ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HARU HARU 03
ควอนยูรินั่งเหนื่อยหอบอยู่กับพื้นทรายไม่ลืมที่จะยิ้มหวานให้กับคนที่เพิ่งวิ่งตามมาแล้วทิ้งตัวลงนอนลงที่ตักของเธอ ควอนยูริทำให้คนอย่างจียงยิ้มได้ทั้งวัน ทั้งทำให้เขามีความสุขเหมือนอญยู่กับเหล่านางฟ้าตัวน้อย
"ยูริมีความสุขมากค่ะ ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นวันสุดท้าย" คนสวยทำหน้าเศร้าแต่ระบายยิ้มให้คนฟังที่อดใจหายไม่ได้กับคำพูดของนางฟ้าที่อยู่กับเขาตอนนี้
"มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ยูริบอกผมได้ไหม ผมจะให้ท็อปไปจัดการให้"
"คงจะไม่ได้หรอกค่ะ...ก็...."
"ก็อะไรครับ ทำไมผมจะทำให้คุณไม่ได้"
"ก็ คนที่ทำให้ยูริเป็นอย่างนี้ก็ท็อปไงค่ะ ท็อปเพื่อนรักของจีไง"
คำพูดทำเอาคนที่กำลังมีความสุข ถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อคนที่ทำให้คนที่เขารักมาก...เสียใจคือเพื่อนที่เขารักมากที่สุดเอง
เขาไม่ ถามควอนยูริอีกเลยแต่ตอนนี้เขาต้องการเจอท็อป คนที่จะเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง
ระหว่างที่ซึงฮยอนกำลังลองรถคันใหม่ที่เพิ่งถอยออกมาไม่ถึงวันนี้เล่นอยู่ที่สนามด้วยความไว 180 กม/ชม. อยู่อย่างเพลิดเพลิน ก้มีไอ้หน้าไหนไม่รู้วิ่งมายืนจังก้าที่หน้ารถเมื่อคนขับเห็นว่าไอ้บ้าที่ไหนมายืนก็จัดการเบรกไม่คิดชีวิต เพราะคนที่ยืนนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้.........ยิ่งถ้าเป็นเขาที่ทำให้ได้รับอันตรายด้วย เขาจะยิ่งไม่อภัยให้ตัวเองเลย....
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น" เมื่อรถที่เบรกไปชนเข้ากับกำแพงรั้วกันในขอบสนามพอดี แล้วคนขับก็เดินมาหาคนที่ทำหน้าบึ้งอยู่ที่กลางสนมไม่ยอมเดินไปไหน
"เกิดเรื่องอะไรขึ้น เล่ามา นายกับยูริ"
"ยัยนั่นบอกอะไรนาย"
"ฉันไม่ฟัง คนที่ฉันจะฟังก็คือาย ชเวซึงฮยอน"
ร่างสูงฟังอย่างนั้นก็จัดการเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวควอนยูริและจียงให้กับร่างบางฟังทั้งหมดนานพอกับที่จียงจะเดินหนีไปนั่งที่ใต้อาคาร
"นายจะไม่เชื่อฉันก็ได้ แต่ตลอดเวลาที่ยูริคบกับ นาย ยัยนั่นมีคนอื่นตลอดเวลา"
"......."
"จียง... ถ้านายไม่เชื่อไม่เป็นไรนะ"
น้ำตาที่หยดลงมาที่ฝ่ามือทำเอาท็อปรีบปลอบร่างบางตรงหน้าที่นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว
"ทำไมฉันจะไม่เชื่อนายล่ะ ท็อป นายน่ะสำคัญนะรู้เอาไว้"
"จี..."
