คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : KiHae ForEver 12
"จะเอาไงดี" ดงเฮที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ถามฮยอกแจที่ได้จดหมายมาจากชีวอน..เมื่อเช้า
"รู้แค่ว่าตอนนี้ ความปลอดภัยของซองมิน คงจะปลอดภัยแน่ ไม่งั้นประธานก็คงไม่กล้าออกมาพูดแบบบนี้แน่" ฮยอกแจที่มองมือที่ถือจดหมายอยู่ร้องบอก
"ถ้างั้นฉันว่าคิบอมต้องรู้เรื่องคราวนี้ด้วย"
"อย่าให้รู้นะว่าชีวอนรู้ด้วย ฉันจะไม่ยอมไปกินข้าวด้วยแน่"
"นายไปกินข้าวกับชีวอนเมื่อไหร่ว่ะ ฮยอกแจ"
"เรื่องของฉัน เรื่องแกเธอดงเฮ นายกับคิบอมแล้วจุนซูเป็นไงมั่ง"
"เรื่องของฉันเกี่ยวอะไรกับจุนซู" ดงเฮที่หันมามองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ....กับคิบอมเขาพอจะรู้แต่จุนซูเกี่ยวอะไร??
"เปล่า.. แค่ถามดู" ฮยอกแจทำท่าเป็นกินน้ำต่อไป ก่อนที่จะมองหน้าของดงเฮอีกที
"แล้วเราต้องเอาแต่รอหรือไง..."
"ก็คงงั้น แล้วเรื่องของแกจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้เหรอ แกจะปล่อยคิบอมเอาไว้อย่างนี้หรือไง"
"แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ จะให้ฉันไปบอกว่ายังลืมเขาไม่ได้ ยังรักเขาอยู่งั้นเหรอ"
"เปล่า ก็แต่ถามว่าแกจะไม่ทำอะไรเลยเหรอ ไม่ว่าจะให้มารักแก หรือทำให้มันะเสียดายเหมือนกับซองมิน"
"ไม่.... ฉันอยากปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติอ่ะ" ตัวเขาเองก็ลำบากใจไม่น้อยที่ต้องทนเห็นหน้าคิบอมทุกวัน แต่จะให้ทำอย่างซองมินก็คงทำไมไหว เขาไม่ใจแข็งพอ....
"แกกำลังทำฉันงง รู้หรือเปล่า......"
"งั้นมั้ง"
.
.
.
.
ซองมินที่นอนอยู่ที่ในห้องนอนมาสามวันแล้วโดยที่ไม่ยอมแตะอาหารที่คยูฮยอนจัดเอาไว้สักคำ ได้แต่ดื่มน้ำประทังชีวิตเอาไว้.... เผื่อว่ามีทางหนี เขาจะได้หนีไป จากตัวของคนเลวอย่างคยูฮยอน.....
"ซองมิน ยังไม่กินข้าวหรือไง" น้ำเสียงอ่อนของคยูฮยอนถูกถ่ายทอดมาเป็นครั้งที่ร้อยแล้ว แต่ไม่ได้ทำให้ซองมินรู้สึกเกลียดเขาน้อยลงสักนิด
"ยัง.... แล้วทำไมฉันต้องกินมันด้วย ทั้งที่ฉันไม่อยากมีชีวิตต่อ"
"ซองมิน พี่ขอร้อง"
"แล้วตอนที่ผมร้องขอ พี่ปล่อยผมไปหรือเปล่า ถ้าพี่ไม่ได้ช่วยผม พี่ก็อย่ามาร้องขอความเห็นใจ ที่คนอย่างพี่ไม่เคยมี ให้คนอย่างผมทำ"
"ถ้าพี่ทนไม่ไหว มินนี่จะแย่ เราจะแย่"
"ทำได้หรือเปล่า ทำได้หรือเปล่าล่ะ สิ่งที่ผมต้องการน่ะ"
"มินนี่ต้องการอะไร แต่ถ้าให้พี่ปล่อยมินนี่กลับบ้าน พี่คงทำไมได้"
"ทำไม่ได้ก็เงียบปากไปซะ....."
"มินนี่......."
"โจว์คยูฮยอน นายมันไอ้แค่คนชั่วเท่านั้น........" ซองมินที่ต้องเป็นฝ่ายหลับตาอยู่กับพื้นที่เขาเองไม่ยอมลุกไปนั่งที่เตียงไม่ว่าอีกคนจะมาพยายามอุ้มให้ไปนอนเท่าไหร่..........
