวเองก็ยิ้มเจื่อนๆให้ผม พี่มาร์คเเม่ง!!!!! 

     

     

    "พี่มาร์ค" 

    "..."

     "พี่มาร์ค"

     "..." 

    หลับเเล้วเเน่ๆ เสร็จเเบม หึหึ 


    เเชะ!! เเชะ!!! 


    ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หมั่นไส้ คนบ้าอะไรว่ะ ขนาดหลับยังหล่อ ไม่คิดจะอ้าปาก น้ำลายไหลย้อยหน่อยอ่อว่ะ เเต่เเค่นี้ก็ดีเเล้วเเหละ อย่างน้อย ก็เอาไปขายน่าจะได้เงินอยู่ ว่ะฮ่ะฮ้ะ!!!

     

     "ขำบ้าอะไรอยู่คนเดียว"

     

     "ปะ ป่าวครับ" 


    ผมนี่เก็บมือถือเเทบไม่ทัน คนบ้าไรว่ะ ตื่นมาก็กวนอารมณ์เลย 


    "นี่ หิวป่าว" 

    "ไม่ครับ"


     เเควก!!!  


    พี่มาร์คเเกะขนมเเล้วยื่นมาให้ผม ผมเลยส่ายหน้า จริงๆก็หิวอยู่หน่อยๆเเหละครับ เเต่อดทนไว้ เดี๋ยวก็คงถึง 

     

    "ไม่หิวเเน่นะ" 

    "อืมมม"

     

     "ไม่ง่วงหรอ" 

    "ไม่อ่ะครับ"

     "ก็ดี" 

    "นี่ๆๆพี่มาร์ค ให้ผมสลับกับพี่เเจ็คสันทำไมอ่ะ ไม่เห็นจะมีใครกรี๊ดกร๊าดพี่เลย หลงตัวเองป่ะเนี่ย" 

    "คงงั้นมั้ง"

    "ห้ะ อะไรน่ะ เเล้วให้ผมมานั่งนี่ทำมายยยยยย"

    "เลิกโวยวายได้เเล้ว ไปตอนนี้จะทันมั้ย" 

    "ทันสิ"

     "นายจะไปยังไง"

    "กระโดดลงไป" 


    เพลียะ 

     

    เฮ้ยยยย 

    "พี่มาร์คตีเเก้มผมทำไมเนี่ย"

     

     "ปลุกนายไง"

     

     "ผมไม่ได้หลับซะหน่อย"

     

     "ก็ที่พูดอยู่เมื่อกี้ มันเพ้อชัดๆ"

     

    "เเล้วทำไมต้องตีด้วยเล่า เจ็บนะ!!!!"


     งอนเเล้ว เลิกคุย เลิกพูดกับพี่มาร์คเเล้ว เเม่งอยู่ดีๆก็ตีผมเฉย นิสัยไม่ดีชะมัด ฮึ่ย!!! ไม่เอาเเล่ว ไม่คุย ไม่พูด เลิกสนทนากันเลยต่อไปนี้  

     

    "นี่ งอนหรอ" 

     

    "...."

     

     "โกรธรึไง หืมม"

     

     "...." 

     

    "หันมาคุยกันหน่อยสิ" 


    ไม่เว้ย ไม่มีทาง ไม่หันไป บอกเเล้วไง จะไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นอีก ระหว่างผมกับพี่ เข้าใจป่ะ 

     

    "เฮ้ๆๆๆ หันมาคุยดีๆ ไม่งั้นพี่จะเลิกง้อนายเเล้ว"

     

    'พี่จะเลิกง้อนาย'

    หรอ ฮึ่ยยย ง้อหรอ ง้อตอนไหน นี่เรียกว่าง้อหรอ ไม่หายโกรธ ไม่ๆๆๆๆ

     

    พรึบ!!! 

