คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HARU HARU 01
เสียงโวยวายดังมาจากหลังโรงเรียนที่มีกลุ่มนักเรียนยืนรายล้อม จุดศูนย์กลางที่กำลังร้องโอดโอย~ อยู่กลางวงทำให้คนที่เพิ่งเดินมารีบผลักคนที่กำลังยืนล้อมวงแตกกระเจิงอย่างกับพายุ.....
ภาพที่ทำให้คนที่ร้อนรนเดินมาถึงกับขมวดคิ้วเข้ากันแล้วถอนหายใจออกมาแล้วหันหน้าหนีไปอีกทางก่อนที่จะยืนคุมเชิงคนทั้งหมดด้านหลังอีกที ภาพของแทยังเด็กหนุ่มที่ถอดเสื้อออกกำลังก้มคุกเข่ากับพื้นแล้วซัดรัวกับคนที่นอนทอดขายาวขนาบพื้น
ตอนนี้ขาของคนที่โดนค่อมเอาไว้นิ่งไปแล้วแต่แทยังก็ยังไม่หยุด จนมีเสียงเรียกพร้อมกับทำให้มือของแทยังหยุดชะงักกลางอากาศ พร้อมกับมือบางที่มาแตะไหล่กล้ามหนาของแทยังเอาไว้
"พอได้แล้ว!! พอแล้วแทยังฮยอง"
เสียงของหน้าหวานที่เรียกสติของแทยังได้ทุกครั้งที่มีเรื่องก็คือเด็กน้อยซึงรี เด็กม.ปลายปี1 ประจำโรงเรียน เด็กเกรดสูงที่สุดของชั้นปี ที่อยู่ในกลุ่มด้วย....
"หยุดจนได้นะ"
ร่างบางที่กระตุกยิ้มมุมปากแล้วหันหน้ามามองหน้าของคนที่คอยยืนคุมกำลังอยู่ด้านหลัง แล้วเดินมายืนเคียงข้างของร่างสูงที่ทำหน้าไม่สะทกสะท้านเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้อยู่ในสนามรบสักวินาที
"ถ้าผมไม่มา พี่จะหยุดเองบ้างไหม มันตายหรือเปล่าก็ไม่รู้"
ซึงรีที่ยังบ่นคนที่ใส่เสื้อกล้ามสีดำที่เพิ่งหยิบมาจากพื้น ก่อนที่จะกระชากหน้าของร่างสูงให้หันมาสบตากัน
"........"
"ผมกำลังพูดกับพี่อยู่นะ แทยังฮยอง!!"
หน้าหวานที่กำลังโมโหกับที่ต้องเร่งสอบเมื่อได้รับข้อความจากแดซองว่าหลังโรงเรียนกำลังมีเรื่องทำให้เขาไม่มีสมาธิสอบ จนต้องมาอยู่ที่ลานหลังโรงเรียนที่ประจำที่กลุ่ม BIGBANG ชอบลากอริมาซ้อมประจำ.....
"นายมีสอบไม่ใช่เหรอ"
"รู้ด้วยเหรอ เคยใส่ใจหรือไง... เป็นบ้ากันอีกแล้วนะ"
หน้าหวานยังโมโหไม่หาย แต่ก็ใจเย็นขึ้นเมื่อร่างหนายิ้มตายี้มาให้ แล้วเดินมาโอบไหล่ตัวเองแล้วบอกว่าจะพาไปส่งที่ห้องสอบอีกครั้ง
"ไป เดี๋ยวฮยองไปส่ง ตัวเล็ก"
"น่าเบื่อเมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมแบบนี้สักที ผมโตกว่าเดิมเยอะแล้วนะแทยังฮยอง"
"งั้นเหรอ รอให้กล้ามแขนนายเท่าฉันก่อนแล้วฉันจะเลิกเรียกนะ ตัวเล็ก!!"
แทยังเดินหัวเราะพร้อมกับมือที่ขยี้ผมที่ยาวระคอของน้องสุดที่รักไปด้วยพร้อมกับ โดยที่มีแดซองเดินตามอยู่ด้านหลัง แล้วมองหน้ากร่างคนที่หลบพวก BIGBANG ไปด้านข้างก่อนที่จะเดินยิ้มออกไปอย่างสุขใจ
"ทำไมมาช้า..."
