คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : KiHae ForEver 13
เพื่อนทั้งกลุ่มต่างรอลุ้นเมื่อฮยอกแจส่งข้อความว่ารู้แล้วว่าซองมินอยู่ที่ไหน และกำลังจะพากลับมา ดงเฮกับฮันกยองที่ถูกขอร้องว่าอย่าเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้นั่งอย่างร้อนรน
"ซองมินก็เพื่อนสนิทของฉันเหมือนกันนะ ทำไมต้องห้ามไม่ให้ฉันไปด้วยไม่เข้าใจ" ดงเฮที่น้ำตาคลอเล็กน้อยบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ฮยอกแจคนเดียวจะพาซองมินออกมาได้เหรอ แล้วนี่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฮยอแจอีก เขาจะทำยังไง
"ดงเฮ ใจเย็นก่อนนะครับ" จุนซูโอบไหล่บางแต่คิบอมกลับไม่ชอบใจสิ่งที่เห็นจึงเดินไปดึงดงเฮเอามาไว้ใกล้ตัวแล้วกดร่างบางให้นั่งลงกับเก้าอี้
"พี่ชีวอนไปด้วย ทุกอย่างจะปลอดภัยใจเย็นนะ"
"แต่ทำไมถึงให้ฉันไปด้วยไม่ได้"
"......" หมดคำพูด ฮันกยองที่ลุกขึ้นเดินแล้วกำลังจะออกไป จุนซูที่คว้าแขนร่างหนาเอาไว้
"จะไปไหน??"
"ฉันทนรอต่อไปไม่ไหว ไม่รู้ว่าป่านนี้ซองมินจะเป็นไงบ้าง หายไปหลายวันแล้วนะ"
"ซองมินปลอดภัยน่า" คิบอมตอบคำถามที่เขาไม่อยากจะพูดด้วยกับเพื่อนใหม่ที่เขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่...
"นายอยู่เฉยได้ไง เพื่อนนายทั้งคนนะ" ฮันกยองขึ้นเสียงทำเอาคิบอมที่ไม่ค่อยจะชอบหน้าคนทั้งสองอยู่แล้วลุกขึ้นอย่างโมโห
"นายมันจะรู้อะไร.. ไม่รู้ก็เงงียบปากไปเถอะน่า"
"แล้วนายล่ะรู้อะไรบ้าง ทำอย่างกับซองมินไม่ใช่เพื่อนนาย ใจเย็นได้ไง ไม่เข้าใจ"
"นั่นสิ คิบอม นายรู้ใช่ไหมว่าทั้งสองคนไปตามซองมินที่ไหน บอกฉันหน่อยเถอะ ฉันเป้ฯห่วงซองมิน"
"แต่พี่ชีวอนบอกว่าพวกเขาจะจัดการเอง"
"สองคนมันไม่พอหรอกเว้ย ถ้าพวกนั้นมีอาวุธล่ะ จะทำยังไง" จุนซูที่พูดออกมาบ้างทำเอาคิบอมยิ่งเกลียดหน้า
"จะมีอาวุธได้ไง ก็ซองมินอยู่กับคนรักของเขาเว้ย" คิบอมที่หลุดปากพูดออกมาทำเอาดงเฮวิ่งออกจากที่รอโดยที่คนอื่นคว้าตัวเอาไว้ไม่ทัน
"ไอ้คยู.......แก"
.
.
