คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HARU HARU 02
สวัสดีปีใหม่ก่อนนะค่า~~~^0^'
.
.
.
ไม่ทันที่ร่างสูงจะทันได้ยินเสียงโวยวายอีกคำร่างของร่างสูงก็คว้าบานประตูห้องของน้องชายออก
"อ๊าก~~ 0[ ]0"
ร่างสูงไม่ทันที่จะฟังคำพูดหรืออธิบายของคนทั้งสองในห้องก็จับร่างหนาของเพื่อนรักที่ตอนนี้เป็นเพื่อนชั่งมาเหวี่ยงลงกลางบ้านที่มีแม่บ้านวิ่งมาดูกันเป็นแถว แต่เมื่อเห็นหน้าของคุณชายคนโต คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็หายเข้าไปในกลีบเมฆ......
"พี่ท็อป....."T.T
"ไอ้แทยัง มึงมีอะไรจะอธิบายไหม"
ร่างหนาที่ล้มอยู่กับพื้นเอามือมาจับที่แขนแดงที่เกิดจากแรงกระแทกตอนที่โดนเหวี่ยงเมื่อกี้แล้วลุกขึ้นนั่ง
"กูว่า เรื่องนี้กูให้น้องมึงอธิบายดีกว่า อธิบายไปสิ ตัวเล็ก...."
"ว่าไง....ซึงรี"
"วันนี้ ผมกับพี่แทยังเรานัดกันไปวิ่งฮ่ะ... แต่ผมไม่ตื่น จนแทยังฮยองต้องมาปลุก"
"แล้วทำไมถึงโวยวายขนาดนี้"
"ก็.. ก็ผม"
"พอดีฉันปลุกทำเอาซึงรีตกใจไปหน่อย เขาเลยโวยวายฉันพยายามจะปิดปาก แต่แกก็มาซะก่อน"
"จริงเหรอ" ท็อปที่ยังหันมามองน้องชายตัวเองที่พยักหน้าขึ้นลงอย่างรู้สึกผิด ทำเอาท็อปเดินไปยื่นมือให้เพื่อนที่นั่งลงกับพื้นด้วยฝีมือตัวเองให้ลุกขึ้น
"กูเข้าใจว่าห่วง แต่หัดฟังคนอื่นก่อนดิว่ะ ท็อป"
"วันหลังแล้วกัน พอดีวันนี้ตกใจว่ะ" ก็ใครใช้ให้ฉันรู้เรื่องพวกแกเมื่อคืนว่ะ.....TOP
ท็อปที่เดินขยี้หัวเดินขึ้นไปบนห้องไม่ทันที่ได้ยินเสียงของแดซองร้องมาแต่ไกล0....0
"TOP TOP "
"ทำไม...??"
"เมื่อวานเพื่อนฉันบอกมาว่า ยูริกับ...อุ๊บ~~"
เสียงของแดซองถูกปิดด้วยมือหนาของร่างสูงที่พอจะรู้ก็ถลาลงมาลากไอ้เพื่อนตัวดีขึ้นห้องไปก่อนที่อีกสองคนจะรู้เรื่องซะก่อน.....
เสียงปิดประตูดังร่างเล็กดิ้นออกจากอ้อมแขนที่ลากตัวเขาขึ้นมาชั้นบน จนแดซองต้องดึงตัวเองออกมา
"ลากขึ้นมาทำไมว่ะ"
"ก็ไม่อยากให้ไอ้สองคนนั้นรู้" ท็อปที่ยอมปล่อยมือจากคอของแดซองง่ายๆ ทำเอาแดซองต้องมานั่งเอนตัวอยู่ที่เก้าอี้ตัวใหญ่กลางห้อง
"เรื่องของยูริกับไอ้เด็กหน้าแหลมชมรมบาสน่ะเหรอ"
"เอ่อ..." สีหน้าของซึงฮยอนทำให้แดซองตกใจที่วันนี้ข่าวของเขาไม่ได้ทำให้ซึงฮยอนแปลกใจได้เลย
"จริงดิ รู้แล้วเหรอว่ะ รู้มาจากไหน" >0<
"ห้องชมรมเห็นกับตา" -.-
"แล้วไอ้จีอ่ะ" ร่างสูงส่ายหน้าแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ตลก ถ้าไอ้จีรู้แล้วพวกแกกับฉันยังจะมายืนอยู่ตรงนี้ไหมล่ะ" ท็อปที่รู้อาการใจร้อนของร่างบางทำเอาอีกคนที่นั่งอยู่ก็พยักหน้าตามไปด้วย
"แล้วแกจะเอาไง นังยูริฉันว่าจีมันดูจริงใจด้วย..."