     

    ตึกตักๆๆๆ 

     

    ไอ้บ้าาา ทำไรของพี่เนี่ย

     


     50%
     

    "ตีพี่คืน" 

     

    "มะ...มะ...ไม่เป็นไร"

     ตกใจหมดเลยครับ ก็ไอ้พี่มาร์คอ่ะดิ่ อยู่ๆก็ยื่นเเก้มมาตรงหน้าผม นี่พี่เเกคงคิดสินะ ว่าเเก้มตัวเองเนี่ย ขาววว ใส เรียบเนียนไร้ริ้วรอย เอออ จะบอกว่าใช่ คนบ้าอะไรหน้าโคตรใสเลยยย พี่ไม่คิดให้สิวมันขึ้นบนใบหน้าบ้างหรอฮะ!!!! จะหล่อ จะดูดี ไปเพื่อครายยยยยย

     

     "เเล้วหายเจ็บยัง"

     

     จริงๆมันไม่ได้เจ็บอะไรนะ พี่มาร์คตีเบามากเลยเเหละ เเต่ผมเเค่ตกใจ ปกติพี่มาร์คเเทบจะไม่จับตัวผมเลย ยกเว้นตอนลากผมเนี่ยเเหละ ผู้ชายคนนี้เอาเเรงมาจากไหนเยอะเเยะไม่รู้ ร้ายกาจจจจ ชะมัด 

     

     

    "เจ็บ เจ็บมากด้วยยยย" 

     

    "อ่ะ ให้ตีคืน" 

    พี่มาร์คหลับตาเเล้วยื่นเเก้มมาให้ผมตี ใจจริงก็อยากตีหรอกนะ เเต่ถ้าพี่เขาตีผมคืนอ่ะ คนๆนี้ยิ่งเเรงเยอะอยู่ ผมยกมือขึ้นมากลางอากาศทำท่าจะตีเเก้มขาวๆของพี่มาร์ค เเต่....

     

     

     "เเกดูคู่นั้นดิ่ โคตรน่ารักเลยอ่ะ" 

     

    "อืมมม เขาเล่นกันน่ารักจัง ดูน้องผู้ชายตัวเล็กนั้นดิ่ งอนเเฟนเเหงๆ" 

     

    ห้ะ ว่าไงนะ ผม เป็นไร เป็นไรกับใคร อะไร พูดไรกานนนนนนน

     

     "ไม่ตีหรอ"

     

     "ไม่เเล่ว" 

    ผมนั่งกอดอกมองไปนอกหน้าต่าง  

     

    "เป็นไรอีก" 

     

    "ช่างเเม่งเหอะ" 

     

    "เป็นไรของนายว่ะ" 

     

    "ไม่ได้เป็นไร"

     

     "เเกดูดิ่ เขางอนกันอ่ะ น่ารักชะมัด"

     

     "หึ่ย!!!!"

     

     "ฮ่าาๆๆๆๆ"

     

     "หัวเราะอะไรของพี่ว่ะ หงุดหงิดชะมัด"

     

     "ป่าว" 

    พี่มาร์คไม่ได้พูดไรต่อ เขาหยิบหูฟังมาเสียบหูเเล้วหลับตาพริ้ม 

     

    "พี่มาร์คคคค" 

     

    "หืมมมม" 

     

    "ที่พี่ให้ผมมานั่งด้วยเนี่ย อย่าบอกนะว่า....." 

     

    "อะไร"

     

     "พี่เอาผมมาเป็นไม้กันหมาใช่มั้ย"

     

     "ฉลาดนิ่"

     

     "พี่ทำไรของพี่ว่ะ"

     

     "ทำไม" 

     

    "ถ้าเขามาตบผมทำไงว่ะเนี่ย"

     

     "นายก็ตบคืน เป็นไง"

     "ตลกหรอ ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง"

     

     "เเมนขึ้นมาเชียว ฉันเเค่พูดเล่น เขาไม่ทำงั้นหรอก" 

     

    "เเล้วถ้าเขาทำอ่ะ"

     

     "ไร้สาระ"

     

     "ไม่ไร้สาระนะพี่มาร์ค พี่รู้ป่ะผู้หญิงเป็นเพศที่น่ากลัว" 

     

    "มันจะเเค่ไหนกันเชียว" 

     

    "โอ้ยยย ไม่พูดกับพี่เเล้ว เเม่ง!!! ไม่เข้าใจเเบมเลย พี่มาร์คเเม่ง" 

    "นี่นายจะโกรธทุกๆ 5 นาทีเป็นประจำอย่างทุกวันเลยหรอ" 

     

    "ห้ะ?" 

     

    "ก็เดี๋ยวนายก็โกรธ ก็งอน สักพักก็หงุดหงิด"

     "ก็เพราะอยู่กับพี่เเม่งทำให้ผมหงุดหงิดอ่ะ พี่เเม่ง!!..." 

