นายหล่อซ่ากับสาวสวยใส

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง

ณ โรงเรียนอาซอนเน่คอนแวน ชั้นม.6 ห้อง C6-12
"เฮ้อ!!!!!!"
"นี่ยัยเนนเนะแกจะถอนหายใจทำไมนักหนาฮะ"
"ก็ฉันเบื่อนี่หว่า"
"แกเบื่ออะไรของแกวะ"
"ก็เบื่อที่วันๆต้องมานั่งลับแต่ช่อดอกไม้ และก็จดหมายบอกรักบ้าๆบอๆเนี่ยน่ะสิ - -*"ฉันพูดพร้อมกับปัดช่อดอกไม้ และจดหมายที่กองอยู่เต็มโต๊ะเรียนลงสู่พื้นอย่างไม่คิดเสียดาย
"แกนี่ก้อดีนะสวยก็สวย เรียนก็ได้ที่1ตลอด แถมบ้านแกยังเป็นอภิมหาเศรษฐีอีกแน่ะ ฉันล่ะอิจฉาแกจิงจิ๊งๆๆๆ"
"แกไม่ต้องมาสงสารฉันหรอกยัยกะปิ"
"นี่ กะทิย่ะ - - "
"นั่นแหละ ถึงฉันจะสวยจนได้เป็นดาวโรงเรียน เรียนก็ได้ที่1 แถมบ้านยังรวย ฉันก็ไม่มีความสุขซักกะติ๊ด"
"แหมที่แกพูดมานี่แลจะไม่ค่อยมีอะไรดีและมีความสุขเท่าไรเลยนะยะ"
"อ้าวหรอ! ก็คนมันเกิดมาเพอร์เฟคนี่นาทำไงได้ หุหุหุหุ ^_^"
"นี่แกเครียดจิงหรอเนี่ย - -^ ฮะ"
"จิงสิยัยเพื่อน ^^"
"ฉันล่ะเชื้อเชื่อแกย่ะ"
~คนมันน่ารัก ก็คนมันน่ารัก มันน่ารักเอง ทำไงได้~
"อ๊ะ โทรศัพท์ดัง ใครโทรมาหาฉันน้าาา..."ฉันพูดพร้อมกับเอามือควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า
"เมื่อไหร่แกจะเปลี่ยนเสียงริงโทนฮะ หลงตัวเองชะมัด"
"ฉันไม่ได้หลงย่ะ หลักฐานมันฟ้อง"ฉันพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหายัยกะทิ และก้อประจวบกับที่ค้นโทรศัพท์เจอพอดี เลยดูหน้าจอว่าใคนโทรมาหน้าจอขึ้นว่า"คุณแม่"
"แม่ฉันโทรมาว่ะ"
"ก็รับสิยะ"
"รู้แล้วย่ะ แปปนะ"ฉันเอานิ้วชี้ขึ้นมาจุ๊ปากเป้นสัญญาณว่าเงียบแปปนะ
"อัลโหละค่ะแม่"
"[สวัสดีจ๊ะลูกสาว]"
"แม่โทรหาหนู มีอไรรึป่าวคะ?"
"[มีจ๊ะ เรื่องสำคัญด้วยนะ ลูกตั้งใจฟังแม่ให้ดีๆนะ อย่าเพิ่งขัดกลางคันล่ะ ตอนนี้แม่อยู่อเมริกากับคุณพ่อ เพราะว่าตอนนี้บริษัทของเรากำลังล้มละลาย พ่อกับแม่เลยไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องมาอยู่ทีอเมริกาสักพัก ส่วนตัวลูกแม่มีเรื่องสำคัญจะบอก ตอนนี้ลูกมีคู่หมั้นแล้วนะ ]"
"คู่หมั้นนนนนOoO"ฉันกระเด้งตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที เพื่อนในห้องต่างหันมามองเพราะที่ฉันเสียงดัง ดีนะคาบนี้เปนคาบว่างเพื่อนในห้องเลยไม่เยอะนัก ยัยกะทิรีบดึงฉันให้นั่งลงทันที พร้อมกับทำมือจุ๊ๆ แต่ฉันไม่สนใจหันมาคุยโทรศัพท์กับแม่ต่อ
"แม่ว่าไงนะคะ"
"[อย่างที่แม่พูด ลูกมีคู่หมั้นแล้ว โดยแม่เอาลูกไปหมั้นไว้กับลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อ]"
"ทำไมแม่ทำกับหนูยังงี้ล่ะคะT_T"
"เพราะว่าแม่ต้องการเอาเงินมาลงทุนที่อเมริกาน่ะลูก ก็เลยเอาลูกไปหมั้นกับทางนั้น ยังไงแม่ก็เชื่อว่าชีวิตลูกต้องมีความสุขแน่นอน แม่รักลูกมากนะจ๊ะ อ้อ!!แม่ลืมบอกไปลูกจะได้เจอคู่หมั้นลูกในเร็วๆนี้นะจ๊ะ"
ตู๊ดดดดดดด...แล้วแม่ก็กดวางสายไปซะอย่างนั้น ฉันยังไม่ทันพูดอไรเลยนะT_T
"นี่เกิดอะไรขึ้นหรอยัยเนนเนะ"ยัยกะทิถามฉันทันทีที่ฉันวางโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋า
"คือว่า บริษัทพ่อฉันกำลังจะล้มละลาย พ่อกับแม่เลยย้ายไปอยู่ที่อเมริกา โดยเอาฉันไปหมั้นไว้กับลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อเพื่อแลกกับเงินเอาไปลงทุนที่อเมริกาน่ะ"
"แกมีคู่หมั้นงั้นหรออออ"เสียงยัยกะทิดังขึ้นทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันจึงเป็นฝ่ายให้ยัยนี่เงียบบ้าง
"เบาๆสิยะ แกจะให้เค้ารู้กันทั้งโรงเรียนเลยรึไง"
"ก็ฉันตกใจนี่หว่า โทษทีY_Y"
"แล้วฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ยยย ยัยกะทิ หน้าไอ้คู่หมั้นนั่นฉันก็ยังไม่เคยเห็น ถ้าหน้ามันยังกะโดนเครื่องบินทับฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยยยยยT_T"
"แกอย่าเพิ่งวิตกกังวลไปเลยนะมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่แกคิดก็ได้ ยัยเนนเนะ"และทันใดนั้นเองก็มีรุ่นน้องม.3มาเรียกฉันที่ห้อง
"พี่เนนเนะมีผู้ชายคนนึงฝากให้หนูมาเรียกพี่ลงไปพบข้างล่างแน่ะค่ะ"
"ใครหรือคะน้อง"
"ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เพราะรู้สึกว่าจะไม่ได้อยู่โรงเรียนเรา"
"ใครนะ"เสียงฉัน
"นั่นสิใครมาพบแก"เสียงยัยกะทิ พอน้องคนนั้นบอกเสร็จก็รับเดินออกไปทันที สงสัยเพราะว่าเขินคนสวยอย่างฉัน(มันใช่หรอจ๊ะ)
"ป่ะยัยกะทิ แกลงไปดูกับฉันหน่อยว่าใคร"
"อืม ไปสิ"