"ไม่ต้องทำอะไร เมื่อวานยูริคงรู้แล้วว่าฉันรู้เรื่อง วันนี้หล่อนคงมาเจรจาเอง" ร่างสูงที่ยืนติดกระดุมอยู่หน้าบานกระจกแล้วจ้องไปที่ตาของตัวเองอย่างคนมีแผน
"จะดีเหรอว่ะ"
"ก็รอดูไปก่อน แต่เมื่อคืนฉันไปปล่อยไอ้จีอยู่ที่คอนโดไม่รู้เป็นไงบ้าง ฉันไปหามันก่อนแล้วแกอ่ะ"
"ฉันไปสืบเรื่องอื่นดีกว่าว่ะ รู้สึกเสียหน้านิดหน่อยที่แกรู้เรื่องนี้ก่อน อุตส่าห์มาแต่เช้า แต่ฟลาว์ว่ะ..."
แดซองที่เดินหน้าไปนั่งรถตู้โฟล์คสีดำสลับเขียวของตัวเองแล้วก็ออกไป ทิ้งให้ท็อปที่เดินมาขับรถสูตรตัวใหญ่ออกไปคอนโดที่เขาไปเป็นคนเลือกกับจียงเองกับมือ.....
.
.
.
.
เสียงประตูปลุกให้อีกคนที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มรู้สึกตัวแต่เพราะความแฮงจากเมื่อคืนทำให้ร่างบางยังไม่ยอมลุกออกมาจากเตียงนุ่มที่เขารู้ว่าใครเป็นคนพาเขามา
น้อยคนที่มีกุญแจห้อง และคนเดียวที่เขาไว้ใจในทุกเรื่อง
"ท็อป ท็อปมาแล้วเหรอ"
"อืม..."
"ปวดหัวว่ะ...." ร่างบางลุกขึ้นมาจากหมอนด้วยเวลาอันยาวนานก่อนที่จะมานั่งหมุนหัวไปอยู่บนเตียงที่ห้องนอนไม่ปิดเอาไว้ทำให้เห็นว่าร่างสูงของซึงฮยอนที่เขารู้จักมาตั้งแต่เล็ก กำลังอุ่นโจ๊กหรือข้าวต้มที่เขาได้กลิ่นหอมอยู่ตอนนี้ในครัวเปิดที่เขาเป็นคนออกแบบ
ร่างสูงที่หันมายิ้มก่อนที่จะเดินมายื่นแก้วชาที่เขาเป็นคนเลือกมันมาเองกับมือมาส่งให้กับร่างบางที่ยังคงนั่งอยู่กับที่....
"เวลากินนี่มันลืมคิดทุกทีว่าเวลาตื่นมันทรมานอ่ะ"
"หึ!!~"
"เช้านี้ซื้ออะไรมา"
"ทำ...ไม่ได้ซื้อ"
"อย่ามาโม้ ฉันเพิ่งเห็นแกเดินเข้ามาเมื่อกี้ แล้วนี่มันกี่โมงแล้วว่ะ...."
ร่างสูงมองที่บานนาฬิกา แล้วหันมามองหน้าของเพื่อนรัก
"สามโมงเช้า"
"เก้าโมง แกมาทำไมว่ะ" เมื่อร่างบางรู้เวลาก็ทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับทิ้งแก้วชาลงกับพื้น...พร้อมกับโอดเสียงครางออกมา....
"........"
"มาแต่เช้าทำไมว่ะฉันนึกว่าเที่ยงบ่าย วันนี้ฉันมีนัดกับยูริตั้งบ่ายสอง แถมยังเป้นวันหยุดด้วย ท็อปแกมาทำไม"
"ห่วง..." คำพูดที่เบาแทบทำให้คนพูดเองก็ไม่ได้ยิน จนร่างสูงเดินออกจากห้อง โดยที่ทิ้งใหคนที่เขาเป็นห่วงนอนต่อไปเรื่อยๆ
วันนี้เขาเองก็มีนัดไปดูรถใหม่ที่สนามเหมือนกัน เขาจึงขับรถออกไปที่สนามโดยที่ต้องขมวดคิ้วก่อนที่จะหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นหน้าคนที่เขารู้ว่าจะต้องมาแอบดักรอเขาอยู่แล้ว
"หึ!!~"
"ท็อป ฉันรู้ว่านายรู้ว่าต้องเจอฉัน" คนสวยยืนพิงรถคันสวยสีดำที่เหมือนว่าจะเป็นของเจ้าหล่อนเอง ก่อนที่จะเดินโชว์เรียวขามาที่ร่างสูงยืน
"แล้วไง..."