ร่างบางหันมาถามแล้วมองหน้าของเพื่อนตัวสูงเป็นเชิงถามกี่ครั้งแล้วที่มีเรื่องชอบมาทีหลัง.....ทุกที
"เวลามีเรื่องก็หัดเรียกบ้างสิ.... ไม่ใช่มาบอกตอนที่ไอ้แทยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้วซะทุกครั้ง"
"ก็นะ กำลังรีบ รีบทีไรลืมทุกที!"
"หึ!! ลืม พูดออกมาได้...."
ร่างสูงที่ยิ้มออกมา ไม่บ่อยนักที่เขาจะยิ้มออกมาแบบนี้เวลาที่เห็นร่างบางพูดอะไรที่ทำให้เขายิ้ม มันไม่ใช่เรื่องตลกอะไรหนักหนา แต่แค่เป็นร่างบางพูดก็ทำให้เขายิ้มออกมาซะทุกครั้ง......
"แล้วที่เมื่อวานได้ข่าวว่ายูริไปแถว ม.โซลเหรอ"
"งั้นมั้ง เห็นเพื่อนของไอ้แดซองบอกเหมือนกัน เมื่อวานออกไปลองรถพอดี"
หน้าของร่างสูงที่ดูจะขรึมลง แต่ร่างบางไม่ได้สักเกตุ เพราะมือถือในกระเป๋าดังเรียกร้องความสนใจเอาไว้ ทำเอาร่างสูงที่เดินตามมาติดๆ ผ่อนความเร็วลงจะเกิดระยะห่าง......
"ยูริ~ เป็นไงบ้างล่ะ"
หน้าที่ร่างบางรับโทรศัพท์ ทำเอาร่างสูงเซหน้าหันออกไปด้านข้าง ซึงฮยอนควักมือถือขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วเสียบหูฟังเข้ากับหูของตัวเองโดยที่ไม่มองร่างบางที่กำลังทำหน้าระรื่นมากแค่ไหน
'ฉันคงทนไม่ได้.. ถ้าต้องเห็นนายตอนนี้ G'
ร่างสูงที่ตัดสินใจเดินแยกมาที่ห้องน้ำก่อนเพื่อนที่จะหลบหน้าของร่างบางที่กำลังคุยมือถือกับคนที่ทั้งโรงเรียนรู้ว่าคนทั้งสองคบกัน
ยูริคู่ควงของG เป็นถึงดาวโรงเรียนประจำสาย ม.ปลาย เธอเรียนอยู่ในเกรดดีพอใช้พร้อมกับหน้าตาและเป็นนักกีฬาว่ายน้ำประจำเขตด้วย ความฮอตเธอถึงไม่ธรรมดาทำให้G เดินเข้าไปหลงเอาง่ายๆๆ
ยูริรู้ว่าG ปลื้มเธอไม่น้อยเธอเลยเป็นคนสานสัมพันธ์ก่อน จนG ชายหนุ่มตัดสินใจคบกันอย่างไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย....
G กับยูริคบกันมาได้เดือนกว่าๆ ทำเอาคนที่มารอต่อคิวขอคบกับยูริต่างก็อกหักกันเป็นแถว.... ร่างสูงที่ได้ยินเสียงที่เหมือนกับยูริ คนดังของโรงเรียนที่เหมือนจะดังออกมาจากห้องประชุมของกีฬาบาสเกทบอล ที่เป็นทางผ่านจะไปห้องน้ำที่ประจำของกลุ่ม BIGBANG
ซึงฮยอนที่เดินมาเจอะกับยูริที่กำลังหัวเราะต่อกระซิกกับคนที่เขาจำได้ว่ามันเป็นกัปตันทีมบาสประจำโรงเรียน และแว่วว่าอีกไม่นานคงจะได้ติดทีมชาติในไม่ช้านี้แน่.....
ทำเอาตัวซึงฮยอนถอยหลังมาก้าวหนึ่งและมองเข้าไปในช่องที่แง้มออกมานิดนึงโดยที่คนทั้งสองคงไม่ได้ตั้งใจ ภาพที่ซึงฮยอนเห็นแทบจะทำให้เขาทำร้ายคนทั้งสองได้ไม่ยาก ถ้าไม่มีเสียงของใครมาขัดจังหวะเอาไว้
"ท็อป!! มาห้องน้ำทำไมไม่บอกเลยว่ะ...."
