ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : KiHae ForEver 2
"นี่ตกลงวันพวกเราจะไปไหนดี" ฮยอกแจพูดเสียงดังจนเพื่อนทั้งกลุ่มหยุดกิจกรรมหันมามองหน้าเจ้าเพื่อนจอมโวยวาย
"ก็วันนี้วันเกิดซองมินไม่ใช่เหรอ" ดงเฮยิ้มให้เพื่อนตัวกลมที่ยิ้มหวานออกมา นึกว่าเพื่อนจะจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ เลยไม่อยากเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนๆ
"นั่นสิ แล้วจะไปฉลองที่ไหนล่ะ" คิบอมที่หยิบกระเป๋ามาสะพายหลังเดินไปจับหัวเพื่อนเจ้าของวันเกิดโคลงไปมา
"ฉันกะว่าจะไปกินที่บ้านนิดหน่อยเท่านั้น พ่อกับแม่ไม่อยู่ด้วยพอดีน่ะ"
"งั้นก็ดีสิ แล้วคืนนี้พวกเราขอค้างเลยได้ป่ะ" คิบอมที่ยิ้มเพราะได้ถือโอกาศเมาได้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจพ่อแม่เพื่อนเหมือนทุกที
"ได้สิคิบอม หรือว่านายอยากใช้ห้องก็ตามใจนะ" ซองมินพูดเพราะคิบอมชอบลากตัวขึ้นไปนอนนอนเมาทุกครั้ง
"อื้ม...ขอบใจเพื่อน"
"แล้วพี่คยูล่ะ" ดงเฮถามซองมินที่นั่งยิ้มอยู่
"ก็คงมาช้าหน่อยอ่ะ เห็นบอกว่า จะพาพี่ชีวอนมาด้วย"
"จริงอ่ะ พี่คยูไม่เห็นบอกกูเลย ทำไมพาพี่ชีวอนมาด้วย"ฮยอกแจหยุดมือที่เก็บกระเป๋า แล้วหันมาพูดเสียงดังจนซองมินแกล้งยั่วฮยอกแจคืน
"อ้าว นี่พี่คยูของฉันต้องบอกแกด้วยเหรอ แฟนฉันนะฮยอกแจ"
"ฮยอกหมายถึง พี่คยูของแกน่ะ พาพี่ชีวอนของไอ้ฮยอกมาด้วยไม่ยอมบอกต่างหาก" คิบอมที่เกือบจะเดินออกนอกห้องไปแล้วหันมาแซว จนฮยอกแจต้องรีบเดินไปคว้ามือไอ้ตัวพูดมากเอาไว้
"ใคร พี่ชีวอนของใคร อย่ามามั่ว"
"หรือว่าไม่จริง ไม่ใช่งานนี้เมาแล้วจับพี่ชีวอนปล้ำน่ะเว้ย" คิบอมที่ยังไม่ยอมลดปากพูดเสียงเบาจนฮยอกแจหน้าแดง แต่ก็ต่อด้วยมุกที่ทำเอาอีกคนจุกไม่แพ้กัน
"ไอ้คิบอมบ้า... เอ็งแหละ อย่ามาคิดแบบนี้กับเพื่อนล่ะกัน"
"กับเพื่อนน่ะไม่คิดเว้ย แล้วถ้ายิ่งเป็นแกนะ เลิกฝัน ไม่มีวันได้ครองปิกกาจู้ของฉันแน่นอนเว้ย" คิบอมหยักคิ้วให้ก่อนที่จะรีบเดินไป
"เอาเหอะไอ้คิบอม วันไหนรู้ใจตัวเองแล้วอย่ามาขอร้องให้กูช่วยแล้วกัน" ฮยอกแจตะโกนดังจนคนที่เดินออกไปแล้วโบกมือให้โดยที่ไม่หันกลับมา
"อะไรว่ะ ฮยอก พูดเหมือนกับไอ้คิบอมมันแอบชอบใคร"
"กูไม่รู้เว้ย แต่ถ้าเป็นอย่างที่กูคิด มันต้องมานั่งง้อกูแง่"
"คิบอมแอบชอบฮยอกเหรอ" ดงเฮพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย
"คิดได้ไงอ่ะด๊อง~" ซองมินเดินส่ายหน้าออกไป ทำไมเจ้าร่างบางคิดได้เด็กๆแบบนี้ มีหรือคนอย่างคิบอมจะชอบฮยอกแจจอมห้าว อย่างเจ้าคนร่างบางน่ะว่าไปอย่าง O[ ]O
หรือว่าคนที่ฮยอกแจพูดถึงจะเป็น.......ดงเฮ
"ซองมินทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"ฮยอก แกไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" ซองมินเดินลากฮยอกแจลงจากห้องไปที่รถแล้วขับออกไป
ดงเฮเดินตามทางเพื่อที่จะไปยังรถที่เมื่อเช้าจอดไว้ด้านหลังโรงเรียน
คิบอมO.O
ยังไม่กลับอีกเหรอ ออกมาตั้งนานแล้วนี่น่า นั่น เหมือนคิบอมกำลังรอใครอยู่
ร่างบางหยุดเดินแล้วเดินเข้าไปยังมุมตึกเพื่อรอดูคิบอมต่อไป หรือว่าคิบอมจะมารอคนที่คิบอมแอบชอบ ใจดวงน้อยเริ่มเต้นและรู้สึกว่าหัวใจมันเริ่มจะหายใจไม่ออก หน้าที่เริ่มร้อน ดวงตาเริ่มจะที่มีหยาดน้ำคลอที่ตาน้อยอย่างไม่เข้าใจ
คิบอม นายรอใครอยู่.......