     

    พี่มาร์คหยิบขนมยัดใส่ปากผม ทำให้ผมพล่ามต่อไม่ได้

     

     "อร่อยป่ะ อร่อยก็กินเยอะๆนะ" 

     

    เเปะ เเปะ  

    ตบหัวผมอีก ผู้ชายคนนี้เเม่งชอบทำร้ายร่างกายเเบมเเบมมมมม เเบมจะฟ้องเเม่ คอยดู

     

     "บ้านพี่ผลิตขนมหรอ ผมเห็นพี่มีโคตรเยอะเลย" 

     

    "ป่าว เเต่บ้านรวย"

     

     "เกี่ยวไร" 

     

    "ก็ซื้อขนมได้เยอะไง"

     

     เกลียดๆๆๆๆๆ เกลียดไอ้พี่มาร์ค ไอ้คนหล่อ ไอ้คนบ้านรวย เอออ อย่าให้รวยบ้าง จะซื้อขนมมาถล่มพี่เเม่ง

     

     "ฮ่าๆๆๆ หน้านายตลกชะมัด" 

     

    "ไม่ต้องมาหัวเราะเลย หยุด!!! หยุดเลย" 

     

    "ฮ่าๆๆๆๆ"


    70%

     

    "เราจะเเวะเที่ยวที่นี่กันก่อนนะครับ เเล้วจะเดินทางต่อ ให้นักเรียนเที่ยวชมสถานที่ได้ 1 ชั่วโมง" 

     

     

    "ครับ/ค่ะ" 

     

     

     

    "เเบมเเบม" 

     

     

     

    "...." 

     

     

     

    "เเบมเเบม" 

     

     

    "หืออออ" 

     

     

     

    "เขาจะลงกันไปหมดรถเเล้ว ตื่นๆๆๆ" 

     

     

    "ไม่ไปได้มั้ยอ่ะ ง่วง" 

     

     

    "นายจะนั่งร้อนๆบนรถเนี่ยนะ ลงมา" 

     

     

    "หืยยยย" 

    ผมบิดขี้เกียจนิดหน่อย เเล้วก็เดินตามหลังพี่มาร์คลงจากรถ 

     

     

    "ฮ้าววว" 

     

     

    "น่าเกลียด ปิดปากบ้างนะ" 

     

     

    "ก็มันง่วงอ่ะ" 

     

     

    "ต้องปิดปากรู้มั้ย" 

     

     

    "อืมๆๆๆ" 

    ผมพยักหน้าสองสามที ตอนนี้ขี้เกียจฟังพี่มาร์คบ่นอ่ะ ขี้เกียจเที่ยง 

     

     

    "เเบมมมมเเบมมม เป็นไงบ้าง" 

     

     

    "ก็ดีครับพี่เเจ็คสัน" 

     

     

    "ไอ้มาร์คไม่ได้ทำไรเราใช่ป่ะ" 

     

     

    "ไม่นิ่ครับ" 

     

     

    "ดีเเล้วๆๆ" 

     

     

    "เเบมเเบมม นายเป็นไงบ้าง" 

     

     

    "ไม่เป็นไร เราโอเคน่า ยองเเจ" 

     

     

    "เเบมกินอะไรป่าว เดี๋ยวเราไปซื้อให้" 

     

     

    "ไม่เป็นไรยูคคค ขอบใจมากกกก ^_^" 

     

     

    "น้ำมั้ย" 

     

     

    "ไม่เอาอ่ะ พี่เเจบอมกับพี่จินยองอ่ะ" 

     

     

    "เดี๋ยวคงตามมามั้ง ดูเเลเด็กๆอยู่" 

     

     

    "อ่าๆๆ" 

    เอาจริงๆนะ ผมไปนั่งกับพี่มาร์คมันก็ไม่ได้เเย่ไปซะหมดหรอก มีบางทีที่พี่มาร์คกวนๆผมบ้าง เเต่พอผมงอนเขาก็ง้อ ง้อเเบบที่เขาง้ออ่ะ ถือเป็นการเริ่มใช้ชีวิตอยู่กับพี่เเกหล่ะกัน ไหนๆผมก็ย้ายหอไม่ได้อยู่เเล้วอ่ะ  

     

     

    "พี่มาเเล้วเด็กๆๆ เเบมเเบมเป็นไงบ้าง โอเคมั้ย" 

     

     

    "ครับ ^^" 

     

     

    "เป็นไงบ้างหนู" 

     

     

    "ดีครับ" 

    รู้สึกทุกคนที่เจอหน้าผมนี่ถามคำถามเดียวกันกับผมหมดเลยเนอะ ฮ่าๆๆๆๆ  

    ............. 