"ถ้าฉันไม่เลือกที่จะเชื่อนาย แต่กลับไปเชื่อผู้หญิงพวกนั้น ฉันมันก็โง่เต็มทนล่ะว่ะ"
"........ขอบใจเว้ย"
"นึกว่าฉันจะหลงยัยนั่นมากกว่านายหรือไง นายน่ะ จูบเก่งกว่ายูริอีกนะ"
"เฮ้ย......"0.0
เสียงหัวเราะใสกลับมาแทนที่หน้าหม่นเมื่อกี้ และจียงยังชวนเขาไปที่คอนโดหรูของจีเพื่อนต่อกัน
"นายพามาดื่มที่นี่ทำไม"
"ก็แค่อยากได้ใครสักคนมากอดฉันเอาไว้"จีที่พูดพร้อมกับกรอกน้ำสีเข้าปาก และอ้อมกอดที่จีพูดถึงก็รั้งร่างบางของจีเอาไว้แนบแน่น
หลายปีมาแล้วเมื่อจีอ่อนแอจะมีอ้อมกอดนี้กอดเพื่อบรรเทาเรื่องทุกอย่างไว้ พร้อมกับรอยจูบที่ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรแต่มันมีความหมายของมันในตัว จูบเพื่อนรับขวัญให้กับเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านมาในชีวิต.......
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้นจียงปิดมือถือเพื่อปิดกั้นบางสิ่งเอาไว้ จนมาเจอสิ่งที่ต้องการหลบที่หน้าโรงเรียน หญิงสาวที่คิดว่ามีชัยเดินยิ้มหวานมาควงแขนจียงเสมออย่างทุกวัน ผิดกันที่วันนี้รอยยิ้มที่ต้อนรับเธอทุกวันเปลี่ยนเป็นการแสยะยิ้มแล้วสะบัดหนี
"อะไรกันค่ะ"
"ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่านี่มันอะไรกัน"
"อะไรกันค่ะ ยูริไม่เข้าใจ"
"คุณมาเกี่ยวแขนผมทำไม คุณควอนยูริ"
"เอ๊ะ....อะไรกันค่ะจี ยูริงง"
"ไม่น่าโง่เลยนะ.. อย่างนี้เขาเรียกโดนทิ้งไงยูริ" เสียงสนับสนุนของแดซองดังมาจากด้านหลังของยูริซึงอยู่หน้าตึกเรียน
"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ จียง"
"นี่ไง ไอ้คนที่คุณสมควรที่จะอยู่กับเขาไม่ใช่ผม"
คนสวยหันไปตามทางที่จียงพูด และเห็นว่าไอ้หน้าแหลมนักบาสที่เขากับยูริแอบเล่นคู่กันหน้าสะบักสะบอมซะไม่เหลือเค้าหน้าเดิม ก่อนที่แทยังจะโยนมันมาให้ยูริตรงหน้า
"ชอบมันมากนักก็ไปเก็บศพมันดีกว่ายูริ" แทยังที่มีซึงรีอยู่ข้างๆทำท่าบิดแขนบิดคอตัวเองไปมายูริมองไปรอบตัวเจอแต่ กลุ่ม BIGBANG ที่เธอเคยเชื่อว่าสักมันจะมีชื่อเธออยู่ด้วย........แต่วันนี้ก็ทำให้ทุกคนเห็นว่า BIGBANG นั้นมีสมาชิกเพียง 5 คนเท่านั้น ส่วนตัวปลิงหรือทากที่เกาะตามไรขาหรือขนมันไม่เกี่ยว
"จีค่ะ มันไม่ใช่"
"ยูริ... เธอมันก็แค่ของที่ใช้แล้ว เธอว่าผู้ชายคนไหนจะมองเห็นค่า เธอคิดผิด เธอมันไม่ได้สวยเลือกได้ แต่เธอมันง่ายจนผู้ชายเลือกเท่านั้นเอง"
เสียงโห่ไล่หนุ่มสาวสองคนทำเอาท็อปยืนยิ้มอยู่ที่หน้ารถก่อนที่จะชูนิ้วโป้งให้ร่างบางที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้ จียงเดินยิ้มเข้าห้องเรียนทิ้งให้คนอืนๆ ที่ไม่พอใจยูริก่อนหน้านี้ปาข้าวของใส่อย่างโหดร้าย ในเมื่อไม่แบล็คแล้ว คนกร่างอย่างเธอก็มีแต่คนเหยียบซ้ำ
"สงสารยูริจังนะ"
"สงสารทำไมตัวเล็ก" แทยังมองหน้าของหน้าหวานที่ทำหน้าเศร้า
.