"ฉันขอเวลาคุยกับนาย ไม่เกิน 3 นาที"
"ได้สิ แค่3 นาทีถ้ามันจะทำให้เพื่อนฉันไม่มีเธอไปตลอดชีวิต" ท้อปที่วางหมวกกันน๊อคใบแพงเอาไว้แล้วหันหน้ามามองคนสวยเต็มตา แต่ความสูงมันช่างห่างจนหญิงสาวเองก็รู้สึก.. ว่ามันไม่มีทางเทียบชั้นกันได้เลย
"นายคิดว่าจีไม่รักฉันหรือไง........"
"ไม่เคยสำนึก........." เสียงและหน้าของท็อปทำให้หญิงสาวหน้าเสียแต่ก็ฝืนยิ้ม
"จะให้ฉันทำไงล่ะ ในเมื่อชีวิตฉันมันสวยเลือกได้.. มีผู้ชายเข้ามา นายจะให้ฉันทิ้งทุกคนเพื่อจีหรือไง"
"มันก้อควรจะเป็นอย่างนั้น"
"แต่ท็อป.... ! มันก็แค่ความผิดพลาด ถ้าฉันสัญญากับนาย ว่าครั้งต่อไป ฉันจะ..."
"อ้าว~~ ท็อปมาแล้วเหรอ" รุ่นพี่คนหนึ่งท้อปนัดเอาไว้เดินมาหาแล้วชวนกันไปข้างใน
"อืม... มาสิพี่มีรถคันใหม่เพิ่งมา จะให้ดู"
"เรื่องของเธอ เอาไว้ค่อยพูดทีหลัง"
"ก็ดี... แต่หวังว่านัดวันนี้ฉันกับจี มันจะไม่พังนะ"
"ก็นิ... หรือเธอต้องการให้มันพัง หึ!!~" ท็อปที่เดินไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาได้ตัดสินใจพลาดไปแล้ว.....
.
.
.
เสียงหวานของยูริทำให้จียงนั่งยิ้มอยู่กับชายทะเลที่วันนี้ยูริเป็นคนขอให้เขาพามา ยูริในชุดบีกินนี...สีขาว ที่มันทำให้ยูริยิ่งดูสวยใส จนจียงไม่อาจจะหยุดยิ้ม.....
ยูริเดินยิ้มหวานตามแนวชายทะเลแสนสวยพร้อมกับหน้าหวานที่กระชากใจจีได้ทุกครั้งที่เธอออดอ้อน
"วันนี้มีอะไรหรือเปล่า ชวนมาสะไกล"
"เปล่าค่ะ ยูริแค่อยากจะหนีอะไรบางอย่าง ยูริอยากอยู่กับจีแค่สองคน โดยที่ไม่มีคนคอยบังคับ" ยูริ ค่อยๆ บีบน้ำตาให้คลอไปกับตาสวยของตัวเอง
"พูดแบบนี้หมายถึงอะไรฮ่ะ" จียงที่แปลกใจร้องถามแต่ยูริก็ยิ้มหวานสะกดมนต์จีอีกครั้ง
"ถ้ามีใคร มาว่ายูริให้คุณฟัง จีอย่าเชื่อได้ไหมค่ะ..."
"ยูริ มีใครทำอะไรคุณ"
"เปล่าหรอกค่ะ ยูริแค่อยากอยู่กับจีสองคนเท่านั้น จีว่ายูริเหมาะกับทะเลหรือเปล่าค่ะ" รอยยิ้มเศร้าแสร้งทำให้รู้ว่าร่าเริง จนจีนึกเป็นห่วง
"เหมาะ เหมาะมากฮ่ะ"^.^
"ยูริก็ว่างั้น.... มาค่ะ มาเล่นน้ำกันค่ะยูริกัน..." >0<
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น