     

     

    พวกเราทั้งหมดเดินเข้าไปดูนู้น ดูนี้ ตามทาง  

    "เเบมม ถ่ายรูปกัน" 

     

     

    "เอาสิ >< ยูคคคมาถ่ายรูปกัน" 

    ผมดึงเเขนยูคให้มายืนถ่ายรูปข้างๆผม เเหมะ รู้สึกตัวเองเตี้ยขึ้นมาทันที  

     

     

    "ดูรูปกันๆๆๆ" 

     

     

    "เเบมเเบม นายน่ารักจัง" 

     

     

    "จริงหรอยูคค ยองเเจขอดูหน่อย" 

     

    "อ่ะ" 

     

     

    "ไม่เห็นจะน่ารักเลยยูค ตลกๆทั้งนั้น ลบดีกว่า" 

     

     

    "อย่าลบนะเเบม เก็บไว้เถอะ เอาไว้ดู" 

     

     

    "ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเผื่อยองเเจล้างรูปมาเเกล้งเเบมทำไง" 

     

     

    "มันก็ไม่เห็นจะตลกเลยเเบม เชื่อยูคเหอะ" 

     

     

    "เออ เเบม เชื่อมันเหอะ" 

     

     

    "เด็กๆๆๆ ไปเดินดูตรงนั้นกัน" 

     

     

    "คร้าบบบ" 

    ........... 

    ทุกคนเดินตามพี่จินยองที่เดินนำไป ผมเดินรั้งท้ายๆพี่ๆ เพราะตอนนี้ทั้งเหมื่อยเเล้วโคตรจะร้อนเลยยยย 

     

     

    "อึก อึก" 

    เสียงคนกระดกน้ำข้างๆหู ทำให้ผมหันไปมอง 

     

     

    "หิวน้ำหรอ" 

     

     

    "อืมๆๆๆ ><" 

     

     

    "เสียจายยย ฉันดื่มหมดเเล้ว ไปซื้อใหม่ไป" 

     

     

    "เหอะ!!!" 

     

     

    "ไม่หิวรึไงน้ำ" 

     

     

     

    "หิว เเต่ขี้เกียจไปซื้ออ่ะ เดินมาตั้งไกลเเล้วอ่ะ" 

     

     

    "งั้นก็ไม่ต้องกิน" 

     

     

    "งื้ออออง งั้นขอนั่งพักก่อน พี่มาร์คเดินตามพี่จินยองไปเถอะ" 

     

     

    "ไม่อ่ะ ขี้เกียจ" 

    พี่มาร์คนั่งลงข้างๆผม ก่อนจะเปิดกระเป้าเป้ที่สะพายมา 

     

     

    "กินนี้เเทนหล่ะกัน มีอยู่ขวดนึง" 

     

     

     

    "ขอบคุณคร้าบบบ ^_^" 

    ผมเอื้อมไปหยิบขวดชาเขียวที่พี่มาร์คส่งให้  

     

     

     

    "เเบมเเบม" 

     

     

    "อ้าว พี่คุณ ^_^" 

     

     

    "มานั่งทำไรตรงนี้" 

     

     

    "เเบมพักครับ" 

     

     

    "อืม เเล้วนั้นใครอ่ะ" 

     

     

    "พี่คุณครับนี่พี่มาร์คเมทเเบม พี่มาร์ค พี่คนนี้ชื่อพี่คุณครับ เป็นคนไทยเหมือนเเบม" 

     

     

    "นายพึ่งย้ายมาใช่มั้ย" 

     

     

    "ครับ" 

     

     

    "เป็นต่างชาติรึเปล่า" 

     

     

    "ครับ" 

     

     

    "#$*-\^]}_=+-~|£¥€<+{}€£" 

     

     

     

    "$%""--?'cxzsjnbj]}~_+-~|¥¥>|.,~<+-[[€€~" 

     

     