ไม่นานหลังจากที่คิบอมนั่งอยู่ได้สักพัก ร่างบางของเด็กผู้หญิงก็เดินออกมาจากอาคารใหญ่ แล้วเดินตรงมาที่ร่างสูงทันที
"ว่าไงค่ะพี่คิบอม โยริดีใจจังที่พี่คิบอมมารับ" โยริเดินมาเกี่ยวแขนหนาของเพื่อนพี่ชายที่อยู่ต่างโรงเรียน
"ไอ้ท๊อปให้พี่มารับโยริกลับ วันนี้ไอ้ท๊อปมันไม่ว่าง" คิบอมโยนหมวกันน๊อคให้น้องเพื่อนข้างบ้าน
"ขอบคุณนะค่ะ พี่คิบอม" โยริรับหมวกมาแต่ใส่ไม่ค่อยถนัด คิบอมจึงเป็นคนที่ใส่หมวกใบสวยให้เอง
ร่างบางที่ยืนอยู่ไกลจากที่จะฟังได้ยิน ยืนน้ำตาไหลอาบแก้มอยู่ตรงนั้น
คิบอม...นายมีคนที่ชอบแล้วจริงๆ
ร่างบางนั่งลงร้องไห้ ทั้งที่ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงอยากร้องไห้มากขนาดนี้ ทำไมถึงต้องเสียใจ ทั้งที่เฝ้าบอกกับตัวเองมาสองสามปีว่าคิบอมกับเขาเป็นเพียงเพื่อนกัน....เท่านั้น
ร่างบางเดินไปที่รถ แล้วขับรถไปที่บ้านเพื่อนเตรียมตัวไปงานซองมินทั้งที่ไม่ค่อยจะมีอารมณ์แต่ก็ต้องไป...ไม่อยากเจอหน้าคนที่ทำให้ตัวเองเศร้าขนาดนี้ แต่ก็ต้องจำทนไปเพราะไม่อยากทำให้คนอื่นๆเป็นห่วง
...
Nan sujU
"ก็วันนี้วันเกิดซองมินไม่ใช่เหรอ" ดงเฮยิ้มให้เพื่อนตัวกลมที่ยิ้มหวานออกมา นึกว่าเพื่อนจะจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ เลยไม่อยากเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนๆ
"นั่นสิ แล้วจะไปฉลองที่ไหนล่ะ" คิบอมที่หยิบกระเป๋ามาสะพายหลังเดินไปจับหัวเพื่อนเจ้าของวันเกิดโคลงไปมา
"ฉันกะว่าจะไปกินที่บ้านนิดหน่อยเท่านั้น พ่อกับแม่ไม่อยู่ด้วยพอดีน่ะ"
"งั้นก็ดีสิ แล้วคืนนี้พวกเราขอค้างเลยได้ป่ะ" คิบอมที่ยิ้มเพราะได้ถือโอกาศเมาได้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจพ่อแม่เพื่อนเหมือนทุกที
"ได้สิคิบอม หรือว่านายอยากใช้ห้องก็ตามใจนะ" ซองมินพูดเพราะคิบอมชอบลากตัวขึ้นไปนอนนอนเมาทุกครั้ง
"อื้ม...ขอบใจเพื่อน"
"แล้วพี่คยูล่ะ" ดงเฮถามซองมินที่นั่งยิ้มอยู่
"ก็คงมาช้าหน่อยอ่ะ เห็นบอกว่า จะพาพี่ชีวอนมาด้วย"
"จริงอ่ะ พี่คยูไม่เห็นบอกกูเลย ทำไมพาพี่ชีวอนมาด้วย"ฮยอกแจหยุดมือที่เก็บกระเป๋า แล้วหันมาพูดเสียงดังจนซองมินแกล้งยั่วฮยอกแจคืน
"อ้าว นี่พี่คยูของฉันต้องบอกแกด้วยเหรอ แฟนฉันนะฮยอกแจ"
"ฮยอกหมายถึง พี่คยูของแกน่ะ พาพี่ชีวอนของไอ้ฮยอกมาด้วยไม่ยอมบอกต่างหาก" คิบอมที่เกือบจะเดินออกนอกห้องไปแล้วหันมาแซว จนฮยอกแจต้องรีบเดินไปคว้ามือไอ้ตัวพูดมากเอาไว้
"ใคร พี่ชีวอนของใคร อย่ามามั่ว"
"หรือว่าไม่จริง ไม่ใช่งานนี้เมาแล้วจับพี่ชีวอนปล้ำน่ะเว้ย" คิบอมที่ยังไม่ยอมลดปากพูดเสียงเบาจนฮยอกแจหน้าแดง แต่ก็ต่อด้วยมุกที่ทำเอาอีกคนจุกไม่แพ้กัน