นอนพักไปก่อนแล้วกัน เราค่อยมาพูดกันอีกครั้งตอนที่มินนี่ใจเย็นแล้วดีกว่า พี่ไปนอนห้องข้างๆนะ มานอนบนเตียงเถอะ นอนพื้นหลายวันจะปวดหลังเอา" คยูฮยอนพูดด้วยความห่วงใยก่อนที่จะลุกแล้วเดินออกนอนกห้องไป แต่ซองมินก็ลุกมองไปที่หน้าต่าง เพื่อดูทางหนีออกไปสักที......
.
.
.
ดงเฮที่เดินมาถึงตึกเรียนที่เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ เขาจึงเดินไปใกล้ และโดนผู้หญิงที่ร้องไห้ลุกขึ้นมาชนกับเขาที่เดินผ่านมาพอดี
"อู้ย ขอโทษค่ะ" T.T
"ไม่เป็นไรครับ"
"พี่... พี่เป็นเพื่อนของพี่คิบอมใช่ไหมค่ะ หนูเคยเห็นพวกพี่อยู่ด้วยกัน" เด็กสาวคนนั้นทำให้ร่างบางนึกได้ทันทีว่าเคยเห็นที่ไหน
"อื้ม ใช่ฮ่ะ"
"หนูเป็นน้องข้างบ้านของพี่คิบอม พี่ช่วยโทรหาพี่คิบอมให้หน่อยได้ไหมค่ะ ให้มารับหน่อย "
"แล้วทำไมน้องไม่โทรเองล่ะฮ่ะ" ร่างบางที่ลำบากใจไม่อยากโทร ทำเอาหันไปมองหน้าของเด็กสาว แต่ก็ต้องยอมใจอ่อนเพราะเหตุผลมากมายของเธอ
"หนูไม่มีเบอร์ของพี่คิบอมหรอกค่ะ ปกติพี่ชายหนูเขาไหว้วานพี่คิบอมโดยตรง แต่ว่าคราวนี้ หนูไม่อยากให้พี่ท็อปรู้ หนูมีปัญหานิดหน่อยค่ะ พี่ช่วยหน่อยนะค่ะ"
"ก็... ก็ได้" =.='
ร่างบางโทรหาคิบอมให้นัดมาหาที่เขากับน้องสาวอยู่ ก่อนที่จะเจอร่างสูงที่วันนี้ขับรถเท่ห์มาจากบ้าน เสื้อโปโลสีขาวกับกางเกงสามส่วนดูดี ทำให้ร่างบางหันหน้าหนี ความดูดีของร่างสูงที่ร่างบางไม่อยากเห็น...
"พี่คิบอมค่ะ0...0"
"เป็นไงเรา มีอะไร"
"ก็ไอ้แฟนหนูน่ะสิ มันมีกิ๊ก หนูเลยจัดการเด็ดขาด แต่ไม่อยากให้พี่ท็อปรู้กลัวไอ้บ้ามันจะเข้าโรงบาล พี่ช่วยไปพูดกับมันว่าให้เลิกป่วนหนูหน่อสิ นะพี่คิบอม" >[ ]<
"คนเดิมเหรอ ที่ร้องไห้ตอนนั้นอ่ะนะ" -.-'
"ค่ะ....."
"คราวนี้เลิกแน่นะ ถ้าไม่เลิกพี่บอกท็อปนะ"
"แน่นอนพี คราวนี้เค้ามีกิ๊กใหม่รอแล้วด้วย ไม่ต้องห่วงคราวนี้เลิกแน่.........." >0<
"แล้วพี่จะจัดการให้ รอตรงนี้แล้วกัน"
"ค่ะ พี่คิบอม" >[ ]<
ร่างบางที่เห็นว่าร่างสูงเดินจากไปแล้วก็ลองพูดลองเชิงกับเด็กสาวสักที
"คิบอมเค้าดีเน๊อะ"
"พี่ก็ว่างั้นใช่ไหมค่ะ เขาดีกว่าพี่ชายแท้ๆ ของหนูอีก ไว้ใจได้ตลอด"
"ถ้างั้น ทำไมไม่ลองคบกันดูล่ะ คิบอมเขาใส่ใจดีนะ"
"หนูกับพี่คิบอมเหรอ ไม่มีทางหรอกค่ะ หนูไม่ได้ชอบพี่คิบอม แล้วพี่คิบอมไม่มีทางเหมือนกัน พอดีว่าไก่เห็นตีนงู งูเห็ฯตีนไก่ประมาณนั้น ถ้าเป็นพี่ไม่แน่....... อย่างพี่หนูชอบ"
"แต่พี่ไม่ชอบ....." ร่างบางตอบโดยไม่ทันคิดทำเอาเด็กสาวหัวเราะร่วน
"ไม่ต้องรีบพูดขนาดนั้นก็ได้ค่ะ... ใจเย็นๆ"^0^'
.
.
ความคิดเห็น