"ยูริมีความสุขมากค่ะ ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นวันสุดท้าย" คนสวยทำหน้าเศร้าแต่ระบายยิ้มให้คนฟังที่อดใจหายไม่ได้กับคำพูดของนางฟ้าที่อยู่กับเขาตอนนี้
"มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ยูริบอกผมได้ไหม ผมจะให้ท็อปไปจัดการให้"
"คงจะไม่ได้หรอกค่ะ...ก็...."
"ก็อะไรครับ ทำไมผมจะทำให้คุณไม่ได้"
"ก็ คนที่ทำให้ยูริเป็นอย่างนี้ก็ท็อปไงค่ะ ท็อปเพื่อนรักของจีไง"
คำพูดทำเอาคนที่กำลังมีความสุข ถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อคนที่ทำให้คนที่เขารักมาก...เสียใจคือเพื่อนที่เขารักมากที่สุดเอง
เขาไม่ ถามควอนยูริอีกเลยแต่ตอนนี้เขาต้องการเจอท็อป คนที่จะเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง
ระหว่างที่ซึงฮยอนกำลังลองรถคันใหม่ที่เพิ่งถอยออกมาไม่ถึงวันนี้เล่นอยู่ที่สนามด้วยความไว 180 กม/ชม. อยู่อย่างเพลิดเพลิน ก้มีไอ้หน้าไหนไม่รู้วิ่งมายืนจังก้าที่หน้ารถเมื่อคนขับเห็นว่าไอ้บ้าที่ไหนมายืนก็จัดการเบรกไม่คิดชีวิต เพราะคนที่ยืนนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้.........ยิ่งถ้าเป็นเขาที่ทำให้ได้รับอันตรายด้วย เขาจะยิ่งไม่อภัยให้ตัวเองเลย....
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น" เมื่อรถที่เบรกไปชนเข้ากับกำแพงรั้วกันในขอบสนามพอดี แล้วคนขับก็เดินมาหาคนที่ทำหน้าบึ้งอยู่ที่กลางสนมไม่ยอมเดินไปไหน
"เกิดเรื่องอะไรขึ้น เล่ามา นายกับยูริ"
"ยัยนั่นบอกอะไรนาย"
"ฉันไม่ฟัง คนที่ฉันจะฟังก็คือาย ชเวซึงฮยอน"
ร่างสูงฟังอย่างนั้นก็จัดการเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวควอนยูริและจียงให้กับร่างบางฟังทั้งหมดนานพอกับที่จียงจะเดินหนีไปนั่งที่ใต้อาคาร
"นายจะไม่เชื่อฉันก็ได้ แต่ตลอดเวลาที่ยูริคบกับ นาย ยัยนั่นมีคนอื่นตลอดเวลา"
"......."
"จียง... ถ้านายไม่เชื่อไม่เป็นไรนะ"
น้ำตาที่หยดลงมาที่ฝ่ามือทำเอาท็อปรีบปลอบร่างบางตรงหน้าที่นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว
"ทำไมฉันจะไม่เชื่อนายล่ะ ท็อป นายน่ะสำคัญนะรู้เอาไว้"
"จี..."
"ถ้าฉันไม่เลือกที่จะเชื่อนาย แต่กลับไปเชื่อผู้หญิงพวกนั้น ฉันมันก็โง่เต็มทนล่ะว่ะ"
"........ขอบใจเว้ย"
"นึกว่าฉันจะหลงยัยนั่นมากกว่านายหรือไง นายน่ะ จูบเก่งกว่ายูริอีกนะ"
"เฮ้ย......"0.0
เสียงหัวเราะใสกลับมาแทนที่หน้าหม่นเมื่อกี้ และจียงยังชวนเขาไปที่คอนโดหรูของจีเพื่อนต่อกัน
"นายพามาดื่มที่นี่ทำไม"
"ก็แค่อยากได้ใครสักคนมากอดฉันเอาไว้"จีที่พูดพร้อมกับกรอกน้ำสีเข้าปาก และอ้อมกอดที่จีพูดถึงก็รั้งร่างบางของจีเอาไว้แนบแน่น
หลายปีมาแล้วเมื่อจีอ่อนแอจะมีอ้อมกอดนี้กอดเพื่อบรรเทาเรื่องทุกอย่างไว้ พร้อมกับรอยจูบที่ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรแต่มันมีความหมายของมันในตัว จูบเพื่อนรับขวัญให้กับเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านมาในชีวิต.......