"ไอ้คิบอมบ้า... เอ็งแหละ อย่ามาคิดแบบนี้กับเพื่อนล่ะกัน"
"กับเพื่อนน่ะไม่คิดเว้ย แล้วถ้ายิ่งเป็นแกนะ เลิกฝัน ไม่มีวันได้ครองปิกกาจู้ของฉันแน่นอนเว้ย" คิบอมหยักคิ้วให้ก่อนที่จะรีบเดินไป
"เอาเหอะไอ้คิบอม วันไหนรู้ใจตัวเองแล้วอย่ามาขอร้องให้กูช่วยแล้วกัน" ฮยอกแจตะโกนดังจนคนที่เดินออกไปแล้วโบกมือให้โดยที่ไม่หันกลับมา
"อะไรว่ะ ฮยอก พูดเหมือนกับไอ้คิบอมมันแอบชอบใคร"
"กูไม่รู้เว้ย แต่ถ้าเป็นอย่างที่กูคิด มันต้องมานั่งง้อกูแง่"
"คิบอมแอบชอบฮยอกเหรอ" ดงเฮพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย
"คิดได้ไงอ่ะด๊อง~" ซองมินเดินส่ายหน้าออกไป ทำไมเจ้าร่างบางคิดได้เด็กๆแบบนี้ มีหรือคนอย่างคิบอมจะชอบฮยอกแจจอมห้าว อย่างเจ้าคนร่างบางน่ะว่าไปอย่าง O[ ]O
หรือว่าคนที่ฮยอกแจพูดถึงจะเป็น.......ดงเฮ
"ซองมินทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"ฮยอก แกไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" ซองมินเดินลากฮยอกแจลงจากห้องไปที่รถแล้วขับออกไป
ดงเฮเดินตามทางเพื่อที่จะไปยังรถที่เมื่อเช้าจอดไว้ด้านหลังโรงเรียน
คิบอมO.O
ยังไม่กลับอีกเหรอ ออกมาตั้งนานแล้วนี่น่า นั่น เหมือนคิบอมกำลังรอใครอยู่
ร่างบางหยุดเดินแล้วเดินเข้าไปยังมุมตึกเพื่อรอดูคิบอมต่อไป หรือว่าคิบอมจะมารอคนที่คิบอมแอบชอบ ใจดวงน้อยเริ่มเต้นและรู้สึกว่าหัวใจมันเริ่มจะหายใจไม่ออก หน้าที่เริ่มร้อน ดวงตาเริ่มจะที่มีหยาดน้ำคลอที่ตาน้อยอย่างไม่เข้าใจ
คิบอม นายรอใครอยู่.......
ไม่นานหลังจากที่คิบอมนั่งอยู่ได้สักพัก ร่างบางของเด็กผู้หญิงก็เดินออกมาจากอาคารใหญ่ แล้วเดินตรงมาที่ร่างสูงทันที
"ว่าไงค่ะพี่คิบอม โยริดีใจจังที่พี่คิบอมมารับ" โยริเดินมาเกี่ยวแขนหนาของเพื่อนพี่ชายที่อยู่ต่างโรงเรียน
"ไอ้ท๊อปให้พี่มารับโยริกลับ วันนี้ไอ้ท๊อปมันไม่ว่าง" คิบอมโยนหมวกันน๊อคให้น้องเพื่อนข้างบ้าน
"ขอบคุณนะค่ะ พี่คิบอม" โยริรับหมวกมาแต่ใส่ไม่ค่อยถนัด คิบอมจึงเป็นคนที่ใส่หมวกใบสวยให้เอง
ร่างบางที่ยืนอยู่ไกลจากที่จะฟังได้ยิน ยืนน้ำตาไหลอาบแก้มอยู่ตรงนั้น
คิบอม...นายมีคนที่ชอบแล้วจริงๆ
ร่างบางนั่งลงร้องไห้ ทั้งที่ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงอยากร้องไห้มากขนาดนี้ ทำไมถึงต้องเสียใจ ทั้งที่เฝ้าบอกกับตัวเองมาสองสามปีว่าคิบอมกับเขาเป็นเพียงเพื่อนกัน....เท่านั้น
ร่างบางเดินไปที่รถ แล้วขับรถไปที่บ้านเพื่อนเตรียมตัวไปงานซองมินทั้งที่ไม่ค่อยจะมีอารมณ์แต่ก็ต้องไป...ไม่อยากเจอหน้าคนที่ทำให้ตัวเองเศร้าขนาดนี้ แต่ก็ต้องจำทนไปเพราะไม่อยากทำให้คนอื่นๆเป็นห่วง
...
Nan sujU
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น