    พวกพี่คนกะจะไม่ให้เเบมเผือกสักนิดเลยหรอว่า คุยไรกัน คือเเบบ อย่างกับเเร็พเปอร์ มารัวอิ้งใส่กัน เเบมละอย่างจะปลีกตัวออกไป ดูเป็นส่วนเกินของคนหล่อสองคน เหลือเกิน 

     

     

    "นี่เบอร์พี่นะมาร์ค มีอะไรก็โทรหาได้ตลอด ฝากเเบมด้วยนะ ^___^" 

     

     

    "^__^" 

     

     

     

    อุ๊ต๊ะ พ่อหล่ะ อยากจะเก็บภาพคนหล่อสองยิ้มให้กันไปขายเสียเหลือเกินคงจะได้ตังค์ค่าขนมทั้งเดือนเลย 

     

     

    "พี่ไปเเล้วนะเเบม" 

    พี่คุณลูบหัวผมสองสามที เเล้วก็เดินจากไป 

     

     

    "พี่มาร์ค พี่คุณหล่อเนอะ ใจดีด้วย" 

     

     

    "อืมมม" 

     

     

    "พี่มาร์คชอบพี่คุณเหมือนเเบมป่ะ" 

     

    "ชอบที่ว่านี่คือชอบเเบบไหน" 

     

     

    "ก็ชอบอ่ะ ชอบเเบบชอบอ่ะ" 

     

     

    "พี่คุณก็ใจดีไง เหมาะกับที่จะเป็นพี่ชายที่ให้คำปรึกษาได้ดี" 

     

     

    "อืมม ช่ายยย เเบมก็คิดง้้น" 

     

     

     

    "ไอ้มาร์คคค" 

     

     

    "-_-" 

     

     

    "มายืนกับน้องเเบมสองคนนี่เองก็ว่าอยู่ ว่าหายไปไหนกัน" 

     

     

    "เเบมไม่ได้หายไปไหนหรอกฮะ เเบมเเค่ขี้เกียจเดิน ส่วนพี่มาร์คก็ขี้เกียจเดินเหมือนกัน" 

     

     

    "นิ่ อย่าบอกนะ ว่าปล่อยให้อยู่กันสองคนบนรถอ่ะ เเอบมีซัมติงอะไรกัน อ่ะๆๆๆ" 

     

     

     

    "ซัมติง อะไรพี่เเจ็คสัน" 

     

     

    "อย่าให้หวังรู้นะมาร์ค ว่ามาร์คเเอบนอกใจหวัง ไปจีบน้องเเบมสุดเเสนจะน่ารักอ่ะ" 

     

     

     

    "เเล้วจะทำไม" 

     

     

    "ก็.......เฮ้ยยย!!! เมื่อกี้พูดไรนะมาร์ค" 

     

     

     

    "ป่าวนิ่ ป่ะเเบมเเบม กลับไปที่รถกัน" 

     

     

    เเล้วพี่มาร์คก็ดึงเเขนผมให้เดินตามไปที่รถ ผมก็เดินตามอย่างว่าง่าย
    เพราะถ้าอยู่กับพี่เเจ็คสัน พี่เเกต้องถามเเน่ๆๆ เเต่ถามไปก็เท่านั้น ในเมื่อมันไม่มีอะไรอ่ะเนอะ



    ----------------------------------------
    ครบเเล้ว 100 %



    ขอบคุณคอมเม้น ของรีเดอร์ผู้น่ารัก ที่พอไรท์เปิดมาดู ถึงกับอุทานเเบบน้องเเบมว่า อุ๊ต๊ะ เลยคะ อยากวิ่งเข้าไปกอดรีดเดอร์เลยทีเดียวเชียว คอมเม้นท์ให้ไรท์เกือบทุกตอน ไรท์อ่านไปก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว ก็คนมันปลื้มอ่ะนะ 55555555




    อ่าา มีใครตื่นเต้นเหมือนไรท์บ้าง กัซใกล้จะมาไทยเเล้วนะ โอ้ยยย ตื่นเต้นๆๆๆ 
    วันที่  13 นี้ใครได้ไปดูคอนบ้าง ยกมือๆๆๆๆ
    ใครที่พลาดไม่ต้องเสียงใจนะ เดี๋ยวเค้าจะดูเผื่อ 555555555555555




     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×