ติ๊ด ติ๊ด
เสียงดังจากมือถือเครื่องสวย จนร่างโปร่งเป็นคนต้องหยิบมาดูซะเองว่าใครที่เป็นคนโทรเข้าหาเพื่อนตัวเอง
"พี่คยูเหรอ"
ดงเฮที่หันมาถามฮยอกแจ แต่ก็สายหัว..
"เปล่า แม่แกซองมิน จะรับไหม??"
ฮยอกแจยื่นมือถือให้เพื่อนก่อนที่จะถามทำเอาร่างอวบพยักหน้า
"รับสิ.."
ร่างอวบคว้ามือถือมาพูดสายก่อนที่เพื่อนทั้งสองจะมองหน้ากันไปมา
"ว่าไงฮ่ะแม่.."
ซองมินพูดด้วยรอยยิ้ม จนเพื่อนๆต่างยิ้มออกมาน้อยๆ
(ตอนนี้ลูกอยู่ไหน ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ)
"ผมว่า.. จไม่กลับบ้านสักสองสามวันฮ่ะแม่ เพื่อนชวนไปต่างจังหวัดอ่ะฮ่ะ"
(คยูฮยอนหรือเปล่าลูก)
"เปล่าฮ่ะ เพื่อนฮ่ะ"
เมื่อได้ยินคำพูดแม่ ทำเอาร่างอวบถึงกับเสียงสั่น
(งั้นก็โทรมาหาแม่ด้วยล่ะ)
"ฮ่ะ แล้วเดี๋ยวผมจะซื้อของฝากไปให้นะฮ่ะ"
(จ๊ะ ดูแลตัวเองดีๆนะ)
"ฮ่ะแม่ ดูแลตัวเองนะฮ่ะ"
(จ๊ะลูก..)
"ไง ตกลงจะเอายังไง"
ฮยอกแจที่นั่งมองหน้าเพื่อนรักที่เอาแต่เงียบหลังจากที่วางสายกับแม่ไปแล้ว
"ฉันจะเลิกกับพี่คยู"
"ก็เลิกไปแล้วไม่ใช่เหรอ"
ดงเฮที่พูดเสียงซื่อ จนคนที่โดนคำพูดถึงกับซึม
"ด๊อง.."
"ก็มินจังเลิกกับคยูไปแล้ว ทำไมต้องมานั่งตัดสินใจอีกล่ะ"
ดงเฮตอบเสียงดังกับฮยอกแจ จนซองมินถึงกับทำหน้าจ๋อย
"เลิก ก็ต้องมีชั้นเชิงหน่อย"
ซองมินเองที่เป้นคนตอบแทนฮยอกแจ
"แล้วสรุปที่นายมานั่งร้องไห้แบบนี้ เรื่องอะไรกันแน่"
"ก็...ตอนที่ฉันบอกเลิกกับพี่คยู พี่คยูเขาเหมือนไม่ได้แคร์ฉันเลยอ่ะ"
ซองมินนึกถึงหน้าที่คยูมองครั้งสุดท้าย ไม่ตายดีแน่...>//<'
"ตกลงมันอยากเลิกหรือเปล่าว่ะเนี่ย"
"เลิก!! แต่ฉันอยากทำให้เขาเสียดายฉันให้ได้"
"ทำไงล่ะคราวนี้" =O='
"ยังไม่รู้ ฮยอกแจ...ช่วยฉันคิดหน่อยสิ" ToT'
..
....
..
..