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้นจียงปิดมือถือเพื่อปิดกั้นบางสิ่งเอาไว้ จนมาเจอสิ่งที่ต้องการหลบที่หน้าโรงเรียน หญิงสาวที่คิดว่ามีชัยเดินยิ้มหวานมาควงแขนจียงเสมออย่างทุกวัน ผิดกันที่วันนี้รอยยิ้มที่ต้อนรับเธอทุกวันเปลี่ยนเป็นการแสยะยิ้มแล้วสะบัดหนี
"อะไรกันค่ะ"
"ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่านี่มันอะไรกัน"
"อะไรกันค่ะ ยูริไม่เข้าใจ"
"คุณมาเกี่ยวแขนผมทำไม คุณควอนยูริ"
"เอ๊ะ....อะไรกันค่ะจี ยูริงง"
"ไม่น่าโง่เลยนะ.. อย่างนี้เขาเรียกโดนทิ้งไงยูริ" เสียงสนับสนุนของแดซองดังมาจากด้านหลังของยูริซึงอยู่หน้าตึกเรียน
"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ จียง"
"นี่ไง ไอ้คนที่คุณสมควรที่จะอยู่กับเขาไม่ใช่ผม"
คนสวยหันไปตามทางที่จียงพูด และเห็นว่าไอ้หน้าแหลมนักบาสที่เขากับยูริแอบเล่นคู่กันหน้าสะบักสะบอมซะไม่เหลือเค้าหน้าเดิม ก่อนที่แทยังจะโยนมันมาให้ยูริตรงหน้า
"ชอบมันมากนักก็ไปเก็บศพมันดีกว่ายูริ" แทยังที่มีซึงรีอยู่ข้างๆทำท่าบิดแขนบิดคอตัวเองไปมายูริมองไปรอบตัวเจอแต่ กลุ่ม BIGBANG ที่เธอเคยเชื่อว่าสักมันจะมีชื่อเธออยู่ด้วย........แต่วันนี้ก็ทำให้ทุกคนเห็นว่า BIGBANG นั้นมีสมาชิกเพียง 5 คนเท่านั้น ส่วนตัวปลิงหรือทากที่เกาะตามไรขาหรือขนมันไม่เกี่ยว
"จีค่ะ มันไม่ใช่"
"ยูริ... เธอมันก็แค่ของที่ใช้แล้ว เธอว่าผู้ชายคนไหนจะมองเห็นค่า เธอคิดผิด เธอมันไม่ได้สวยเลือกได้ แต่เธอมันง่ายจนผู้ชายเลือกเท่านั้นเอง"
เสียงโห่ไล่หนุ่มสาวสองคนทำเอาท็อปยืนยิ้มอยู่ที่หน้ารถก่อนที่จะชูนิ้วโป้งให้ร่างบางที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้ จียงเดินยิ้มเข้าห้องเรียนทิ้งให้คนอืนๆ ที่ไม่พอใจยูริก่อนหน้านี้ปาข้าวของใส่อย่างโหดร้าย ในเมื่อไม่แบล็คแล้ว คนกร่างอย่างเธอก็มีแต่คนเหยียบซ้ำ
"สงสารยูริจังนะ"
"สงสารทำไมตัวเล็ก" แทยังมองหน้าของหน้าหวานที่ทำหน้าเศร้า
"ก็เป็นขยะที่สังคมไม่ต้องการ อย่างนี้ไม่ให้สงสารจะให้ทำไง"
"5555+ ปากของนักเรียนดีเด่นนี้มันก็เอาเรื่องไม่น้อยนะ" ^^
"ดีใจด้วยนะ" ท็อปที่เดินมาทีหลังคนอื่นพูดกับร่างบางที่อมยิ้มกับตัวเอง
"ขอบใจนายด้วย นายด้วยนะแดซอง"
"นึกว่าจะตกชื่อชั้นไปซะแล้ว"^o^
"จะไม่มีชื่อนายได้ไง ก็เราน่ะ BIGBANG นะเซ่ะ....."
.
.
"ท็อป คืนนี้ปาร์ตี้ที่เดิมนะ"
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น