จียงเจ้าตัวที่โดนสวมเขานี่เองที่มาเรียกเอาไว้ซึงฮยอนจัดการเอาเท้าเตะที่บานประตูให้ปิดสนิทแล้วเดินเข้ามาหาเพื่อนแล้วพาเดินเลี่ยงไปห้องน้ำห้องประจำทันที
"ก็เห็นว่าไม่ว่าง ก็เลยเดินมาก่อน"
"ฉันคุยกับยูริเพลินไปหน่อย.. หันมาอีกทีนายก็หายไปล่ะ ไอ้เด็กม.ต้นเพื่อนของซึงรีบอกว่าเห็นนายแถวหน้าห้องชมรมบาสเลยนึกแล้วว่าแกต้องมาห้องน้ำฉันเลยเดินมาหา"
จียงที่เดินปล่อยให้ท็อปเดินกอดคอไปห้องน้ำทำเอาคนที่อยู่ในห้องปิดปากเงียบกันหมด ต่างก็มองหน้ากัน กลัวว่าคนที่เดินผ่านไปจะรู้เรื่องที่พวกเขาแอบลักลอบทำกัน.....
"ซึงฮยอน.... ซึงฮยอนเหรอ"
ยูริทำสายตามองหน้าคู่กิ๊กที่ทำหน้าถอดสีหันหน้ามองกัน
"ยูริ เราจะทำไงดี... ถ้าเกิดจียงรู้..."
"ฉันจัดการเอง นายไม่ต้องห่วงหรอกน่า ปิดปากนายให้สนิทก็พอ...."
ยูริที่จัดการแต่งตัวของตัวเองแล้วเดินออกนอกห้องโดยที่ไม่ลืมมองต้นทางให้ดีก่อนที่จะรีบเดินไปอีกทางที่อยุ่คนละฝั่งของห้องน้ำชายทันที
"หายไปไหนกันมาว่ะ"
"ไปห้องน้ำ... แล้วแกล่ะไปส่งน้องรักถึงห้องหรือเปล่า"
"ถึง แต่ก็นะ ถ้าน้องแกอยากจะไปนอกจากห้องสอบฉันก็พร้อมว่ะ"
แทยังที่ทำหน้ายิ้มกริ่มจนมือของซึงฮยอนที่จับหนังสือเรียนได้ก็เหวี่ยงใส่หัวโดยที่ไม่ต้องมอง
"จะหวงทำไมว๊า~~ น้องแกไอ้ซึงรีก็ดูมีใจขนาดนั้น ถึงกับทิ้งห้องสอบมาหาไอแทยังเชียวนะ"
จียงที่พูดปลามเพื่อนสนิท แล้วหันไปทิ้งตัวด้านข้างแดซองทันที
"นั่นดิ แค่ฉันส่งแมสเซสไปบอกว่ากำลังมีเรื่อง แค่นี้!!"
"งั้นเหรอว่ะ"
ซึ่งฮยอนที่มองหน้าแดซองที่ไม่รู้ตัวอะไรเลยก่อนจะหันหน้าไปมองหน้าต่างที่ทำให้เห็นบรรยากาศที่เริ่มมีหมอกหนาจับแล้ว.....
'ฤดูหนาวกำลังมา'
เย็นวันนั้นจียงขอตัวไปดินเนอร์กับยูริดาวโรงเรียนก่อน บอกว่าดึกๆจะไปหาเหล้ากินกับแดซองและแทยัง ส่วนตัวของซึงฮยอนมักจะชอบอยู่บ้านหรือไม่ก็อู่ซ้อมรถซะมากกว่า..........
ประมาณ 3 ทุ่มเสียงมือถือของร่างสูงดังพร้อมกับหน้าจอที่ทำให้เขาต้องรีบรับสายทันที นี่ไม่ใช่เวลาที่ G จะโทรหาเขานี่....
"มีอะไร...."
"อยู่ไหน บ้านหรืออู่"
เสียงที่บอกถึงอาการเมาของร่างบางได้ดี ทำเอาร่างสูงถอนหายใจก่อนที่จะเป็นฝ่ายขอออกไปหาเองแทนการที่จะให้ร่างบางมาหาตน ในสถานที่ไกลขนาดนี้... อย่างน้อยเขาก็ไม่เมา!!