"คยูฮยอน"
เสียงเรียกดังมากจากด้านหลัง
ร่างสูงอีกคนมายิ้มตาหายแล้วพูดกับเพื่อนรักที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เก้าอี้ ผิดกับทุกวันที่ร่างสูงจะไปหาคนรัก
หนาแล้วทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ
"นั่นไง กูบอกว่าไม่ไป.. แล้
"อะไรชีวอน"
"แกไม่ไปหาซองมินเหรอว่ะ"
"ไม่อ่ะ"
"ทะเลาะกันเหรอว่ะ ป่ะ เดี๋ยวฉันพาไปง้อ"
เมื่อเห็นว่าคยูฮยอนคงงอนกัน แต่ก็ไม่ได้เห็นหน้าฮยอกแจมาหลายวันเพราะเขาติดประชุมชมรมหลายวัน
คิดถึงน้องเหงือกใจจะขาด...
"ไม่ต้อง เรื่องเดิมๆ เดี๋ยวก็หายงอน"
"ไปเถอะฉันอยากเห็นหน้าฮยอกแจ"
ร่างสูงยื้อมือวอีกอย่าง ซองมินเค้าบอกเลิกกับกูว่ะ"
"เลิก แล้วมึงมานั่งสบายอารมณ์อยู่เนี่ยนะ" o[ ]O'
"เอ่อ อีกเดี๋ยวก็วิ่งยิ้มมาน่ะ งอนไม่นานหรอกว่ะ"
"..."
"ไม่ต้องมามองหน้ากู เดี๋ยวก็เหมือนครั้งที่แล้ว พอหายงอนก็วิ่งมาหากูเอง"
"เอ่อ เว้ย กูไปหาเองก็ได้..."
ร่างสูงเดินจากไป ทิ้งให้อีกคนที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิมอย่างไม่สนใจ
"แม่งจะเลิกกับกูได้จริงเหรอว่ะ ลองมาง้อกู จะเล่นตัวให้หายเคยตัวเลยงานนี้"
...
อีก 10 นาทีผ่านไป
คยูฮยอนยังนั่งที่เดิม แต่มีร่างสูงวิ่งมาหาหน้าตื่น...
"เฮ้ย... รู้หรือยัง ว่าซองมินหายตัวไป"
"ห๊า o[]O"
"ไม่ต้องห๊า ยังไงก็ไม่เจอ ฮยอกแจบอกกูว่า
ซองมินหายไปตั้งแต่วันที่เขาพาซองมินไปกินไอติมที่ห้างแล้วก็ไม่เจออีกเลย
มึงทะเลาะกับน้องซองมินกันวันไหนว่ะ"
"ที่ห้างว่ะ แต่ไม่รู้ว่า วันไหน"
คยูฮยอนนึกถึงความหลังแล้วก็หน้าเสีย ขึ้นมา
"นั่น!! แล้วจะทำไงดี ฮยอกแจนั่งร้องไห้ใหญ่เลยอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
o[ ]O
"ก็เพื่อนหายไปทั้งสองคน เหลือน้องเหงือกอยู่คนเดียว น้องกูร้องไห้ใหญ่เลย"
"หายไป ซองมินหายไป!!"
"เฮ้ย!! จะไปไหนว่ะ ไอ้คยู"
"ไปตามหาซองมินเว้ย~~"
สงสัยงานนี้คงได้คะแนนเต็มๆเลยเว้ย ^o^'
...
.
.
.
.
"ซองมินเหรอลูก ก็ไปเที่ยวกับเพื่อน เค้าไม่ได้บอกคยูหรือไงจ๊ะ"
"ที่ไหนครับ กับใคร"
ร่างสูงถามแม่อย่างร้อนรน จนคนเป็นแม่หน้าเสีย
"ไม่รู้สิ แม่ก็ไม่ได้ถาม"
"แล้ว..."
"คยูก็โทรถามซองมินเองไม่ดีกว่าเหรอ"
"ผมโทรไปแล้วเขาไม่รับ"
"ทะเลาะกันเหรอลูก"
"ครับ นิดหน่อย"
"......."
"แม่คร๊าบ"
"คยู..ลองตามหาซองมินเองดีกว่าไหมลูก?? แม่ไม่อยากก้าวก่ายน่ะ"
"ครับ...."
ความคิดเห็น