เมื่อฮยอกแจกับชีวอนมาถึงที่หน้าบ้านหลังหรูแต่ดูออกจะอยู่โทนสีขาวดำกระจกรอบ ฮยอกแจขบฟันแล้วเดินหน้าทมึงทึงเข้าไปในตัวบ้านโดยมีร่างสูงของชีวอนเดินตามมาห่างๆ
"ไอ้คยูฮยอน แกอยู่ไหน??" เจ้าของเสียงที่พร้อมจะลุยแหลกถ้าวันนี้เขาไม่สามารถพาเพื่อนรักของเขาที่หายไปสามวันกลับมาได้ล่ะก็..>3<
"อย่าเสียงดังเลยน่า.. "
"ปล่อยฉัน" เสียงของฮยอกแจที่ดังทั่วบ้านแต่ไม่มีคนใช้กล้ามาเสนอหน้าสักคน เพราะเห็นว่ามากับเพื่อนสนิทของเจ้าของบ้านอย่างคยูฮยอน
ร่างบางสะบัดมือที่มาจับเข้าที่แขนของตัวเองแล้วเดินขึ้นไปชั้นสองของตัวบ้าน
"ไอ้คยู แกอยู่ไหน ซองมิน ซองมิน ได้ยินฉันหรือเปล่า" ฮยอกแจเมื่อเห็นทั้งบ้านเงียบเขาเริ่มใจไม่ดีกลัวว่าเพื่อนของเขาจะโดนไอ้เลวคยูฮยอนมันลากหนีเขาไปไกลอีก จนเขาอาจจะตามหาซองมินไม่เจอ
"มาทำอะไร... ฮยอกแจ"
"โผล่หน้ามาแล้วเหรอ แกเอาเพื่อนของฉันไปไว้ที่ไหน" ฮยอกแจวิ่งไปที่ห้องที่คยูฮยอนเดินออกมา เมื่อไม่เห็นก็หันมามองหน้าของคนที่ทำหน้าเรียบตึงอีก
"ไอ้คยู ซองมินอยู่ไหน"มือบางตรงเข้าไปที่คยูฮยอนที่ไม่สบตากับเขา
"ไม่อยู่ ไปหาที่อื่นเถอะ"
"ไม่จริง แกเอาซองมินเพื่อนฉันไปไว้ไหน ถ้าวันนี้ฉันไม่เจอเพื่อนฉัน ฉันจะฆ่าแก ฉันไม่ได้ขู่นะ ฉันพูดจริง" ฮยอกแจตรงหวัดเข้าที่แก้มของคยูฮยอนที่ไม่สู้และไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
พลั๊ก พลั๊ก
"พอแล้วฮยอกแจ"
"ปล่อยฉันไอ้ชีวอน ไอ้พี่ชีวอนปล่อยฮยอกแจนะ" ฮยอกแจดิ้นไปมาอยู่ที่วงแขนของชีวอน
"พาฮยอกแจกลับไปชีวอน"
"ไอ้คยู"
"พาฮยอกแจกลับไป รู้เอาไว้ว่าซองมินไม่ได้อยู่ที่นี่" คยูฮยอนเดินเข้าห้องที่ฮยอกแจหาซองมินไม่เจอเข้าไปแล้วปิดประตูเสียงดัง จนชีวอนต้องลากคนที่เขารัก........ กลับไปที่รถที่จอดอยู่ที่หน้าบ้านของคยูฮยอน
"เจ็บใจ ทำไมหาซองมินไม่เจอ" ร่างบางตุบมือลงที่ประตูรถอย่างหัวเสีย ทำไมนะ ทำไม เรื่องแค่นี้เขายังหาซองมินไม่เจอ ซองมินนายอยู่ที่ไหน ฉันเป็นห่วงนายอ่ะ"
"อิ อิ" เสียงหัวเราะเบาๆ ดังเมื่อฮยอกแจพูดเสร็จ
"นี่มันใช่เรื่องที่ไหนชีวอน ที่หัวเราะน่ะ" ฮยอกแจหันไปตวาดแฟนหนุ่มแต่ชีวอนหันมาขมวดคิ้วหนาใส่
"พี่ไม่ได้หัวเราะ พี่ยังงง? เลยว่าฮยอกแจหัวเราะทำไม"
"บ้า ถ้าพี่ไม่ ฉันเปล่า แล้วใคร?"
"ฉันเองอ่ะฮยอกแจ" เสียงที่เล็กแต่แอบแห้งเล็กน้อยเหมือนคนพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำเอาฮยอกแจและชีวอนหันไปมองที่เบาะหลังที่มีคนที่นอนราบกับเบาะรถหัวเราะอยู่
"ซองมิน......."
"ซองมินมาได้ไงครับ"
"ผมแอบมาขึ้นรถของพี่ชีวอน ตอนที่ฮยอกแจไปอาราวาดอยู่ชั้นสองฮ่ะ" ซองมินบอกสิ่งที่ตัวเองทำให้เพื่อนฟัง เขาบังเอิญลงไปนั่งริมฝั่งสระน้ำอีกฝั่งของตัวบ้าน จนได้ยินเสียงรถมาเขาจึงนึกถึงแผนนี้ได้
"แต่เราไม่คิดว่าจะโชคดีว่า จะเป็นฮยอกแจ"
"ซองมิน พวกเราเป็นห่วงซองมินมากนะเป็นไรมากหรือเปล่า"
"พาฉันไปบ้านของฮยอกแจก่อนนะ ฉันไม่อยากกลับบ้านหน้าตาแบบนี้ ฉันกลัวว่าคยูฮยอนจะตามไปหาฉันที่บ้านด้วยถ้าเกิดรู้ว่าฉันหายออกมา" ซองมินที่ดูเหมือนคนจะหมดแรงเงียบและหันหน้าไปอีกทางที่เป็นเบาะรถ
ไม่มีใครรู้ว่าแค่เพียงเขาเอ่ยชื่อคนที่ทำร้ายเขาอย่างคยูฮยอน ร่างกายของเขาก็มีน้ำตาขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล...
"นายมันอ่อนแอ ซองมิน นายมัขี้แพ้"
ความคิดเห็น