ไม่นายรถมอเตอร์ไซร์ที่เขาเลือกมาวันนี้ทำให้สาวๆ ที่ต่างพากันเห็นเขาถึงกับยิ้มยั่ว รถสวย คนหล่อ ท่าทางที่เมินเฉยยิ่งกระตุ๊กต่อมอยากรู้อยากเห็นแกสาวๆ
ซึงฮยอนที่เบี่ยงตัวเข้าไปในสถานที่ไม่ค่อยคุ้นเคยสักเท่าไหร่ บาร์ที่เพิ่งเปิดใหม่เป็นของรุ่นพี่เขาเอง แต่ปกติเขาไม่ค่อยมา แต่ก็พอรู้ว่าโต๊ะประจำอยู่โซนไหน..........
เสียงดังโหวกเหวกทำเอาร่างสูงขมวดคิ้วเข้าหากัน จนเส้นคิ้วจะตรงเป็นเส้นเดียว หากแต่เห็นว่าที่โซฟาสีแดงมีร่างบางของคนที่เขามาหานอนทอดกึ่งนอนราบไปกับโซฟาอยู่ มือบางถือแก้วพร้อมกับกระดกเหล้ายี่ห้อแพงลงคอขาวช้าๆ...
ชุดที่วันนี้จียงเลือกมา เป็นชุดเชิ้ตกึ่งกั๊กสีขาวตัดดำ ทำเอาผิวขาวยิ่งทำหน้าที่ได้กีกับสีเสื้อผ้าเรียบๆ แต่เก๋ชุดนี้
"คนอื่นไปไหนหมด..."
"แม่งทิ้งกันหมด ไอ้แดซอง รุ่นพี่โทรมาให้ไปเล่นบอร์ด ส่วนไอ้แทยัง ป่านนี้วิ่งไปฟิตเนตกับน้องซึงรีล่ะมั้ง...!!"
จียงที่ยังคงเพลินกับการหมุนแก้วในมือไปมาพูดออกมาโดยที่ไม่ได้มองหน้าของร่างสุงเลยสักนิด...
"กับซึงรี ป่านนี้เนี่ยนะ!!~">[ ]<
"ก็เห็นป่านนี้กำลังฟิตอยู่ไม่ใช่เหรอ ไอ้น้องชายหน้าหวานของแกอ่ะ เห็นไอแทยังบ่นเอาบ่นเอา ว่าน้องแกหรือมันจะรับบทหนัก"
"รับบทอะไรว่ะ...."
ซึงฮยอนที่ยังไม่อยากจะรับความเป็นจริงว่าน้องเขากับไอ้แทยังที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เล็กจะมารู้สึก เอ่อ...แปลกๆๆ เขาเองถ้าไม่รู้อะไรยังจะดีซะกว่าที่ต้องมารับรู้เรื่องที่แปลก แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจ แต่ทำไมไม่เป็นคนอื่น แต่ต้องมาเป็นไอ้แทยังด้วยT.T
"อย่าไปอยากรู้เรื่องของคนอื่นเลยท็อป เดี๋ยวจะเสียใจเปล่าๆๆ"
จียงเดินยิ้มนำหน้าทำให้ซึงฮยอนออกมาจากผับอย่างทุลักทุเล จนซึงฮยอนต้องมาเป็นฝ่ายพยุงร่างบางเอาไว้...
.
เสียงดังโวยวายดังมาตั้งแต่เช้า ทำให้ซึงฮยอนที่นอนอยู่บนห้องลืมตาตื่นขึ้นมาตามเสียงที่เข้ามารบกวนเวลานอนของเขา เขามองนาฬิกาแขวนกลางห้องนอนทำเอาเขาถึงกับขมวดคิ้วเข้ากันอย่างงุนงง??
'6 โมงเช้า'
"มันมาทำไมป่านนี้...."
เสียงโวยวายยังดังไม่หยุดพร้อมกับต้นเสียงดูเหมือนจะเป็นห้องของน้องซึงรีที่อยู่ด้านล่างซะอีก... ซึงฮยอนรีบสาวเท้าไปดูและเมื่อมาถึงห้องที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ล็อค
กลิ๊ก!!
O[ ]O แทยัง
>///<' ซึงรี
o.o ท็อป
ความคิดเห็น